Για έναν Σοσιαλιστικό κόσμο!
Η αγορά δεν μπορεί να σχεδιαστεί ή να ρυθμιστεί. Δεν ανταποκρίνεται στα μέτρα που παίρνουν οι εθνικές κυβερνήσεις. Ο Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας σχεδόν το παραδέχτηκε λέγοντας: « Οι G7 δεν λειτουργούν. Χρειαζόμαστε μια καλύτερη ομάδα για μια καλύτερη στιγμή». Όμως καλύτεροι καιροί δεν φαίνονται στον ορίζοντα. Το ΔΝΤ δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει όλο τον κόσμο. Καμμία χώρα δεν μπορεί να ξεφύγει. Η κρίση είναι παγκόσμια και απαιτεί μια παγκόσμια λύση. Αυτή μπορεί να την παρέχει μόνο ο σοσιαλισμός.
Στο Μεσαίωνα, η παραγωγή περιοριζόταν στην τοπική αγορά. Ακόμα και η μεταφορά αγαθών από τη μία πόλη στην άλλη απαιτούσε την πληρωμή δασμών φόρων και άλλων εξόδων. Η ανατροπή αυτών των φεουδαρχικών περιορισμών και η εγκαθίδρυση της εθνικής αγοράς και του εθνικού κράτους, ήταν η πρώτη προϋπόθεση για την ανάπτυξη του μοντέρνου καπιταλισμού. Στον 21ο αιώνα, παρ’ όλα αυτά, τα εθνικά κράτη και η εθνική αγορά είναι [πολύ στενά για να συμπεριλάβουν την εξαιρετική ανάπτυξη της βιομηχανίας, της γεωργίας, της επιστήμης και της τεχνολογίας. Μέσα από τη συγκέντρωση των εθνικών οικονομιών γεννήθηκε η παγκόσμια αγορά. Ο Καρλ Μαρξ έκανε αυτή τη θαυματουργή προοπτική στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο πάνω από 150 χρόνια πριν. Η συντριπτική επικράτηση της παγκόσμιας αγοράς είναι τώρα το πι σημαντικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής.
Στα πρώτα του χρόνια, ο καπιταλισμός έπαιξε έναν προοδευτικό όλο στην εξάλειψη των φεουδαρχικών ορίων και περιορισμών και τη δημιουργία της εθνικής αγοράς. Αργότερα η επέκταση του καπιταλισμού δημιούργησε την παγκόσμια αγορά και η επικράτηση της παγκόσμιας αγοράς είναι το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της σύγχρονης εποχής. Η επέλευση της παγκοσμιοποίησης είναι έκφραση του γεγονότος ότι η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχει ξεπεράσει τα στενά όρια του εθνικού κράτους. Παρ’ όλα αυτά, η παγκοσμιοποίηση δεν καταργεί τις αντιθέσεις του καπιταλισμού. Μόνο τους αναπαράγει σε μια πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Για ένα διάστημα, ο καπιταλισμός πέτυχε να ξεπεράσει τις αντιθέσεις του με την αύξηση του παγκόσμιου εμπορίου (παγκοσμιοποίηση). Για πρώτη φορά στην ιστορία, όλος ο κόσμος έχει συρθεί σε μια παγκόσμια ενιαία αγορά. Οι καπιταλιστές ίδρυσαν νέες αγορές και δρόμους επένδυσης στην Κίνα και άλλες χώρες. Αλλά αυτό έχει αγγίξει τώρα τα όρια του.
Η παρούσα κρίση είναι, σε τελική ανάλυση, μια έκφραση της εξέγερση των παραγωγικών δυνάμεων ενάντια στα ασφυκτικά όρια της ατομικής ιδιοκτησίας και του εθνικού κράτους. Η παρούσα κρ΄ση είναι παγκόσμια σε χαρακτήρα. Η Παγκοσμιοποίηση αποκαλύπτεται σαν παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού. Είναι αδύνατο να λυθεί σε μια εθνική βάση. Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πλανήτης δεν μπορούν να λυθούν σε μια εθνική βάση. Το πρόβλημα της παγκόσμια πείνας έχει επιδεινωθεί πολύ από την παραγωγή των βιοκαυσίμων στις ΗΠΑ. Αυτά συμφέρουν μόνο τις μεγάλες αγροτικές επιχειρήσεις αλλά κανέναν άλλο. Μόνο μια παγκόσμια σχεδιασμένη οικονομία μπορεί να βάλει ένα τέλος σε αυτή την τρέλα.
Στην ανίατη απληστία του για κέρδη, το καπιταλιστικό σύστημα θέτει όλο τον πλανήτη σε κίνδυνο. ‘Ένα οικονομικό σύστημα που ρημάζει τον πλανήτη σε αναζήτηση λείας, που καταστρέφει το περιβάλλον, καταστρέφει τα τροπικά δάση, δηλητηριάζει τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε και το φαγητό που τρώμε, δεν είναι κατάλληλο να επιβιώσει. Οι δρόμοι στις μεγαλουπόλεις είναι μποτιλιαρισμένοι από Ι.Χ. Κυκλοφοριακή συμφόρηση που σημαίνει ότι οι άνθρωποι ξόδεψαν 7 δις ώρες και 5 δις γαλόνια βενζίνης σε μποτιλιαρίσματα μόνο το 2003. Η έλλειψη σχεδιασμού οδηγεί στην κατάρρευση των μεταφορικών υποδομών και την καταστροφή του περιβάλλοντος που προκαλείται από την εκπομπή αερίων του θερμοκηπίου και την μόλυνση του αέρα, 60-70% της οποίας προκαλείται από οχήματα.
Αφήνουμε κατά μέρος το τεράστιο ανθρώπινο κόστος από αυτή την παράνοια: τα ατυχήματα, οι άνθρωποι που έχουν σκοτωθεί ή μείνει ανάπηροι στους δρόμους, το αβάσταχτο άγχος, τις απάνθρωπες συνθήκες, το θόρυβο και το χάος. Η απώλεια παραγωγικότητας είναι τεράστια. Και όλο αυτό θα μπορούσε να λυθεί εύκολα από ένα βελτιωμένο σύστημα καλής ποιότητας, και δωρεάν νή σχεδόν δωρεάν δημόσιων μεταφορών. Οι εναέριες, οδικές, σιδηροδρομικές και υδάτινες μεταφορές θα έπρεπε να είναι δημόσια ιδιοκτησία και ορθολογικά σχεδιασμένες για να υπηρετούν τις ανθρώπινες ανάγκες.
Η επιβίωση του καπιταλισμού δεν είναι μόνο απειλή για τις δουλειές και το βιοτικό επίπεδο. Είναι απειλή για το μέλλον του πλανήτη και της ζωής στη γη
