Μετά από όλη τη φασαρία, τη θορυβώδη προπαγάνδα και τους ελιγμούς στα Ηνωμένα Έθνη, η αποκαλούμενη κατάπαυση πυρός στη Συρία διακόπηκε ξαφνικά, ντροπιαστικά και αμετάκλητα. Στην πραγματικότητα ήταν έκτρωμα, νεκρό πριν καν γεννηθεί.
«Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους . (Ο πόλεμος είναι ο πατήρ και βασιλεύς όλων, γεννά θεούς και ανθρώπους, ελεύθερους και σκλάβους, Ηράκλειτος)
«Προσεπάθησαν επιπολαίως να θεραπεύσουν την πληγήν και τα συντρίμματα του λαού μου, θεωρούντες αυτά μηδαμινά και λέγοντες• Ειρήνη υπάρχει εις ημάς, όλα πάνε καλά! Πού είναι όμως αυτή η ειρήνη; (Ιερεμίας 6:14).
Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ενέκρινε ομόφωνα ψήφισμα που απαιτεί την κατάπαυση του πυρός στη Συρία διάρκειας 30 ημερών για την παροχή βοήθειας και ιατρικές ανάγκες. Αυτό υποτίθεται πως αποσκοπεί στην εξασφάλιση ανθρωπιστικής βοήθειας στο λαό της Ανατολικής Ghouta, θύλακα κοντά στη Δαμασκό που βρίσκεται υπό την εξουσία δυνάμεων εχθρικών προς τον Πρόεδρο Άσαντ και βομβαρδίστηκε από τις κυβερνητικές δυνάμεις την περασμένη εβδομάδα.
Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες είπε ότι η κατάσταση στην Ανατολική Γκούτα είναι σαν “κόλαση επί της Γης”. Αυτό είναι αλήθεια. Αλλά το μεγαλύτερο μέρος της Συρίας θα μπορούσε να ταιριάξει σε αυτή την περιγραφή. Ολόκληρη η χώρα έχει καταστραφεί μετά από έξι χρόνια πολέμου στον οποίο η Συρία αποτελεί το πεδίο μάχης για τις ενέργειες αντίπαλων ξένων δυνάμεων και των τοπικών και περιφερειακών αντιπροσώπων τους.
Η εικόνα που παρουσιάζεται στον κόσμο είναι αυτή της απερίγραπτης φρίκης, όπου οι βόμβες και οι σφαίρες πέφτουν ασταμάτητα σε μια περιοχή όπου παραμένουν παγιδευμένοι περίπου 393.000 άνθρωποι. Τα σχολεία και τα νοσοκομεία λέγεται ότι είναι σκοπίμως στρατιωτικοί στόχοι. Τα σώματα των νεκρών και τραυματισμένων παιδιών προβάλλονται από τις κάμερες.
Το Συριακό Παρατηρητήριο των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, κατηγορεί το συριακό καθεστώς και τη Ρωσία, παρότι η Ρωσία αρνείται ότι έχει άμεση συμμετοχή στις συγκρούσεις και η κυβέρνηση της Συρίας από την άλλη αρνείται ότι έχει στοχεύσει πολίτες και δήλωσε ότι προσπαθεί να ελευθερώσει την Ανατολική Ghouta από τους τρομοκράτες. Ποιους πρέπει να πιστέψουμε;
Τα ‘Ηνωμένα Έθνη’
Η ψηφοφορία για την κατάπαυση του πυρός καθυστέρησε αρκετές μέρες, καθώς μια ρυπαρή κωμωδία παίχτηκε για ακόμα μια φορά στη Ηνωμένα Έθνη. Η Ρωσία που είναι σύμμαχος της κυβέρνησης της Συρίας, ζήτησε αλλαγές στο κείμενο. Οι Αμερικάνοι και οι παρατρεχάμενοί τους στο Γενικό Συμβούλιο, εξίσου αναμενόμενα, κατηγόρησαν τη Μόσχα πως αργοπορεί σκοπίμως.
Προφανώς, οι Ρώσοι δεν βιάζονταν να υπογράψουν μια κατάπαυση του πυρός, επειδή οι Σύριοι φίλοι τους κέρδιζαν στις χερσαίες επιχειρήσεις. Οι Αμερικανοί, αντιθέτως, βιάζονταν ιδιαίτερα επειδή οι σύμμαχοί τους έχουν «κολλήσει». Η μοίρα του φτωχού λαού που υποφέρει από τις καταστροφές ενός αιματηρού πολέμου δεν συμπεριλήφθηκε στους υπολογισμούς τους, εκτός από το γεγονός ότι οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους χρησιμοποίησαν κυνικά τις εικόνες και τις φωτογραφίες από αυτά τα δεινά για να κερδίσουν μια φτηνή νίκη προπαγάνδας ενάντια στη Ρωσία.
Η εκπρόσωπος των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη κατηγόρησε τη Ρωσία ότι “καθυστέρησε τις διαπραγματεύσεις”. Διαμαρτυρήθηκε έντονα: «Στις τρεις μέρες που μας πήρε να αποφασίσουμε για αυτό το ψήφισμα, πόσες μητέρες έχασαν τα παιδιά τους από τους βομβαρδισμούς;» Πόσο περίεργο ήταν ότι δεν έδειξε την ίδια ανησυχία για τα αμέτρητα παιδιά και τις μητέρες τους που σφαγιάστηκαν από τους βομβαρδισμούς στη Μοσούλη! Μήπως η διαφορά ήταν ότι αυτά τα βομβαρδιστικά αεροπλάνα είχαν Αμερικανούς πιλότους; Θα ασχοληθούμε όμως με τη Μοσούλη λίγο αργότερα.
Ο απεσταλμένος της Ρωσίας στον ΟΗΕ, Βασίλι Νεμπένζια, δήλωσε ότι η κατάπαυση του πυρός δεν θα ήταν εφικτή χωρίς συμφωνίες μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών και επιτέθηκε στην αμερικάνικη προπαγάνδα για την κατάσταση στην ανατολική Ghouta. “Γνωρίζουμε ότι η ανθρωπιστική κατάσταση στη Συρία είναι τρομερή και απαιτεί επείγοντα μέτρα”, δήλωσε. “Είναι σημαντικό να ασχοληθούμε με αυτό συνολικά και όχι μόνο με την Ανατολική Γκούτα”, πρόσθεσε, “η βοήθεια πρέπει να δοθεί σε όλη τη Συρία”.
