Η ζοφερή κατάσταση της διαρκούς, «μεταμνημονιακής» επίθεσης στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, βρίσκει το εργατικό κίνημα της χώρας παραλυμένο από το σοκ της προδοσίας της κλίκας του Τσίπρα το 2015, αλλά και από την απροθυμία των κεντρικών συνδικαλιστικών ηγεσιών να διεξάγουν έναν πραγματικό αγώνα για να απαντηθεί κατάλληλα η επίθεση.
Έκφραση αυτής της απροθυμίας είναι η τακτική των αποσπασματικών 24ωρων γενικών απεργιών. Πρόκειται για συμβολικά και απροετοίμαστα καλέσματα χωρίς πρόθεση κλιμάκωσης, που – απολύτως φυσιολογικά – δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα και συγκεντρώνουν σταθερά χαμηλή συμμετοχή. Μια τέτοια απεργία είναι και η σημερινή. Μια απεργία χωρίς σοβαρή προετοιμασία στους χώρους δουλειάς και χωρίς κανένα σχέδιο ή προοπτική κλιμάκωσης.
Για να έχει ουσιαστική σημασία για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης η σημερινή απεργία, θα πρέπει να συνοδεύεται από τον δραστήριο αγώνα των πρωτοπόρων, επαναστατικών δυνάμεων στα συνδικάτα με κορμό το ΠΑΜΕ, για τη σοβαρή προετοιμασία της αναγκαίας αγωνιστικής κλιμάκωσης. Αυτή μπορεί να έρθει μόνο με την ενωτική, υπομονετική και συστηματική δουλειά αυτών των δυνάμεων στους εργατικούς χώρους, μέσα από επιτροπές αγώνα εκλεγμένες από τις συνελεύσεις.
Σε κάθε περίπτωση, ο αναγκαίος εργατικός αγώνας ξεφεύγει από τα όρια των συνδικάτων. Είναι ξεκάθαρα πολιτικός. Η ζωντανή πείρα από τους εργατικούς αγώνες και τη βαθιά καπιταλιστική κρίση τα δέκα τελευταία χρόνια έχει δείξει ότι μόνο με τον αγώνα για μια άλλη ταξικά εξουσία μπορεί να καταργηθούν οριστικά τα Μνημόνια και η άγρια καπιταλιστική λιτότητα και εκμετάλλευση. Γι’ αυτό, θα πρέπει άμεσα και αποφασιστικά να τεθεί στο προσκήνιο ο μονόδρομος μιας εργατικής, κομμουνιστικής λύσης εξουσίας.
Η μόνη πολιτική δύναμη που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο είναι το ΚΚΕ. Με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων ιστορίας, το ΚΚΕ πρέπει να στρέψει όλη την προσοχή του στην προετοιμασία της πάλης για την εργατική εξουσία, όχι ως ένα ζήτημα για το αόριστο μέλλον αλλά ως έναν ζωτικό και άμεσο σκοπό για την ίδια την επιβίωση και το μέλλον της εργατικής τάξης τα επόμενα χρόνια, αξιοποιώντας στο έπακρο την παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που ήδη έχει αρχίσει και ζητώντας από την εργατική τάξη να μεταβάλει μια δική του εκλογική επιτυχία σε άμεσο εφαλτήριο για την επαναστατική, σοσιαλιστική προοπτική στην Ελλάδα και διεθνώς.
