To νέο ρεκόρ αποχής, σε ποσοστό 51,3% – σε σύγκριση με αντίστοιχο ποσοστό ύψους 42,8% το 2012 – ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των κοινοβουλευτικών εκλογικών στη Γαλλία. Επομένως, ο αποκαλούμενος «θρίαμβος» του συνασπισμού του Εμανουέλ Μακρόν «Δημοκρατία Εμπρός» εμφανίζεται όπως είναι πραγματικά: η αποχή ήταν πολύ πιο μεγάλη σε σχέση με εκείνους που ψήφισαν πραγματικά υπέρ της «προεδρικής πλειοψηφίας».
Ο συνασπισμός «Δημοκρατία Εμπρός» κέρδισε 7,3 εκατομμύρια ψήφους σε εθνικό επίπεδο, σε σύγκριση με τα 8,6 εκατομμύρια ψήφων που κέρδισε ο Μακρόν στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών. Έτσι, ο λεγόμενος «θρίαμβος» είναι στην πραγματικότητα μια πτώση σε αριθμό ψήφων. Η πτώση του συνασπισμού «Δημοκρατία Εμπρός» αντισταθμίζεται σε μεγάλο βαθμό από την πολύ μεγαλύτερη μείωση του αριθμού των ψήφων για τους Ρεπουμπλικάνους, το Εθνικό Μέτωπο και την Ανυπότακτη Γαλλία.
Ο Μακρόν θα έχει σίγουρα την απόλυτη πλειοψηφία στη νέα Εθνοσυνέλευση. Αλλά πρόκειται για μία «Πύρρειο νίκη. Το επίπεδο της αποχής υπογραμμίζει την τεράστια και αυξανόμενη δυσπιστία απέναντι στους θεσμούς της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας, οι οποίοι σαπίζουν. Η σύνθεση της Εθνοσυνέλευσης θα αντικατοπτρίζει ακόμη λιγότερο απ’ ό,τι στο παρελθόν την πραγματική διάθεση στη χώρα. Παρά την επαίσχυντη προπαγάνδα των κυριοτέρων μέσων ενημέρωσης, τα οποία βρίσκουν σχεδόν μόνο θεϊκά χαρακτηριστικά στον Πρόεδρο, ο ίδιος ο Μακρόν είναι ήδη λιγότερο δημοφιλής από ό, τι ήταν ο Σαρκοζί ή ο Ολάντ στην αρχή των θητειών τους. Και οι αντιμεταρρυθμίσεις που προετοιμάζει η κυβέρνηση Μακρόν δεν θα βελτιώσουν τη δημοτικότητά του.
Από τη σκοπιά της γαλλικής μπουρζουαζίας, η ήττα των Ρεπουμπλικανών και η κατάρρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος ουδόλως αποτελούν καλά νέα. Για δεκαετίες, ο γαλλικός καπιταλισμός βασιζόταν σε ένα διμερές σύστημα, με τη Δεξιά και την Αριστερά εναλλασσόμενες στην κυβέρνηση. Όποια παράταξη από τις δύο και να βρισκόταν στην εξουσία, τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης ήταν εγγυημένα, παρέχοντας σχετική σταθερότητα στο καθεστώς. Ο θρίαμβος του «Μακρονισμού» – στον οποίο πολλοί «Σοσιαλιστές» και Ρεπουμπλικανοί ηγέτες συσπειρώθηκαν – καταστρέφει την παλιά ψευδαίσθηση των εναλλασσόμενων κυβερνήσεων. Καθίσταται άκρως σαφές σε όλους ότι οι ηγέτες του Σοσιαλιστικού Κόμματος, οι οπαδοί του Μακρόν και οι Ρεπουμπλικανοί συμφωνούν θεμελιωδώς στο πρόγραμμα της κυβέρνησης, σ’ ένα ιδιαίτερα αντιδραστικό και αντι-εργατικό πρόγραμμα. Κατά συνέπεια, η νίκη του “Κέντρου” είναι μόνο το προοίμιο μιας περαιτέρω επιτάχυνσης της πόλωσης της γαλλικής πολιτικής ζωής, η οποία έχει αποσταθεροποιηθεί βαθιά και μόνιμα.
