4 Εναλλακτικές Εκδοχές της Αριστερής Πλατφόρμας
1η Εναλλακτική Εκδοχή
(εναλλακτικά στο Μέρος Β σημείο 6 του κειμένου της Επιτροπής Θέσεων ως τροποποιητικά ή προσθετικά σημεία στις αντίστοιχες προτάσεις)
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΕΣΕΙΣ
Το κεντρικό θέμα για το ΣΥΡΙΖΑ είναι η συγκρότηση και ο σχεδιασμός μιας δέσμης άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης, για να σταματήσει η διαδικασία μεταφοράς των βαρών της κρίσης στους εργαζόμενους και τον κόσμο της εργασίας γενικότερα (άνεργοι, συνταξιούχοι), στη νεολαία και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες της πόλης και της υπαίθρου. Αυτή η δέσμη μέτρων θα είναι συνυφασμένη με ένα μεταβατικό πρόγραμμα για την εγκαθίδρυση ενός νέου οικονομικού προτύπου ανάπτυξης και νέων οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων, με κατεύθυνση τη σοσιαλιστική οικονομία και κοινωνία.
Στο πλαίσιο αυτό, της άμεσης δέσμης μέτρων ανακοπής της κρίσης και του νέου οικονομικού προτύπου μετάβασης στο σοσιαλισμό, προτείνουμε:
1) ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ
Άμεση, χωρίς όρους, προϋποθέσεις και μνημονιακές δεσμεύσεις, διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους. Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι το υπέρογκο και δυσβάσταχτο κρατικό χρέος είναι βαθιά άδικο και ταξικό, ενώ στο μεγαλύτερο μέρος του είναιπαράνομο και επαχθές. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αναγνωρίζει αυτό το χρέος σαν χρέος του ελληνικού λαού, πέραν του ότι έχει καταστεί εκ των πραγμάτων και μη βιώσιμο, διότι δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί και πολύ περισσότερο να αποπληρωθεί, χωρίς να εξοντωθούν η εργατική τάξη και ο λαός μας.
Η άμεση, χωρίς όρους και μνημονιακές υποχρεώσεις, διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους, πέρα από δίκαιη και αναγκαία, είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για να απελευθερωθούν πολύτιμοι πόροι για την ανατροπή της λιτότητας και την υλοποίηση ενός μεταβατικού προγράμματος σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα προσπαθήσει καταρχήν να διαγράψει το χρέος -ή τουλάχιστον το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος του- μέσα από διαπραγματεύσεις. Στο βαθμό που η προσπάθεια αυτή δεν θα αποφέρει γρήγορα θετικά αποτελέσματα, η κυβέρνηση της Αριστεράς θα προχωρήσει άμεσα στη διακοπή αποπληρωμής του χρέους (τόκων και χρεολυσίων) και στη διαγραφή του, επικαλούμενη νόμιμους λόγους επιβίωσης του ελληνικού λαού και τις αρχές του ΟΗΕ, που επιβάλλουν στις κυβερνήσεις να θέτουν τους θεμελιώδεις όρους επιβίωσης των λαών τους πάνω από οποιαδήποτε άλλη σκοπιμότητα ή «υποχρέωση».
Στη βάση της αδιαπραγμάτευτης θέσης του και δέσμευσής του για τη διαγραφή του ελληνικού κρατικού χρέους, ο ΣΥΡΙΖΑθα ζητήσει τη συμπαράσταση των κινημάτων και της Αριστεράς σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα θα αναλάβει πρωτοβουλίες ώστε να τεθεί το ζήτημα της διαγραφής των κρατικών χρεών κατά προτεραιότητα στις χώρες τουΤρίτου Κόσμου και τις αδύναμες-υπερχρεωμένες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει το επόμενο διάστημα άμεσες αγωνιστικές πρωτοβουλίες σε αυτήν την κατεύθυνση, συμπεριλαμβανομένης και της σύγκλησης μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης, η οποία, ανεξάρτητα από τη μορφή και το εύρος της συμμετοχής, θα μπορούσε να υποβοηθήσει στη διαμόρφωση κλίματος και αγώνων για τη διαγραφή των κρατικών χρεών σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.
2.. ΑΚΥΡΩΣΗ – ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΑΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ
Η κυβέρνηση της Αριστεράς ταυτόχρονα με την ακύρωση των μνημονίων θα προχωρήσει άμεσα στην ακύρωση – κατάργηση των «νεοαποικιακών» δανειακών συμβάσεων που συνομολόγησαν με την τρόικα και ψήφισαν με διαδικασίεςκατάφωρης παραβίασης του Συντάγματος οι μνημονιακές κυβερνήσεις.
Η επαναδιαπραγμάτευση με την τρόικα αυτών των δανειακών συμβάσεων δεν είναι νοητή, αφού στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς είναι η διαγραφή του χρέους που αντιπροσωπεύουν αυτές οι δανειακές συμβάσεις και όχι η αλλαγή των όρων αποπληρωμής τους, ενώ και αυτοί οι όροι που θα συμπεριλαμβάνουν αυτές οι δανειακές συμβάσεις είναι όροι ακραίας υποτέλειας και δεν είναι διαπραγματεύσιμοι, αφού δεν υπάρχουν καλοί και κακοί όροι σε συμφωνία με την τροϊκανή κηδεμόνευση.
Άλλωστε, η διαγραφή του χρέους, που θα έχει προωθήσει η κυβέρνηση της Αριστεράς, θα έχει αχρηστεύσει στην πράξη αυτές τις δανειακές συμβάσεις, των οποίων θα έχει εκλείψει το δανειακό αντίκρισμα.
Η ακύρωση – κατάργηση των «νεοαποικιακών» δανειακών συμβάσεων δεν πρόκειται να προκαλέσει ανυπέρβλητα προβλήματαχρηματοδότησης στον κρατικό προϋπολογισμό (όπως ισχυρίζεται η τρομοκρατική προπαγάνδα των εκπροσώπων του συστήματος) διότι η τροϊκανή χρηματοδότηση κατευθυνόταν στο συντριπτικό της μέρος στην αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίωντου ελληνικού κρατικού χρέους, τα οποία με τη διαγραφή του χρέους θα εξαλειφθούν ως υποχρέωση. Στη χειρότερη περίπτωση που ο νέος προϋπολογισμός μιας κυβέρνησης της Αριστεράς θα παρουσιάζει πρωτογενές έλλειμμα, αυτό θα είναι εξαιρετικά μικρό και θα μπορεί να καλυφθεί χωρίς ιδιαίτερες δυσχέρειες.
3. ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ
Κεντρική θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη διέξοδο από την κρίση αλλά και την εκπλήρωση όλων των ως άνω μέτρων, είναι η άμεσηεθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των τραπεζών και ο γενικότερος αναπροσανατολισμός τους ώστε να διαδραματίσουν αποκλειστικά ένα νέο αναπτυξιακό, επενδυτικό, παραγωγικό και κοινωνικό ρόλο.
Η εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση και ο επαναπροσανατολισμός του τραπεζικού συστήματος θα είναι ένα από τα πρώτα άμεσα μέτρα της κυβέρνησης της Αριστεράς, πολύ περισσότερο όταν στην ουσία το ελληνικό δημόσιο έχει χρηματοδοτήσει με διάφορες μορφές τις τράπεζες με ένα πακτωλό πολλών δεκάδων δις, με τελευταία περίπτωση την χορήγηση του τρομακτικού ποσού των 50 δις για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το οποίο φορτώθηκε ως δάνειο στο ελληνικό δημόσιο.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται σε καμία περίπτωση τους όρους και τις ρυθμίσεις κάτω από τις οποίες προωθείται ηεπανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με τη διάκρισή τους σε συστημικές και μη, με τις πρώτες να παραμένουν με δανεικά κεφάλαια του δημοσίου είτε στην ιδιωτική διαχείριση είτε στον έλεγχο του εκτός δημοσίου ΤΧΣ, δηλ. στα χέρια των κυρίαρχων τηςΕΕ – ΕΚΤ και στην ουσία της Γερμανίας και τις δεύτερες να χαρίζονται με «προίκα» στις «συστημικές» τράπεζες.
Ο ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε περίπτωση θα καταργήσει τις ρυθμίσεις της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, και ειδικότερα τον απαράδεκτο ρόλο του ΤΧΣ και θα προωθήσει το πλήρες και ουσιαστικό πέρασμα όλων των τραπεζών σε δημόσια ιδιοκτησία καιδιαχείριση με νέο προσανατολισμό.
Ειδικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται και δεν αναγνωρίζει τα σκανδαλώδη τετελεσμένα από το απαράδεκτο σπάσιμο τηςΑγροτικής Τράπεζας και τη χαριστική με «προίκα» 7,5 δισ. παραχώρηση της «καλής» ΑΤΕ στην Τράπεζα Πειραιώς.
Όπως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδέχεται το σκανδαλώδες και αυθαίρετο σπάσιμο του Τ.Τ. σε «καλή» και «κακή» Τράπεζα, με στόχο την εκχώρηση του καλού κομματιού με «προίκα» 4,5 δισ. σε μία από τις «συστημικές» τράπεζες.
Αυτοί οι σχεδιασμοί είναι επιζήμιοι, απαράδεκτοι, αυθαίρετοι και σκανδαλώδεις και μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα τους ακυρώσει.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα ακυρώσει τη λεγόμενη «πώληση» της ΑΤΕ και θα επαναφέρει την τελευταία σε πλήρη λειτουργία με νέο προσανατολισμό και ανασυγκροτημένη, προκειμένου να υπηρετήσει το μεταβατικό – προοδευτικό σχέδιο στήριξης της μικρομεσαίας αγροτιάς και ανάπτυξης της πρωτογενούς παραγωγής στη χώρα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνισθεί για να αποτρέψει τη πώληση-χάρισμα του Τ.Τ. σε άλλο τραπεζικό όμιλο και σε περίπτωση που μια τέτοια εξέλιξη δεν ματαιωθεί, από κυβερνητικές θέσεις θα την ακυρώσει, επανακτώντας, υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο, ένα ανασυγκροτημένο και δυναμικό Τ.Τ., το οποίο σε στενή διασύνδεση με τα δημόσια ΕΛΤΑ θα καταστεί βραχίονας για τη στήριξη και ανάπτυξη της λαϊκής αποταμίευσης, των λαϊκών καταθέσεων και ειδικότερα της περιφερειακής ανάπτυξης.
