Διαβάστε το κύριο άρθρο του τεύχους της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ που κυκλοφορεί στα περίπτερα Αθήνας, Πειραιά, Πάτρας και Θεσσαλονίκης.
Όπως είχαμε εξηγήσει στο κύριο άρθρο του προηγούμενού μας τεύχους, μέσω των αποτελεσμάτων των πρόσφατων εκλογών στα οποία καταγράφηκε η ανακοπή της δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ, η άρχουσα τάξη κερδίζει χρόνο για να ανασυντάξει το πολιτικό της στρατόπεδο. Ο επικοινωνιακού χαρακτήρα ανασχηματισμός της κυβέρνησης και η δρομολόγηση εξελίξεων για την ενοποίηση της Κεντροαριστεράς και της Κεντροδεξιάς, είναι τα πρώτα δείγματα αυτού του σχεδίου. Η διάλυση επίσης, των ΑΝΕΛ και της ΔΗΜΑΡ μετά τις εκλογικές πανωλεθρίες που υπέστησαν, δίνουν στην κυβέρνηση τη δυνατότητα, παρά την εκλογική της ήττα, να διευρύνει την κοινοβουλευτική της πλειοψηφία και να επιχειρήσει να ψηφίσει νέα σκληρά, μνημονιακά μέτρα το Φθινόπωρο, φθάνοντας χωρίς μεγάλους κλυδωνισμούς στον «κάβο» της προεδρικής εκλογής τον Φλεβάρη.
Όμως η βασική επιδίωξη της άρχουσας τάξης, είναι όπως όλα δείχνουν, η πρόθεση να σύρει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ όσο περισσότερο γίνεται προς τα δεξιά, με τελικό σκοπό να εμπλέξουν το κόμμα σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με την Κεντροαριστερά ή την Κεντροδεξιά, που θα διαχειριστεί τα Μνημόνια, την κρίση και το αδιέξοδο του ελληνικού καπιταλισμού. Για το σκοπό αυτό, οι αστοί αξιοποιούν τις πρόσφατες δηλώσεις του σ. Τσίπρα ότι το κόμμα θα μπορούσε να συμμετάσχει σε μια κυβέρνηση με Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, αν αυτά είχαν άλλες ηγεσίες και άλλη πολιτική, την τουλάχιστον άστοχη και «ντε-φάκτο» συμφιλιωτική μετεκλογική τοποθέτηση επίσης του προέδρου, περί της μη δυνατότητας της κυβέρνησης να κυβερνά «χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του ΣΥΡΙΖΑ σε βασικά ζητήματα» και φυσικά, τη σταθερή άρνηση της ηγεσίας του ΚΚΕ σε κάθε προοπτική αριστερής συγκυβέρνησης.
Όπως έχουμε τονίσει από το 2012 που προέκυψε στο πολιτικό προσκήνιο το σχετικό ζήτημα, η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ σε μια κυβέρνηση συνεργασίας με αστικά κόμματα θα ήταν καταστροφική. Θα οδηγούσε τον ΣΥΡΙΖΑ στην «αγκαλιά» των αστών και της τρόικας, καθώς, η μία πολιτική υποχώρηση προς τα δεξιά θα διαδεχόταν την άλλη και στο τέλος, ο μόνος πολιτικά ωφελημένος θα ήταν το δεξιότερο τμήμα του αστικού στρατοπέδου και ιδιαίτερα η «Χρυσή Αυγή».
Συμμαχία με ποιόν;
Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δυστυχώς όπως δείχνει η στάση της, έβγαλε από τα εκλογικά αποτελέσματα τα αντίθετα συμπεράσματα από εκείνα που προκύπτουν από την πραγματικότητα. Έτσι, δείχνει την πρόθεση, αντί να αλλάξει πολιτική πορεία, να κλιμακώσει τη δεξιά, σοσιαλδημοκρατική της στροφή. Το πιο χαρακτηριστικό δείγμα αυτής της στάσης ήταν η παρουσία και η ομιλία του σ. Τσίπρα στην ετήσια συνέλευση του ΣΕΒ, με την οποία έστειλε ένα σαφές μήνυμα «ρεαλισμού» και «σύνεσης» στην άρχουσα τάξη και την τρόικα (στην πραγματικότητα ένα μήνυμα συμβιβασμού με την κυρίαρχη θέση τους στη χώρα), που όμως απογοήτευσε χιλιάδες αγωνιστές της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος.
