Στις 4 Αυγούστου, 17:41, ακούστηκε μια ισχυρή έκρηξη κοντά στο βήμα από το οποίο ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολά Μαδούρο, εκφωνούσε λόγο σε παρέλαση στη λεωφόρο Μπολιβάρ στο Καράκας για να τιμήσει την 81η επέτειο της Μπολιβαριανής Εθνικής Φρουράς (BNG). Ο Πρόεδρος Μαδούρο δεν επλήγη, αλλά επτά μέλη της Εθνικής Φρουράς τραυματίστηκαν.
Σε τηλεοπτικό διάγγελμα, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας κατηγόρησε τον απερχόμενο πρόεδρο της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος ότι ήταν πίσω από την απόπειρα δολοφονίας του. Η ακροδεξιά δημοσιογράφος της αντιπολίτευσης, Patricia Poleo (με έδρα το Μαϊάμι), δημοσίευσε αργότερα μια δήλωση του Soldados de Franelas, «Στρατιώτες με πουκάμισα» – (δεξιά τρομοκρατική ομάδα αποτελούμενη από πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό) – στην οποια, η εν λόγω ομάδα, ανέλαβε την ευθύνη της επίθεσης.
Ενώ ορισμένες από τις λεπτομέρειες για τα ακριβή γεγονότα που διαδραματίστηκαν, είναι ακόμα ασαφείς, φαίνεται ότι υπήρχαν δύο μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones) που μετέφεραν εκρηκτικά C4 και ο στόχος ήταν το προεδρικό βήμα της παρέλασης. Τα drones εντοπίστηκαν από βίντεο και φαίνεται να είναι ένας συγκεκριμένος τύπος ελικοφόρου με 6 κινητήρες και ονομασία DJM600, υψηλού επιπέδου, ικανά να φέρουν φορτίο 3.2 κιλών. Ένα εξερράγη στον αέρα, πιθανότατα καταρρίφθηκε από τις δυνάμεις ασφαλείας του προέδρου, ενώ το άλλο παρεξέκλινε της πορείας του και συνετρίβη σε ένα κοντινό κτίριο.
Αυτή η δεύτερη έκρηξη, χρησιμοποιήθηκε από ορισμένα διεθνή πρακτορεία τύπου ώστε να ισχυριστούν ότι η έκρηξη είχε προέλθει από μια δεξαμενή αερίου σε ένα κτίριο και ότι ουδέποτε υπήρξε επίθεση κατά του προέδρου Μαδούρο. Παρά το ότι τα διεθνή αστικά μέσα αδιαλείπτως υποστηρίζουν τη στρατιωτική ανατροπή του προέδρου της Βενεζουέλας, όταν έλαβε χώρα μια τρομοκρατική επίθεση με αυτόν ακριβώς τον σκοπό, προσπάθησαν να υποστηρίξουν ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ. Ακόμα και τώρα, τα περισσότερα πρωτοσέλιδα του αστικού τύπου, προσπαθούν να σπείρουν αμφιβολίες για το αν η επίθεση ήταν πραγματική ή όχι. Συγκεκριμένα, το CNN μιλάει για «υποτιθέμενη προσπάθεια δολοφονίας του Μαδούρο». H εφημερίδα Washington Post αναφέρει: «φαινομενική επίθεση drone κατά Μαδούρο». Ενώ η Ισπανική εφημερίδα El País κυκλοφόρησε με τον σκανδαλώδη τίτλο: « Ο Μαδούρο χρησιμοποιεί την “επίθεση” για να ενισχύσει τη δική του επίθεση κατά των πολιτικών του αντιπάλων».
Τρομοκρατία από την αντιδραστική αντιπολίτευση
Η αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης ήταν στο ίδιο πνεύμα. Αντί να καταδικάσουν την τρομοκρατική επίθεση, περιορίστηκαν στον να υποστηρίζουν πως «δεν υπήρξε αμερικανική κυβερνητική εμπλοκή» και έπειτα συνέχισαν να υπονοούν ότι η επίθεση θα μπορούσε να έχει «κατασκευαστεί» από την ίδια την κυβέρνηση της Βενεζουέλας!