Στο πλαίσιο μιας νέας σεισάχθειας, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει σε μέτρα που θα σταματήσουν το κύμα κατασχέσεων καιπλειστηριασμών περιουσιακών στοιχείων (κινητών και ακινήτων) όταν αυτά βρίσκονται κάτω από ένα όριο, ενώ θα απαγορευθεί πλήρως η κατάσχεση της πρώτης κύριας κατοικίας και η κατάσχεση μισθών και συντάξεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προχωρήσει στην άμεση κατάργηση του διάτρητου διατραπεζικού συστήματος «Τειρεσίας», το οποίο λειτουργεί σαν τυφλό όργανο των τραπεζών και σύστημα εξουθένωσης και εξόντωσης των μισθωτών και των πιο αδύναμων εμπορικών,επαγγελματοβιοτεχνικών στρωμάτων.
- ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ – ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΥΠΟ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΤΩΝ ΠΡΩΗΝ ΔΕΚΟ
ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΩΝ ΤΟΜΕΩΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται με όλες του τις δυνάμεις για να μπει τέλος στο κύμα των ιδιωτικοποιήσεων που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση Σαμαρά, όχι μόνο για τις διάτρητες, διαπλεκόμενες και σκανδαλώδεις διαδικασίες που ακολουθούνται ούτε αποκλειστικά για το εξευτελιστικό, στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, τίμημα της εκποίησης, αλλά κυρίως γιατί εμπορευματοποιούν θεμελιώδη αγαθά και υπηρεσίες, είναι επιζήμιες για το Δημόσιο και ενισχύουν ένα οικονομικό πρότυποτου πιο άγριου καπιταλισμού, ενώ μετατρέπουν την Ελλάδα σε άθυρμα και προτεκτοράτο των πιο τυφλών ιδιωτικών κερδοσκοπικών συμφερόντων, εγχώριων και πολυεθνικών.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αντίθετος και αγωνίζεται για να ματαιωθούν οι ιδιωτικοποιήσεις που έχουν προγραμματιστεί για το αμέσως επόμενο διάστημα: του «Ελ. Βενιζέλος», της ΔΕΗ, της ΔΕΠΑ και του ΔΕΣΦΑ, της ΕΥΑΘ καιΕΥΔΑΠ, του ΟΛΠ και του ΟΛΘ κ.λπ.
Αγωνιζόμενος ενάντια στην ιδιωτικοποίησή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα αγωνιστεί και από τη θέση της κυβέρνησης της Αριστεράς θα επιβάλει με όλα τα διαθέσιμα μέσα την πλήρη εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων, υπό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, με στόχο να αναδιοργανωθούν και αναπροσανατολιστούν στην εξυπηρέτηση των κοινωνικών αναγκών και όχι του κέρδους, στη στήριξη ενός συνολικού κοινωνικού σχεδίου και ενός νέου, μεταβατικού προτύπου ανάπτυξης με σοσιαλιστική κατεύθυνση και περιεχόμενο.
Σε αυτή την κατεύθυνση οργανικό στοιχείο αποτελεί η προστασία του περιβάλλοντος, ο κοινωνικός-οικολογικός μετασχηματισμός της κοινωνικής παραγωγής, η προστασία των τοπικών οικοσυστημάτων και των τοπικών παραγωγικών δραστηριοτήτων, με ουσιαστική συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών σε όλα τα στάδια του σχεδιασμού και της λήψης αποφάσεων. Ηαπόλυτη προτεραιότητα της εξυπηρέτησης των κοινωνικών αναγκών συνδέεται άρρηκτα με την ποιότητα των ζωτικών συνθηκών διαβίωσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, την άμεση αναστροφή της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής, οι συνέπειες της οποίας πλήττουν με μεγαλύτερη οξύτητα τους/τις ποιο κοινωνικά–οικονομικά ευάλωτους/ες. Το φυσικό περιβάλλον δεν είναι «εργοτάξιο του κεφαλαίου», των επενδυτών και της ανάπτυξής τους.
Συνολικότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλώνει ότι μια κυβέρνηση της Αριστεράς, μη αναγνωρίζοντας και ακυρώνοντας τα σκανδαλώδη και αντικοινωνικά τετελεσμένα των ιδιωτικοποιήσεων, θα επαναφέρει, αξιοποιώντας κάθε διαθέσιμο μέσον, υπό πλήρη δημόσια ιδιοκτησία και εργατικό – κοινωνικό έλεγχο όλες τις δημόσιες επιχειρήσεις, καθώς και τα δημόσια φυσικά αγαθά και τα δημόσια ακίνητα που εκποίησαν οι κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ υπογραμμίζει ότι, στο πλαίσιο μιας πολιτικής προοδευτικής διεξόδου από την κρίση και ενός μεταβατικού προγράμματος σοσιαλιστικής προοπτικής, θα προχωρήσει στην εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση όλων των στρατηγικών τομέων και κλάδων της ελληνικής οικονομίας και όσων κλάδων και επιχειρήσεων κριθεί αναγκαίο, προκειμένου να υπηρετηθεί στο πλαίσιο αυτό η ανάπτυξη με βάση τις κοινωνικές ανάγκες και το κοινωνικό σχέδιο, η απασχόληση και η παραγωγική ανασυγκρότηση.
Πιο συγκεκριμένα, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα ανασυγκροτήσει, θα επαναπροσανατολίσει και θα θέσει υπό πλήρη δημόσια ιδιοκτησία, δημόσια διαχείριση, εργατικό και κοινωνικό έλεγχο, πρώτα απ’ όλα τους στρατηγικούς τομείς και κλάδους:
– Το χρηματοπιστωτικό τομέα, σύμφωνα με τα όσα έχουμε αναφέρει.
–Τον τομέα της ενέργειας σε όλες τις πτυχές και τις εκφάνσεις της, συμπεριλαμβανομένου του τομέα διύλισης των πετρελαιοειδών.
– Τον τομέα των τηλεπικοινωνιών, με πρώτο βήμα την επαναφορά υπό δημόσια ιδιοκτησία και διαχείριση του ΟΤΕ.
– Τα μέσα τακτικής μαζικής μεταφοράς και πρώτα απ’ όλα το σιδηρόδρομο, ενώ πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση θα είναι η συγκρότηση δημόσιας επιχείρησης ακτοπλοϊκών υπηρεσιών.
– Τα λιμάνια της χώρας και πρώτα απ’ όλα τον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ, με την αμφισβήτηση της παρουσίας της COSCO στο λιμάνι του Πειραιά.
– Τις στρατηγικές υποδομές και πρώτα απ’ όλα τα αεροδρόμια και τους αυτοκινητόδρομους, με τον τερματισμό των εξουθενωτικών διοδίων.
– Τις ταχυδρομικές υπηρεσίες και πρώτα απ’ όλα τα ΕΛΤΑ.
– Την αμυντική βιομηχανία, με αιχμή την ΕΑΒ, την ΕΛΒΟ, την ΠΥΡΚΑΛ.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, μαζί με τους στρατηγικούς τομείς, θα προχωρήσει άμεσα στο πέρασμα στο δημόσιο ορισμένων κρίσιμων κλάδων της οικονομίας στους οποίους η ελληνική οικονομία διαθέτει παραγωγικές δυνατότητες και προοπτικές ή έχει ανάγκες και οι οποίοι για να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν απαιτούν την άμεση δημόσια στήριξη.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα σε αυτήν την κατεύθυνση είναι ο κρίσιμος κλάδος των Ναυπηγείων και της Ναυπηγοεπισκευής. Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα θέσει υπό δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο τα Ναυπηγεία της χώρας, τα οποία και θα ανασυγκροτήσει, σχεδιάζοντας μια νέα εθνική ναυπηγική πολιτική, ενώ θα θέσει υπό δημόσιο έλεγχο και τηΝαυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Περάματος.
Το πέρασμα στρατηγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας σε δημόσια ιδιοκτησία και έλεγχο δεν έχει την παραμικρή σχέση μετον κυβερνητικό – κομματικό έλεγχό τους και τη διαπλεκόμενη λειτουργία τους με μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα ή με τον ονομαζόμενο «κρατισμό».
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, αντίθετα, θα ακολουθήσει μια πορεία αποδυνάμωσης των κατασταλτικών και καταπιεστικών λειτουργιών του κράτους και τσακίσματος των διαπλοκών του με τα ιδιωτικά καπιταλιστικά συμφέροντα, μετατρέποντας σταθερά τις παλιές αλωμένες κρατικές γραφειοκρατίες σε δημόσιες κοινωνικοποιημένες λειτουργίες, που θα εργάζονται συλλογικά και καινοτόμα, με νέες αρχές, αξίες και προσανατολισμό, υπό τον ακατάπαυστο εργατικό – κοινωνικό έλεγχο και τις οποίες οι εργαζόμενοι θα υπηρετούν δουλεύοντας υπεύθυνα και ευσυνείδητα σε όφελος του κοινού συμφέροντος, λογοδοτώντας γι’ αυτό συνεχώς στους θεσμούς εργατικού και κοινωνικού ελέγχου.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, με την εθνικοποίηση – κοινωνικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και την επιτυχή και αποδοτική έκβαση του εγχειρήματος, θα εγκαινιάσει μια ουσιαστικότερη πορεία σταδιακής κοινωνικοποίησης των βασικών μέσων παραγωγής και των οικονομικών λειτουργιών, με στρατηγικό ορίζοντα το σοσιαλισμό, που θα έχει άμεσους και μεγάλους πρωταγωνιστές τις δυνάμεις της εργασίας.
5. Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος στην παραγωγή και στο κράτος
Θεμελιώδες μέτωπο της Αριστεράς είναι η αποκατάσταση της δημοκρατίας στους χώρους παραγωγής. Θα παλέψουμε για να φυσήξει ο αέρας της δημοκρατίας και η εφαρμογή και όχι μόνο η θεσμοθέτηση, ενός νέου πολύ πιο προωθημένου εργατικού δικαίου σε όλη την έκταση της παραγωγής, ώστε να πάψει το εργοστάσιο και ο χώρος εργασίας να είναι άβατο και φέουδο του εργοδότη. Η δημοκρατία στους εργασιακούς χώρους συνιστά προϋπόθεση και όρο ώστε οι εργαζόμενοι όχι μόνο να πάψουν να είναι οι σύγχρονοι «δουλοπάροικοι», αλλά και να μετατραπούν από απλός «συντελεστής παραγωγής» για το κεφάλαιο, σε πρωταγωνιστές, προχωρώντας σε μορφές ελέγχου της παραγωγής και των υπηρεσιών.
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας δέσμης μέτρων, η κυβέρνηση της Αριστεράς και το εργατικό κίνημα θα θεσμοθετήσουν τον πιο αυθεντικό και ουσιαστικό εργατικό και κοινωνικό έλεγχο σε όλη την έκταση της παραγωγής και της κοινωνίας.
Στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς είναι να απελευθερώσει την πρωτοβουλία της εργατικής τάξης, ώστε να ανυψωθεί σε ηγέτιδα κοινωνική δύναμη, που θα καθορίσει τις μεγάλες αλλαγές σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Χωρίς τη δημιουργική πρωτοβουλία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, χωρίς τη γενική ανάταση της αυτενέργειάς τους, χωρίς οι ίδιοι οι άνθρωποι να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους, η κοινωνία θα παραμένει δέσμια των συμφερόντων του κεφαλαίου και η οικονομία θα λειτουργεί με υπέρτατο κριτήριο το κέρδος, και κανένα σχέδιο για μεγάλες ανατροπές με κατεύθυνση το σοσιαλισμό δεν μπορεί να υλοποιηθεί.
Θεωρούμε όλα αυτά τα μέτρα, τις πρωτοβουλίες και τους αγώνες σαν τα πρώτα βήματα σε μια διαδικασία που οφείλει γρήγορα να προσανατολιστεί στην κατεύθυνση της πλήρους κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και της συγκρότησης από τους ίδιους τους εργαζόμενους των δικών τους μορφών εξουσίας για την κοινωνία της εργατικής και κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης.
6. ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Οι παγκόσμιες ανισότητες στην καπιταλιστική ανάπτυξη, η ιμπεριαλιστική εκμετάλλευση του Τρίτου Κόσμου και η διαμόρφωση εκτεταμένων και διευρυνόμενων ζωνών εξαθλίωσης σε μεγάλες περιοχές του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και ταεμπάργκο που εξαθλιώνουν ολόκληρους λαούς, οι τοπικοί πόλεμοι και τα δικτατορικά καθεστώτα, είναι οι αιτίες που τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα προς τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού συνεχίζονται, με αυξομειώσεις στην έντασή τους, ανάλογα με την παγκόσμια οικονομική συγκυρία ή και πολιτικά γεγονότα και πολεμικά μέτωπα.
Η Ελλάδα, στο σταυροδρόμι τριών ηπείρων και ως μέλος της Ευρωζώνης και της Ε.Ε., είναι εκ των πραγμάτων ίσως η μεγαλύτερη πύλη εισόδου για τα οικονομικά και προσφυγικά μεταναστευτικά ρεύματα που κατευθύνονται κατά κύριο λόγο προς την Ευρώπη και εγκλωβίζονται εδώ λόγω της απαράδεκτης Συμφωνίας Δουβλίνο ΙΙ, που υπέγραψαν και υλοποιούν οι ελληνικές κυβερνήσεις. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα και ο ευρωπαϊκός Νότος δεν δοκιμάζονται μόνο από τις πολιτικές της μνημονιακής «νεοαποικιοποίησης» και λεηλασίας αλλά αξιοποιούνται και σαν ιδιόμορφο «φίλτρο» και δικλίδα ασφαλείας του ευρωπαϊκού Βορρά από μη επιθυμητά για τις κυρίαρχες ελίτ μεταναστευτικά ρεύματα, τα οποία συσσωρεύονται στις μεσογειακές χώρες-πύλες εισόδου.
Όσο η χώρα μας διατηρούσε σχετικά «υψηλούς» αναπτυξιακούς ρυθμούς και την ανεργία σε σχετικά χαμηλά επίπεδα, το ζήτημα των μεταναστών δεν είχε ιδιαίτερη επίδραση στο πολιτικό σκηνικό και δεν προκαλούσε τέτοιας έκτασης κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες, αντίθετα μάλιστα, στις αρχικές φάσεις τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα υποβοήθησαν σημαντικά τονελληνικό αστισμό με τα ευτελή μεροκάματα και τη μαύρη εργασία.
Με το ξέσπασμα, όμως, της κρίσης, την εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών γενικής κατεδάφισης κατακτήσεων και δικαιωμάτων, την καλπάζουσα ύφεση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την αλματώδη αύξηση της ανεργίας και ταφαινόμενα μετανάστευσης νέων από τη χώρα μας, τώρα, προς την Ευρώπη, στο έδαφος του ζητήματος των μεταναστών ενεργοποιούνται έντονες πολιτικές, ιδεολογικές και κοινωνικές διεργασίες και αντιπαραθέσεις. Σε αυτές τις συνθήκες, η τάση των κυρίαρχων τάξεων στοχεύει στη μετατροπή ολοένα ευρύτερων τμημάτων των ντόπιων εργαζομένων σε αδήλωτους – ανασφάλιστους εργαζόμενους με μεροκάματα πείνας, ενώ η θέση των μεταναστών εργαζομένων συμπιέζεται ακόμη περισσότερο σε «παράνομους» σκλάβους τύπου Μανωλάδας. Με δεδομένη την επιδείνωση της κατάστασης που προκαλούν η κρίση και οι συνέπειες των μνημονίων και της λιτότητας, οι ξενοφοβικές ακροδεξιές κυβερνητικές πολιτικές, η δράση ισχυρών ρατσιστικών θυλάκων στα δυναμικά τμήματα του κράτους και των ΜΜΕ, η ασύδοτη και δουλεμπορική δράση μεγάλων μερίδων του ελληνικού κεφαλαίου και οπωσδήποτε η ρατσιστική και συχνά δολοφονική δράση της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής, δημιούργησαν και επιδείνωσαν εξαιρετικά ένα κλίμα ξενοφοβίας μέσα στην κοινωνία και μέσα στα εργατικά – λαϊκά στρώματα, το οποίο αν δεν ανακοπεί, μπορεί να έχει πολύ επικίνδυνες συνέπειες τόσο για τις συνθήκες ζωής και τα δικαιώματα των ίδιων των μεταναστών όσο και για τις πολιτικές εξελίξεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζει το ζήτημα των μεταναστών μόνο στο πεδίο των αυτονόητων ανθρώπινων δικαιωμάτων τους και διαφωνεί με προσεγγίσεις που υποβαθμίζουν το γεγονός ότι η πλειονότητα των μεταναστών που ζουν στη χώρα μας είναιεργαζόμενοι κάτω από τις πιο απάνθρωπες συνθήκες.
Το πρώτιστο για την Αριστερά και αυτό που τη διακρίνει θετικά σε σχέση με τις φιλελεύθερες δικαιωματικές απόψεις, ακόμα και τις πλέον προωθημένες και τις απόψεις των μη κυβερνητικών οργανώσεων, είναι ότι βλέπει τους μετανάστες όχι μόνο από την άποψη των δικαιωμάτων τους, αλλά πρώτα απ’ όλα και κυρίως ως εργαζόμενους, ως τμήμα της εργατικής τάξης της χώρας μας και μάλιστα το πλέον ευάλωτο, ανυπεράσπιστο και εκμεταλλευόμενο.
Η προσπάθεια της Αριστεράς στο χώρο των μεταναστών, ανεξαρτήτως εθνικότητας και προέλευσης, οφείλει να στοχεύει, ταυτόχρονα, στην ταξική τους συνειδητοποίηση, στον πολιτικό – ιδεολογικό επαναπροσανατολισμό τους και στη συμμετοχή τους στους κοινούς αγώνες της εργατικής τάξης της χώρας μας και του λαού ενάντια στην τρόικα και τα μνημόνια, για ανθρώπινες και αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις, για μια προοδευτική και σοσιαλιστική Ελλάδα.
Αυτά σημαίνουν ότι η Αριστερά στο πλαίσιο της στροφής της στους χώρους εργασίας, στην εργατική τάξη και στους αγώνες της και στην παρέμβασή της στα συνδικάτα, οφείλει να αναπτύξει μια ειδική μεγάλη προσπάθεια μέσα στους μετανάστες εργαζόμενους, ως οργανικό, αναπόσπαστο και κρίσιμο τμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης.
Η Αριστερά πρέπει πρώτα απ’ όλα να εργαστεί ώστε τα συνδικάτα σε όλους τους τομείς να ανοίξουν τολμηρά τις πόρτες τους στους ξένους εργαζόμενους και να υπερασπιστούν τα εργασιακά δικαιώματά τους, σπάζοντας τους δισταγμούς, τιςπροκαταλήψεις και τις αντιστάσεις σε αυτήν την κατεύθυνση.
Την ίδια ώρα η Αριστερά πρέπει να ανοίξει τολμηρά τις κομματικές γραμμές της στους ξένους που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας, αφού στα μέλη και πολύ περισσότερο στα στελέχη της είναι ανύπαρκτη η παρουσία μεταναστών.
Αν ως Αριστερά δεν μπορέσουμε να διαμορφώσουμε ένα μεγάλο αριστερό πολιτικό ρεύμα μέσα στους μετανάστες, ανεξάρτητα από την καταγωγή και τη θρησκεία τους, αν δεν κάνουμε βήματα ένταξης των εργαζόμενων μεταναστών στο εργατικό κίνημα και στις γραμμές της ίδιας της Αριστεράς, αν δεν διαμορφώσουμε πρώτα απ’ όλα ένα μεγάλο μέτωπο Ελλήνων και μεταναστών εργατών για να καταπολεμήσουμε αποφασιστικά πρώτα απ’ όλα τη «μαύρη» εργασία που είναι κυρίαρχη στους ξένους εργάτες, αν δεν θέσουμε ως στόχο και κάνουμε βήματα για ένα εργατικό κίνημα με τη συμμετοχή των μεταναστών εργαζομένων, τότε είναι πολύ δύσκολο να καταπολεμήσουμε τις ρατσιστικές πολιτικές και ιδέες που κερδίζουν έδαφος και να διαμορφώσουμε ως Αριστερά θετικές προοπτικές.
Σε αυτή την κατεύθυνση, η Αριστερά αγωνίζεται ενάντια στον άγριο κρατικό αυταρχισμό και καταστολή σε βάρος των μεταναστών (επιχειρήσεις-«σκούπα», αυθαίρετες συλλήψεις και βασανιστήρια κ.λπ.), ενάντια στην ασύδοτη και συχνά εγκληματική συμπεριφορά σε βάρος τους από μεγάλες μερίδες του ελληνικού κεφαλαίου (που γεννά «Μανωλάδες»),ενάντια στα κάθε λογής κυκλώματα, ελληνικά και ξένα, «προστασίας» και εκμετάλλευσης μεταναστών και κυρίως ενάντια στις δολοφονικές επιθέσεις που δέχονται από ρατσιστικές και φασιστικές συμμορίες.
Η Αριστερά με τους αγώνες της διεκδικεί και ως κυβέρνηση γρήγορα θα εφαρμόσει:
Την άμεση μονομερή καταγγελία της συμφωνίας «Δουβλίνο ΙΙ» με την παράλληλη χορήγηση ταξιδιωτικών εγγράφων για τους μετανάστες που θέλουν να κατευθυνθούν σε άλλες χώρες.