Η Ανυπότακτη Γαλλία και το Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα
Οι υποψήφιοι της Ανυπότακτης Γαλλίας και του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος επηρεάστηκαν περισσότερο από το πολύ υψηλό επίπεδο αποχής. Από τα 7 εκατομμύρια που ψήφισαν τον Μελανσόν στις προεδρικές εκλογές, περισσότεροι από τους μισούς δεν το ψήφισαν αυτή τη φορά. Μπορούσε ήδη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας να γίνει αντιληπτό ότι για πολλούς ψηφοφόρους της εργατικής τάξης ολόκληρη η υπόθεση των βουλευτικών εκλογών ήταν «μια προειλημμένη απόφαση».
Παρ ‘όλα αυτά, οι δυνατότητες της “ριζοσπαστικής αριστεράς” παραμένουν τεράστιες. Η χρεοκοπία του Μακρόν θα οδηγήσει σε μια νέα ριζοσπαστικοποίηση προς τ’ αριστερά, αλλά σε μια κίνηση και προς την άκρα δεξιά.
Οι υποψήφιοι της Ανυπότακτης Γαλλίας και του ΚΚΓ, επίσης έπαιξαν ρόλο στην αδρανοποίηση της εκλογικής βάσης του Μελανσόν. Χωρίς τον διχασμό της Αριστεράς, περισσότεροι υποψήφιοι από το KKΓ θα μπορούσαν να περάσουν στον δεύτερο γύρο. Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΓ, Πιερ Λορέν, κατηγορεί τους ηγέτες της Ανυπότακτης Γαλλίας. Όμως το επιχείρημα του δεν στέκει. Η δυναμική των γεγονότων ήταν υπέρ της Ανυπότακτης Γαλλίας και όχι του ΚΚΓ. Αυτό ήταν φανερό και αποδείχθηκε από τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των βουλευτικών εκλογών. Ο Πιερ Λορέν μπορεί να υποστηρίζει ότι «το φταίξιμο ήταν αλλουνού» αλλά οι ψηφοφόροι θα κοιτάξουν τα αποτελέσματα για να εξάγουν το συμπέρασμα ότι την κύρια ευθύνη για τον διχασμό της Αριστεράς την έχει το φιλοσοσιαλδημοκρατικό (στην πραγματικότητα σοσιαλδημοκρατικό) ΚΚΓ. Ως ετούτου, το Κομμουνιστικό Κόμμα θα βγει από αυτές τις εκλογές αποδυναμωμένο και διαρκώς θα τείνει προς το περιθώριο.
Οι υποψήφιοι της Ανυπότακτης Γαλλίας και του ΚΚΓ πέρασαν στον δεύτερο γύρο σε περίπου 80 εκλογικές περιφέρειες. Θα έπρεπε να σχηματιστεί ένα ενιαίο μέτωπο μεταξύ των δυο αυτών δυνάμεων της Αριστεράς, ώστε να εκλεγεί ο μέγιστος αριθμός αριστερών υποψηφίων την ερχόμενη Κυριακή. Δεν θα υπάρξει καμία άλλη πραγματική «αντιπολίτευση» στις πολιτικές του Μακρόν μέσα στη νέα Εθνοσυνέλευση.
Τελος, καλέσματα για το επονομαζόμενο «Δημοκρατικό μέτωπο» με τη Δεξιά ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο θα πρέπει αυστηρά να απορρίπτονται. Ουσιαστικά, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με κάλεσμα για ψήφο σε αυτούς που είναι υπεύθυνοι για την άνοδο του Εθνικού Μετώπου εξ αρχής. Ο αγώνας ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο και ενάντια στην Δεξιά γενικά (συμπεριλαμβανομένου ασφαλώς του Μακρόν) θα πρέπει να αναπτυχθεί με έμφαση κύρια στην προετοιμασία για μαζικές κινητοποιήσεις ενάντια στο αντιδραστικό πρόγραμμα που ετοιμάζει να υλοποιήσει ο Μακρόν και στον μετασχηματισμό του κινήματος της Ανυπότακτης Γαλλίας σε έναν δομημένο οργανισμό με ένα πρόγραμμα που θα έρχεται σε ρήξη με τον καπιταλισμό, ικανό να κερδίσει στις τάξεις του ένα μεγάλο αριθμό αγωνιστών.
Εφημερίδα “Revolution”
Μετάφραση: Θωμάς Γεωργίου – Ιωσήφ Σπάρταλης