Κατά τη διάρκεια έντονων συζητήσεων, οι Ρώσοι επέμειναν να τροποποιηθεί το κείμενο του ψηφίσματος ώστε η Δαμασκός να μην φαίνεται ως η μόνη υπαίτια για την ανεξέλεγκτη βία. Τελικά, οι Ρώσοι υπέγραψαν το ψήφισμα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την επιβολή μιας κατάπαυσης πυρός τριάντα ημερών στη Συρία. Αλλά τι ακριβώς υπέγραψαν; Το λεγόμενο έγγραφο κατάπαυσης του πυρός ήταν τόσο ασαφές και γενικό – δεν καθόριζε ούτε καν την ημερομηνία έναρξης εφαρμογής. Δεν αναφέρεται συγκεκριμένα στην Ανατολική Ghouta, αλλά στη Συρία ως σύνολο.
Η αμερικανίδα πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη, Νίκι Χέλι, αναγνωρίζοντας ότι οι ΗΠΑ έχουν πέσει στη διπλωματική παγίδα των Ρώσων, ζήτησε την άμεση εφαρμογή της κατάπαυσης του πυρός, αλλά δήλωσε ότι είναι αμφίβολο αν η Συρία θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της. Σ’ αυτό, φυσικά, έχει απόλυτο δίκιο.
Τελικά η «κατάπαυση του πυρός» ήταν μόλις για πέντε ώρες, κατά τη διάρκεια των οποίων ο ΟΗΕ υποτίθεται πως έπρεπε να παραδώσει την υποσχεθείσα ανθρωπιστική βοήθεια και οι άνθρωποι υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τις περιοχές που είχαν χτυπηθεί. Τίποτα από αυτά δεν συνέβη. Οι τζιχαντιστές συνέχισαν να βομβαρδίζουν τη Δαμασκό και η πολεμική αεροπορία της Συρίας συνέχισε να ρίχνει βόμβες. Δεν δόθηκε καμία βοήθεια και εκείνοι που προσπάθησαν να φύγουν από την Ανατολική Ghouta χτυπήθηκαν από όλμους και πυραύλους που εκτόξευσαν οι τζιχαντιστές για να μην εγκαταλείψουν την πόλη.
Τι διακυβεύεται;
Οι Αμερικάνοι ισχυρίζονται ότι αγωνίζονται στο πλευρό των «mainstream» ανταρτών, οι οποίοι τώρα παρουσιάζονται με το ψευδώνυμο «Σύριοι ακτιβιστές». Αυτοί είναι πράγματι αρκετά δραστήριοι ακτιβιστές, ειδικά στο χώρο του Διαδικτύου και της προπαγάνδας. Αλλά ως δύναμη μάχης είναι ασήμαντοι. Οι ομάδες που πραγματικά κατέχουν την εξουσία στον θύλακα, είναι οι τζιχαντιστές που μοιράζονται την ίδια δηλητηριώδη ιδεολογία με τον ISIS και την Al Qaeda και με τους οποίους η κύρια ομάδα τζιχαντιστών έχει συνεργασία.
Οι λεγόμενοι μετριοπαθείς ισλαμιστές είναι μια εφεύρεση. Είναι απλά ένα βολικό φύλλο συκής που επιχειρεί να αποκρύψει το γεγονός ότι η CIA υποστηρίζει τους τερατώδεις τζιχαντιστές στη Συρία, ως ένα κυνικό μέσο για να διευθετήσει τους λογαριασμούς της με τον Άσαντ. Δυστυχώς γι ‘αυτούς, σε αντίθεση τις επιδιώξεις τους, ο Άσαντ, με τη στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν, είναι αυτός που κανονίζει τους λογαριασμούς του με τους αντάρτες.
Η συριακή ομάδα τζιχαντιστών Jabhat Fateh al-Sham (JFS), η οποία ήταν γνωστή ως μέτωπο al-Nusra, έως ότου έσπασε τους επίσημους δεσμούς της με την Αλ Κάιντα τον περασμένο Ιούλιο, έχει αλλάξει πολλές φορές την ονομασία της χωρίς όμως να αλλάξει στο παραμικρό την αντιδραστική της ιδεολογία. Όπως λένε οι Γάλλοι: plus ça change, plus c’est la même chose (“όσο περισσότερο αλλάζει, τόσο περισσότερο είναι το ίδιο πράγμα”).
Οι τζιχαντιστές παρεμποδίζουν σκόπιμα την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στην Ανατολική Ghouta και εμποδίζουν τους πολίτες να εγκαταλείψουν το προάστιο. Όπως και στο Χαλέπι και στη Μοσούλη, κρατούν εκατοντάδες ομήρους, συμπεριλαμβανομένων γυναικών και παιδιών. Συνεχίζουν επίσης να βομβαρδίζουν τη Δαμασκό, παραβιάζοντας την παύση πυρός, αν και αυτό λίγο απασχολεί τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Το ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών για την κατάπαυση του πυρός, δεν ισχύει για τα μέλη του Ισλαμικού Κράτους (IS, πρώην ISIS / ISIL) ή την al-Nusra. Η Ρωσία ζήτησε να συμπεριληφθούν στο ψήφισμα και άλλες ομάδες που “συνεργάζονται μαζί τους”. Έτσι, το τελικό κείμενο διευκρίνισε ότι οι επιχειρήσεις μπορούν να συνεχίζονται ενάντια σε “άτομα, ομάδες, επιχειρήσεις και οντότητες” που συνδέονται με το IS, την Αλ Κάιντα ή άλλες ομάδες που ορίζονται από το Συμβούλιο Ασφαλείας ως τρομοκράτες. Άραγε υπάρχουν ομάδες ανταρτών για τις οποίες δεν ισχύει η παραπάνω περιγραφή;
Οι μεγαλύτερες και δυνατότερες ομάδες ανταρτών – δηλαδή οι τζιχαντιστές και οι συνεργάτες τους – δεν περιλήφθηκαν στην εκεχειρία. Το Μέτωπο της Nusra συνδέεται με την Αλ Κάιντα, παρά τις αρνήσεις της. Και δεδομένου ότι διεξάγουν όλες τις μάχες και έχουν όλα τα όπλα και επομένως κατέχουν πραγματική εξουσία στην Ανατολική Ghouta, η λεγόμενη εκεχειρία δεν αξίζει ούτε το χαρτί στο οποίο εκτυπώθηκε.
Μοσούλη και Χαλέπι: μια ιστορία για δύο πόλεις
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλλουν την Ανατολική Ghouta, όπως ακριβώς πρόβαλαν το Χαλέπι, όταν ήταν στην επικαιρότητα. Όμως είναι αρκετά ύποπτο ότι δεν κάνουν λόγο για τη μοίρα της Μοσούλης, μιας πόλης δύο εκατομμυρίων ανθρώπων, στην οποία διαπράχθηκε ένα πολύ μεγαλύτερο έγκλημα. Οι ΗΠΑ χρειάστηκαν σχεδόν εννέα μήνες για να ανατρέψουν το Ισλαμικό Κράτος. Η πόλη τελικά “απελευθερώθηκε” στις 10 Ιουλίου πέρυσι. Αλλά το κόστος ήταν πραγματικά τρομερό. Σήμερα αυτό που έχει απομείνει από την άλλοτε μεγάλη πόλη είναι βουνά από ερείπια και σπασμένες πέτρες, πάνω από έναν άγνωστο αριθμό νεκρών ανδρών, γυναικών και παιδιών.