Την άμεση αλλαγή του θεσμικού πλαισίου ώστε να χορηγείται ταχύτατα πολιτικό άσυλο σε όσους πρόσφυγες πραγματικά το δικαιούνται.
Την άμεση κατάργηση των «στρατοπέδων συγκέντρωσης» μεταναστών και τη διαμόρφωση σύγχρονων δημόσιων υποδομών-ανοιχτών χώρων υποδοχής που θα προσφέρουν στους μετανάστες πολιτισμένες υπηρεσίες με όρους αξιοπρέπειας και θα αποσυμφορήσουν τις άθλιες συνθήκες ζωής τους στα γκέτο που διαμορφώνονται σε γειτονιές των μεγάλων πόλεων αλλά και στην ύπαιθρο.
Την άμεση ενεργοποίηση μιας πολιτικής σταδιακής νομιμοποίησης των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και θέλουν να παραμείνουν σε αυτήν, με διαφανή και δίκαια κριτήρια (χρόνια παραμονής και εργασίας), χωρίς ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, δυσβάστακτες οικονομικές (ακριβά παράβολα) ή ανεδαφικές εργασιακές (αριθμός ενσήμων) προϋποθέσεις.
Την άμεση και αποφασιστική στροφή από την πολιτική δίωξης των εξαθλιωμένων μεταναστών, σε μια πολιτική προστασίας της ζωής τους, σεβασμού και υπεράσπισης της ανθρώπινης υπόστασης και των δικαιωμάτων τους και αμείλικτης δίωξης των δουλεμπορικών» κυκλωμάτων διακίνησης και εκμετάλλευσής τους, στα σύνορα αλλά και μέσα στη χώρα (τράφικινγκ, εμπόριο ναρκωτικών, εκμετάλλευση παιδιών κ.λπ.).
Την άμεση χορήγηση ιθαγένειας σε παιδιά μεταναστών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και τα οποία γεννήθηκαν ή σπουδάζουν στη χώρα μας.
Τέλος, μια κυβέρνηση της Αριστεράς θα πρωτοστατήσει για την προώθηση μιας ευρωπαϊκής και διεθνούς στρατηγικής για τον τερματισμό πολέμων και επεμβάσεων και τη γενναία αναπτυξιακή και κοινωνική στήριξη χωρών του Δεύτερου και Τρίτου Κόσμου, ως απάντηση στην εκμετάλλευση αυτών των χωρών από το κεφάλαιο και τα ιμπεριαλιστικά κέντρα, αλλά και για να αντιμετωπιστούν ως ένα βαθμό οι αιτίες που προκαλούν τα μαζικά μεταναστευτικά ρεύματα.
7. ΓΙΑ ΜΙΑ ΡΙΖΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΜΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ
Η εξάλειψη των βαθύτατα νοσηρών καταστάσεων που κυριαρχούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης συνιστά ένα από τα πιο άμεσα και κρίσιμα μέτωπα, ίσως το πιο άμεσο και κρίσιμο, για δημοκρατικές και προοδευτικές εξελίξεις στη χώρα που θα ανοίξουν νέους σοσιαλιστικούς ορίζοντες.
Η Αριστερά αγωνίζεται για τον εκδημοκρατισμό και τον κοινωνικό έλεγχο των μέσων ενημέρωσης, για την πλήρη κατοχύρωσητων δικαιωμάτων των εργαζομένων στα μέσα και την προάσπιση και την ενίσχυση της απασχόλησης σε αυτά, για μιαπολυφωνική και πλήρη ενημέρωση των πολιτών, για τη στήριξη και ανάδειξη της πολιτιστικής ενημέρωσης που θα ελέγχονται θεσμικά από την κοινωνία, στο πλαίσιο μιας στρατηγικής κοινωνικοποίησής τους.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αγωνισθεί και θα προωθήσει ριζικές αλλαγές ώστε:
Να αποκατασταθεί με κάθε δυνατό μέσο το δημόσιο αγαθό της ενημέρωσης. Το κράτος, ως πάροχος ραδιοφωνικών καιτηλεοπτικών συχνοτήτων αλλά και ως εγγυητής του δημόσιου αγαθού και στο πλαίσιο μιας στρατηγικής κοινωνικού ελέγχου και κοινωνικοποίησης των μέσων ενημέρωσης, πρώτα απ’ όλα των τηλεοπτικών, θα καταργήσει τη δωρεάν νομή των συχνοτήτων από τα ΜΜΕ και θα επιβάλει κανόνες δεοντολογίας και μηχανισμούς ελέγχου για την τήρησή τους μαζί με αυστηρές κυρώσειςγια την παραβίασή τους μέχρι και την αφαίρεση της άδειας λειτουργίας.
Θα επιβληθεί, κατ’ αρχήν, το ασυμβίβαστο της συμμετοχής στην ιδιοκτησία ΜΜΕ με επιχειρηματικές δραστηριότητες που καθ’ οιονδήποτε τρόπο, άμεσα ή έμμεσα, έχουν διασυνδέσεις με το Δημόσιο (εργολάβοι δημόσιων έργων, προμηθευτές Δημοσίου, ιδιοκτήτες επιχειρήσεων που εμπλέκονται με συγχρηματοδοτούμενα έργα ή με οποιαδήποτε μορφή κρατικής επιδότησης κ.λπ.).
Θα σταματήσει η πορεία διάλυσης και ιδιωτικοποίησης της δημόσιας τηλεόρασης και του δημόσιου ραδιόφωνου και αντίθετα θα υποστηριχτούν, θα εκδημοκρατιστούν και θα αναβαθμιστούν, στην κατεύθυνση της συγκρότησης μιας ισχυρής δημόσιαςενημερωτικής και πολιτιστικής παρουσίας, υπό κοινωνικό έλεγχο, στην προοπτική μιας κοινωνικοποιημένης, απόλυταδημοκρατικής, πλουραλιστικής και ολόπλευρης τηλεοπτικής ενημέρωσης και αξιακής πολιτιστικής παρέμβασης. Στόχος μας είναι η λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης να θωρακιστεί από πελατειακές πρακτικές και κυβερνητικό έλεγχο (ακόμη και της κυβέρνησης της Αριστεράς), μακριά από τις αποκρουστικές ιστορικές εμπειρίες της κομματικής μονοφωνίας, ώστε να αποτελέσει πρότυπο και «πιλοτικό» εγχείρημα στην πορεία για την κοινωνικοποίηση των ΜΜΕ, για τον πλήρη εργατικό και κοινωνικό τους έλεγχο.
Θα ανοίξουν τα βιβλία και θα πραγματοποιηθεί πλήρης οικονομικός και διαχειριστικός έλεγχος σε όλες τις επιχειρήσεις ΜΜΕ, αρχίζοντας από τις πιο μεγάλες και νευραλγικές, ώστε να σπάσει το απόστημα των σχέσεων διαπλοκής με τράπεζες και κυκλώματα πολιτικής προστασίας και εξάρτησης. Ο έλεγχος αυτός δεν θα περιοριστεί μόνο στη δράση των αρμόδιων κρατικών υπηρεσιών, αλλά θα πάρει την ευρύτερη μορφή κοινωνικού ελέγχου στα ΜΜΕ, γιατί οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να γνωρίζουν αλλά και να καθορίσουν τις «προδιαγραφές» και τους όρους για την ενημέρωση και την ψυχαγωγία που τους παρέχεται.
Στο πλαίσιο του οικονομικού και διαχειριστικού ελέγχου, ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στην αποκάλυψη των κερδοσκοπικών παιχνιδιών που έγιναν με τα αποθεματικά των ταμείων των δημοσιογράφων (δομημένα ομόλογα, «κούρεμα» ομολόγων), με στόχο την αποκατάσταση των ζημιών και την τιμωρία των υπευθύνων. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί επίσης στο να στηριχτούν ταταμεία των δημοσιογράφων μέσα από την υποχρέωση των εργοδοτών να αποδίδουν το αγγελιόσημο (που μέχρι τώρα παρακρατούν συστηματικά, ενώ το έχουν εισπράξει).
Όλα αυτά θα είναι τα πρώτα αποφασιστικά μέτρα για να δρομολογηθεί μια διαδικασία με στόχο την κοινωνικοποίηση των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Το αγαθό της ενημέρωσης, του διαλόγου, της κουλτούρας και των ιδεών δεν μπορεί να είναι στα χέρια ιδιωτών επιχειρηματιών, να υπόκεινται στη λογική του κέρδους, να είναι αντικείμενο εμπορευματοποίησης, να καταλήγει στη «μονοφωνική πολυφωνία» της αγοράς.
2η εναλλακτική Εκδοχή
(προστίθεται ως ξεχωριστό σημείο 7. στο Μέρος Β
του κειμένου της Επιτροπής Θέσεων, ύστερα από
το σημείο 6 για τους προγραμματικούς στόχους)
ΓΙΑ ΕΝΑ «ΟΧΙ», ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ, ΣΤΗΝ ΤΡΟΪΚΑ,
ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ
Οι τραγικές εξελίξεις στην Ευρώπη, ειδικά στον ευρωπαϊκό Νότο, με αποκορύφωμα το δράμα της Κύπρου, έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η Ευρωζώνη αλλά και η Ε.Ε. όχι μόνο κλιμακώνουν με ραγδαίους ρυθμούς μια πορεία αντιδραστικοποίησής τους, αλλά και μετατρέπονται ταχύτατα σε ζώνες απόλυτης κυριαρχίας του γερμανικού ιμπεριαλισμού και τουπολυεθνικού ευρωπαϊκού κεφαλαίου, πρώτα από όλα του χρηματιστικού, εντός των οποίων επιβάλλονται όροι μιας άγριας πανευρωπαϊκής λιτότητας, μιας νέας «αποικιοποίησης» και ιδιόμορφου ολοκληρωτισμού, στον οποίον συναινούν οι κυρίαρχες τάξεις κάθε χώρας – μέλους.
Η λιτότητα και ο ακραίος νεοφιλελευθερισμός επιβάλλονται πλέον σε όλη την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. ανεξάρτητα και από μνημόνια, μέσα από το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο, προϊόν διακυβερνητικής συμφωνίας και όχι ευρωπαϊκής συνθήκης, που θέτει δρακόντειους όρους δημοσιονομικής πειθαρχίας για το χρέος, το έλλειμμα και άρα τους μισθούς, τις συντάξεις και το κοινωνικό κράτος. Επιβάλλονται επίσης μέσα από το εκτεταμένο πλέγμα των ευρωπαϊκών Οδηγιών και ποικίλων νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων για την απελευθέρωση κεφαλαίων και αγορών, για τη «μεταρρύθμιση»-αποδόμηση των ασφαλιστικών συστημάτων, για τη «μεταρρύθμιση»-αποδόμηση της αγοράς εργασίας και των εργασιακών σχέσεων κ.λπ. Ωστόσο, η πανευρωπαϊκή λιτότητα προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά της συντριβής των ιστορικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων των λαών αλλά και μιας ταπεινωτικής οικονομικής και πολιτικής επιτροπείας στον ευρωπαϊκό Νότο.
