Τους μήνες που ακολούθησαν την Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ του περασμένου Δεκέμβρη, τα μέλη του κόμματος γινόμαστε μάρτυρες μιας έντονης δεξιάς στροφής της ηγεσίας, μιας στροφής προς παραδοσιακές σοσιαλδημοκρατικές αντιλήψεις.
Η ιστορική περίοδος στη οποία έχουμε μπει, είναι μια περίοδος πρωτοφανούς όξυνσης της ταξικής πάλης. Είναι όμως φανερό, πως τους τελευταίους μήνες το εργατικό κίνημα βρίσκεται σε μια προσωρινή φάση υποχώρησης. Την ίδια στιγμή, η ελληνική αστική τάξη κλιμακώνει την προσπάθειά της να «σύρει» το ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Σε αυτές τις πιέσεις της άρχουσας τάξης, η ηγεσία δυστυχώς υποχωρεί, πλήττοντας το ηθικό των μελών και απογοητεύοντας ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους.
Ενώ λοιπόν στις εσωκομματικές διαδικασίες, η ηγεσία προσπαθεί να εμφανίσει μια εικόνα συνέπεια ως προς τις προεκλογικές της δεσμεύσεις και το πνεύμα της Ιδρυτικής Διακήρυξης της Συνδιάσκεψης, σε όλες τις δημόσιες εμφανίσεις και στις δηλώσεις στον αστικό Τύπο, είναι σαφής η υποχώρησή της σε βασικά προγραμματικά σημεία.
Είναι πιθανό τους επόμενους μήνες, να δούμε την ηγεσία να στρέφεται εκ νέου σε πιο αριστερές και ριζοσπαστικές θέσεις, κάτω από την πίεση ενός αναζωογονημένου εργατικού κινήματος. Σε κάθε περίπτωση όμως, οι χιλιάδες αγωνιστές του ΣΥΡΙΖΑ που βλέπουν με απογοήτευση και σκεπτικισμό την σημερινή σοσιαλδημοκρατική πορεία της ηγεσίας δεν μπορούν, ούτε πρέπει να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, παρακολουθώντας τα νέα της επεισόδια ή τα όποια ηγετικά «ζιγκ-ζαγκ» στο μέλλον.
Το Συνέδριο που ορίστηκε για τις αρχές του Ιούλη, θα πρέπει να αποτελέσει την ευκαιρία για να μιλήσει η βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αντίθεση με την Συνδιάσκεψη του Δεκέμβρη, θα πρέπει να αποτελέσει μια πραγματικά δημοκρατική και ουσιαστική διαδικασία, όπου τα μέλη του κόμματος θα συζητήσουν και θα αποφασίσουν όχι για γενικόλογα και θολά συνθήματα, αλλά για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης της Αριστεράς.
Τα αποτελέσματα της συνεδρίασης και η στάση των τάσεων
Στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, αντανακλάστηκε η δυσφορία που επικρατεί στις γραμμές των απλών μελών του κόμματος για τη δεξιά στροφή της ηγεσίας, καθώς για άλλη μια φορά, τμήματα της ηγετικής πλειοψηφίας εξέφρασαν «επιφυλάξεις» και «ενδοιασμούς» για τις δημόσιες τοποθετήσεις κορυφαίων στελεχών.
Μόλις δυο μέρες μετά την συνεδρίαση αυτή όμως, η ηγεσία συνέχισε στο δρόμο της αγνόησης των συλλογικών αποφάσεων, καθώς ενώ η απόφαση της ΚΕ μιλάει για «ακύρωση του Μνημονίου», ο σύντροφος Αλ. Τσίπρας μίλησε στο συνέδριο του «Economist» για «αναστολή» του!