Χιλιάδες οικογένειες έχουν μείνει χωρίς σπίτι. Τα σχολεία έχουν ισοπεδωθεί, τα δίκτυα κοινής ωφέλειας έχει διαλυθεί, οι αυτοκινητόδρομοι έχει μετατραπεί σε βρώμικους χωματόδρομους. Και οι πέντε γέφυρες της πόλης που διασχίζουν τον ποταμό Τίγρη έχουν καταστραφεί. Από το κύριο νοσοκομειακό συγκρότημα, μετά από ένα μήνα μαχών, έχει μείνει μόνο ένα καμένο κουφάρι. Ο κατάλογος των καταστροφών περιλαμβάνει:
9 από τα 10 μεγάλα νοσοκομεία
76 από τα 98 ιατρικά κέντρα
6 μεγάλες γέφυρες στον Τίγρη
Τα τρία τέταρτα των δρόμων της πόλης
400 εκπαιδευτικά ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων των σχολείων, των πανεπιστημίων και των εκπαιδευτικών κέντρων
11.000 οικιστικές μονάδες
4 μονάδες ηλεκτροπαραγωγής και 65% του ηλεκτρικού δικτύου
6 συστήματα καθαρισμού του νερού και μεγάλο μέρος της υδάτινης υποδομής της πόλης έχει
Το φαρμακευτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα
Όλα τα αποθέματα σιτηρών
Δύο μεγάλα γαλακτοκομεία
212 διυλιστήρια πετρελαίου, σταθμούς βενζίνης και καυσίμων
Όλα τα δημόσια κτίρια
Όλες οι κρατικές και ιδιωτικές τράπεζες
63 θρησκευτικά κέντρα (εκκλησίες και τζαμιά), τα περισσότερα από τα οποία είναι πολύτιμα ιστορικά μνημεία
250 εργαστήρια, εργοστάσια και μικρά εργοστάσια, συμπεριλαμβανομένων των αγροτικών βιομηχανιών
29 ξενοδοχεία
Περισσότεροι από 40.000 αμάχους νεκροί
38 από τις 54 περιοχές κατοικιών στη δυτική Μοσούλη έχουν καταστραφεί
Ένας διευθυντής προσωπικού στο γραφείο του κυβερνήτη της Νινευή, δήλωσε ότι “ενώ η ανατολική πλευρά της πόλης είναι κατά 50% καταστραμμένη, η καταστροφή στο δυτικό μέρος είναι πολύ μεγαλύτερη”. Ένα μέλος μιας τοπικής ομάδας εθελοντών δήλωσε ότι η καταστροφή στο δυτικό μέρος της πόλης είναι κοντά στο “99 τοις εκατό”.
Αυτή η τρομερή καταστροφή που ισοδυναμεί με τη φυσική εκκαθάριση μιας μεγάλης πόλης, πραγματοποιήθηκε κυρίως από αμερικάνικες βόμβες, πυραύλους και πυροβολικό και από τη χρήση από τον αμερικάνικο στρατό λευκού φωσφόρου, όπλου που απαγορεύεται σε διεθνές επίπεδο σε κατοικημένες περιοχές. Όλα αυτά προστίθενται στη λίστα με τα σοβαρά εγκλήματα πολέμου που έχουν διαπράξει οι ΗΠΑ.
Ενώ όμως όσον αφορά το Χαλέπι (και τώρα την Ανατολική Ghouta) δεχόμαστε καταιγισμό καθημερινών καταγγελιών για τα εγκλήματα – πραγματικά ή φανταστικά – του συριακού καθεστώτος και των Ρώσων συμμάχων του, τα τρομερά εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον των αθώων αμάχων στη Μοσούλη, βρίσκονται κρυμμένα κάτω από ένα χοντρό χαλί σιωπής, ψέματος και μισής αλήθειας.
Μια ανθρωπιστική καταστροφή που αγνοείται από τη Δύση
Πολύ σοβαρότερη από τη καταστροφή των υλικών υποδομών είναι η απώλεια ανθρώπινων ζωών. Ο πραγματικός αριθμός των νεκρών πολιτών παραμένει άγνωστος μέχρι σήμερα, αφού ούτε οι ΗΠΑ, ούτε οι σύμμαχοί τους στη Βαγδάτη έχουν καταβάλει κάποια προσπάθεια για να καταμετρήσουν τα πτώματα, πολλά από τα οποία βρίσκονται ακόμα κάτω από τα ερείπια. Πιστεύεται ότι περισσότεροι από 40.000 πολίτες σκοτώθηκαν εξαιτίας της μαζικής επίθεσης που χρησιμοποιήθηκε εναντίον τους, ειδικά από την ομοσπονδιακή αστυνομία, τις αεροπορικές επιθέσεις, πέραν των πολυάριθμων θυμάτων του ίδιου του ISIS.
Ωστόσο, αυτή η τεράστια ανθρωπιστική καταστροφή έχει αγνοηθεί σε μεγάλο βαθμό από τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Ο πραγματικά τεράστιος αριθμός θανάτων πολιτών στη Μοσούλη έχει ελάχιστη διεθνή κάλυψη στα μέσα ενημέρωσης και δεν κερδίζει την προσοχή πολιτικών και δημοσιογράφων, ειδικά σε σύγκριση με τη διεθνή οργή κατά το βομβαρδισμό του Ανατολικού Χαλεπίου από τη συριακή κυβέρνηση και τις ρωσικές δυνάμεις στα τέλη του 2016.
Κανένας από τους εμπλεκόμενους, ο ISIS, ο διεθνής συνασπισμός, η ιρακινή κυβέρνηση, ούτε καν τα Ηνωμένα Έθνη δεν έχουν δώσει καμία πληροφορία σχετικά με τον πραγματικό αριθμό των θυμάτων. Η Airwars, βασισμένη στις αναφορές του Τύπου, εκτιμά ότι 5,805 πολίτες σκοτώθηκαν μεταξύ 19 Φεβρουαρίου και 19 Ιουνίου 2017. Αλλά, όπως γνωρίζουμε, οι αναφορές του Τύπου καλύπτουν μόνο ένα κλάσμα του πραγματικού αριθμού των θανάτων.
Γιατί ο αριθμός των θανάτων πολιτών στη Μοσούλη είναι τόσο υψηλός; Την εξήγηση μπορούμε να τη βρούμε σε μια έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας με τον τίτλο: Με κάθε κόστος: Η πολιτική καταστροφή στη Δυτική Μοσούλη.
