Παρασκευή, 28 Ιουνίου 2013
Όπως ανακάλυψαν ο Julian Assange και ο Bradley Manning η δημοσιοποίηση κρατικών μυστικών δεν είναι για όσους έχουν αδύναμη καρδιά. Ο Edward Snowden είναι πλέον ο τελευταίος “φυγάς” του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ενώ το μόνο του “έγκλημα” είναι ότι είπε ενοχλητικές αλήθειες για την αμερικάνικη κυβέρνηση.
Το πρόγραμμα παρακολούθησης “Prism”
Ο Edward Snowden αποκάλυψε κάτι που ήταν γνωστό σε αρκετούς κύκλους εδώ και χρόνια, δηλαδή ότι, η αμερικάνικη κυβέρνηση μαζί με την αγγλική κυβέρνηση προσπαθούν να παρακολουθήσουν όλη τη μετάδοση δεδομένων στο Internet. Αυτό συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό, για την ακρίβεια από τη γέννηση του Internet. Αξίζει να θυμηθούμε ότι το ARPAnet, ο προκάτοχος του Internet δηλαδή, αναπτύχθηκε από τον αμερικανικό στρατό.
Προφανώς η πλειονότητα του κόσμου δεν ήξερε αυτή την πληροφορία. Για την ακρίβεια η πλειονότητα του κόσμου έχει τη ψευδαίσθηση ότι οι κυβερνήσεις θα παρακολουθούσαν μόνο “τρομοκράτες” και εγκληματίες αφήνοντας τους απλούς, νομοταγείς πολίτες ήσυχους. Αυτό πλέον αποδείχθηκε ότι δεν ισχύει.
Όλη η μετάδοση δεδομένων στο Internet, που εξυπηρετείται από τα δίκτυα της Αμερικής ή της Αγγλίας – και αυτές οι χώρες εξυπηρετούν σχεδόν όλη τη μετάδοση δεδομένων – παρακολουθείται. Ο περισσότερος κόσμος περιμένει αυτού του είδους τη πρακτική να την έχει η Κίνα ή το Ιράν και όχι μια χώρα του δυτικού κόσμου. Παρόλ’ αυτά, αυτήν ακριβώς την πρακτική θα έπρεπε να περιμένουμε να έχουν οι μυστικές υπηρεσίες. Ο σκοπός τους είναι να βοηθούν τους πολιτικούς, τους υψηλά ιστάμενους στρατιωτικούς και τις πολυεθνικές να αποκτήσουν το πλεονέκτημα στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Ο πειρασμός να ακούσεις όλη την επικοινωνία του ανταγωνιστή σου που εξυπηρετείται τεχνικά από τη χώρα σου πρέπει να είναι πολύ μεγάλος.
Επιπλέον ο σκοπός αυτής της παρακολούθησης είναι η προστασία από τον “εσωτερικό εχθρό”, όπως τον ονομάζουν. Συχνά γίνεται λόγος για την παρακολούθηση ακροδεξιών εξτρεμιστών (Ναζί, θρησκευτικών φονταμενταλιστών κτλ). Παρόλ’ αυτά οι οργανώσεις που τους απασχολούν κυρίως είναι οι αριστερές οργανώσεις. Στην Αγγλία, η Guardian αποκάλυψε, ότι η Μητροπολιτική Αστυνομία του Λονδίνου κρατάει μια λίστα με 9000 ηγέτες και στελέχη οργανώσεων που είναι υπό παρακολούθηση. Σίγουρα ορισμένοι ακροδεξιοί ηγέτες θα βρίσκονται σ’ αυτή τη λίστα, αλλά δεδομένου ότι η ακροδεξιά στην Αγγλία μπορεί να κινητοποιήσει το πολύ μέχρι δύο χιλιάδες οπαδούς, είναι σίγουρο ότι η υπόλοιπη λίστα γεμίζει από ηγέτες και στελέχη των εργατικών συνδικάτων και της αριστεράς. Παρεμπιπτόντως ελάχιστοι από αυτούς τους 9000 ανθρώπους έχουν ποινικό μητρώο.
