Ανατολική Ευρώπη και Ρωσία
Η αρχή της ύφεσης στη Δυτική Ευρώπη επιδεινώνει τα προβλήματα των επονομαζόμενων αναπτυσσόμενων οικονομιών της Ανατολικής Ευρώπης, όπου οι επενδυτές εγκαταλείπουν τα ριψοκίνδυνα μερίδια σε επιχειρήσεις μεταφερόμενοι σε ασφαλέστερους προορισμούς. Οι στενά συνδεδεμένες αδύναμες οικονομίες της Ανατολικής Ευρώπης θα έχουν σημαντικό κόστος για τον στενό εναγκαλισμό τους από την παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία. Σημαντική μείωση της ανάπτυξης και αύξηση της φτώχειας είναι όσα προβλέπονται για τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Ρουμανία. Παρά την ανάπτυξη σε κάποιες περιοχές της Ευρώπης, η αύξηση του κατά κεφαλήν ΑΕΠ στο σύνολο της περιοχής αναμένεται να είναι μηδενική.
Η Ουγγαρία προετοιμάζεται για μία «υφεσιακή πραγματικότητα» και περιμένει ότι η συνολική εγχώρια παραγωγή θα μειωθεί τον επόμενο χρόνο, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό Ferenc Gyurcsany. Η κυβέρνηση ανέμενε αύξηση του ΑΕΠ κατά 3% μέσα στο 2009 όταν συνέτασσε για πρώτη φορά τον προϋπολογισμό του επόμενου χρόνου. Τώρα αντιμετωπίζει βαθιές περικοπές και αυξανόμενη ανεργία. Η οικονομική κρίση έρχεται μόλις δύο χρόνια αφότου ο Guyrcsany ‘πέρασε’ φορολογικές αυξήσεις, περικοπές σε εργασιακές θέσεις στο δημόσιο και κατάργηση της ενεργειακής επιδότησης σε κάθε νοικοκυριό με σκοπό να μειώσει το έλλειμμα του προϋπολογισμού, που ήταν το μεγαλύτερο στην ΕΕ.
Η ουγγρική κυβέρνηση υποχρεώθηκε να ζητήσει επείγον δάνειο 5 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαίκή Κεντρική Τράπεζα. Ωθούμενη από τις πιέσεις των διεθνών τραπεζιτών, η Ουγγαρία θα αναγκαστεί να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες ώστε να περιοριστεί το έλλειμα του προϋπολογισμού. Όπως πάντα, οι εργάτες και οι αγρότες θα είναι αυτοί που θα πληρώσουν. Η κυβέρνηση προτείνει πάγωμα των μισθών και προσωρινή κατάργηση των bonus στους δημόσιους υπαλλήλους καθώς και μείωση των συντάξεων ώστε να μειωθεί το έλλειμα του προϋπολογισμού κατά 2,6% από τη συνολική εγχώρια παραγωγή. Η Πολωνία αλλά και άλλες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης ακολουθούν την πορεία της Ουγγαρίας.
Οι λαοί της Ανατολικής Ευρώπης προσχώρησαν στην ΕΕ πιστεύοντας πως θα απολαύσουν όμοια ποιότητα ζωής με αυτή που έβλεπαν στη Γερμανία και τη Γαλλία. Οι αυταπάτες αυτές σύντομα αποδείχθηκαν εσφαλμένες. Ένα μικρό μέρος του λαού πλούτισε αρπάζοντας την λαϊκή περιουσία προχωρώντας σε ληστρικές συμφωνίες ιδιωτικοποίησης. Η πλειονότητα όμως των Πολωνών, των Τσέχων, των Σλοβάκων και των Ούγγρων δεν αποκόμισαν κανένα όφελος από την επιστροφή στον καπιταλισμό. Κατά την περίοδο της οικονομικής άνθησης έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης ως φθηνό εργατικό δυναμικό από τις πλουσιότερες χώρες. Τώρα η Ανατολική Ευρώπη είναι από τους πρώτους που χρεοκοπούν. Η οικονομική κατάρρευση, ακόμα, στην Ανατολική Ευρώπη θα έχει αρνητικό αντίκτυπο και στις οικονομίες της Αυστρίας και των εκτεθειμένων κρατών της ΕΕ.
Πουθενά αλλού στην Ευρώπη δεν υπήρξαν τόσο σοβαρές συνέπειες από την επαναφορά του καπιταλισμού όσο στα Βαλκάνια. Η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν μία εγκληματική ενέργεια, η οποία οδήγησε σε μία σειρά από φατριακούς πολέμους, στην τρομοκρατία, τις μαζικές δολοφονίες και σε γενοκτονία. Αυτή η αρρωστημένη κατάσταση επέφερε καταστροφικές συνέπειες σε εκατομμύρια ανθρώπους που προηγουμένως απολάμβαναν μία καλή ποιότητα ζωής, ειρήνη και πλήρη απασχόληση. Σήμερα πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους αναπολούν το παρελθόν με λαχτάρα. Ο καπιταλισμός είχε ως μόνα αποτελέσματα για αυτούς τον πόλεμο, τη μιζέρια και τον πόνο.