Παρόλο που η έκθεση αυτή δεν παρέχει ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των θανάτων, επιβεβαιώνει την τρομερή ζημιά που προκλήθηκε από τη συνεχή χρήση πυροβολικού και πυραύλων για περίοδο πέντε μηνών σε κλειστό χώρο με πολίτες που δεν μπορούσαν να ξεφύγουν. Πολλοί κάτοικοι της Μοσούλης παρέμειναν στα σπίτια τους, καθώς ο ISIS σκότωνε τους ανθρώπους που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Αλλά πολλοί παρέμειναν επειδή η κυβέρνηση τους ζήτησε να παραμείνουν. Ο στρατός έριξε φυλλάδια από ελικόπτερα ζητώντας από τους κατοίκους να μην φύγουν. Αυτό ισοδυναμούσε με θανατική καταδίκη.
Οι αδιάκριτοι βομβαρδισμοί, ιδίως στην τελική επίθεση στην παλιά πόλη, οδήγησαν σε ένα λουτρό αίματος στο οποίο τα περισσότερα από τα θύματα ήταν γυναίκες και παιδιά. Πιστεύεται ότι περισσότερα από 4.000 σώματα είναι θαμμένα κάτω από τα ερείπια της δυτικής Μοσούλης, όπου η δυσοσμία από τα πτώματα γεμίζει ακόμα τον αέρα. Η βαρβαρότητα των ιρακινών στρατευμάτων επιβεβαιώνεται από πολλές αναφορές μαρτύρων. Μία μαρτυρία σε ένα άρθρο του ιστοτόπου ειδήσεων Middleeasteye αναφέρει έναν ιρακινό στρατιώτη: “Τους σκοτώσαμε όλους, μέλη του ISIS, άνδρες, γυναίκες και παιδιά. Τους σκοτώσαμε όλους”.
“Υπάρχουν πολλοί πολίτες μεταξύ των νεκρών”, υποστηρίζει ένας Ιρακινός στρατηγός. “Μετά την ανακοίνωση της απελευθέρωσης, δόθηκε η εντολή να σκοτώσουμε όποιον και ό,τι κινούνταν”. Μιλώντας υπό καθεστώς ανωνυμίας, ο στρατηγός είπε ότι οι εντολές αυτές ήταν λάθος, αλλά οι στρατιώτες όφειλαν παρόλα αυτά να τις ακολουθήσουν. “Δεν ήταν καθόλου σωστό”, είπε. “Η πλειοψηφία των μαχητών του ISIS παραδόθηκε, και εμείς απλώς τους σκοτώσαμε”.
Κατά τη διάρκεια της εννεάμηνης πολιορκίας αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη 1.048.044 άτομα. Πολλοί δεν επέστρεψαν. Άνδρες, γυναίκες και παιδιά που διέφυγαν από την καταστροφή της Μοσούλης στεγάζονται σε σκηνές σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συχνά σε εικονικές φυλακές. Γυναίκες και παιδιά που θεωρούνται πως είναι μέλη των οικογενειών πολεμιστών του ISIS που σκοτώθηκαν κατά την πολιορκία, οδηγούνται σε “στρατόπεδα αποκατάστασης”.
Στο παρελθόν, είχαν βασανιστεί από το ISIS. Τώρα είναι τα θύματα των εγκλημάτων και των καταχρήσεων των ιρακινών στρατευμάτων. Αλλά κανείς ποτέ δε λογοδοτεί. Ο πρωθυπουργός Al Abadi έχει συχνά επικρίνει τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διερευνούν τα εγκλήματα. Τα βασανιστήρια και οι κακοποιήσεις θεσμοποιούνται εντός των ιρακινών ενόπλων δυνάμεων και σε κάθε περίπτωση είναι ανεκτές από το δικαστικό σώμα.
Η Βαγδάτη εκτιμά ότι χρειάζονται περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια για την εθνική ανοικοδόμηση. Οι ντόπιοι ηγέτες της Μοσούλης, της μεγαλύτερης πόλης που είχε στην κατοχή του το ISIS, λένε ότι το ποσό αυτό επαρκεί μόνο για να αποκατασταθεί η πόλη τους. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι 40.000 σπίτια πρέπει να ξαναχτιστούν ή να αποκατασταθούν και ότι περίπου 600.000 κάτοικοι δεν κατάφεραν να επιστρέψουν σε μια πόλη όπου κάποτε κατοικούσαν περίπου 2 εκατομμύρια άνθρωποι.
Μέχρι στιγμής κανένας δεν έχει προσφερθεί να αναλάβει τη χρηματοδότηση της ανοικοδόμησης. Η κυβέρνηση Τραμπ έχει ξεκαθαρίσει στους Ιρακινούς ότι δεν θα πληρώσει για το θηριώδες έργο της ανοικοδόμησης. Το Ιράκ ελπίζει ότι η Σαουδική Αραβία και άλλες χώρες του Κόλπου θα την ενισχύσουν οικονομικά ή ότι και το Ιράν μπορεί επίσης να αναλάβει κάποιο ρόλο. Ο ΟΗΕ επιδιορθώνει κάποιες υποδομές σε περίπου 20 πόλεις του Ιράκ, αλλά η χρηματοδότηση που διατίθεται δεν είναι παρά ένα κλάσμα από αυτήν που θα απαιτηθεί. Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος της ανακατασκευής που έχει συμβεί μέχρι τώρα, προέρχεται από ιδιώτες που χρησιμοποιούν τα προσωπικά τους αποθέματα στην προσπάθειά τους να σώσουν τα σπίτια και τα καταστήματά τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Και ενώ κάθε λεπτομέρεια της πολιορκίας του Χαλεπίου εξετάστηκε, δημοσιεύθηκε και μεγεθύνθηκε από τον «ελεύθερο τύπο» μας, ελάχιστη προσοχή δόθηκε στις φρίκες που υπέστη ο λαός της Μοσούλης. Οφείλουμε να διερωτηθούμε λοιπόν γιατί.
Ακόμη μια “επίθεση με χημικά όπλα”
Η πλήρης αποτυχία της αμερικάνικης διπλωματίας στα Ηνωμένα Έθνη προκάλεσε οργή και απελπισία στις τάξεις των ανταρτών. Αλλά είναι μια οργή που οφείλεται στην ανικανότητά τους να νικήσουν χωρίς την άμεση αμερικανική υποστήριξη. Οι δυνάμεις του Άσαντ τις δυνάμεις τους συστηματικά. Αλλά οι Αμερικάνοι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι να δεσμεύσουν σοβαρές στρατιωτικές δυνάμεις στη Συρία. Πώς θα τους αναγκάσουν να παρέμβουν;
Η απάντηση των τζιχαντιστών ήταν άμεση και, πάλι, απόλυτα προβλέψιμη. Ενέτειναν την εκστρατεία προπαγάνδας, αλλά αυτή τη φορά εισήγαγαν μια νέα (αλλά ελάχιστα καινοφανή) συστροφή. Κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Χαλεπίου, τα δυτικά μέσα ενημέρωσης έδωσαν μεγάλη δημοσιότητα στα λεγόμενα Λευκά Κράνη, μια ομάδα που ισχυρίζεται ότι είναι μια αμερόληπτη ανθρωπιστική ΜΚΟ, αφιερωμένη στη διάσωση ζωών στη Συρία. Στην πραγματικότητα, αυτή η «ΜΚΟ» είναι ένας οργανισμός τζιχαντιστών, μοναδικός στόχος του οποίου είναι να δημοσιεύει συγκλονιστικά βίντεο αμάχων θυμάτων (ένα εύκολο έργο στις σημερινές συνθήκες στη Συρία) προκειμένου να κερδίσει τη συμπάθεια της παγκόσμιας κοινής γνώμης.