Το πρόβλημα για τα παγκόσμια καπιταλιστικά μέσα ενημέρωσης είναι ότι με το να παραδέχονται πως μιας τρομοκρατική οργάνωση έχει διενεργήσει επίθεση στον Μαδούρο, καταστρέφεται ολόκληρο το οικοδόμημα των ιστοριών τους που χαρακτηρίζει ειρηνική και δημοκρατική την αντιπολίτευση. Αυτοί είναι ο χαρακτηρισμοί που διέδιδαν σχετικά με τα επονομαζόμενα guarimbas του 2014 και του 2017, δηλαδή τις βίαιες ταραχές και τρομοκρατικές ενέργειες καθοδηγούμενες από την αντιπολίτευση. Στην πραγματικότητα, είναι πολύ πιθανό οι δράστες αυτής της επίθεσης να συνδέονται με τους συμμετέχοντες σε αυτά τα γεγονότα. Οι αρχές της Βενεζουέλας ανακοίνωσαν ότι έξι άνθρωποι συνελήφθησαν που σχετίζονται με την απόπειρα δολοφονίας του προέδρου. Η ομάδα που ανέλαβε την ευθύνη φαίνεται να έχει κάποιους δεσμούς τόσο με τους ανθρώπους που εμπλέκονται στην ακροδεξιά τρομοκρατία κατά τη διάρκεια των guarimbas όσο και με τον (αποθανόντα) αστυνομικό Oscar Perez που κατέλαβε ένα αστυνομικό ελικόπτερο και πραγματοποίησε επίθεση με χειροβομβίδες στο Καράκας πέρυσι.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα γίνουν γνωστές τις επόμενες μέρες. Ένα πράγμα είναι ξεκάθαρο: από την αρχή της Μπολιβαριανής Επανάστασης πριν από 20 χρόνια υπήρξαν συνεχείς προσπάθειες αντιδραστικών στοιχείων στις ένοπλες δυνάμεις για την ανατροπή της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης και τη συντριβή του επαναστατικού κινήματος με τη χρήση όπλων. Η αντιδραστική και παρασιτική ολιγαρχία της Βενεζουέλας δεν δέχθηκε ποτέ ότι δεν είχε πλέον άμεσο έλεγχο στην κυβέρνηση. Μιλάμε όχι μόνο για το βραχύβιο πραξικόπημα τον Απρίλιο του 2002 (που νικήθηκε από την αποφασιστική δράση των μαζών), αλλά και για την δήλωση των στρατιωτικών αξιωματικών της πλατείας Altamira τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους, σχετικά με την προσπάθεια να χρησιμοποιήσουν παραστρατιωτικούς της Κολομβίας για να σκοτώσουν τον Ούγκο Τσάβες το 2004. Καθώς και για δεκάδες άλλα λιγότερο γνωστά σενάρια συνομωσίας. Όλες αυτές οι ουκ ολίγες μηχανορραφίες, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: απολάμβαναν την υποστήριξη του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των υπηρετών του της κολομβιανής ολιγαρχίας.
Ιμπεριαλιστικές Μηχανορραφίες
Η επίθεση αυτή συμβαίνει μετά από πρόσφατες αξιόπιστες αναφορές των μέσων ενημέρωσης που δείχνουν ότι ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ συζητάει ανοιχτά τη διοργάνωση στρατιωτικής εισβολής στη χώρα πέρυσι. Εκτός από αυτές τις αναφορές, το Bloomberg έκανε λόγο για το σχεδιασμό ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος το οποίο απετυχε το περασμένο έτος και μια παραλλαγή του οποίου αφορούσε τη δολοφονία του προέδρου Μαδούρο κατά τη διάρκεια μιας στρατιωτικής παρέλασης. Το Bloomberg ανέφερε ότι αυτά τα σχέδια για πραξικόπημα συζητήθηκαν με πλήρη γνώση και σιωπηρή έγκριση από τις κολομβιανές και αμερικανικές υπηρεσίες ασφαλείας.