Η διπλωματική λογομαχία και η υποκρισία
Όπως και στην περίπτωση του Wikileaks, το σκάνδαλο με το Prism έφερε την Αμερική και την Αγγλία σε πολύ δύσκολη θέση σε εθνικό αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Αναμφίβολα βέβαια και άλλες χώρες λειτουργούν αντίστοιχα συστήματα. Οι πληροφορίες για τα συστήματα της Κίνας, του Ιράν και της Σουηδίας είναι δημοσιευμένες, αλλά με κάθε βεβαιότητα η Ρωσία, η Γαλλία, η Γερμανία και άλλες μεγάλες δυνάμεις έχουν αντίστοιχα συστήματα. Σε αντίθεση όμως με την Αμερική και την Αγγλία, οι υπόλοιπες χώρες έχουν ένα μικρό πρόβλημα και αυτό είναι ότι το μεγαλύτερο κομμάτι της μετάδοσης δεδομένων εξυπηρετείται από αυτές τις δύο χώρες και πολύ μικρό κομμάτι περνάει από τη Γερμανία, τη Ρωσία ή την Κίνα.
Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η γερμανική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάγγειλαν πρόσφατα το Prism. Δεν τους αρέσει να τους παρακολουθούν οι Αμερικάνοι, οι οποίοι δεν παρακολουθούν μόνο εχθρούς, αλλά και συμμάχους. Οι Γάλλοι και οι Γερμανοί προσπαθούν να ανεξαρτητοποιήσουν τη θέση τους, χρησιμοποιώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αρχικά, η αμερικάνικη κυβέρνηση απαίτησε, με τον κλασσικό αυταρχικό τρόπο, από τους Κινέζους να παραδώσουν τον Snowden, όταν ήταν στο Hong Kong. Όταν εκείνος πήγε στη Ρωσία, όπου φαίνεται να είναι ακόμα εκεί μέχρι τώρα, απαίτησαν από τη ρωσική κυβέρνηση να παραδώσει τον “εγκληματία”. Αυτό ήταν μάλλον ανοησία από την Αμερικάνικη κυβέρνηση, καθώς οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν δέχονται να τους μεταχειρίζεται ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός σαν κατώτερους και το έκαναν σαφές αυτό με δημόσιες δηλώσεις.
Ο υπουργός εξωτερικών της Ρωσίας εξέφρασε τη δυσαρέσκεια του για το ύφος της Αμερικής με την ακόλουθη δήλωση:
“Θεωρούμε τις προσπάθειες να κατηγορηθούμε ότι παραβιάζουμε τους αμερικανικούς νόμους και ότι σχεδόν είμαστε συνένοχοι, ολοκληρωτικά αβάσιμες και απαράδεκτες μέχρι του σημείου να το θεωρούμε ως απειλή.”
Οι κυβερνήσεις της Κίνας και της Ρωσίας δεν αφήνουν την ευκαιρία να προβοκάρουν την Αμερική αυτή τη στιγμή. Τα υποκριτικά σχόλια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού σχετικά με τη “δημοκρατία” και τα “ανθρώπινα δικαιώματα” στην Κίνα και τη Ρωσία έχουν τώρα μια αντάξια ανταπόκριση. Η κινεζική κυβέρνηση, η οποία δεν σέβεται ιδιαίτερα τα ανθρώπινα δικαιώματα ή οποιαδήποτε άλλα σχετικά δικαιώματα, δήλωσε μέσω του φερέφωνου της, την People’s Daily ότι:
“Κατά μια έννοια, η Αμερική έχει καταντήσει από το “πρότυπο των ανθρωπίνων δικαιωμάτων” σε έναν “παραβάτη του ιδιωτικού απορρήτου”, σε έναν “βραχίωνα” της κεντρικής εξουσίας του Internet παγκοσμίως και σε ένα τρελό “εισβολέα” στα δίκτυα ξένων χωρών”.
Παρεμπιπτόντως, οι αρχές του Hong Kong εξήγησαν μετέπειτα ότι ο λόγος που δεν μπορούσαν να συλλάβουν τον Snowden πριν φύγει από τη Κίνα ήταν επειδή τα έγγραφα που τους παρέδωσαν είχαν λάθος το μεσαίο όνομα του Snowdown. Αν το πιστέψει κανείς αυτό, θα πιστέψει το οτιδήποτε.