Αυτός ο ελιγμός αποδείχθηκε τόσο επιτυχημένος ώστε στα Λευκά Κράνη απονεμήθηκε το 2017 το Όσκαρ για το «Καλύτερο Ντοκιμαντέρ» που δείχνει τις καθημερινές τους δραστηριότητες. Αυτό συνέβη παρά το γεγονός ότι έχουν επανειλημμένα κατηγορηθεί για παραποίηση πληροφοριών και για διοργάνωση ψευδών προσπαθειών διάσωσης.
Τώρα υποστήριξαν ότι αρκετοί άνθρωποι κατέφυγαν σε ιατρικές εγκαταστάσεις κοντά στην Al-Shifoniyah, παρουσιάζοντας συμπτώματα όπως “δύσπνοια, έντονο ερεθισμό των βλεννογόνων μεμβρανών, ερεθισμό των ματιών και ζάλη”. Αρκετές γυναίκες και παιδιά αντιμετώπιζαν δυσκολία στην αναπνοή, σύμφωνα με τα Λευκά Κράνη και “τουλάχιστον ένα παιδί” πέθανε από ασφυξία.
Αν και δεν υπήρξε απολύτως καμία ανεξάρτητη επαλήθευση αυτών των ισχυρισμών, αυτό δεν εμπόδισε τον “ελεύθερο τύπο” του δυτικού κόσμου να τα αναπαράγει καθημερινά σαν να ήταν αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Χαρακτηριστικό των πρωτοσέλιδων ήταν αυτό στο Sky News που φώναζε: Το καθεστώς της Συρίας “πραγματοποίησε θανατηφόρα επίθεση με αέριο χλωρίου σε πολίτες”.
Η περίπτωση της Ανατολικής Ghouta δεν ήταν η πρώτη στην οποία οι τζιχαντιστές χρησιμοποίησαν την κατηγορία για επίθεση με δηλητηριώδες αέριο για να πείσουν τους Αμερικάνους να επέμβουν στρατιωτικά. Έκαναν ακριβώς το ίδιο πράγμα το 2013 όταν μια θορυβώδης διεθνής εκστρατεία σχετικά με μια υποτιθέμενη επίθεση με αέριο χλωρίου χρησιμοποιήθηκε από τον Ομπάμα για να δικαιολογήσει την αποστολή αμερικάνικων αεροπλάνων για το βομβαρδισμό θέσεων του συριακού στρατού.
Η κυβέρνηση Ομπάμα είχε υποστηρίξει ότι υπέκλεψε επικοινωνία από ανώτερο Σύρο αξιωματούχο σχετικά με τη χρήση χημικών όπλων, αλλά όταν της ζητήθηκε να επιδείξει τις υποκλοπές, αρνήθηκε. Ομοίως είχε απορρίφθηκε αίτημα του Associated Press να του επιδειχθεί ένα αντίγραφο από υποκλοπές που να αποδεικνύει ότι δόθηκε εντολή στο στρατιωτικό προσωπικό της Συρίας να προετοιμαστεί για επίθεση με χημικά όπλα έχοντας σε ετοιμότητα μάσκες αερίων.
Παρά τις κραυγές στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, δεν υπήρξαν αποδεικτικά στοιχεία για αυτές τις υποτιθέμενες επιθέσεις εκτός από κάποιες κακής ποιότητας εικόνες βίντεο που δεν αποδείκνυαν τίποτα. Οι ασυνέπειες ως προς τον αριθμό των θανάτων και άλλες λεπτομέρειες που σχετίζονται με την επίθεση τροφοδότησαν αμφιβολίες μεταξύ των σκεπτικιστών. Δύο μέρες μετά την εικαζόμενη επίθεση, η κρατική τηλεόραση μετέδωσε εικόνες από μάσκες αερίου, φιαλίδια φαρμάκων, εκρηκτικά και άλλα αντικείμενα που σύμφωνα με την είδηση είχαν κατασχεθεί από τα κρησφύγετα των ανταρτών. Μαζί τους βρέθηκε και ένα βαρέλι με την επιγραφή “κατασκευασμένο στη Σαουδική Αραβία”.
Ο σκεπτικισμός μάλιστα αντανακλάστηκε ακόμα και εκεί που δε θα το περίμενε κανείς, στην εφημερίδα The Times of Israel. Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στις 8 Σεπτεμβρίου 2013, ο Charles Heyman, πρώην Βρετανός στρατιωτικός που εκδίδει το περιοδικό Ένοπλες Δυνάμεις του Ηνωμένου Βασιλείου, μια αξιόλογη εξαμηνιαία επιθεώρηση των βρετανικών δυνάμεων, αναφέρθηκε ως εξής:
“Δεν μπορούμε να καταλάβουμε – γιατί οποιοσδήποτε διοικητής θα συμφωνούσε να βομβαρδίσει με χημικά όπλα ένα προάστιο της Δαμασκού, προκειμένου να πετύχει ένα πολύ βραχυπρόθεσμο τακτικό κέρδος προκαλώντας μια μακροπρόθεσμη καταστροφή;”
Γιατί πράγματι! Και η ίδια ερώτηση πρέπει να τεθεί σήμερα. Τον Ιανουάριο, λίγο πριν συναντηθούν στο Σότσι της Ρωσίας εκπρόσωποι διαφόρων τμημάτων της συριακής κοινωνίας για το Εθνικό Κογκρέσο της Συρίας, ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ χρησιμοποίησε τις αναφορές για να εμπλέξει τη Ρωσία για όλα τα συμβάντα που σχετίζονται με χημικά όπλα στη Συρία, ανεξάρτητα από το ποιος πραγματοποίησε.
Σε κάθε έρευνα για φόνο, η πρώτη ερώτηση που ρωτούν οι δικηγόροι είναι Cui bono?, κυριολεκτικά “ποιος ωφελείται;”. Ποιο όφελος θα μπορούσε να έχει ο Άσαντ ή ο στρατός του από τη χρήση ενός όπλου που αναπόφευκτα θα προκαλούσε αντίποινα από τις ΗΠΑ; Ο Άσαντ δεν είχε κανένα λόγο να κάνει ένα τόσο ανόητο λάθος που θα έβλαπτε σοβαρά τα συμφέροντά του. Μπορεί κανείς να κατηγορήσει τον Άσαντ για πολλά πράγματα, αλλά όχι για βλακεία.