Ο τρόπος με τον οποίο διεξήχθη αυτή η συγκεκριμένη απόπειρα δολοφονίας υποδηλώνει ότι πρόκειται για τη δράση μίας μικρής τρομοκρατικής ομάδας παρά για μια εξειδικευμένη συνωμοσία από ξένη μυστική υπηρεσία. Ωστόσο, ο κίνδυνος δεν πρέπει να υποτιμάται. Αυτές οι τρομοκρατικές ομάδες έχουν σαφώς πρόσβαση σε χρηματοδότηση, σε εκρηκτικές ύλες και έχουν διασυνδέσεις εντός του στρατού και των αστυνομικών δυνάμεων, όπως αποδείχθηκε στην περίπτωση του Oscar Perez. Εκτός αυτού, υπάρχει ένα τμήμα της αντιδραστικής αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας που δεν κρύβει την υποστήριξή του σε τέτοιες μεθόδους, είτε πρόκειται για στρατιωτικά πραξικοπήματα είτε για τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον του αρχηγού του κράτους.
Φυσικά, οι περισσότεροι από αυτούς τους τρομοκρατικούς πυρήνες και ομάδες σκευωρών αξιωματικών του στρατού είναι γνωστές στις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών, πολλοί από τους οποίους έχουν στενούς δεσμούς με τη μαφία των κουβανών εξόριστων του Μαϊάμι, η οποία ασκεί τεράστια επιρροή στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα. Επί του παρόντος, η Ουάσιγκτον θα προσπαθήσει πιθανώς να επιτύχει τους στόχους της μέσω ενός συνδυασμού οικονομικών κυρώσεων, οι οποίες ελπίζει ότι τελικά θα οδηγήσει ένα τμήμα του στρατού να οργανώσει πραξικόπημα. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα παρεμβαίνει για να αποτρέψει κάποιον που θα επιχειρήσει να σκοτώσει τον Μαδούρο, και είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι ΗΠΑ ηταν ενήμερες για την δολοφονική αυτή επίθεση, πριν να πραγματοποιηθεί.
Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα
Η Επανάσταση της Βενεζουέλας αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες. Ήμασταν και εξακολουθούμε να είμαστε ακραίως επικριτικοί απέναντι στις πολιτικές της κυβέρνησης Μαδούρο, οι οποίες κατά τη γνώμη μας είναι καταστροφικές και προετοιμάζουν το έδαφος για την επιστροφή της ολιγαρχίας στην εξουσία. Ακόμη και τις τελευταίες μέρες, ο Μαδούρο έκανε αρκετές ανακοινώσεις σχετικά με την οικονομική πολιτική, εξαγγέλλοντας περαιτέρω παραχωρήσεις και προνόμια στους καπιταλιστές. Αλλά πρέπει να γίνει απολύτως σαφές το εξής: η νίκη ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος θα σήμαινε το τέλος της Μπολιβαριανής Επανάστασης, συνοδευόμενο από βίαια μέτρα λιτότητας που θα έκανε τους εργαζόμενους να πληρώσουν το πλήρες τίμημα της οικονομικής κρίσης καθώς και την καταστροφή όσων έχουν απομείνει από τις κατακτήσεις της επανάστασης. Αυτό θα ενισχυθεί με μια γενικευμένη λήψη αυστηρών μέτρων κατά των δημοκρατικών δικαιωμάτων, με στόχο την καταστροφή των πάσης φύσεως οργανώσεων εργατών, αγροτών και φτωχών πολιτών της Βενεζουέλας, συντρίβοντας έτσι κάθε πιθανή αντίσταση. Κανένας επαναστάτης αγωνιστής οπουδήποτε στον κόσμο δεν μπορεί να υποστηρίξει κάτι τέτοιο και γι’ αυτό καταδικάζουμε την επίθεση που ασκήθηκε στις 4 Αυγούστου εναντίον του Μαδούρο.