Ο Vladimir Putin, από τη μεριά του, άδραξε την ευκαιρία να χτυπήσει κι εκείνος τους Αμερικανούς λέγοντας:
“Ο Assange και ο Snowden θεωρούν εαυτούς σαν ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και λένε ότι παλεύουν για την ελευθερία της πληροφόρησης,” και συνεχίζει “Αναρωτηθείτε το εξής: πρέπει να παραδώσουμε αυτούς τους ανθρώπους ώστε να κλειστούν στη φυλακή;” (The Guardian)
Ο Putin σίγουρα δεν έχει γίνει πλέον υπέρμαχος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά περισσότερο έχει στο μυαλό του διάφορους πολιτικούς αντιπάλους που αναζητούνται για φοροδιαφυγή στη Ρωσία, αλλά αυτή τη στιγμή ζουν μια πολυτελή ζωή στην Αγγλία και την Αμερική. Με άλλα λόγια, λέει στους Αμερικανούς ότι «αυτό το παιχνίδι μπορούν να το παίξουν δύο…»
Η αμερικάνικη κυβέρνηση, μετά από αρκετές πιέσεις και επιπλήξεις, τελικώς υποχώρησε. Ο John Kerry ξεκίνησε τις εκκλήσεις για “ηρεμία” προς τους “φίλους” Ρώσους. «Όσον αφορά το ‘τεχνικό μέρος’”, είπε, “δεν υπάρχει συνθήκη έκδοσης καταζητούμενων μεταξύ της Ρωσίας και της Αμερικής, υπάρχουν, όμως, “κανόνες συμπεριφοράς” και η υπεράσπιση του “κράτους δικαίου.»
Ανάμεσα σε όλα αυτά όμως πού πήγαν τα ανθρώπινα δικαιώματα και η ελευθερία του λόγου; Συνήθως οι υπουργοί και υφυπουργοί της αμερικάνικης κυβέρνησης είναι πολύ πρόθυμοι να εγείρουν τέτοια ζητήματα. Ίσως ο John Kerry να μην είναι τόσο πρόθυμος να αναφέρει αυτά τα ζητήματα όταν επισκέπτεται το άκρως αντιδραστικό καθεστώς της Σαουδικής Αραβίας ή ίσως αυτό να συμβαίνει επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση, αυτός και η κυβέρνηση, θέλουν να καταπατήσουν αυτά ακριβώς τα δικαιώματα και αρχές.
Παρεμπιπτόντως, πάνω στο ζήτημα του “κράτους δικαίου”, η βρετανική κυβέρνηση πρόσφατα επέστρεψε ένα Σαουδάραβα πρίγκιπα στη (βασιλική) του οικογένεια, ενώ ήταν φυλακισμένος για δολοφονία με ξυλοδαρμό ενός υπηρέτη του στο Λονδίνο. Πλέον, προφανώς, υπό το “κράτος δικαίου”, αν είσαι ένας Σαουδάραβας πρίγκιπας δεν μπορείς να είσαι σε ένα κελί, όπως οποιοσδήποτε άλλος κρατούμενος. Περισσότερο, βέβαια, μια ανταλλαγή κρατουμένων σχεδιάστηκε ταχύτατα στο παρασκήνιο και ο πρίγκιπας επεστράφη στη Σαουδική Αραβία μετά από ένα χρόνο φυλάκισης. Η υποκρισία αυτών των ανθρώπων είναι εκπληκτική.