Ο συριακός στρατός επιμένει ότι δεν διαθέτει αέριο χλωρίου, αφού όλα τα αποθέματα του παραδόθηκαν ως μέρος της συμφωνίας με τους Αμερικανούς και τους Ρώσους πριν από μερικά χρόνια. Αυτό επιβεβαιώθηκε από τον Οργανισμό για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).
Ακόμα κι αν αυτό δεν ισχύει, ο συριακός στρατός δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσει άλλα όπλα πέρα από την θανατηφόρα και συντριπτική ισχύ που ήδη αναπτύσσει για να συντρίψει τους αντάρτες.
Οι συριακές κυβερνητικές δυνάμεις διεξάγουν την επιχείρηση “Ατσάλι της Δαμασκού”, για να καθαρίσουν την Ανατολική Ghouta από τους ισλαμιστές που τρομοκρατούν εδώ και χρόνια τους ντόπιους και οι οποίοι απέρριψαν τις πρωτοβουλίες να παραδώσουν τα όπλα και να εγκαταλείψουν την περιοχή. Δεδομένου ότι ο συριακός στρατός βρίσκεται στη διαδικασία της εξαπόλυσης μιας αποφασιστικής χερσαίας επίθεσης εδάφους κατά των τζιχαντιστών, το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται είναι να χρησιμοποιήσει ένα τόσο αναξιόπιστο όπλο όπως το αέριο χλωρίου, το οποίο θα μπορούσε γρήγορα να στραφεί και εναντίον του αν ο άνεμος αλλάξει κατεύθυνση.
Στην πραγματικότητα, οι μόνοι που κερδίζουν από τη χρήση αερίου χλωρίου είναι οι τζιχαντιστές – οι οποίοι είναι γνωστό ότι έχουν ποσότητες στην κατοχή τους και είναι σίγουρα έτοιμοι να το χρησιμοποιήσουν ώστε να κατηγορήσουν τη συριακή κυβέρνηση και να προετοιμάσουν έτσι το έδαφος για αεροπορικές επιθέσεις από τους Αμερικανούς. Οι ΗΠΑ έχουν προειδοποιήσει επανειλημμένα ότι προτίθενται να αυξήσουν τις άμεσες αεροπορικές επιθέσεις εναντίον των συριακών δυνάμεων, εφόσον χρησιμοποιούνται χημικά όπλα στη χώρα. Τον περασμένο Απρίλιο, ο Πρόεδρος Donald Trump διέταξε επίθεση με πυραύλους Tomahawk στην συριακή αεροπορική βάση Shayrat, απαντώντας σε μια επίθεση με χημικά στο Ιντλίμπ, την οποία οι ΗΠΑ, χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο, απέδωσαν αμέσως στον Πρόεδρο Άσαντ. Ο Γάλλος πρόεδρος Μακρόν υποσχέθηκε επίσης να επιτεθεί στη Συρία εάν προκύψουν κάποια στοιχεία ότι χρησιμοποιούνται χημικά όπλα εναντίον αμάχων.
Ο μόνος σκοπός της εκστρατείας των μέσων ενημέρωσης είναι να σπείρει σύγχυση στην παγκόσμια κοινή γνώμη, να συκοφαντήσει το όνομα των εχθρών της Αμερικής και να δώσει μια «ηθική» αιτιολόγηση για την περαιτέρω ιμπεριαλιστική ανάμειξη στις υποθέσεις της Μέσης Ανατολής. Ωστόσο, ο συνεχιζόμενος πόλεμος προπαγάνδας δεν θα έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ο πόλεμος θα τελειώσει με τη νίκη των συριακών κυβερνητικών δυνάμεων στο πεδίο της μάχης. Στην τελική ανάλυση αυτό είναι το μόνο που μετράει.
Η αδύναμη οργή της Ουάσινγκτον
Στην πραγματικότητα, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός δεν έχει κανένα δικαίωμα να κατηγορεί κανέναν. Ήταν η εγκληματική εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ, το γεγονός που αποτελεί τη βασική αιτία της σημερινής αιματηρής καταστροφής που έχει προκαλέσει τόσο θάνατο, καταστροφή και δυστυχία σε εκατομμύρια αθώους άνδρες, γυναίκες και παιδιά.
Στην προσπάθειά της να επιτύχει μία πλήρη κυριαρχία στην περιοχή, η Ουάσιγκτον υποστήριξε άμεσα ή έμμεσα τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στη Μέση Ανατολή. Δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβουμε ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν ήταν ένα αιμοσταγές τέρας ή ότι ο Ασάντ είναι δικτάτορας. Αλλά πώς η Ουάσινγκτον συνδυάζει την δήθεν «αγάπη για τη δημοκρατία» με την υποστήριξη της Σαουδικής Αραβίας, του καταφυγίου της ακραίας ισλαμιστικής τρομοκρατίας, ενός καθεστώτος που βασίζεται στα βασανιστήρια, τις δημόσιες εκτελέσεις, τους αποκεφαλισμούς, τις σταυρώσεις και τον λιθοβολισμό μέχρι θανάτου για να κρατήσει τους πολίτες του σε κατάσταση υποταγής;
Είναι γνωστό ότι η Σαουδική Αραβία βρίσκεται πίσω από κάθε τρομοκρατική οργάνωση τζιχαντιστών από τους Ταλιμπάν ως και την Αλ Κάιντα, από τον Μπιν Λάντεν μέχρι το ISIS. Σαουδάραβες εξτρεμιστές βρίσκονταν πίσω από την επίθεση κατά των Δίδυμων Πύργων στη Νέα Υόρκη. Ο Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε καμία σχέση με αυτό. Ωστόσο, το Ιράκ και όχι η Σαουδική Αραβία ήταν το θύμα εισβολής και καταστροφής. Και η Ουάσιγκτον, στο πρόσωπο του Donald Trump, διατηρεί ακόμα τις πιο εγκάρδιες σχέσεις με τα τέρατα στο Ριάντ.
Κάποιοι παραπλανημένοι άνθρωποι στην Αριστερά επέτρεψαν να εξαπατηθούν από την παραπλανητική προπαγάνδα στα ΜΜΕ. Φαντάζονται ότι οι “αντάρτες” είναι οι αληθινοί κληρονόμοι του επαναστατικού κύματος που σάρωσε τη Συρία πριν από επτά χρόνια. Αλλά αυτό το κίνημα καταστράφηκε γρήγορα, όχι τόσο από τον Ασάντ όσο και από τους αντεπαναστάτες Σαουδάραβες που το υποκατέστησαν με τη δική τους αντιδραστική εκδοχή του ισλαμισμού.