Το ψευδεπίγραφο επιχείρημα που συνοδεύει την κλιμάκωση της δεξιάς στροφής της ηγεσίας μετά τις εκλογές, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πολιτικούς συμμάχους από τ’ αριστερά, συνεπώς τάχα, θα πρέπει να κινηθεί στο «μεσαίο χώρο» και να συνδεθεί με την «Κεντροαριστερά». Αυτή η καλλιεργούμενη αντίληψη, προσπαθώντας να διαστρεβλώσει τον ίδιο τον αντικειμενικό πολιτικό συσχετισμό δύναμης σήμερα, αποτελεί πρόκληση για τους εργαζόμενους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα μαζικό αριστερό σύμμαχο και αυτός είναι το ΚΚΕ! Η πάλη για μια σοσιαλιστική συγκυβέρνηση των δύο κομμάτων, αντικειμενικά είναι ένας απόλυτα ρεαλιστικός σκοπός. Με μια ελαφρά άνοδο της εκλογικής απήχησης των 2 κομμάτων, που θα μπορούσε να προκύψει σίγουρα μέσα από την αναγγελία και μόνο της πολιτικής συμμαχίας τους και με την αξιοποίηση του «μπόνους» των 50 εδρών, η αριστερή συγκυβέρνηση θα μπορούσε να γίνει πραγματικότητα.
Μήπως όμως η αξιοποίηση του «μπόνους» των 50 εδρών από την Αριστερά, είναι μια «ανήθικη πράξη», όπως υπονοούν με τις δημόσιες τοποθετήσεις τους τα περισσότερα από τα ηγετικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, παρουσιάζοντας την «απλή αναλογική» σαν μια ανώτατη αρχή, στην οποία οφείλει πάντα και παντού να υποτάσσεται η Αριστερά; Αυτή είναι επιεικέστατα, μια πολιτικά και ταξικά απαράδεκτη άποψη. Διότι σήμερα η στροφή των εργαζόμενων μαζών προς τ’ αριστερά, δημιουργεί τέτοιους πολιτικούς συσχετισμούς, που το «μπόνους» που χρησιμοποίησαν οι αστοί και η τρόικα για να συντρίψουν τα δικαιώματα του εργαζόμενου λαού, μπορεί να τους γυρίσει «μπούμερανγκ» και να χρησιμοποιηθεί από μια αριστερή συγκυβέρνηση για να αφαιρέσει από την άρχουσα τάξη την οικονομική και πολιτική εξουσία. Όποιος επικαλείται την «απλή αναλογική» για να ματαιωθεί αυτή η ζωτική υπόθεση της αξιοποίησης του «μπόνους» από την Αριστερά, στην πράξη και ανεξάρτητα από προθέσεις, προδίδει τον αγώνα ενάντια στα Μνημόνια και τον καπιταλισμό.
Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ θα μπορούσε να νομοθετήσει την κατάργηση των Μνημονίων, τη διαγραφή του χρέους, την κοινωνικοποίηση των μοχλών της οικονομίας και να διοργανώσει άμεσα μια πανευρωπαϊκή διάσκεψη της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος προπαγανδίζοντας σαν άμεση αναγκαιότητα την ανατροπή του καπιταλισμού και την οικοδόμηση του σοσιαλισμού σε ολόκληρη την Ευρώπη. Οι αριστερές ηγεσίες που σήμερα δεν εργάζονται για αυτό τον σκοπό, είναι κατώτερες των περιστάσεων και της ιστορικής τους αποστολής και η επιζήμια αυτή πολιτική τους, θα πρέπει να αποδοκιμαστεί και να αμφισβητηθεί ενεργά από τους αγωνιστές της βάσης τους.
Η Κομμουνιστική Τάση καλεί όλους τους αγωνιστές της Αριστεράς σε συσπείρωση. Ενώστε τις δυνάμεις σας μαζί μας στον αγώνα για τη ζωτική υπόθεση της σοσιαλιστικής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΚΚΕ!
Οργανωθείτε στην Κομουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ για να τσακίσουμε τα Μνημόνια και τον καπιταλισμό, για μια σοσιαλιστική διέξοδο από τον σύγχρονο καπιταλιστικό εφιάλτη της μαζικής φτώχειας και ανεργίας!
{fcomment}