Το δράμα της Κύπρου, ωστόσο, αποκαλύπτει ακόμα περισσότερο και την ιμπεριαλιστική φύση της Ε.Ε. και ιδιαίτερα της Ευρωζώνης, όχι μόνο προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα, τη μετατροπή τους σε «φονικό» γρανάζι της παγκόσμιας ιμπεριαλιστικής μηχανής, τη μετατροπή τους σε νέα «Ιερά Συμμαχία» κατά των εργατικών τάξεων και των λαών της ευρωπαϊκής ηπείρου.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι χαρακτηριστικό ότι η Ευρωζώνη, αποκτώντας όλο και πιο ακραία χαρακτηριστικά ενός νέου ευρω-ολοκληρωτισμού, μετατρέπεται συνολικά σε πειραματικό χώρο εντός του οποίου τείνουν να εκμηδενισθούν και τα πλέον στοιχειώδη εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα, ενώ στην πράξη ακυρώνονται επί της ουσίας και η ίδια η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία και, σχεδόν, κάθε έννοια λαϊκής κυριαρχίας, φτάνοντας στο σημείο αποφάσεις πουκαταστρέφουν κυριολεκτικά χώρες, όπως η Κύπρος, να λαμβάνονται εκβιαστικά και τελεσιγραφικά μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο από κλειστά υπερεθνικά κέντρα, στο όνομα της παραμονής στο ευρώ.
Οι τελευταίες αυτές εξελίξεις υπογραμμίζουν ακόμη πιο έντονα ότι τόσο η Ευρωζώνη όσο και η Ε.Ε. δεν μεταρρυθμίζονται ούτε επαναθεμελιώνονται αλλά μόνο ανατρέπονται, αν το αίτημα παραμένει -και παραμένει- μια Ευρώπη των λαών, της σύγκλισης προς τα πάνω, της προόδου και του σοσιαλισμού. Και αυτή η διαδικασία ανατροπής μπορεί να γίνει ρεαλιστική και να μην παραμείνει κενό γράμμα ή ουτοπία, αν ξεκινήσει από μια χώρα ή ομάδα χωρών, πράγμα που μπορεί να προκαλέσει, ίσως και πολύ σύντομα, ένα ντόμινο ανάλογων ανατρεπτικών εξελίξεων σε όλο τον ευρωπαϊκό χώρο.
Η περίπτωση της Κύπρου επιβεβαιώνει ότι το απαραίτητο «ΟΧΙ» στους «ευρωπαϊκούς» εκβιασμούς, την τρόικα και τα μνημόνια, για να μην μείνει μισό και για να μην οδηγήσει σε οδυνηρή αναδίπλωση, οφείλει να συνοδεύεται από ένα τεκμηριωμένο, ενιαίο,συνεκτικό και ριζοσπαστικό εναλλακτικό σχέδιο προοδευτικών μετασχηματισμών με σοσιαλιστικό ορίζοντα, που μαζί με την ακύρωση των μνημονίων, θα συμπεριλαμβάνει αφετηριακά: τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του, την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, τη στήριξη και αναβάθμιση μισθών και συντάξεων και γενικότερα την ανατροπή της λιτότητας, την προώθηση της δημόσιας δωρεάν Υγείας και Παιδείας και ένα σχέδιο δημόσιων επενδύσεων και μέτρων για την προοδευτική παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση, με τη δραστική ενίσχυση της απασχόλησης.
Μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να είναι αποφασισμένη και προετοιμασμένη να ακολουθήσει με σταθερότητα, συνέπεια και ενιαία κατεύθυνση αυτό το προοδευτικό πρόγραμμα σοσιαλιστικής προοπτικής, ανεξάρτητα από απειλές, εκβιασμούς,πιέσεις και τρομοκρατικά διλήμματα.
Η κυβέρνηση της Αριστεράς, έχοντας ως στόχο να υλοποιήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα ρήξης και ανατροπής, πρέπει να προετοιμαστεί από κάθε άποψη για όλες τις συνέπειες και τα ενδεχόμενα της αναπόφευκτης σύγκρουσης με την Ευρωζώνητου κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, περιλαμβανομένης, αν χρειαστεί, και της εξόδου από την Ευρωζώνη.
Ένα τέτοιο ενδεχόμενο εξόδου από την Ευρωζώνη, που απαιτεί καλή προετοιμασία, σε καμία περίπτωση δεν συνιστά «καταστροφή» ή εθνική απομόνωση, όπως προσπαθούν να μας τρομοκρατήσουν τα παπαγαλάκια του συστήματος. Αντίθετα, στο βαθμό που εντάσσεται σε ένα προοδευτικό σχέδιο ρήξης με τα μνημόνια και την τρόικα και ανατροπής της λιτότητας, με κατεύθυνση το σοσιαλισμό, μπορεί να αποτελέσει, παρά τις προσωρινές δυσκολίες που θα επιφέρει, μια βιώσιμη και θετική πρόταση διεξόδου με ελπιδοφόρο ορίζοντα για τον ελληνικό λαό και όλους τους λαούς της Ευρώπης.
Η πιθανή έξοδος από την Ευρωζώνη δεν συνιστά ένα άλλο πολιτικό σχέδιο, δεν παραπέμπει σε ένα άλλο πρόγραμμα και σε άλλες συμμαχίες, αλλά ίσα-ίσα δηλώνει την αποφασιστικότητα να υλοποιήσουμε το πρόγραμμα και σχέδιο ρήξης και ανατροπής σε σοσιαλιστική κατεύθυνση αταλάντευτα, αποφασιστικά, μέχρι το τέλος, γνωρίζοντας ότι συνεπάγεται τη μετωπική ρήξη με την Ευρωζώνη και ότι μια τέτοια ρήξη απαιτεί πλήρη προετοιμασία και εναλλακτικό σχέδιο.
Για τη συγκεκριμένη επεξεργασία ενός τέτοιου σχεδίου, με τις ιδιαίτερες εκδοχές και παραμέτρους του, με ανάλυση και εκτίμηση των συνεπειών και προεκτάσεών του, με καθορισμό των αναγκαίων τακτικών και μέτρων, ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναλάβει συγκεκριμένες πρωτοβουλίες, απευθυνόμενες και σε άλλες δυνάμεις της Αριστεράς στην Ελλάδα, τον ευρωπαϊκό Νότο αλλά και συνολικά την Ε.Ε.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, η θέση «καμιά θυσία για το ευρώ» δεν είναι επαρκής και πρέπει να συμπληρωθεί, ύστερα και από τηνκαταλυτική εμπειρία της Κύπρου, με τις παραπάνω θέσεις, που εκφράζουν την ετοιμότητα και αποφασιστικότητα να υλοποιήσουμε το πρόγραμμά μας και τους στόχους μας μέχρι το τέλος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ με αφετηρία το συνολικό του πρόγραμμα και αυτή τη θέση, μπορεί και πρέπει να απευθύνει, , συγκεκριμένη πρόταση διαλόγου για αναζητήσεις προγραμματικών συγκλίσεων και κοινών δράσεων προς όλες τις αριστερές δυνάμεις της χώρας μας, ενώ θα πρέπει να αναλάβει, στο πλαίσιο αυτό, και μεγάλες πρωτοβουλίες συγκλίσεων, πολιτικού και κινηματικού συντονισμού με τις αριστερές προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης, ειδικότερα στον ευρωπαϊκό Νότο και πρώτα απ’ όλα τηςΚύπρου.
3η εναλλακτική Εκδοχή
(εναλλακτική στο Μέρος Β σημείο 7. Για μια νέα μεταπολίτευση)
ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ-ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ
Όλες οι εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος έρχονται να υπογραμμίσουν με ακόμα μεγαλύτερη έμφαση ότι μόνο μια κυβέρνηση της Αριστεράς -και όχι κυβερνήσεις κεντροαριστεράς ή κεντροαριστεροδεξιάς, ρευστού πολιτικού στίγματος και ετερόκλητου φάσματος- θα ήταν ικανή να επιχειρήσει, στη βάση ενός σαφούς εναλλακτικού ριζοσπαστικού προγράμματος και στηριγμένη σε ένα πλατύ ενωτικό ταξικό και αγωνιστικό εργατικό – λαϊκό κίνημα, την προοδευτική ανατροπή που έχουν ανάγκη η εργατική τάξη και ο λαός της χώρας μας και μια πορεία προοδευτικών μετασχηματισμών σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Θεωρούμε ότι σήμερα μια συνεργασία και συμπόρευση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς, κατά πρώτο λόγο του ΣΥΡΙΖΑ με τοΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που θα δημιουργούσε ισχυρή αριστερή δυναμική παρέμβασης και ανατροπής στο πολιτικό σκηνικό, όχι μόνο καθίσταται όσο ποτέ αναγκαία αλλά και ότι οι τραγικές εξελίξεις που σημειώνονται στην Ελλάδα και την Κύπρο, μαζί με τα διδάγματα που τις ακολουθούν, φέρνουν αντικειμενικά πιο κοντά αυτή τη συμπόρευση και την καθιστούν πιο δυνατή μέσα από αμοιβαίες μετατοπίσεις και την εκδήλωση ισχυρής ενωτικής βούλησης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις δυσκολίες, δεσμεύεται ότι θα σχεδιάσει και θα αναλάβει συγκεκριμένες, εποικοδομητικές και ρεαλιστικέςπολιτικές και προγραμματικές πρωτοβουλίες για τη συνεργασία και τη συμπαράταξη της Αριστεράς.
Για μας μια σύγχρονη ριζοσπαστική αριστερή συμπαράταξη δεν περιορίζεται μόνο στις δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και στις άλλες δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς και της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας, παρά το ξεχωριστό, ειδικό ιστορικό και αναντικατάστατο βάρος αυτών των δυνάμεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει και ενθαρρύνει ενδεχόμενες συνεργασίες με στελέχη και συλλογικότητες από το σοσιαλιστικό καισοσιαλδημοκρατικό χώρο, οι οποίες απεγκλωβίζονται από τις λογικές της σοσιαλδημοκρατίας και της διαχείρισης του συστήματος και ακολουθούν μια αγωνιστική πορεία προς τ’ αριστερά και με τις οποίες έχουν αναπτυχθεί και δοκιμασθεί σχέσεις εμπιστοσύνης με κοινές θέσεις, κοινές πρωτοβουλίες και κυρίως κοινούς αγώνες.