Η Σαουδική Αραβία (αλλά και το Κατάρ) όπλισαν και χρηματοδότησαν τις αντιδραστικές συμμορίες τζιχαντιστών που εξαπλώθηκαν στη Συρία τα τελευταία έξι χρόνια, δολοφονώντας, βιάζοντας, βασανίζοντας, καίγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα στην πορεία τους. Αυτές οι συμμορίες έχουν μεν διαφορετικά ονόματα, αλλά μοιράζονται την ίδια στρεβλή ισλαμική ιδεολογία και πρόγραμμα. Υποστηρίζονται επίσης από τη CIA και το Πεντάγωνο που συνήθως αποκαλούν αυτούς τους εγκληματίες «αντάρτες» ή με τον πιο πρόσφατο ευφημισμό «Σύριοι ακτιβιστές».
Αυτές οι ομάδες διατηρούνται από τον ιμπεριαλισμό για τα δικά του κυνικά συμφέροντα. Λαμβάνουν τεράστιες επιδοτήσεις από τους Σαουδάραβες που προσπαθούν να επιτύχουν την κυριαρχία της δικής τους υπεραντιδραστικής εκδοχής του Ισλάμ, του Ουαχαμπισμού. Οποιαδήποτε και αν είναι η γνώμη μας για τον Άσαντ, είναι τουλάχιστον τερατώδες να ισχυρίζεται κανείς ότι η νίκη αυτών των αντιδραστικών εγκληματιών θα σημάνει κάτι λιγότερο από έναν αιματηρό εφιάλτη για το λαό της Συρίας.
Είναι απαραίτητο να διαλύσουμε την παχιά ομίχλη της προπαγάνδας και της παραπληροφόρησης και να εκθέσουμε τα πραγματικά συμφέροντα των δυνάμεων που συμμετέχουν στη μάχη. Πρέπει να ξεκινήσουμε από τις βασικές αρχές. Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός είναι η πιο αντεπαναστατική δύναμη στον πλανήτη. Η Αριστερά δεν μπορεί να της παρέχει οποιαδήποτε υποστήριξη, ούτε άμεση ούτε έμμεση.
Όσο για τα αποκαλούμενα Ηνωμένα Έθνη, εκτίθενται και πάλι ως προς τον ψευδεπίγραφο ρόλο τους. Κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συζήτησης, ο εκπρόσωπος της Γαλλίας στον ΟΗΕ, François Delattre, υποστήριξε ότι το ψήφισμα έφτανε πολύ “καθυστερημένα”. Δραματικά δήλωσε ότι η αποτυχία μίας αποφασιστικής πράξης θα μπορούσε να σημάνει το τέλος του ίδιου του ΟΗΕ. Αλλά η δραματική επίδραση αυτής της δήλωσης ήταν κάπως αμβλυμμένη από το γεγονός ότι όλοι οι παρόντες γνώριζαν καλά ότι τα (όχι και τόσο) Ηνωμένα Έθνη έχουν τελειώσει εδώ και πολύ καιρό.
Ο ΟΗΕ στην πραγματικότητα είναι απλώς ένας όμιλος συζητήσεων, όπου τα μικρότερα έθνη επιτρέπεται να αντιδρούν και να κάνουν πομπώδεις ομιλίες και έτσι να θεωρούν τους εαυτούς τους σημαντικούς, ενώ οι μεγάλες δυνάμεις αποφασίζουν για τα πάντα. Μόνο ένας ανόητος όπως ο κύριος Delattre θα μπορούσε να πιστεύει ότι ο ΟΗΕ μπορεί να αποφασίσει κάτι που θα παίξει καθοριστικό ρόλο – υπό την προϋπόθεση πως και ο ίδιος πιστεύει πράγματι αυτό που λέει.
Η Τουρκία και οι Κούρδοι
Η ρωσική επέμβαση στη Συρία ώθησε αποφασιστικά την πλάστιγγα προς όφελος του Άσαντ. Η πτώση του Χαλεπίου σηματοδότησε μια αποφασιστική καμπή και μια καταστροφική και εξευτελιστική ήττα – όχι μόνο για τις ΗΠΑ, αλλά και για τους συμμάχους της, ιδίως τη Σαουδική Αραβία. Οι εκπρόσωποι της Ουάσινγκτον διαμαρτύρονται και αλαλάζουν στις συζητήσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για μια οργή χωρίς δύναμη που σκοπό έχει να αποκρύψει την πλήρη αδυναμία των ΗΠΑ να δράσουν εκεί όπου μετράει – στο πεδίο της μάχης.
Ένα τμήμα της αμερικανικής άρχουσας τάξης ήθελε να συνεχίσει τον πόλεμο, αλλά αυτή η απόπειρα ήταν καταδικασμένη σε αποτυχία. Ο Πούτιν τους ξεπέρασε σε κάθε βήμα. Όταν οι Ρώσοι κάλεσαν μια ειρηνευτική διάσκεψη στο Καζακστάν (κράτος στη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας), οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι δεν είχαν καν προσκληθεί. Τελικά, παρά την όλη δημόσια ρητορική τους, οι Αμερικανοί ήταν υποχρεωμένα να δεχτούν απρόθυμα το τετελεσμένο γεγονός που υπαγόρευσε η Μόσχα.
Κανείς σήμερα δεν μπορεί να αμφιβάλει ότι οι Ρώσοι είναι πλέον η κυρίαρχη δύναμη στη Συρία. Οι ΗΠΑ δεν αποφασίζουν τίποτα. Αυτό είναι ένα πολύ πικρό ποτό που πρέπει να πιουν οι Αμερικάνοι, αλλά δεν έχουν άλλη επιλογή. Προσπαθούν να προβάλλουν ένα τολμηρό πρόσωπο, αξιοποιώντας στο έπακρο την ευκαιρία να κερδίσουν μερικά φθηνά σημεία στο επίπεδο της προπαγάνδας κάνοντας υποκριτικές διαμαρτυρίες για τη συμπεριφορά του Άσαντ και των Ρώσων, όταν και η δική τους συμπεριφορά δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί υπόδειγμα ηθικής και ανθρωπισμού.
Το ISIS έχει νικηθεί τόσο στη Συρία όσο και στο Ιράκ. Και είναι μόνο θέμα χρόνου, προτού οι δυνάμεις του Ασάντ, με την υποστήριξη της Ρωσίας και του Ιράν να απομακρύνει τους εναπομείναντες θύλακες αντίστασης, τόσο εύκολα, όσο σβήνει κανείς ένα κερί. Φυσικά, δεν μπορεί να αποκλειστεί οι Αμερικανοί να χρησιμοποιήσουν την προπαγάνδα σχετικά με την υποτιθέμενη επίθεση με αέριο χλωρίου για να ξεκινήσουν κάποιο είδος αεροπορικής επίθεσης. Αλλά τέτοιες ενέργειες δεν μπορούν και δεν θα καθορίσουν το τελικό αποτέλεσμα του πολέμου, το οποίο θα αποφασιστεί από τα στρατεύματα στο έδαφος.