Παράλληλα, η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν ήταν ευχαριστημένη με τη στάση του Εκουαδόρ πάνω στο ζήτημα του Snowden και ασκεί μεγάλες πιέσεις στην κυβέρνηση του. Απείλησε με μη ανανέωση της εμπορικής συνθήκης με τη χώρα, που λήγει αυτόν τον Ιούλιο. Είναι ξεκάθαρο ότι αν χάσει αυτή τη συνθήκη το Εκουαδόρ, η οικονομία της χώρας που βασίζεται πάρα πολύ στις εξαγωγές ανθοκομικών προϊόντων και φρούτων της Αμερικής, θα υποστεί μεγάλο πλήγμα. Αυτό ισοδυναμεί με την απόλυση δεκάδων χιλιάδων εργαζομένων στο Εκουαδόρ, αν δεν παραδώσουν τον Snowden. Από τη μεριά του ο Πρόεδρος Rafael Correa δικαίως αντέδρασε έντονα στην αμερικάνικη κυβέρνηση, καθώς ο ιμπεριαλιστικός εκφοβισμός της είναι εντελώς αισχρός, και απέρριψε τη συνθήκη. Αντ’ αυτού προσέφερε μια δωρεά 23 εκατομμυρίων δολαρίων για εκπαίδευση στα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αμερική. Αυτό, ήταν και μια απάντηση στα εκατομμύρια δολάρια με τα οποία χρηματοδοτεί η αμερικάνικη κυβέρνηση για τα λόμπι “ανθρωπίνων δικαιωμάτων” που δρουν στην Λατινική Αμερική, που στην πραγματικότητα είναι ακραία αντιδραστικά.
Ο Πρόεδρος Rafael Correa του Εκουαδόρ, που προθυμοποιήθηκε να σκεφτεί το αίτημα προσφοράς ασύλου στον Snowden, σε μια πρόσφατη ομιλία του, εξέφρασε τη συμπάθεια του στον αμερικάνικο λαό και πρόσθεσε ότι δεν είναι “αντι-Αμερικανός” γιατί με την ίδια λογική που του αποδίδεται αυτός ο χαρακτηρισμός, τότε και η αμερικάνικη κυβέρνηση είναι “αντι-Εκουαδοριανή”, καθώς ακόμα φιλοξενούν αυτούς που ήταν υπεύθυνοι για την τραπεζική κρίση στο Εκουαδόρ το 1999, παρά τις εκκλήσεις για την έκδοση τους. Παράλληλα ο Πρόεδρος της Βενεζουέλας Nicolas Maduro έκανε ένα αντίστοιχο σχόλιο, επισημαίνοντας ότι η αμερικάνικη κυβέρνηση είχε αρνηθεί να εκδώσει τον Posada Carriles στη Βενεζουέλα που είχε ομολογήσει τρομοκρατικές ενέργειες εκεί. Φαίνεται, λοιπόν, να ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, διαφορετικά για τις μικρές χώρες με φιλο-αριστερές κυβερνήσεις και για τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.
Η δίκη του Bradley Manning
Αν κάποιος θέλει να αποκτήσει μια εικόνα του τι θα συμβεί αν ο Snowden συλληφθεί από τις ΗΠΑ, αρκεί να δει τι συνέβη στη δίκη του Bradley Manning. Μετά τη σύλληψή του τον Μάη του 2010 με την κατηγορία ότι ήταν η πηγή από την οποία διέρρευσαν τα έγγραφα του Wikileaks, ο αμερικάνικος στρατός τον φυλάκισε υπό βασανιστικές συνθήκες. Δεν του επιτρεπόταν να κοιμηθεί, ήταν απομονωμένος από όλους τους συγκρατούμενούς του, διαρκώς τον παρενοχλούσαν και τον ξεφτίλιζαν και είχε μόνο ένα βιβλίο και ένα περιοδικό στη διάθεσή του. Αυτή η κατάσταση διήρκεσε περίπου ένα χρόνο μέχρι που η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν μπόρεσε άλλο να αποκρύψει τις συνθήκες κράτησης και τον μετέφερε σε κανονικές φυλακές.
Αυτές οι συνθήκες τελικά “έσπασαν” το ηθικό του Manning, αφού ομολόγησε την ενοχή του στις κατηγορίες και δέχτηκε η δίκη να διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών. Προφανώς η αμερικάνικη κυβέρνηση ομόφωνα συμφώνησε να ζητήσει 16ετή φυλάκιση (τη μέγιστη δυνατή) σε αντάλλαγμα της πλήρους ομολογίας ενοχής του Manning στις 10 από τις 20 κατηγορίες.
