ΝΕΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ-ΝΕΑ ΧΤΥΠΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ
Στα μέσα Ιουλίου, η κυβέρνηση ψήφισε στη Βουλή με πραξικοπηματικό τρόπο, το νομοσχέδιο για τη «ρύθμιση της λειτουργίας της μεταλυκειακής εκπαίδευσης», δηλ. για τα κολέγια, τα ΙΕΚ και τα ΚΕΣ. Το έκανε σε μια νεκρή περίοδο προσπαθώντας να πιάσει στον ύπνο φοιτητές και καθηγητές, αλλά και την Αντιπολίτευση, όπως άλλωστε κάνει κάθε φορά με αντεργατικούς ή αντιεκπαιδευτικούς νόμους (όπως προσπάθησε να κάνει και το 2006 με το Νόμο-Πλαίσιο).
Με το νόμο αυτό αναγνωρίζει τα κολέγια που λειτουργούν στην Ελλάδα με franchising ξένων πανεπιστημίων, εντάσσοντας τα σε ένα μητρώο κολλεγίων και αναγνωρίζοντας τους «τίτλους-πιστοποιητικά σπουδών» που αυτά παρέχουν. Για να «χρυσώσει το χάπι» απέναντι στις δίκαιες αντιδράσεις της Πανεπιστημιακής κοινότητας, ο Υπ. Παιδείας Στυλιανίδης έσπευσε να δηλώσει πως σε καμία περίπτωση δεν τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τον όρο «πτυχία» και ότι δεν θα ισοτιμούνται με τα πτυχία των Ελληνικών πανεπιστημίων, όμως την ίδια ώρα απάντησε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, ότι η ισοτίμηση τους εξαρτάται από την κοινοτική οδηγία 36/05. Την οδηγία αυτή έπρεπε να έχει υιοθετήσει η Ελλάδα από τον Ιούνιο, σύμφωνα με την Κοινοτική νομοθεσία και αυτή τη στιγμή, εκκρεμεί σχετική απόφαση του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου, που θα είναι καταδικαστική και θα αναγκάσει την κυβέρνηση να αναγνωρίσει την ισοτίμηση με απειλή προστίμου. Με λίγα λόγια ο νόμος αυτός προλειαίνει το έδαφος για την ισοτίμηση, αλλά την ίδια στιγμή δίνει τη δυνατότητα στα κολέγια αυτά να παίρνουν τίτλους πτυχίων από τα πανεπιστήμια του εξωτερικού, με τα οποία συνεργάζονται. Τα «πτυχία» αυτά (τριετή bachelor) μπορούν έπειτα να ισοτιμηθούν στην Ελλάδα μέσω της λειτουργίας του ΔΟΑΤΑΠ, αφού ο νόμος του 2005 δίνει στον οργανισμό αυτή τη δυνατότητα.
Είναι ξεκάθαρο, ότι η κυβέρνηση με τη βάση του 10 που έχει οδηγήσει στα όρια κλεισίματος μια σειρά ΤΕΙ και έχει αφήσει 60.000 αποφοίτους έξω από την 3βάθμια εκπαίδευση μόνο φέτος, αυτό που ήθελε ήταν να εξασφαλίσει πελατεία για κολέγια-παραμάγαζα των ξένων, ικανοποιώντας την ανάγκη Ευρωπαίων και Ελλήνων καπιταλιστών για νέα πεδία επενδύσεων. Ταυτόχρονα, με αυτό τον τρόπο περνάει από το παράθυρο την ουσιαστική κατάργηση του άρθρου 16, αναγνωρίζοντας τη ντε-φάκτο ύπαρξη ιδιωτικών «πανεπιστημίων». Παράλληλα με τον τρόπο αυτό, συνυπολογίζοντας την υποχρηματοδότηση του, το δημόσιο πανεπιστήμιο πιέζεται να εξισώσει προς τα κάτω την ποιότητα των παρεχόμενων σπουδών, για να είναι ανταγωνιστικό και να στραφεί όλο και περισσότερο στην κατάρτιση και την παροχή δεξιοτήτων, αντί της εμβάθυνσης σε ένα αντικείμενο, και βέβαια με τον τρόπο αυτό, υποκύπτει στις ορέξεις της αγοράς, που χρειάζεται φτηνό, ημι-ειδικευμένο και επανακαταρτίσιμο εργατικό δυναμικό.