Η απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο, ωστόσο, αποκαλύπτει επίσης ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία σχετικά με την τρέχουσα κατάσταση στη Βενεζουέλα. Καταρχάς, μεταξύ εκείνων που συνελήφθησαν και σχετίζονται με την επίθεση, μερικοί συνδέονται με την επίθεση του Αυγούστου του 2017 στο στρατόπεδο Paramacay στη Βαλένθια, η οποία διεξήχθη από το ενεργό προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων και της Μπολιβαριανής Εθνικής Φρουράς της Βενεζουέλας. Το γεγονός ότι 20 χρόνια αργότερα υπάρχουν ακόμα πολλοί αντιδραστικοί στρατιωτικοί αξιωματικοί είναι ένα σαφές σημάδι ότι η κρατική μηχανή, μολονότι έχει εξασθενίσει και εν μέρει απομακρύνθει από τον έλεγχο της άρχουσας τάξης, εξακολουθεί να είναι μια αστική κρατική μηχανή. Πρόκειται για κάτι που ο πρόεδρος Ούγκο Τσάβες εξήγησε με σαφήνεια στις τελευταίες ομιλίες του, όταν επέμεινε ότι ο «αστικός κρατικός μηχανισμός πρέπει να κονιορτοποιηθεί». Η άποψη που επικρατεί ότι κατά κάποιο τρόπο ο στρατός στη Βενεζουέλα είναι ποιοτικά διαφορετικός από ό,τι σε άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής ή ότι, συνολικά, είναι πιστός στη Μπολιβαριανή Επανάσταση, είναι ψευδής.
Φυσικά, ο στρατός της Βενεζουέλας βρέθηκε υπό τον έλεγχο της επανάστασης. Ωστόσο, αυτό δεν άλλαξε θεμελιωδώς τις δομές του ή την ιεραρχία. Ως εκ τούτου, ο στρατός δεν έχει υποστεί πραγματικά ποιοτικό μετασχηματισμό. Κατεβαίνοντας τα «σκαλιά» της στρατιωτικής ιεραρχίας, μεταξύ των στρατιωτών και των χαμηλόβαθμων αξιωματικών, υπάρχουν αποθέματα υποστήριξης για τη Μπολιβαριανή Επανάσταση. Ανεβαίνοντας όμως την ιεραρχία ο αριθμός των διεφθαρμένων αξιωματικών, των οποίων η «πίστη» έχει εξαγοραστεί μέσω οικονομικών επιδομάτων και με προνόμια που προέρχονται από τις θέσεις τους στην κρατική γραφειοκρατία, γίνεται όλο και μεγαλύτερος.
Δεύτερον, σύμφωνα με επίσημες πηγές, ορισμένοι από τους συλληφθέντες φυλακίστηκαν για τη συμμετοχή τους σε τρομοκρατικές ενέργειες κατά τις αντιδραστικές εξεγέρσεις της αντιπολίτευσης το 2014. Μόλις πρόσφατα όμως, απελευθερώθηκαν στο πλαίσιο των μέτρων που έλαβε ο Μαδούρο μετά τις προεδρικές εκλογές της 20ής Μαΐου, σε μια προσπάθεια να κατευνάσει την αντιπολίτευση. Αυτά τα μέτρα προκάλεσαν σάλο μεταξύ των «Τσαβίστας» (υποστηρικτές της πολιτικής του Ούγκο Τσάβες) καθώς κανένας από αυτούς που απελευθερώθηκαν δεν είχε μετανοήσει ή ζητήσει συγγνώμη για τις πράξεις του, που είχαν προκαλέσει απώλειες ζωών. Τώρα συνέχισαν τις τρομοκρατικές τους δραστηριότητες. Αυτό είναι το μοτίβο που επαναλαμβάνεται στη Βενεζουέλα από το 2002. Η επιείκεια και οι εκκλήσεις για «εθνική συμφιλίωση» απαντώνται πάντοτε από την αντιδραστική αντιπολίτευση με ανανεωμένο σχεδιασμό πραξικοπημάτων και περισσότερη τρομοκρατία. Τίποτα δεν έχει γίνει μάθημα.
Υπερασπίστε τη Μπολιβαριανή Επανάσταση!
