Η απόφαση της κυβέρνησης για την επιστράτευση των μαχητικών απεργών του Μετρό συνιστά έμπρακτη κήρυξη στρατιωτικού νόμου ενάντια στο εργατικό κίνημα. Οι απεργοί του Μετρό αντιστέκονται ηρωικά και δηλώνουν ότι δεν θα παραλάβουν τα φύλλα της επιστράτευσης. Οι εργαζόμενοι στην ΕΘΕΛ, στον Προαστιακό, τον ΟΣΕ και τον ΗΛΠΑΠ επιδεικνύουν αλληλεγγύη στους συναδέλφους τους με απεργιακές κινητοποιήσεις διαρκείας, ενώ οι εργαζόμενοι στον ΗΣΑΠ και το Τραμ παρέτειναν τις δικές τους κινητοποιήσεις για τον ίδιο λόγο.
Οι στιγμές είναι κρίσιμες για το μέλλον ολόκληρου του εργατικού κινήματος. Μια ενδεχόμενη ήττα των εργαζόμενων του Μετρό και επιστροφή τους με «σκυμμένο το κεφάλι» στη δουλειά, θα στείλει ένα μήνυμα αποθάρρυνσης σε όλους τους εργαζόμενους και θα αποθρασύνει την κυβέρνηση και την τρόικα, λύνοντας τους τα χέρια να αντιμετωπίζουν στο εξής με ανάλογο ωμό αυταρχισμό κάθε απεργιακή κινητοποίηση.
Η «Πρωτοβουλία για έναν Επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» προτείνει και παλεύει για να γίνουν άμεσα τα ακόλουθα αγωνιστικά βήματα:
– Άμεση δημιουργία ενιαίου εργατικού μετώπου αλληλεγγύης στους απεργούς του Μετρό. Όλα τα σωματεία σε ιδιωτικό και κρατικό τομέα πρέπει να προχωρήσουν σε απεργίες συμπαράστασης και να απαιτήσουν με ψηφίσματα από τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξει άμεσα 24ωρη γενική απεργία, με δέσμευση για «αυτόματη» κλιμάκωση αν η κυβέρνηση δεν άρει την επιστράτευση στο Μετρό.
– Ταυτόχρονα, τα σωματεία των συγκοινωνιών, μαζί με την ΠΝΟ, τους απεργούς στα Ναυπηγεία και όλα τα άλλα σωματεία εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις να συγκροτήσουν ένα πανελλαδικό Συντονιστικό Αγώνα Διαρκείας και να καλέσουν σε συμπαράταξη όλα τα συνδικάτα και τις ομοσπονδίες με σκοπό τη σοβαρή προετοιμασία και διεξαγωγή το συντομότερο δυνατό μιας γενικής απεργίας διαρκείας μέχρι να πέσει η συγκυβέρνηση.
– Τα αγωνιζόμενα σωματεία και Ομοσπονδίες σε κοινό μέτωπο με το ΚΚΕ, τον ΣΥΡΙΖΑ και τις δυνάμεις τους στα συνδικάτα πρέπει να λάβουν την πρωτοβουλία για ένα έκτακτο Πανεργατικό Συνέδριο με εκλεγμένους αντιπροσώπους από όλα τα συνδικάτα και τους εργατικούς χώρους, το οποίο θα ενοποιήσει τα συνδικάτα σε μια ενιαία συνομοσπονδία για τον ιδιωτικό και τον κρατικό τομέα, θα συζητήσει τον απολογισμό των αγώνων της τριετίας και θα εκλέξει μια νέα, μαχητική συνδικαλιστική ηγεσία.
Από τη δική της πλευρά, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ είναι ανάγκη να καταλάβει ότι δεν πρέπει να έχει ρόλο θεατή και φορέα φραστικής συμπαράστασης στους αγώνες. Το κόμμα στο οποίο ηγείται, αντιπροσωπεύει τη νέα πολιτική ελπίδα των εργαζόμενων.
Γι’ αυτό, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να δώσει άμεση προοπτική εξουσίας στους εργαζόμενους. Εδώ και τώρα πρέπει να εγκαταλείψει τη στροφή που μεθοδεύει προς πολιτικές αποδεκτές από το κεφάλαιο – με τελευταία θλιβερή της έκφραση την επίσκεψη στις ΗΠΑ και το λιβάνισμα στους «δημοκρατικούς» εκπρόσωπους του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού – και να δεσμευθεί ρητά ότι θα καταργήσει χωρίς καμία «επαναδιαπραγμάτευση» τα Μνημόνια, τα χαράτσια και όλους τους αντεργατικούς νόμους και θα εφαρμόσει το μόνο πρόγραμμα που μπορεί να ανορθώσει το βιωτικό επίπεδο του λαού και να ανασυγκροτήσει παραγωγικά την οικονομία: το πρόγραμμα ανατροπής του καπιταλισμού και εγκαθίδρυσης μιας κοινωνικοποιημένης, δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας (διαβάστε το εδώ – υπογράψτε το εδώ).
{fcomment}