Η κατάσταση που αντιμετωπίζει η Ρωσία δεν είναι καλύτερη. Η αντίθεση εκεί είναι ακόμα πιο φανερή από ότι στην υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη. Η αποκατάσταση του καπιταλισμού δεν ωφέλησε τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Προκάλεσε τη δημιουργία μίας προκλητικά πλούσιας ολιγαρχίας, η οποία συνδέεται στενά με εγκληματικές ενέργειες. Αυτή είναι όμως μία ελάχιστη μειοψηφία. Για εκατομμύρια Ρώσους, οι τελευταίες δύο δεκαετίες σήμαιναν μόνο μιζέρια, πείνα, βάσανα και εξευτελισμό. Προκάλεσαν ακόμα την κατάρρευση των υπηρεσιών υγείας και εκπαίδευσης, που ήταν δωρεάν κατά την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, και την κατάρρευση του πολιτισμού, την γενική εξαθλίωση και την ανισότητα.
Για ένα διάστημα, οι άνθρωποι θεώρησαν ότι το κακό τελείωσε και ότι η οικονομία επανερχόταν από τη βαθιά ύφεση που ακολούθησε μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ. Σήμερα όμως η Ρωσία αντιμετωπίζει τη χειρότερη οικονομική κρίση μετά την κατάρρευση του 1998. Οι τιμές του πετρελαίου που πέφτουν, σαν αποτέλεσμα της παγκόσμιας πτώσης στη ζήτηση, ώθησαν την οικονομία σε κρίση. Η οπτιμιστική διάθεση που υπήρχε πριν στη Μόσχα εξαφανίστηκε μετά τη τεράστια πτώση του χρηματιστηρίου, το οποίο έπρεπε να παραμείνει κλειστό λόγω της κατάστασης. Όπως στο παραμύθι με την μάγισσα Μπάμπα Γιάγκα, ο Ρώσικος καπιταλισμός είναι ένας γίγαντας πάνω σε πόδια κότας(γυάλινα πόδια).Η κρίση αποκαλύπτεται με μείωση των κατασκευών, απολύσεις πλεονάζοντος προσωπικού και περιορισμούς στην πίστωση για τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Η κρίση έκανε την κυβέρνηση να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο με την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια από το δημόσιο ταμείο ώστε να ενισχυθούν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις. Πάνω από 200 δισεκατομμύρια δολάρια καταμερίστηκαν σε δάνεια, σε περικοπές φόρων και σε άλλα μέτρα. Ο απλός όμως Ρώσος πολίτης αναρωτιέται γιατί το δημόσιο χρήμα θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για να βοηθηθούν οι ολιγαρχικοί που πλούτισαν ‘ληστεύοντας’ το κράτος την προηγούμενη περίοδο. Εάν η ιδιωτική επιχειρηματικότητα και αγορά θεωρείται ανώτερη από την κρατικά σχεδιασμένη οικονομία, γιατί τώρα ο ιδιωτικός τομέας έχει ανάγκη από την ενίσχυση του κράτους;
Η κατάσταση όμως είναι ακόμα χειρότερη σε άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, όπως η Oυκρανία, όπου η φτώχεια συνοδεύεται από πολιτική αστάθεια, διαφθορά και χάος. Για τους ανθρώπους του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας ήταν μία ολοκληρωτική καταστροφή. Η Γεωργία, η Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν βρίσκονται σε διαρκή πόλεμο και οι λαϊκές μάζες πρέπει να στηρίξουν το βαρύ φορτίο των στρατιωτικών δαπανών. Η τρομοκρατία εξαπλώνεται από την Τσετσενία σε άλλες Δημοκρατίες. Ο πόλεμος στο Αφγανιστάν απειλεί να αποδυναμώσει όχι μόνο το Πακιστάν αλλά ολόκληρη την Κεντρική Ασία.
Υπάρχει μία παλιά παροιμία που λέει ότι "η ζωή διδάσκει". Πολλοί άνθρωποι στη Ρωσία, την Ουκρανία και την Ανατολική Ευρώπη λένε: "προηγουμένως είχαμε προβλήματα, είχαμε όμως τουλάχιστον πλήρη απασχόληση, ένα σπίτι, δωρεάν ιατρική περίθαλψη και εκπαίδευση." Τώρα οι χώρες αυτές βρίσκονται αντιμέτωπες με καταστροφή και μαζική ανεργία. Ο λαός του Καυκάσου προσδοκεί την επιστροφή της ειρήνης και της σταθερότητας. Κανείς δε θέλει επιστροφή στη γραφειοκρατία και την ολοκληρωτική δικτατορία. ΄Ενα αυθεντικό σοσιαλιστικό καθεστώς, όμως, όπως το καθεστώς της δημοκρατίας των εργατών που εγκαθιδρύθηκε από το Λένιν και τον Τρότσκι μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, δεν έχει καμία σχέση με την τερατόμορφη Σταλινική καρικατούρα που προέκυψε μετά το θάνατο του Λένιν.
Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της απομόνωσης της Επανάστασης σε συνθήκες καθυστέρησης. Σήμερα όμως, στη βάση της ανεπτυγμένης βιομηχανίας, επιστήμης και τεχνολογίας που διαμορφώθηκαν μέσα στα τελευταία 90 χρόνια, οι αντικειμενικές συνθήκες έχουν δημιουργηθεί για την γρήγορη πρόοδο προς τον σοσιαλισμό. Αυτό που απαιτείται είναι η ίδρυση μίας εκούσιας Σοσιαλιστικής Ομοσπονδίας στην οποία η οικονομία θα ελέγχεται από το κράτος και το κράτος θα βρίσκεται υπό το δημοκρατικό έλεγχο της εργατικής και αγροτικής τάξης. Η βασική όμως προϋπόθεση για αυτό είναι η απαλλοτρίωση όσων κατέχονται από την ολιγαρχία, τους τραπεζίτες και τους καπιταλιστές.