Ο λόγος των συνεχών συνομωσιών της αντιπολίτευσης, κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης, βρίσκεται στον θεμελιώδη αντιδραστικό χαρακτήρα της και στο πόσο πολύ φοβάται την Μπολιβαριανή Επανάσταση. Οι εργάτες και οι φτωχοί συνειδητοποίησαν ότι βρέθηκαν στην εξουσία, ότι θα μπορούσαν να κυβερνήσουν. Αυτή η ιδέα πρέπει να «σφραγιστεί» και να διαφυλαχτεί προτού η άρχουσα τάξη νιώσει και πάλι ασφαλής και σταθερή στα «ινία». Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση μπορεί να συμφιλιωθεί με την αντιπολίτευση είναι να εκτελέσει αυτό το καθήκον. Διενεργώντας διαφορετικά, οι μηχανορραφίες και η υπονόμευση της θα συνεχιστούν.
Επιπλέον, εάν η κατάσταση της οικονομικής κατάρρευσης συνεχίσει και βαθύνει (και μέχρι στιγμής δεν δείχνει να υποχωρεί), θα οδηγήσει σε πιο εκτεταμενες διαδηλώσεις και γενικευμένη κατάρρευση των υποδομών. Αυτό από μόνο του θα είναι ένας παράγοντας που θα ωθεί τμήματα των αξιωματικών του στρατού προς την τέλεση ενός πραξικοπήματος, καθώς αντιλαμβάνονται ότι τα προνόμια τους δεν είναι πλέον ασφαλή υπό το καθεστώς αυτό. Ένα πραξικόπημα θα μπορούσε να διεξαχθεί, ακόμα και από ορισμένους που χαρακτηρίζονται ως «πιστοί Μπολιβαριανοί», με το πρόσχημα ότι είναι απαραίτητο «ένα ισχυρό χέρι στο πηδάλιο για τον χειρισμό της οικονομίας», περνώντας την εξουσία σε μια «τεχνοκρατική κυβέρνηση» για να αντιμετωπίσει την κρίση.
Υπάρχει ασφαλώς ένας τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση μία για πάντα ή τουλάχιστον ένας τρόπος που θα αποδυνάμωνε τους πραξικοπηματίες και τους αντιδραστικούς. Η επανάσταση πρέπει να ολοκληρωθεί, με την απαλλοτρίωση των καπιταλιστών, των τραπεζιτών και των γαιοκτημόνων, προκειμένου να επιτευχθεί μια δημοκρατικά σχεδιασμένη οικονομία υπό τον έλεγχο των εργατών. Αυτό πρέπει να συνοδεύεται από την κατάργηση του παλαιού καπιταλιστικού κράτους (το οποίο εξακολουθεί να παραμένει, αν και αποδυναμωμένο) και την αντικατάστασή του από την εργατική εξουσία, με τη μορφή εργατικών επιτροπών, εργατο-αγροτικών οργανώσεων αυτοάμυνας και της Μπολιβαριανής πολιτοφυλακής. Οι δυνάμεις αυτές θα πρέπει να μετασχηματιστούν από μια βοηθητική δύναμη – υποταγμένη στο κύριο σώμα των ενόπλων δυνάμεων – στη «ραχοκοκαλιά» ενός επαναστατικού στρατού.
Η κυβέρνηση Μαδούρο έχει επανειλημμένα δείξει ότι η πολιτική της κινείται σε ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτά τα μέτρα. Για το λόγο αυτό, είναι απαραίτητο να οικοδομήσουμε μια επαναστατική εναλλακτική λύση, η οποία θα έχει τις ρίζες της στην αριστερή πτέρυγα των Τσαβίστας, με βάση ένα σαφές, επαναστατικό, σοσιαλιστικό πρόγραμμα που θα οδηγήσει στην κατάργηση του καπιταλισμού. Το τελευταίο πρέπει να συνοδεύεται από έκκληση προς τους εργαζόμενους και τους φτωχούς της Λατινικής Αμερικής και ολόκληρου του κόσμου να ακολουθήσουν αυτό το παράδειγμα.
Μετάφραση: Βαγγέλης Σταθόπουλος
