Κάποτε τ’ αφεντικά μας γελούσανε με τα όνειρα μας
Θυμάσαι που στο ‘πα αδερφούλη; «Μια μέρα θα γίνουνε όλα δικά μας» – Λεξ
Το Σάββατο 21/10 πάνω από 27.000 νέοι γέμισαν ασφυκτικά το Καυτανζόγλειο Στάδιο στη Θεσσαλονίκη για ν’ ακούσουν τον Λεξ, έναν ράπερ, μέχρι πρόσφατα άγνωστο στο ευρύ κοινό, με έναν έντονα αντισυστημικό και ταξικό στίχο. Το γεγονός ότι οι αντικαθεστωτικοί πολιτικοί στίχοι γίνονται αγαπητοί πλέον σε χιλιάδες νέους είναι ένας δείκτης για τις επαναστατικές διεργασίες που συντελούνται σήμερα στη συνείδηση της νέας γενιάς.
Το όλο κλίμα στη συναυλία ήταν έντονα πολιτικοποιημένο. Πριν την έναρξή της, εκπρόσωποι του σωματείου των εργατών από τη «Μαλαματίνα» ανάρτησαν πανό που έγραφε: «Νίκη στην απεργία στη Μαλαματίνα!». Αμέσως μετά ανέβηκε πανό στη σκηνή που καλούσε σε πορεία για την υπόθεση του βιασμού της 19χρονης στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας. Οι χιλιάδες συγκεντρωμένοι νέοι φώναξαν επίσης ρυθμικά το γνωστό σύνθημα κατά του πρωθυπουργού: «Μητσοτάκη γ…σαι». Με αυτό τον τρόπο εξέφρασαν το μίσος ενός ολόκληρου στρώματος μαθητών, φοιτητών, εργαζόμενων και ανέργων νέων για την κυβέρνηση της άρχουσας τάξης.
Ο Λεξ έγινε ευρύτερα γνωστός μετά την μεγάλη συναυλία που οργάνωσε το καλοκαίρι που μας πέρασε στη Ν. Σμύρνη με 20.000 νέους. Τότε ο αστικός Τύπος αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν ένας καλλιτέχνης με μηδενική προβολή από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση να συγκεντρώνει χιλιάδες νεολαίους και μάλιστα έχοντας έντονα πολιτικό στίχο; Μάλιστα, μετά από τη συναυλία της Ν. Σμύρνης, η γνωστή υπερσυντηρητική εφημερίδα «Εστία» κυκλοφόρησε με πρωτοσέλιδο: «Ταπεινωμένοι και πεινασμένοι αποδοκιμάζουν την δημοκρατία» και «Πώς ένας ράπερ με στίχους για τις αφραγκίες κατάφερε να συγκεντρώσει 20.000 νέους στη Νέα Σμύρνη όταν ένα πολιτικό κόμμα δεν μπορεί να συγκεντρώσει με το ζόρι 2.000 οπαδούς του. Τι μας διαφεύγει;».
Ο αρχισυντάκτης της συγκεκριμένης εφημερίδας εξέφρασε ανοιχτά την ανησυχία της άρχουσας τάξης πως τα παιδιά των εργατικών οικογενειών αρχίζουν να αμφισβητούν ανοιχτά το αστικό καθεστώς – το οποίο στον τίτλο της εφημερίδας βαφτίστηκε ως «δημοκρατία» – ενώ τα αστικά κόμματα δεν μπορούν να συσπειρώσουν σε συγκεντρώσεις ούτε μερικούς χιλιάδες υποστηρικτές. Περιττό να πούμε ότι ο συντάκτης του άρθρου δεν είχε κάποια λύση να προτείνει, γιατί απλούστατα τέτοια λύση δεν υπάρχει πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού.
Στο έδαφος του καπιταλισμού που βυθίζεται στην κρίση, όλο και πλατύτερα στρώματα των νέων θα βγάζουν όλο και πιο ριζοσπαστικά συμπεράσματα. Η συναυλία του Λεξ ήταν απλά μία εκδήλωση αυτού που ο Τρότσκι είχε κάποτε περιγράψει ως τις «μοριακές διεργασίες της επανάστασης». Νέοι που συγκεντρώθηκαν σε μία συναυλία σαν του Λεξ, αύριο θα κατέβουν στον δρόμο, θα γίνουν η μαγιά για μαζικά κινήματα και για την επαναστατική αλλαγή της κοινωνίας. Οι αστοί έχουν κάθε λόγο για να τρέμουν.
