Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν ότι είναι καιρός για «αλλαγή καθεστώτος» στη Βενεζουέλα και λειτουργούν αδυσώπητα, για να το πετύχουν. Οι ιμπεριαλιστές διόρισαν έναν «προσωρινό πρόεδρο» και κάλεσαν τη «διεθνή κοινότητα» να τον αναγνωρίσει. Κατάσχεσαν βενεζουελάνικη περιουσία στις ΗΠΑ και τη Βρετανία και επέβαλαν οικονομικές κυρώσεις. Καλούν τον πρόεδρο Μαδούρο να παραιτηθεί και το βενεζουελάνικο στρατό να τον απομακρύνει, αν αρνηθεί. Αυτή είναι μια ιμπεριαλιστική πραξικοπηματική απόπειρα, κατά της οποίας έχει καθήκον να εναντιωθεί κάθε σοσιαλιστής ή ακόμα και συνεπής δημοκράτης.
Δεν είναι τόσο η αντιδραστική βενεζουελάνικη αντιπολίτευση που αποφάσισε να κάνει άλλη μια απόπειρα να απομακρύνει τον Μαδούρο, αλλά περισσότερο ένα λεπτομερές σχέδιο, καταρτισμένο στην Ουάσιγκτον. Ο πρόεδρος της, ελεγχόμενης από την αντιπολίτευση, Εθνοσυνέλευσης, Χουάν Γκουαϊδό, ταξίδεψε στις ΗΠΑ τον Δεκέμβρη, όπου συναντήθηκε με υψηλόβαθμους αξιωματούχους της αμερικανικής κυβέρνησης και του δόθηκαν ακριβείς οδηγίες. Ο Λευκός Οίκος, μετά, παραίνεσε όλους τους συμμάχους του στη Λατινική Αμερική και τον Καναδά να τον αναγνωρίσουν ως «νόμιμο πρόεδρο», μόλις εκείνος ανακήρυξε εαυτόν ως τέτοιο.
Ιμπεριαλιστικές μαριονέτες
Τα υψηλά κλιμάκια της εξουσίας στις ΗΠΑ είναι αναμεμιγμένα σ’ αυτή την πραξικοπιματική απόπειρα: ο Μάικ Πενς, ο Μάικ Πομπέο, ο Τζον Μπόλτον και, φυσικά, δίνοντας ώθηση από το παρασκήνιο, ο εκπρόσωπος της εξόριστης κουβανικής μαφίας, ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο.
Καθώς αυτό δεν αρκούσε, για να σταλεί ένα ξεκάθαρο μήνυμα για το τι διακυβεύεται, οι ΗΠΑ διόρισαν τον Έλιοτ Άμπραμς ως υπεύθυνο συντονισμού των επιχειρήσεων για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας» στη Βενεζουέλα. Ο Άμπραμς είχε καταδικαστεί, επειδή ψευδόταν στο Κογκρέσο για το σκάνδαλο Ιράν-Κόντρα, στο οποίο ήταν βαθιά μπλεγμένος. Υποστήριξε και κάλυψε δολοφονικά καθεστώτα και ομάδες θανάτου στη Γουατεμάλα και το Ελ Σαλβαδόρ τη δεκαετία του 1980, συντόνισε τη χρηματοδότηση των δολοφονικών αντιδραστικών συμμοριών των «Κόντρας» στη Νικαράγουα, οργάνωσε την εισβολή στο Ιράκ και κάποιες πήγες τον κατονομάζουν ως το πρόσωπο, που «έδωσε το σήμα» για το, υποκινούμενο από τις ΗΠΑ, πραξικόπημα στη Βενεζουέλα το 2002.
Πρέπει να είναι ξεκάθαρο σε όλους ότι κανείς απ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν έχει την παραμικρή ανησυχία για την αποκαλούμενη «ανθρωπιστική κρίση» στη Βενεζουέλα και σίγουρα, το κίνητρό τους δεν είναι το ενδιαφέρον τους για τη «δημοκρατία» ή τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Ο Τζον Μπόλτον το έθεσε ωμά σε μια συνέντευξη στο Fox News: «Είμαστε σε συζητήσεις με μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις τώρα… Θα έκανε τη διαφορά, αν μπορούσαμε να έχουμε αμερικανικές επιχειρήσεις να παράγουν το πετρέλαιο στη Βενεζουέλα».
Αυτό που θέλουν οι ιμπεριαλιστές στη Βενεζουέλα είναι μια δουλοπρεπή κυβέρνηση, που θα συντρίψει ό,τι έχει απομείνει από την Μπολιβαριανή Επανάσταση, και φυσικά, να «απλώσουν τα χέρια τους» στα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στον κόσμο, τα οποία βρίσκονται σε μικρή απόσταση από τις ΗΠΑ. Αυτός είναι ο σκοπός τους εδώ και 20 χρόνια, ήδη πριν από τότε που πραγματοποίησαν το βραχύβιο πραξικόπημα εναντίον του Τσάβες το 2002.