Τέτοιου είδους συνεργασίες, που μπορεί να γίνονται δυνατές με όρους μετατοπίσεων προς τ’ αριστερά και όχι με όρους πίεσης για αναδίπλωση του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά και τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες, δεν αφορούν σε καμία περίπτωση πρόσωπα ή φορείς που είχαν ρόλους σημαντικής ευθύνης στη διαμόρφωση και εφαρμογή της δεξιόστροφης πορείας του ΠΑΣΟΚ και ιδιαίτερα των μνημονιακών επιλογών του. Πολύ περισσότερο, τέτοιου είδους ευρύτερες συνεργασίες δεν αφορούν δυνάμεις κεντροδεξιού προσανατολισμού, δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος και πολιτικούς εκπροσώπους της αστικής τάξης, ανεξάρτητα από την αντιμνημονιακή ρητορική τους.
Είναι επίσης κρίσιμης σημασίας να διευκρινίσουμε ότι η αναγκαιότητα της αντιφασιστικής πάλης γενικά και της πάλης ενάντια στο ναζιστικό κόμμα της Χρυσής Αυγής ιδιαίτερα, η αναγκαιότητα συγκρότησης γι’ αυτό το σκοπό ενωτικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου πάλης, σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει τη μετατόπιση από το έδαφος της αντίθεσης μνημόνιο και πολιτικές λιτότητας από τη μια και πολιτικές κατάργησης των μνημονίων και ανατροπής της λιτότητας από την άλλη, του μετώπου των μνημονιακών δυνάμεων από τη μια (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) και του ΣΥΡΙΖΑ και του πολιτικού μετώπου της Αριστεράς από την άλλη, σε μια κατεύθυνση συμμαχίας των «δημοκρατικών πολιτικών κομμάτων» ενάντια στην ακροδεξιά και το φασισμό. Το ενιαίο αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στο φασισμό και τη ναζιστική Χρυσή Αυγή συγκροτείται πάνω στην ενότητα στη δράση, εντάσσεται στο μέτωπο αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τις πολιτικές λιτότητας και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει μια κεντρική πολιτική συμμαχία με μνημονιακές δυνάμεις με το πρόσχημα της «υπεράσπισης της δημοκρατίας». Το μέτωπο ενάντια στο ρατσισμό, το φασισμό και τη Χρυσή Αυγή σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σημαίνει πολιτική συμμαχία με τις μνημονιακές δυνάμεις (ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ), αλλά πρέπει να ενισχύει και να αναδεικνύει τον αγώνα ενάντια στα μνημόνια και τη λιτότητα. Εξάλλου, ο φασισμός γενικά και η ναζιστική Χρυσή Αυγή ιδιαίτερα, τρέφονται και δυναμώνουν από την κοινωνική απελπισία που δημιουργούν οι μνημονιακές πολιτικές ακραίας λιτότητας και οι τραγικές συνέπειές τους (πρωτοφανής ανεργία και φτώχεια, μαζική καταστροφή μικρομεσαίων στρωμάτων κ.λπ.). Σε αυτή τη βάση, δεν θα πέσουμε στην παγίδα ενός συστημικού μετώπου με μνημονιακές δυνάμεις ενάντια στη Χρυσή Αυγή, που θα δώσει την ευκαιρία στο ναζιστικό κόμμα να παρουσιάζεται σαν δήθεν αντισυστημική δύναμη και να αποκρύπτει τα πραγματικά συστημικά της χαρακτηριστικά: δράση αποκλειστικά ενάντια στους μετανάστες και τους εργατικούς αγώνες, στήριξη των εργοδοτών ενάντια στους εργαζόμενους, καμία δράση ενάντια σε επιχειρηματίες και τραπεζίτες κ.λπ. Αντίθετα,θα ενισχύσουμε τα ριζοσπαστικά – αντισυστημικά χαρακτηριστικά του ΣΥΡΙΖΑ, θα αποκαλύπτουμε διαρκώς το συστημικό χαρακτήρα της Χρυσής Αυγής και θα δουλεύουμε ακούραστα για τη διαμόρφωση ενός αντιφασιστικού μετώπου πάλης στη δράση, που θα εντάσσεται και θα αποτελεί τμήμα του συνολικού αγώνα ενάντια στα μνημόνια, τις πολιτικές λιτότητας και την τρόικα και για μια προοδευτική πολιτική και κοινωνική ανατροπή με κατεύθυνση το σοσιαλισμό.
Σε αυτή τη βάση, με αυτές τις πολιτικές συμμαχίες και κατευθύνσεις, σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται όσο ποτέ ένα δεύτερο μεγάλο κύμα ριζοσπαστικοποίησης και ακόμα πιο ουσιαστικής επεξεργασίας της πολιτικής, της φυσιογνωμίας, των προγραμματικών του προτάσεων, των πρακτικών και της κινηματικής του στάσης, σχεδιασμένης με βαθύτατα ταξικούς, εργατικούς, λαϊκούς και κοινωνικούς όρους, γεγονός που θα του δώσει τη δύναμη και την ικανότητα για ένα νέο άλμα στην επιρροή του και στη συμβολή του στη διαμόρφωση ενός μεγάλου αριστερού πολιτικοκοινωνικού ηγεμονικού μετώπου που θα αγκαλιάζει τη μεγάληκοινωνική πλειοψηφία.
Υπ’ αυτό το πρίσμα, το μέτωπο και η κυβέρνηση της Αριστεράς δεν συνιστούν μια στατική αντίληψη κοινοβουλευτικού αθροίσματος, αλλά μια δυναμική αντίληψη διαμόρφωσης των πολιτικών, κοινωνικών και αγωνιστικών προϋποθέσεων για την υλοποίηση του προγράμματός μας κατάργησης των μνημονίων, της λιτότητας και των δανειακών συμβάσεων, ρήξης και ανατροπής. Είναι δέσμευση για την ταξική κατεύθυνση και το περιεχόμενο του προγράμματός μας, είναι κατεύθυνση «αριστερά» και όχι «προς το κέντρο», είναι πολιτικές συμμαχίες που μπορούν να υποστηρίξουν ακριβώς μια τέτοια κατεύθυνση και όχι να την ακυρώσουν, είναι σχέδιο για να κερδίσουμε τη μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων και με ένα τέτοιο στέρεο κοινωνικό κορμό να διαμορφώσουμε ένα κοινωνικό μέτωπο αγώνα και ανατροπής, είναι δέσμευση απέναντι στα κινήματα αντίστασης για αγώνες για την ανατροπή της τρικομματικής κυβέρνησης, είναι επιβεβαίωση της συνέπειας πάνω στις δεσμεύσεις μας, είναι δέσμευση για επιμονή στο δρόμο του ριζοσπαστισμού και της εμβάθυνσής του και όχι αναδίπλωσης και «υπευθυνότητας» απέναντι στο σύστημα. Ο στόχος της κυβέρνησης της Αριστεράς συμπυκνώνει ολόκληρο το πολιτικό μας σχέδιο και το στρατηγικό μας προσανατολισμό, είναι η αιχμή του δόρατος της πολιτικής μας. Δεν προσδιορίζει μόνο το «μετά», τις πολιτικές συμμαχίες μιας κυβέρνησης της Αριστεράς, αλλά εξίσου και το «πριν»: το δρόμο για να φτάσουμε εκεί, που δεν μπορεί να είναι παρά ένας δρόμος της συγκρότησης ενός μαχητικού κοινωνικού και πολιτικού μετώπου αγώνα για την ανατροπή της τρικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης «από τα κάτω», ως προϋπόθεση όχι μόνο για την κυβέρνηση της Αριστεράς αλλά και για τη δημιουργία των αγωνιστικών προϋποθέσεων για την υλοποίηση του πολιτικού μας σχεδίου ρήξης και ανατροπής.
Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η ανάδειξη κυβέρνησης της Αριστεράς μέσα από ένα τέτοιο δρόμο αγώνα και ανατροπής της τρικομματικής – μνημονιακής κυβέρνησης «από τα κάτω», θα μας φέρει αντιμέτωπους με τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις και εκπροσώπους του κεφαλαίου. Ότι για να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα και σχέδιο ρήξης και ανατροπής θα πρέπει να δώσουμε, στηριγμένοι στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, στην αγωνιζόμενη νεολαία και τα κινήματα αντίστασης, μεγάλους και σκληρούς αγώνες. Έχουμε πλήρη συνείδηση ότι η κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι παρά το πρώτο βήμα, ένα σημαντικό μετερίζι αγώνα, στο μακρύ δρόμο για να έρθουν οι εργαζόμενοι στην εξουσία και για να υλοποιηθεί ένα μεταβατικό πρόγραμμα ανόρθωσης της κοινωνίας και της χώρας που επίσης θα ανοίγει το δρόμο για την μετάβαση στο σοσιαλισμό. Σε αυτές τις προοπτικές και στις ανάγκες ενός τέτοιου αγώνα, με ιστορικές διακυβεύσεις και στοχεύσεις, λογοδοτεί η αντίληψή μας για τις πολιτικές συμμαχίες, για το πλατύ, ενωτικό πολιτικό μέτωπο και την κυβέρνηση της Αριστεράς.
4η εναλλακτική Εκδοχή
(αντί για το εισαγωγικό κομμάτι του Α μέρους στο κείμενο Θέσεων
«Η ελληνική κοινωνία (…) σε μια ριζικά διαφορετική Ευρώπη»)
ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΥΜΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ – ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ, ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ – ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ, ΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
Υλοποιούμε αταλάντευτα τους στόχους μας, απαντάμε αποφασιστικά στις «απαιτήσεις» του συστήματος για αναδίπλωση και εξετάσεις συστημικής «υπευθυνότητας»
- 1. Ύστερα από τρία χρόνια αγώνων ενάντια στα μνημόνια και με κορύφωση τις εκλογές του Μαΐου – Ιουνίου 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σε πορεία μετασχηματισμού από μέτωπο δυνάμεων της Αριστεράς σε ενιαίο μαζικό πολιτικό φορέα . Κατανοούμε το μετασχηματισμό αυτόν σαν μια βαθιά και ουσιαστική διαδικασία που απαιτεί εμβάθυνση του ριζοσπαστικού χαρακτήρα του κόμματός μας και όχι εγκατάλειψή του, αναβάθμιση των κινηματικών και μαχητικών του χαρακτηριστικών, αναβάθμιση της δυνατότητάς του να κινητοποιείται και να συνδέεται στη βάση με τις ζωντανές δυνάμεις της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο, της νεολαίας, των κινημάτων αντίστασης. Που απαιτεί ένα δεύτερο κύμα ριζοσπαστικοποίησης, πολιτικής, προγραμματικής, κινηματικής και ιδεολογικής, ώστε να είμαστε ικανοί να υλοποιήσουμε αταλάντευτα τους στόχους μας και να απαντήσουμε αποφασιστικά στις «απαιτήσεις» του συστήματος για αναδίπλωση και εξετάσεις συστημικής «υπευθυνότητας».
