Με αφορμή τον προσυνεδριακό διάλογο για το 19ο Συνέδριο του Κόμματος, αλλά και τις τρέχουσες εξελίξεις, δίνεται μια ευκαιρία, και ας μην πάει χαμένη, να ξεπεραστούν υποκειμενικές αλλά εξόχως αντιληπτές αδυναμίες του, με σκοπό να αποκτήσει το Κόμμα την αίγλη που του αξίζει. Κάποιες από αυτές θεωρώ πως σχετίζονται με τα επικοινωνιακά χαρακτηριστικά του Κόμματος και τις προσπάθειές του να παρέμβει στη δημιουργία συνείδησης των πολιτών.
Δεν αρκεί να ευαγγελιζόμαστε την επανάσταση, τοποθετώντας τη μάλιστα στο μακρινό μέλλον, όταν θα ικανοποιούνται οι ιδανικές συνθήκες, όταν ο κόσμος ζητάει απάντηση για το παρόν. Πρόκειται για θεολογική προσέγγιση, η οποία ακυρώνει την όποια διάθεση του πολίτη να συμπορευθεί με το ΚΚΕ. Και ταυτόχρονα υποβιβάζει στη συνείδηση των πολιτών το όραμα της σοσιαλιστικής οικοδόμησης σε ιδεολόγημα ρομαντικών. Κάποιων ρομαντικών που δεν έχουν καν την ικανότητα να το υποστηρίξουν επαρκώς. Εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων η ανάδειξη των θέσεων του Κόμματος γίνεται με τσιτάτα και με κλινικά χαρακτηριστικά. Χωρίς το συγκινησιακό φορτίο του συμπάσχοντα με την κοινωνία και το πάθος του μπροστάρη που μπορεί και ζητάει να πάρει στις πλάτες του τα πάθη και τη μοίρα του κόσμου. Αλλαγή στη συνείδηση του κόσμου δε γίνεται, ακολουθώντας κάποιο πρωτόκολλο, γιατί αυτό τελικά μεταφράζεται σε πνευματική ένδεια και ανασφάλεια. Ο πραγματικός κόσμος, η πληροφόρηση δίνουν στο Κόμμα δυνατά επιχειρήματα που δεν αξιοποιούνται από τους ομιλητές του Κόμματος. Το σύστημα αξιών που παράγεται από το σοσιαλισμό – κομμουνισμό σε αντιδιαστολή με το αντίστοιχο του καπιταλισμού, τα περιβαλλοντικά προβλήματα (προϋπόθεση για την ύπαρξη της ζωής), ο επαναπροσδιορισμός των αναγκών της κοινωνίας, απουσιάζουν η προβάλλονται ανεπαρκώς.
Είναι αδιανόητο να παρουσιάζεται ο σοσιαλιστικός – κομμουνιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας σαν λύση ανάγκης των δυστυχούντων και όχι σαν σύστημα υπεροχής!
Πρέπει να αναδεικνύεται με κάθε ευκαιρία ότι σοσιαλισμός και δημοκρατικές ελευθερίες δεν είναι έννοιες ασύμβατες. Ασύμβατες έννοιες είναι η γνώση, η επάρκεια, η πνευματική καλλιέργεια, το κύρος με τη χρήση ενός λεξιλογίου εκατό λέξεων.
Ο κομμουνιστής είναι φορέας απάντησης αλλά και οράματος και σαν τέτοιος πρέπει να είναι πειστικός αλλά και προσιτός. Εμβαπτισμένος στην καθημερινότητα του μέσου ανθρώπου να έχει την ικανότητα να γενικεύει και να αναδεικνύει την υπεροχή του σοσιαλισμού με την πειθώ του γνώστη και το πάθος του οραματιστή. Στοιχεία δυστυχώς ελλείποντα!
Φέκας Γιώργος
Εκπαιδευτικός, φίλος του Κόμματος, Λαμία