Ωστόσο, το βασικό ζήτημα δεν έχει επιλυθεί. Τι θα συμβεί τώρα; Το Ιράκ και η Συρία έχουν κατακερματιστεί και θα παραμείνουν ασταθή κατά την επόμενη περίοδο. Οι Ιρανοί, έχουν αυξήσει την επιρροή τους σε ολόκληρη την περιοχή θέτοντας σε συναγερμό τις ΗΠΑ, τη Σαουδική Αραβία και το Ισραήλ. Οι Τούρκοι έχουν ξεκινήσει μια επίθεση εναντίον των κουρδικών δυνάμεων στο Αφρίν προκειμένου να αρπάξουν ό, τι μπορούν.
Τζιχαντιστές μαχητές και μέλη ομάδων που ταξινομούνται ως τρομοκρατικές οργανώσεις στις Η.Π.Α. και στην Ευρώπη διαδραματίζουν εξέχοντα ρόλο στις επιχειρήσεις των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων εναντίον των Κούρδων, ενώ ιρανικές πολιτοφυλακές υπέρ του Άσαντ ένωσαν τις δυνάμεις τους με το συριακό στρατό και τους Κούρδους για να αντισταθούν στους Τούρκους εισβολείς.
Από τη μεριά της, η Μόσχα παίζει επίσης ένα βρώμικο παιχνίδι στη Συρία. Εξισορροπεί μεταξύ των διαφορετικών δυνάμεων, ακολουθώντας πάντα τα κυνικά συμφέροντά της. Έχει σώσει τον Άσαντ, αλλά έχει επίσης διαπραγματευθεί και με την Τουρκία. Χωρίς την άδεια της Ρωσίας, είναι αμφίβολο εάν ο Ερντογάν θα είχε στείλει το στρατό του στη Συρία για να επιτεθεί στους Κούρδους. Αναμφισβήτητα, ο Πούτιν ήρθε σε συμφωνία με τον Ερντογάν, ώστε ο τελευταίος να μην αντιταχθεί στις επιχειρήσεις των συριακών και των ρωσικών δυνάμεων εναντίον των τζιχαντιστών στο Ιντλίμπ που είχαν υποστηριχθεί από την Τουρκία. Εάν οι Τούρκοι θα τηρήσουν από την πλευρά τους τη συμφωνία, είναι ένα ερώτημα με ανοιχτή απάντηση.
Η Ρωσία βρίσκεται σε μία de facto συμμαχία με το Ιράν στον πόλεμο στη Συρία. Αλλά η Μόσχα δεν θέλει να αυξήσει υπέρμετρα την ιρανική επιρροή στη Συρία, γεγονός που είναι ένας ακόμα λόγος για τον οποίο η πολιτική της Ρωσίας έχει επικεντρωθεί τελευταία στην Τουρκία. Η Ρωσία είχε υποστηρίξει τους Κούρδους, αλλά δεν δίστασε να τους μαχαιρώσει πισώπλατα μόλις ταίριαζε με τα συμφέροντά της. Πιθανώς ο Πούτιν υπολόγισε ότι μια τουρκική επίθεση στο YPG θα έφερνε τους Τούρκους σε σύγκρουση με τους Αμερικανούς.
Η Τουρκία υποτίθεται ότι είναι σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών και βασικό μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά όλο και περισσότερο οι Τούρκοι και οι ΗΠΑ βρίσκονται να υποστηρίζουν αντιτιθέμενες δυνάμεις στη Συρία. Αυτό προκαλεί περαιτέρω πονοκέφαλο για την Ουάσινγκτον, που δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να ανταγωνιστεί τους Τούρκους και να τους σπρώξει έτσι πιο κοντά στη Ρωσία. Για μια ακόμη φορά, οι Κούρδοι θα διαπιστώσουν ότι είναι εγκληματικό να επιδιώκουν τη σωτηρία τους βασιζόμενοι στην εύνοια των ιμπεριαλιστών.
Το YPG διαθέτει βαριά όπλα. Αυτό έχει αυξήσει τον παράγοντα κινδύνου για τον τουρκικό στρατό. Ο Ερντογάν δεν μπορεί να αναλάβει τον κίνδυνο να σκοτωθεί ένας μεγάλος αριθμός Τούρκων στρατιωτών, καθώς τέτοιες απώλειες θα προκαλέσουν αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η Τουρκία στηρίζεται τώρα στις ομάδες τζιχαντιστών. Τα τουρκικά αεροπλάνα προετοιμάζουν το έδαφος διεξάγοντας αεροπορικές επιδρομές και ακολουθούν αυτές οι παραστρατιωτικές ομάδες. Τέλος, εισέρχονται τα τουρκικά στρατεύματα.
Αλλά αυτή τη φορά οι Τούρκοι έχουν πιθανώς υπερβεί τους εαυτούς τους. Η Τουρκία δήλωσε αρχικά ότι θα χρειαστεί μόνο λίγες μέρες για να εισέλθει στο Αφρίν. Αλλά η κατάσταση αποδεικνύεται δυσκολότερη. Οι Κούρδοι είναι σκληροί και έμπειροι μαχητές που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους. Με την υποστήριξη των δυνάμεων της Συρίας και του Ιράν, μπορεί να είναι σε θέση να φέρουν σε δύσκολη θέση τον Ερντογάν. Αυτό θα αναγκάσει τους Κούρδους της Συρίας να προσεταιριστούν τον Άσαντ, ο οποίος πιθανότατα θα είναι έτοιμος να τους προσφέρει μια συμφωνία αυτονομίας, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν μέρος της Συρίας. Αυτό, σε κάθε περίπτωση, είναι καλύτερο από αυτό που μπορούν να περιμένουν στα χέρια του Ερντογάν.
Έτσι, ο πόλεμος στη Συρία έχει φτάσει σε μια νέα φάση, όπου ολόκληρη η κατάσταση υπαγορεύεται από δυνάμεις και συμφέροντα που βρίσκονται εκτός των συνόρων της. Οι συμμαχίες μεταξύ των διαφόρων δυνάμεων μεταβάλλονται συνεχώς και θα αλλάξουν ξανά στο μέλλον. Ο πόλεμος μπορεί να τραβήξει για κάποιο χρονικό διάστημα. Μόνο ένα πράγμα είναι βέβαιο. Τα βασικά θύματα, όπως πάντα, θα είναι ο βασανισμένος λαός της Συρίας.
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com:
Σοφία Π.
Θωμάς Γεωργίου
Επιμέλεια: Άγγελος Ηρακλείδης