- 2. Μέσα στην κρίση και μπροστά στο βάθεμα των αδιεξόδων της, ο «τρίτος δρόμος» της σοσιαλδημοκρατίας χρεοκοπεί με πάταγο. Η σοσιαλδημοκρατία συμμαχεί σε όλη την Ευρωζώνη με τη Δεξιά και έχει μετατραπεί αμετάκλητα σε θεραπαινίδα του πιο ακραίου νεοφιλελευθερισμού. Είναι η ώρα της Αριστεράς, που μέσα από το «καθαρτήριο» της κρίσης οφείλει να προβάλει ξανά σαν ο φορέας των μεγάλων αγώνων, της μεγάλης ευθύνης και των μεγάλων απελευθερωτικών οριζόντων.
Σε αυτή τη βάση, έχουμε πλήρη συνείδηση ότι χρειαζόμαστε έναν ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ και μια Αριστερά που θα αναλάβουν την ευθύνη και θα έχουν την ικανότητα να αναμετρηθούν με τα ιστορικά καθήκοντα της σύγκρουσης με τις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, με τις μνημονιακές πολιτικές και τον νεοφιλελευθερισμό, με το καπιταλιστικό σύστημα και τον ιμπεριαλισμό, υλοποιώντας ένα σχέδιο ρήξης και ανατροπής στο δρόμο για το σοσιαλισμό. Από το μετερίζι της Ελλάδας-«αδύναμου κρίκου» της κρίσης στην Ευρωζώνη και την Ε.Ε., έχουμε πια την εμπειρία για να αντιληφθούμε ότι έχει ανοίξει ένας νέος ορίζοντας της πάλης με εθνική και διεθνή σημασία, στο πλαίσιο της ιστορικών διαστάσεων παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης που διαρκεί και βαθαίνει. Αντιλαμβανόμαστε τη διεθνή σημασία του αγώνα, των καθηκόντων και των ευθυνών της ελληνικής Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ, στον ίδιο βαθμό που αντιλαμβανόμαστε ότι ο αγώνας στην Ελλάδα έχει απόλυτη ανάγκη από τη διεθνιστική αλληλεγγύη των κινημάτων και της Αριστεράς στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.
Σε αυτήν τη βάση, έχουμε πλήρη συναίσθηση της πρωταρχικής ευθύνης μας απέναντι στα κινήματα και τον κόσμο της Αριστεράς στην Ελλάδα και διεθνώς.
- Είναι εντελώς ξένα και ασυμβίβαστα με αυτή μας τη φυσιογνωμία χαρακτηριστικά που θέλει να μας επιβάλει το σύστημα, όπως η υποταγή σε αστικού τύπου πολιτικές που υποβαθμίζουν την πολιτική παρέμβαση και μάχη σε επικοινωνιακού τύπου τακτικές, οσυμβιβασμός και οι «γέφυρες» με τις δυνάμεις του συστήματος για να κερδίσουμε την ανοχή ή τη συναίνεσή τους, οι αντιλήψεις για την κυβέρνηση σαν σκοπό και τέλος της διαδρομής και όχι σαν εφαλτήριο για να δώσουμε πιο αποτελεσματικά τον αγώνα για τον εργατικό – κοινωνικό έλεγχο σε όλη την κλίμακα της κοινωνίας και του κράτους, για την εξουσία των εργαζομένων και το σοσιαλισμό.
Δεν λογοδοτούμε στα αστικά μίντια, την αστική τάξη και τα παπαγαλάκια του συστήματος και δεν πρόκειται να τους αναγορεύσουμεσε τιμητές των επιλογών μας. Οι δικοί μας «εντολείς» είναι η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η αγωνιζόμενη νεολαία, όλοι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι.
- Στο Ιδρυτικό μας Συνέδριο, ανανεώνουμε τη δέσμευσή μας να αγωνιστούμε για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών, στηρίζοντας αποφασιστικά τους αγώνες τους και πρωταγωνιστώντας στα κινήματα αντίστασης.
Επιβεβαιώνουμε τη θέση μας στο πλευρό των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων και «απέναντι» στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, τους ντόπιους και ξένους τοκογλύφους, τις δυνάμεις του κεφαλαίου και του συστήματος, τις κυρίαρχες δυνάμεις της ιμπεριαλιστικής Ε.Ε. και του παγκόσμιου συστήματος.
- 5. Στο πλαίσιο του βαθέματος και της περιπλοκής της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης, οι εκπρόσωποι του αμερικανικού, του βρετανικού και του ιαπωνικού ιμπεριαλισμού, το ΔΝΤ και τα παπαγαλάκια τους αντιπαρατίθενται στη γερμανική αστική τάξη ζητώντας «χαλάρωση» των πολιτικών ακραίας λιτότητας στην Ευρωζώνη. Πίσω από αυτή την παραπλανητική προπαγάνδα τάχα για το «τέλος της λιτότητας» δεν βρίσκεται κάποια στροφή μεγάλων ιμπεριαλιστικών κέντρων του διεθνούς συστήματος προς κεϊνσιανές πολιτικές (αύξηση μισθών και συντάξεων, ανοικοδόμηση του κοινωνικού κράτους κ.λπ.), ούτε καν μια γραμμή για την έξοδο του καπιταλισμού εν γένει από την κρίση, αλλά ο ενδοϊμπεριαλιστικός ανταγωνισμός που βαθαίνει και τα διαφορετικά σχέδια των ανταγωνιζόμενων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Τα αδιέξοδα που συσσωρεύει η καπιταλιστική κρίση είναι τόσο πολλά, ώστε ο παγκόσμιος καπιταλισμός έχει να διαλέξει ανάμεσα σε δύο καταστροφικές προοπτικές: Από τη μια, ένα νέο γύρο γιγαντώματος του πλασματικού κεφαλαίου, μέσα από ένα νέο κερδοσκοπικό «πάρτι», με την ελπίδα μιας αναιμικής ανάκαμψης που όμως προετοιμάζει μια νέα, ακόμη πιο καταστροφική έκρηξη και επιδείνωση της κρίσης. Από την άλλη, ακραίες πολιτικές μαζικής καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, που μπορούν να οδηγήσουν άμεσα σε οικονομικές καταρρεύσεις, σε διάλυση της Ευρωζώνης και σε άλλου τύπου «εκρήξεις»: πολιτικές και κοινωνικές.
Επομένως, η μάχη γραμμών στο διεθνές σύστημα δεν σηματοδοτεί το «τέλος της λιτότητας», αλλά δύο εξίσου αδιέξοδες πολιτικές, ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικών λιτότητας, που συνδέεται με τα ανταγωνιστικά συμφέροντα των μεγάλων ιμπεριαλιστικών-καπιταλιστικών δυνάμεων. Δεν υπάρχει χώρος εδώ ούτε για αυταπάτες (ότι το τέλος της λιτότητας θα είναι δωρεά του… Ομπάμα και του ΔΝΤ) ούτε για συμμαχίες και «φίλιες» δυνάμεις για τα κινήματα και την Αριστερά (να συμμαχήσουμε με τον Ομπάμα και το ΔΝΤ ενάντια στη Γερμανία). Η λιτότητα θα ανατραπεί μόνο με σκληρούς αγώνες, και οι δύο πόλοι του ενδοϊμπεριαλιστικού καβγά είναι εξίσου εχθρικοί για το κίνημα και την Αριστερά.
- 6. Για να πραγματοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ το αναγκαίο διπλό άλμα στην πορεία του, στην κατεύθυνση της προοδευτικής ανατροπής και της κυβέρνησης της Αριστεράς, χρειάζεται ο ίδιος μια νέα ριζοσπαστικοποίηση, η οποία με τη σειρά της θα δώσει ώθηση σε μια νέα πολιτική και ιδεολογική ριζοσπαστική μετατόπιση της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας.
Δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που πρέπει να «χαθεί» μέσα στις συγχύσεις, τις αμφιταλαντεύσεις, τις αντιφάσεις και την απροσδιοριστία σημαντικών κοινωνικών τμημάτων που προβληματίζονται και δυσφορούν με τη μνημονιακή λεηλασία, αλλά αντιθέτως οφείλει να ηγηθεί πρωτοποριακά μιας προσπάθειας για να υπάρξουν κοινωνικές αντιδράσεις και κινητοποιήσεις και συνεκτικές πολιτικές και ιδεολογικές ανακατατάξεις στη βάση μιας εναλλακτικής προοδευτικής και σοσιαλιστικής προοπτικής της κοινωνίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να κερδίσει περισσότερη «αξιοπιστία» και «εμπιστοσύνη», που την έχει απόλυτη ανάγκη για την ενίσχυση της επιρροής του, με μια ενδεχόμενη πορεία αναδίπλωσης και δήθεν υπευθυνότητας, που μας παροτρύνουν δυνάμεις του συστήματος, στρογγυλεύοντας τις αιχμές των θέσεων του, λειαίνοντας τις οξείες γωνίες της τακτικής του, κρατώντας αποστάσεις από «δύσκολους» κοινωνικούς αγώνες, διαλεγόμενος με κέντρα εξουσίας που πρέπει να αμφισβητηθούν και ακολουθώντας την παραδοσιακή ολισθηρή πορεία που ακολούθησαν κατά καιρούς οι διάφορες εκδοχές αξιωματικών αντιπολιτεύσεων στη χώρα μας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να ενισχύσει την αξιοπιστία του μέσα στα πλατιά λαϊκά στρώματα, να κερδίσει την εμπιστοσύνη της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και να κατακτήσει την ηγεμονία στη συγκρότηση ενός πλατιού αριστερού μετώπου και σε μια πλατιά κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης, των μικρομεσαίων στρωμάτων στις πόλεις και την ύπαιθρο και του κόσμου της διανόησης και του πολιτισμού, μόνο αν επιδείξει αξιοπιστία στο ριζοσπαστισμό του και την ανατρεπτική του κατεύθυνση και εμπνεύσει εμπιστοσύνη για τη συνέπειά του, τη σταθερότητά του, την ικανότητά του να δίνει δύσκολες μάχες, την αντοχή του στις πιέσεις του κατεστημένου και την αποφασιστικότητά του.