Από την πλευρά της, η ηγεσία του Αριστερού Ρεύματος εμφανίστηκε με μια αντιπολιτευτική στάση, πιο αριστερή από ότι το προηγούμενο διάστημα. Στην ψηφοφορία για το κείμενο της απόφασης που πρότεινε η ηγετική πλειοψηφία, τα μέλη του Αριστερού Ρεύματος και συνολικά της Αριστερής Πλατφόρμας, καθώς και άλλα μέλη της Κεντρικής Επιτροπής ψήφισαν λευκό και όχι υπέρ. Στη συνέχεια κατέθεσαν τρεις τροπολογίες όπου αυτή τη φορά τα ζητήματα της εξόδου από την Ευρωζώνη και την ΕΕ και της ανατροπής τους, συνδέονται με ένα πιο σαφή τρόπο με την προοπτική της σοσιαλιστικής ενοποίησης της Ευρώπης και με «τη διαγραφή του χρέους ή τουλάχιστον του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους του και την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση όλων των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας». Ακόμα, στην τροπολογία για τη δημοκρατική λειτουργία του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται για πρώτη φορά από τους συντρόφους η ανάγκη για τη μετατροπή του σε ενιαίο, πολυτασικό κόμμα.
Παρ’ ότι η εναντίωση της ηγεσίας του Αριστερού Ρεύματος στις ρεφορμιστικές αυταπάτες της ηγετικής πλειοψηφίας, είναι πιο ξεκάθαρη πολιτικά από ότι το προηγούμενο διάστημα, παραμένει ανεπαρκής. Οι παραπάνω θέσεις κινούνται στη σωστή κατεύθυνση, αλλά είναι πολλά ακόμα τα σημεία της πολιτικής της ηγετικής πλειοψηφίας τα οποία χρήζουν σοβαρής κριτικής. Δυστυχώς, η ηγεσία του ΑΡ με τις τοποθετήσεις και τη στάση της δείχνει ότι οι διαφωνίες της με τον σοσιαλδημοκρατικό κατήφορο της ηγετικής πλειοψηφίας, είναι «επί μέρους». Την ίδια στιγμή μάλιστα, έχει τοποθετήσει στο επίκεντρο των διαφωνιών αυτών όχι το ζήτημα του προγράμματος, αλλά εκείνο του νομίσματος. Αυτό που χρειάζεται, αντί για τροπολογίες και αποσπασματικές διαφωνίες, είναι μια συντροφική αλλά εφ’ όλης της ύλης αντιπαράθεση με τις ρεφορμιστικές και τις σοσιαλδημοκρατικές θέσεις της ηγετικής πλειοψηφίας.
ΟΙ αριστεροί αγωνιστές και υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ απογοητεύονται από την αδυναμία της ηγεσίας του Αριστερού Ρεύματος, να διατυπώσει μια ολοκληρωμένη επαναστατική, εναλλακτική προγραμματική πρόταση. Τα μέλη της Πρωτοβουλίας «Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ» υποστηρίζουμε ότι οι ήττες του εργατικού κινήματος που αναπόφευκτα θα επιφέρει η συνέχιση της σημερινής πολιτικής της ηγεσίας, δε μπορούν να αποφευχθούν με την υιοθέτηση μιας «αριστερής πολιτικής έξω από το ευρώ» όπως πιστεύει η ηγεσία του ΑΡ, αλλά ούτε και με την επιστροφή στις κλασσικές ρεφορμιστικές θέσεις της προεκλογικής περιόδου και της Ιδρυτικής Διακήρυξης που προωθούν τα τμήματα της ηγετικής πλειοψηφίας που αναπτύσσουν αντιπολιτευτικές διαθέσεις.
Ο μόνος δρόμος για να εξασφαλιστεί ότι οι εργαζόμενοι θα ξεφύγουν από την όλο και πιο σκληρή βαρβαρότητα που επιφέρει η ιστορική κρίση του καπιταλισμού, είναι η επιστροφή στις ιδέες του μαρξισμού και η υιοθέτηση ενός προγράμματος επαναστατικών, σοσιαλιστικών αλλαγών στην κοινωνία. Τα μέλη της Πρωτοβουλίας «Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ», έχοντας επεξεργαστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα, καλούμε τους συντρόφους από τη βάση και τον περίγυρο του ΣΥΡΙΖΑ να το στηρίξουν και να παλέψουν για την υιοθέτησή του από το κόμμα, χτίζοντας παράλληλα την Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ (Το Πρόγραμμα που προτείνουμε για την Κυβέρνηση της Αριστεράς – Διαβάστε το εδώ, Υπογράψτε το εδώ).
{fcomment}