Ακόμα και σήμερα όμως η κυβέρνηση τον πιέζει να ομολογήσει και για τις 20 κατηγορίες. Ο λόγος που πιέζουν τόσο, είναι να προετοιμάσουν το έδαφος για να δικαστούν και άλλοι συνεργάτες που εμπλέκονται στην υπόθεση των Wikileaks, όπως ο Julian Assange που εδώ και ένα χρόνο βρίσκεται σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Τα σκάνδαλα και η πάλη για τον σοσιαλισμό
Οι Edward Snowden, Julian Assange και Bradley Manning δεν είναι Μαρξιστές. Πολύ πιθανόν να μην θεωρούν τους εαυτούς τους ούτε σοσιαλιστές. Ωστόσο, οι αποκαλύψεις που έκαναν πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στον ευρύτερο αγώνα κατά του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού.
Μήπως αποτελεί σύμπτωση το γεγονός ότι τα σκάνδαλα αυτά συγκλονίζουν την παγκόσμια κοινότητα την ίδια στιγμή που βιώνουμε την πιο οξεία καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών; Πώς είναι δυνατόν ο Snowden να κέντρισε τόσο πολύ το ενδιαφέρον, λέγοντας κάτι που είναι κοινώς αποδεκτό εδώ και μια δεκαετία; Τα σκάνδαλα που ξεσπάνε είναι το σύμπτωμα της πίεσης που συσσωρεύεται στην κοινωνία και όχι κάποια σύμπτωση. Η οικονομική κρίση εκδηλώνεται ως ολική κρίση του συστήματος.
Τα σκάνδαλα αυτά σταδιακά οξύνουν τη συνείδηση των μαζών. Απομακρύνουν το πέπλο της “δημοκρατίας” από το αστικό κράτος και τονίζουν τη γυμνή εξουσία της αστικής τάξης που κρύβεται πίσω από αυτό. Αυτό είναι το πραγματικό έγκλημα για το οποίο είναι “ένοχοι” οι Assange, Manning και Snowden. Ούτε όμως οι Κινέζοι και οι Ρώσοι εγκρίνουν τέτοιες “διαρροές”, απλά αρπάζουν την ευκαιρία να κερδίσουν προβάδισμα έναντι των ΗΠΑ, χωρίς όμως να παραχωρούν άσυλο στον Snowden. Οι μόνες χώρες που προσέφεραν άσυλο είναι η Βενεζουέλα και το Εκουαδόρ. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Η επαναστατική διαδικασία που εκτυλίσσεται σε αυτές τις χώρες συνηγορεί στο να είναι οι μοναδικές που θα συμπαρασταθούν στους “πληροφοριοδότες”. Η Κυβέρνηση του Εκουαδόρ έχει κρατήσει μια γενναία στάση και το εργατικό κίνημα σε όλο τον κόσμο πρέπει να τη στηρίξει.
Στους Μαρξιστές δεν προκαλούν έκπληξη αυτές οι αποκαλύψεις περί κατασκοπείας. Κάθε ταξική κοινωνία αναγκαστικά βασίζεται στις κατασκοπείες, στους πληροφοριοδότες, στη διαφθορά και στην εξαπάτηση για να διατηρήσει την κυριαρχία των λίγων πάνω στους πολλούς. Υποστηρίζουμε όλες τις προσπάθειες που επιχειρούν να αποκαλύψουν το σάπιο σύστημα που ζούμε, και παρόλο που μπορεί να μην συμφωνούμε με όλα όσα υποστηρίζει ο Snowden ή άλλοι πληροφοριοδότες που δημοσιοποιούν κρατικά μυστικά, οι αποκαλύψεις τους βοηθούν να αφυπνιστεί η συνείδηση και να διαλυθούν οι αυταπάτες των μαζών. Αυτό, λοιπόν, αντικειμενικά προετοιμάζει το έδαφος για την ανατροπή του σημερινού συστήματος.
- Όχι άλλες απειλές στο Εκουαδόρ!
- Απελευθέρωση του Manning και του Assange! Να αποσυρθούν όλες οι κατηγορίες εναντίον του Snowden!
- Όχι άλλα μυστικά! Να ανοιχτούν όλα τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών!
Μετάφραση: Γιώργος Αρναούτογλου
{fcomment}