- 7. Σε πολιτικό επίπεδο, αρνούμαστε αποφασιστικά να εγκλωβιστούμε σε ένα πνεύμα και μια στάση άμυνας και απολογίας, όπως προσπαθούν να μας πείσουν οι δυνάμεις του συστήματος και του μνημονιακού κατεστημένου. Αντίθετα, οργανώνουμε μια μεγάλη δημιουργική πολιτική αντεπίθεση με τεκμηρίωση, επιχειρήματα, αυτοπεποίθηση και μαχητικό πνεύμα, βασισμένη στην εμβάθυνση του πολιτικού μας προσανατολισμού, στον κατάλληλο σχεδιασμό και στην ουσιαστική συλλογική προσπάθεια και μελέτη.
Στο συνέδριό μας αποφασίζουμε και αναλαμβάνουμε μεγάλες πρωτοβουλίες ώστε να αφαιρέσουμε την πολιτική πρωτοβουλία από τις δυνάμεις του μνημονιακού κατεστημένου και του συστήματος και να τους αφαιρέσουμε τη δυνατότητα να διαμορφώνουν την ατζέντα των δημόσιων συζητήσεων και αντιπαραθέσεων, ακόμα και στα «δύσκολα» θέματα, που «δεν επιτρέπεται» να συζητούνται ή όταν συζητιούνται υπαγορεύουν στην Αριστερά να παίρνει θέσεις που δεν θίγουν ουσιαστικά την κυρίαρχη αντίληψη, ιδιαίτερα σε θέματα που αφορούν το λεγόμενο «ευρωπαϊκό όραμα ή ιδεώδες», τις μαχητικές εκδηλώσεις του μαζικού κινήματος, το ρατσισμό κ.λπ.
Η νέα πολιτική αντεπίθεση που πρέπει να αναλάβει ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να αμφισβητήσει την κυρίαρχη θεματολογία, να αναδεικνύει τις δικές του θεματικές προτεραιότητες και να αμφισβητήσει την κεντρικότητα των αστικών μέσων ενημέρωσης, πρώτα απ’ όλα των τηλεοπτικών, προβάλλοντας ένα εναλλακτικό θεσμικό πλαίσιο δημόσιας συζήτησης και ενημέρωσης.
- 8. Σε κινηματικό επίπεδο ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να κάνει μια μεγάλη στροφή για να ανακαλύψει εκ νέου και σε μεγαλύτερο βάθος το ταξικό, εργασιακό και κοινωνικό πεδίο. Χρειαζόμαστε μια μεγάλη στροφή του Κόμματος σε όλα τα επίπεδα από τα κεντρικά του στελέχη μέχρι και την τελευταία οργάνωση και όλα τα μέλη του φορέα στην κοινωνία, τα κοινωνικά προβλήματα και πρώτα απ’ όλα τους εργασιακούς χώρους.
Δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνική κινητοποίηση για υπαρκτά προβλήματα χωρίς την παρουσία και ισχυρή παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρχει σωματείο και συνδικάτο στο οποίο να μην δραστηριοποιούνται δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να υπάρχει κοινωνικός και εργασιακός χώρος που ο ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη, τα μέλη και οι φίλοι του δεν ενθαρρύνουν την ανάδειξη των προβλημάτων και την αγωνιστική διεκδίκηση τους.
Έχοντας διδαχθεί από τα λάθη και τις ανεπάρκειές μας, είμαστε αποφασισμένοι να αναβαθμίσουμε την κινηματική και αγωνιστική μας παρουσία. Διότι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ρόλος «κυανόκρανου παρατηρητή» ή έξωθεν «σχολιαστή» των κοινωνικών αντιδράσεων και κοινωνικών αγώνων, κάτω από την πίεση των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αλλά ρόλος ουσιαστικής παρέμβασης για τη στήριξη των αγώνων και για να αποκτούν ουσιαστικό περιεχόμενο, εναλλακτικό προσανατολισμό και να κατακτούν την ευρύτερη δυνατή κοινωνική αλληλεγγύη και αποτελεσματικότητα.
Αμετάθετος άμεσος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ σε αυτή ιδιαίτερα τη φάση είναι η αναζωογόνηση σε ταξική κατεύθυνση του συνδικαλιστικού κινήματος , η ανάπτυξη μεγάλων ενωτικών ταξικών αγώνων και η ανύψωσή τους σε ένα μεγάλο ενωτικό πολιτικό εργατικό – λαϊκό κίνημα προοδευτικής ανατροπής για μια κυβέρνηση της Αριστεράς και για την υλοποίηση του ριζοσπαστικού προγράμματός της.
Με δεδομένο ότι η μνημονιακή κυβέρνηση και οι ενωμένες δυνάμεις του συστήματος κεντρικοποιούν και πολιτικοποιούν την αντιπαράθεση με όλους τους μαζικούς αγώνες, επιστρατεύοντας χουντικούς νόμους όπως της πολιτικής επιστράτευσης, τις δυνάμεις καταστολής, τη συκοφαντία και την ιδεολογική τρομοκρατία, είναι απόφαση και δέσμευσή μας να στηρίζουμε ανεπιφύλακτα και χωρίς προϋποθέσεις αυτούς τους αγώνες, να παρέχουμε ανεπιφύλακτη και ενεργητική πολιτική «κάλυψη» και υποστήριξη, να οργανώνουμε το πιο πλατύ μέτωπο αλληλεγγύης και υποστήριξης των αγώνων, να «σηκώνουμε το γάντι» στην κυβερνητική πρόκληση για συνολική (πολιτική και ιδεολογική) αντιπαράθεση με στόχο την υπεράσπιση των αγώνων. Ταυτόχρονα, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα δεσμεύονται να πρωταγωνιστούν στην ανάπτυξη του αγωνιστικού του φρονήματος, στη στήριξη, το συντονισμό και την κλιμάκωση των αγώνων, στον απόλυτο σεβασμό στις αγωνιστικές διαθέσεις και τις αποφάσεις της αγωνιζόμενης βάσης και στη λογοδοσία των εκλεγμένων αντιπροσώπων στις συλλογικές αποφάσεις. Απέναντι στις κυβερνητική τακτική της τρομοκρατίας και της πολιτικής επιστράτευσης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι θα παίρνει όλες τις πρωτοβουλίες για κλιμάκωση των αγώνων στην κατεύθυνση της γενίκευσης της αντιπαράθεσης.
- Σε προγραμματικό επίπεδο, οργανώνουμε ένα νέο άλμα στην προγραμματική μας εναλλακτική κατεύθυνση, με στόχο να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ πιο αξιόπιστος, φερέγγυος, διεισδυτικός και αποδεκτός από το λαό, αυθεντικά πιο εναλλακτικός με κοινωνικούς λαϊκούς όρους, ενάντια σε κάθε τάση προγραμματικής αναδίπλωσης και «στρογγυλέματος» και καταπολεμώντας τα ενδεχόμενα «φοβικά σύνδρομα» για τις επιθέσεις του κατεστημένου, προχωρώντας σε μια νέα προγραμματική αντεπίθεση εφ’ όλης της ύλης και σε όλα τα μέτωπα.
Προς αυτήν την κατεύθυνση, με τις προγραμματικές μας προστάσεις καθιστούμε πιο συνεκτική και πιο τεκμηριωμένη την κεντρική εναλλακτική μας πρόταση, θέτοντας σε ένα ενιαίο σχέδιο, χωρίς τεμαχισμούς και διακοπές, ένα πειστικό δρόμο απαλλαγής από τρόικα και μνημόνια, ο οποίος θα ακολουθηθεί μέχρι τέλους, χωρίς αναστολές και εκβιασμούς για την παραμονή στο ευρώ. Ταυτόχρονα, ο ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά το Συνέδριο θα συνδέσει αυτή την κεντρική, συνεκτική, χωρίς αντιφάσεις και εξαρτήσεις από τρίτους, πρόταση με εξειδικευμένη και συγκεκριμένη ριζοσπαστική προγραμματική επεξεργασία σε όλους τους τομείς και σε ανοιχτό διάλογο με τις δυνάμεις της εργασίας, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και τη νεολαία.
- 10. Σε κομματικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ προχωρεί σε ριζική και ριζοσπαστική ανασυγκρότηση και επαναπροσανατολισμό. Θεμελιώδες κατευθύνσεις είναι να κατακτήσει όλο το Κόμμα σε όλα τα επίπεδα μια πραγματικά νέα συλλογική λειτουργία, μια αληθινή και στην πράξη συμμετοχή στις αποφάσεις και μια ικανότητα εξωστρεφούς κοινωνικής παρουσίας και κινηματικής δράσης σε όλα τα επίπεδα.
Για μας είναι αδιανόητο να μην κινητοποιούνται πρωτοπόρα στους αγώνες όλα τα μέλη και πρώτα από όλα κυρίως τα στελέχη, ιδιαίτερα τα ανώτερα, του Κόμματος. Σε αυτή τη βάση θα λάβουμε όλες τις απαραίτητες αποφάσεις και τα μέτρα ώστε να καταπολεμηθεί η νωχελικότητα, η βραδυκινησία και η αδράνεια στην πολιτική και κοινωνική παρέμβαση και δράση των οργανώσεών μας αλλά και το φαινόμενο μελών στα χαρτιά, που εμφανίζονται μόνο σε συνεδριακές διαδικασίες και σε ψηφοφορίες για την εκλογή οργάνων.
Δεν μπορούμε να μιλάμε για νέα ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας και προοδευτική ανατροπή χωρίς ένα κόμμα μαζικό , ριζοσπαστικό, χωρίς ένα κόμμα εμπροσθοφυλακή, ένα κόμμα αφοσιωμένων αγωνιστών, ένα κόμμα πρωτοπόρων και όχι ένα κόμμα που καμιά φορά κινδυνεύουν λειτουργίες του να περιορίζονται στην ανάδειξη εσωτερικών συσχετισμών, στην επιβεβαίωση και αναπαραγωγή της όποιας ηγεσίας, κόμμα γραφειοκρατικό και μικροεξουσίας,
Με αυτούς τους γενικούς στόχους και κατευθύνσεις και με αίσθηση ιστορικής ευθύνης, προχωρούμε με αγωνιστικότητα και ενθουσιασμό στο ιδρυτικό μας συνέδριο, για να οικοδομήσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ μαχητικό πολιτικό εργαλείο της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και της αγωνιζόμενης νεολαίας, τον ΣΥΡΙΖΑ-φορέα ενός προγράμματος και σχεδίου ρήξης και ανατροπής, ενός προγράμματος μεγάλων αλλαγών για την ανόρθωση της κοινωνίας και της χώρας που θα ανοίξει το δρόμο στο σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.
{fcomment}
