Το εργατικό κίνημα ξανά στο προσκήνιο!

 

Οι μηχανές έσβησαν, τα πλοία έδεσαν, τα μέσα μεταφοράς παρέλυσαν, το κράτος νέκρωσε. Η εργατική τάξη της χώρας, που με μια θύελλα ιδεολογικής και πολιτικής τρομοκρατίας από την κυβέρνηση, την αστική τάξη και τα ΜΜΕ προσπαθήθηκε μεθοδικά να σωπάσει, έδωσε χθες τη δική της απάντηση. Με μια μαζική γενική απεργία ξαναμπήκε αποφασιστικά στο προσκήνιο, στέλνοντας ένα μήνυμα ανυπακοής στον ταξικό της αντίπαλο και τους πολιτικούς του εκπροσώπους. Έδειξε ότι μετά από τα απανωτά χτυπήματα της κρίσης και της κυβερνητικής πολιτικής, αρχίζει να βγαίνει από την κατάσταση αμηχανίας και να περνάει στην  αντεπίθεση.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση της ΓΣΕΕ, η συμμετοχή στην γενική  απεργία ήταν μεγάλη σε όλους τους μαζικούς χώρους δουλειάς. Ενδεικτικά η ΓΣΕΕ ανέφερε τα ακόλουθα ποσοστά συμμετοχής: Ναυπηγεία Σκαραμαγκά 100%, διυλιστήρια 100%, πλοία – λιμάνια 100%, κατασκευαστικές εταιρείες – οικοδομή 90%, τράπεζες – ΔΕΗ – ΟΤΕ – ΕΛΤΑ – ΟΣΕ – ΕΥΔΑΠ 70%, βιομηχανία 70%.  Αντίθετα όλες οι εκτιμήσεις μιλούν για χαμηλά ποσοστά συμμετοχής στις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα και ιδιαίτερα στο χώρο των υπηρεσιών και του εμπορίου, όπου το επίπεδο της συμμετοχής στα συνδικάτα είναι πολύ χαμηλό και ο φόβος της απόλυσης είναι αυξημένος.

Απεργιακές συγκεντρώσεις είχαμε σε 70 πόλεις της χώρας, στις περισσότερες με αξιοσημείωτη συμμετοχή. Στην Αθήνα έγιναν για άλλη μια φορά δύο χωριστές συγκεντρώσεις, μία από τις ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ και μια από το ΠΑΜΕ. Οι δύο συγκεντρώσεις της Αθήνας προσέγγισαν αθροιστικά τον αριθμό των 50.000 ατόμων, με την συγκέντρωση της ΓΣΣΕ και της ΑΔΕΔΥ να είναι αναμφίβολα η μαζικότερη, με πάνω από 30.000 άτομα. Τα συνθήματα που κυριάρχησαν στις διαδηλώσεις που ακολούθησαν ήταν «Την κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία», «Τέρμα πια οι αυταπάτες ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», «ΠΑΣΟΚ και ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ακρίβεια , λιτότητα, ανεργία» κ.α.

Οι κεντρικές ομιλίες στις συγκεντρώσεις ήταν πολύ ριζοσπαστικές σε περιεχόμενο, αντανακλώντας της μαχητικές διαθέσεις που αναπτύσσονται στη βάση του εργατικού κινήματος.

Στην ομιλία του ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος έκανε λόγο για «μεγάλη πολιτική απεργία» και τόνισε ότι «δεν πρέπει και δεν αντέχουμε να πληρώσουμε την κρίση οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι». Όμως για μια ακόμα φορά δεν έκανε την παραμικρή αυτοκριτική για την προκλητική στάση της ηγετικής πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ, που με την συμμετοχή της στον «κοινωνικό διάλογο» – παγίδα τους προηγούμενους 3 μήνες έσπειρε σύγχυση και απογοήτευση στο εργατικό κίνημα και έδωσε τον απαιτούμενο χώρο και χρόνο για τη γενικευμένη επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης. Επίσης, δεν είπε ούτε λέξη για την αναγκαιότητα κλιμάκωσης του αγώνα για την αντιμετώπιση αυτής της επίθεσης.

Η ηγεσία του ΠΑΜΕ τόνισε πως «οι εργάτες δεν πρέπει να κάνουν καμιά θυσία για την πλουτοκρατία» και ανέφερε ότι «.. πατώντας πάνω στη νέα αυτή μεγάλη και επιτυχημένη κινητοποίηση του το ΠΑΜΕ θα κλιμακώσει τη δράση του, ώστε να γίνουν οι αγώνες των εργαζομένων ο μόνιμος εφιάλτης της κυβέρνησης και του κεφαλαίου με επόμενο μεγάλο σταθμό τα συλλαλητήρια στις 8 Μάρτη». Με άλλα λόγια, δεν έβγαλε κανένα συμπέρασμα από την αποτυχία των μέχρι σήμερα ξεχωριστών κινητοποιήσεων του ΠΑΜΕ, που όχι μόνο δεν κατάφεραν να συσπειρώσουν μεγαλύτερο αριθμό από αυτόν που κινητοποιούν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ αλλά και δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν την ενεργή υποστήριξη ακόμα και αυτού του στενού κομματικού περίγυρου του ΚΚΕ και της ΚΝΕ.

Το πρώτο σημαντικό βήμα έγινε χθες. Η εργατική τάξη έδειξε ότι θέλει να αγωνιστεί. Οι ηγεσίες του εργατικού κινήματος πρέπει τώρα να ανταποκριθούν στις διαθέσεις της βάσης τους και να κλιμακώσουν τον αγώνα, με ενότητα και αποφασιστικότητα μέχρι την πλήρη ματαίωση των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό, το εισόδημα, τη φορολογία και τις εργασιακές σχέσεις, με στόχο την υιοθέτηση μια πολιτικής που θα εξασφαλίζει δουλειά με αξιοπρεπές εισόδημα και συνθήκες για όλους  τους εργαζόμενους (βλέπε ενδεικτικά το πλαίσιο προτάσεων διεκδικήσεων που δημοσιεύσαμε χθες στην απεργιακή προκήρυξη της «Μαρξιστική Φωνής») .