Παράλληλα βέβαια, η κυβέρνηση συνεχίζει να πιέζει για την εφαρμογή κομμάτι-κομμάτι του «νόμου-πλαίσιο». Αυτή τη χρονιά, πολλοί φοιτητές διαφόρων σχολών βρέθηκαν ή θα βρεθούν μπροστά στην έκπληξη να κληθούν να διαλέξουν (με τι κριτήρια αλήθεια;) ένα σύγγραμμα, από ένα προτεινόμενο πακέτο, ενώ χρειάζονται-και μέχρι πέρυσι έπαιρναν- περισσότερα για κάθε μάθημα κι έτσι θα αναγκαστούν να πληρώσουν για τα υπόλοιπα. Αυτή τη διάταξη του «νόμου πλαίσιο», έσπευσαν να εφαρμόσουν μια σειρά αντιδραστικές διοικήσεις ιδρυμάτων – αντιγράφοντας την προσφιλή τους κυβέρνηση- με συνεδριάσεις των οργάνων μέσα στο καλοκαίρι για να μη μπορέσουν να παρευρεθούν και να αντιδράσουν οι φοιτητές!! Η κυβέρνηση προσπαθεί να δικαιολογήσει αυτή τη διάταξη του νόμου, λέγοντας ότι με αυτό τον τρόπο σπάει το «ιδεολογικό μονοπώλιο» κάποιων καθηγητών που μέχρι τώρα επιλέγουν τα συγγράματα που θα διανέμει το ίδρυμα. Με ποιο τρόπο όμως σπάει αυτό το «μονοπώλιο» όταν α) έχεις συνήθως να επιλέξεις ανάμεσα σε ένα σύγγραμμα του διδάσκοντος καθηγητή και ένα άσχετο που συνήθως θα έχει επιλέξει ο ίδιος και β) από εκεί που έπαιρνες σε κάποιες περιπτώσεις δύο συγγράμματα δωρεάν, τώρα πρέπει να επιλέξεις ποιο από τα δύο θα πάρεις;
Και βεβαίως αυτή δεν θα είναι η τελευταία επίθεση που θα αντιμετωπίσει μέσα στη χρονιά το φοιτητικό κίνημα.
Μπροστά σε αυτές τις επιθέσεις το φοιτητικό κίνημα πρέπει να απαντήσει άμεσα σε συνεργασία και συντονισμό με τους εργαζόμενους στην εκπαίδευση και το εργατικό κίνημα συνολικά.
Όσον αφορά το θέμα των ΚΕΣ πρέπει να ξεπεραστεί ένας κίνδυνος. Δεν πρέπει το φοιτητικό κίνημα και η φοιτητική αριστερά να μπουν σε μια συντεχνιακή λογική, υπεράσπισης των προνομίων των απόφοιτων ΑΕΙ, απέναντι στους απόφοιτους των ΚΕΣ και των κολεγίων. Στο σκηνικό της γενικευμένης κρίσης του καπιταλισμού, βράζουμε όλοι στο ίδιο καζάνι, με το φάντασμα της ανεργίας να απειλεί μορφωμένους και μη.
Οι νέοι που στρέφονται στα ιδιωτικά κολέγια είναι συνήθως οι απόκληροι ενός σκληρά ταξικού εξετασιοκεντρικού συστήματος, που τους αφήνει έξω από την επίσημη εκπαίδευση και στρέφονται στους έμπορους «γνώσεων» και ελπίδας για να μη χάσουν το τρένο της επαγγελματικής αποκατάστασης. Πολλές φορές μάλιστα είναι παιδιά από οικογένειες που δεν αντέχουν το βάρος των εξόδων για να σπουδάσουν σε μια άλλη πόλη (που μπορεί να ανέρχεται σε 1000 ευρώ το μήνα και παραπάνω) και προτιμούν να πληρώσουν 6000 ευρώ δίδακτρα σε ένα τέτοιο κολέγιο. Κατά συνέπεια, δεν είναι αυτοί οι σπουδαστές ο εχθρός μας. Το φοιτητικό κίνημα πρέπει να τους δει σαν ένα πολύτιμο σύμμαχο και να προσανατολιστεί σε αιτήματα που μπορούν να μας φέρουν σε επαφή με αυτούς.
. Κατάργηση κάθε είδους ιδιωτικής εκπαίδευσης – Δημόσια και δωρεάν Παιδεία για όλους
· Ελεύθερη πρόσβαση στην Ανώτατη εκπαίδευση (και σε κάθε βαθμίδα) – ένταξη και των σπουδαστών των ΚΕΣ στα δημόσια ΑΕΙ
· Άμεσο διπλασιασμό των δαπανών για την παιδεία και κατάργηση του ορίου εισαχθέντων
· Δωρεάν Σίτηση-Στέγαση-Μεταφορές-Συγγράμματα για όλους τους φοιτητές.
· Αυξήσεις στις προσλήψεις ΔΕΠ – μόνιμη και σταθερή απασχόληση για να απορροφηθούν και οι καθηγητές που στρέφονται σε κολέγια και ΚΕΣ μπροστά στην ανεργία.
· Δημόσιες Δωρεάν Επαγγελματικές σχολές για όσους θέλουν να ασχοληθούν με επαγγέλματα που δεν απαιτούν επιστημονική εκπαίδευση
· Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση προσανατολισμένη στην κατάργηση του καταμερισμού χειρωνακτικής-πνευματικής εργασίας
