Χαιρετίζω κάθε εργάτη του χεριού και του πνεύματος και κάθε άνθρωπο που με οποιονδήποτε τρόπο αντιστέκεται στην επίθεση που δεχόμαστε από την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία.
Γίνεται προσπάθεια με τα σημερινά μου γραφόμενα να βοηθήσω στον προβληματισμό και τη διαμόρφωση των θέσεων για το 19ο Συνέδριό μας. Οι παρακάτω επισημάνσεις μου αναφέρονται κατά κάποιο τρόπο στις θέσεις και οπωσδήποτε στις επισημάνσεις μου θα υπάρχει και το στοιχείο του υποκειμενισμού.
1] Εκλογές Μαΐου – Ιουνίου 2012: Ξέχωρα από τις αναφορές των θέσεων κατά τη δική μου ταπεινή άποψη βοηθήσαμε ως ένα βαθμό και εμείς να περάσει η άποψη στο λαό ότι δεν θέλουμε στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο να αναλάβουμε κυβέρνηση. Παραδείγματα (ελάχιστα) υπάρχουν πολλά: Δεν είμαστε αριστερά αλλά ΚΚΕ, έχουμε δικαιωθεί για όσα είπαμε τα προηγούμενα χρόνια, προτροπή αλλαγής ψήφου (σχεδόν διαταγή), δεν συμμετέχουμε σε καμία κυβέρνηση, δε μας λύνει καμία κυβέρνηση τα προβλήματα (Ριζοσπάστης) λάθος.
Ολα αυτά σ/φοι, χωρίς να μακρηγορώ και κάνω αναλύσεις, σωστά. Ομως δεν απευθυνόμαστε σε κομματικά μέλη αλλά πλατύτερες εργατικές μάζες του λαού.
Εχουμε αναλύσει και αναφέρει για το σημερινό σημείο συνειδητότητας της ε.τ. και των άλλων σύμμαχων στρωμάτων χρειάζεται καλύτερη μελέτη – ανάλυση. Η ευθύνη είναι συλλογική, βαραίνει όλους από κάτω προς τα πάνω, κύρια την ΚΕ τη συγκεκριμένη περίοδο.
Εδώ ταιριάζει αυτό που λένε κάποιοι σ/φοι: σωστή η πολιτική μας αλλά δεν μας καταλαβαίνουν οι εργαζόμενοι, καλύπτοντας τη δική μας άγνοια στον τρόπο αντίδρασης των εργαζομένων.
Σ/φοι, κανείς δε γεννιέται επαναστάτης, η συμμετοχή στον αγώνα, η ανάπτυξη της ταξικής πάλης καθορίζουν το βαθμό ανάπτυξης κάθε εργαζόμενου με το να πλησιάσει, αγγίξει το λόγο του ΚΚΕ ή να ταυτιστεί μ’ αυτόν.
2] Κάποιοι σ/φοι θα γνωρίζουν από τις αφηγήσεις των παππούδων τους ή από τις καταγραφές σε βιβλία παλαιότερων σ/φων για την κρίση του 1929. Η επίθεση της αστικής τάξης εναντίων εργατών – αγροτών έφτασε να τους παίρνει και τα οικιακά τους σκεύη επειδή δεν τους είχε απομείνει τίποτε άλλο. Το σε ποιο σημείο θα βρεθεί αύριο η ε.τ. – λαός ούτε η φαντασία μας μπορεί τώρα να το συλλάβει. Εμείς πρέπει να είμαστε έτοιμοι να έχουμε γνώση και μεγάλη οξυδέρκεια κάθε στιγμή.
3] Γνωρίζουμε: α) Το σημείο που βρίσκεται το κομμουνιστικό κίνημα, β) χώρες σοσιαλιστικές, γ) συνεχείς ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Ολα αυτά δημιουργούν κατά κάποιο τρόπο αρνητικό κλίμα, δεν βρισκόμαστε στη μεταπολεμική περίοδο. Η αναφορά μου στις παραγράφους 1-2-3 είναι η αγωνία που με κατέχει χωρίς βέβαια σ/φοι να ξεφύγουμε από τον κύριο στόχο μας να δώσουμε να κατανοήσουν η ε.τ. και τα σύμμαχα στρώματα προς αυτή, καλύτερα την πολιτική μας.
Τα σημερινά προβλήματα της ε.τ. και τα αυριανά που θα είναι πολύ χειρότερα δεν μπορούμε να τα βάλουμε σε δεύτερη μοίρα. Παράλληλα με τον κύριο στόχο μας λαϊκή εξουσία – λαϊκή οικονομία – σοσιαλισμός πρέπει να βαδίζουν και τα προβλήματα της ε.τ. που δημιούργησε η συνεχόμενη επίθεση της αστικής τάξης.
Ανάγκη της παραπέρα ανάπτυξης της συντροφικής αλληλεγγύης μέσα στο κόμμα και της μεγαλύτερης ανάπτυξης αλληλεγγύης κάθε σ/φου σε κάθε κλάδο εργαζομένων που βρίσκεται σε αγώνα.
Ουσιαστική κατεύθυνση από μεριάς ΚΕ για καλυτέρευση της μαρξιστικής – λενινιστικής παιδείας κάθε μέλους του ΚΚΕ. Αυτό θα βοηθήσει στον τρόπο παρέμβασής μας, της κατανόησης των εργαζομένων και παράλληλα στη συμμετοχή όλων. Διαμόρφωσης πολιτικής ΚΚΕ – Εφαρμογής.
Συνέχεια της πορείας μας χρειάζεται από μεριάς της ΚΕ : 1] κατεύθυνση για πλατιά κομματική ζύμωση και συσπείρωση του κόμματος, 2] ανάπτυξη συζήτησης του τρόπου δημιουργίας πολιτικού κινήματος – πολιτικού αγώνα.
Σ/φοι δεν αρκεί ούτε είναι νομοτέλεια μόνο το τι σκεπτόμαστε και τι θέλουμε εμείς αλλά και το τι σκέπτεται και τι θέλει ο λαός την κάθε συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Δεν είναι ανάγκη να ξεφύγουμε από το στόχο μας από το δρόμο που έχουμε χαράξει αλλά να αφουγκραζόμαστε, να έχουμε γνώση και τέχνη στο να μπολιάζουμε την πολιτική μας με τον καλύτερο και πειστικότερο τρόπο.
Εχουμε χρέος να βρούμε τον τρόπο, την επιμονή στο να κατανοήσει ο λαός ότι η σημερινή κρίση είναι κρίση του ίδιου του συστήματος και όχι όπως παρουσιάζεται.
Αυτό κατ’ αρχήν θα αρχίσει να προβληματίζει και στη συνέχεια η πολιτική του ΚΚΕ θα γίνεται προσιτή σαν η μόνη λύση.
Καταθέτω το πρώτο τρίστιχο του Μπρεχτ από το «εγκώμιο στον επαναστάτη»:
«Οταν η καταπίεση αυξάνει πολλοί αποθαρρύνονται
μα το δικό του κουράγιο μεγαλώνει»
Κουράγιο σ/φοι θα κερδίσουμε. Είμαστε το νέο, το καινούριο. Θα γκρεμίσουμε το παλιό, το σάπιο. Το μέλλον είναι δικό μας.
Νικόλαος Ιατρού
ΚΟΒ Κατασκευών Σπάρτης