Υπολογίζουν ότι τώρα, υπό την επίδραση της βάναυσης οικονομικής ύφεσης στη Βενεζουέλα και με τις δεξιές κυβερνήσεις σε Κολομβία, Βραζιλία, Αργεντινή και Χιλή, έχουν μια ευκαιρία να πετύχουν το σκοπό τους.
Αν βγουν νικητές και εγκαθιδρύσουν μια κυβέρνηση-μαριονέτα στη Βενεζουέλα, αυτό θα ήταν καταστροφή. Από οικονομική και κοινωνική σκοπιά, ο Γκουαϊδό έχει ήδη ανακοινώσει το πρόγραμμά του: ιδιωτικοποίηση όλων των εθνικοποιημένων επιχειρήσεων (ατσαλιού, τηλεπικοινωνιών, τσιμέντου, ηλεκτρισμού κ.λπ.) και την επιστροφή της απαλλοτριωμένης γης στους παλιούς γαιοκτήμονες, μαζικές απολύσεις στο δημόσιο τομέα, πλουσιοπάροχα πετρελαϊκά συμβόλαια για ξένες πολυεθνικές με πολύ ευνοϊκούς όρους κ.λπ.
Επιπλέον, μπορούμε να προσθέσουμε ότι μια τέτοια κυβέρνηση θα ισοπέδωνε όλες τις κατακτήσεις τις Μπολιβαριανής Επανάστασης: δωρεάν εκπαίδευση για όλους μέχρι και την Ανώτερη Εκπαίδευση, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους, την κατασκευή 2,5 εκατομμυρίων σπιτιών για τους έχοντες ανάγκη κ.λπ. Για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί, ένα τέτοιο αντιδραστικό καθεστώς θα ήταν αναγκασμένο να χρησιμοποιήσει βίαιες μεθόδους, για να τσακίσει την αντίσταση των μπολιβαριανών μαζών στην επαρχία και στις φτωχές συνοικίες των μεγάλων πόλεων, οι οποίες θα αγωνιστούν με νύχια και με δόντια, για να υπερασπιστούν τις κατακτήσεις.
Αντίσταση στο πραξικόπημα: κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα!
Από πολιτική σκοπιά, η νίκη του ιμπεριαλισμού στη Βενεζουέλα θα είχε αρνητικό αντίκτυπο στις μάζες των εργατών και των αγροτών σε ολόκληρη την ήπειρο.
Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν μπορούμε να είμαστε αδιάφοροι. Εναντιωνόμαστε θεμελιωδώς σ’ αυτό το επιχειρούμενο στρατιωτικό πραξικόπημα, που εκκόλαψαν ο Τραμπ και ο Μπολσονάρο.
Η οικονομική κρίση, που έχει σαρώσει τη χώρα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έχει υποσκάψει έντονα την υποστήριξη της κυβέρνησης Μαδούρο και έχει αποθαρρύνει ένα μέρος των μπολιβαριανών μαζών. Η κρίση προκλήθηκε από την απότομη πτώση στην τιμή του πετρελαίου και επιδεινώθηκε από τη διαφθορά. Ενισχύθηκε από τις επιθετικές κυρώσεις των ΗΠΑ τα τελευταία δύο χρόνια. Σε τελική ανάλυση, ωστόσο, η κρίση είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειας να γίνει «μισή επανάσταση», με την εισαγωγή μέτρων ρύθμισης και ελέγχου στην κανονική λειτουργία της καπιταλιστικής «ελεύθερης αγοράς», την ίδια ώρα που οι καθοριστικοί μοχλοί της οικονομίας έχουν αφεθεί σε ιδιωτικά χέρια. Αν η Βενεζουέλα δείχνει ένα πράγμα, αυτό δεν είναι η «αποτυχία του σοσιαλισμού», αλλά το αδύνατο της ρύθμισης του καπιταλισμού και τον καταστροφικό χαρακτήρα της πολιτικής της περιορισμένης κρατικής παρέμβασης, εντός των πλαισίων του καπιταλισμού.
Μέχρι στιγμής, ο στρατός έχει παραμείνει πιστός στην κυβέρνηση Μαδούρο. Πολλοί από τους στρατηγούς έχουν άμεσο συμφέρον από τη διατήρηση του καθεστώτος, όσο εκείνο τους εγγυάται εξουσία και προνόμια. Αυτό θα μπορούσε να αλλάξει, αν αισθανθούν ότι η ιμπεριαλιστική επίθεση κερδίζει έδαφος.
Ο μόνος τρόπος να ηττηθεί το πραξικόπημα είναι η στήριξη πάνω στις επαναστατικές μάζες των εργατών και των εργατών, που στάθηκαν σε όλες τις περιπτώσεις στο ύψος των περιστάσεων και έσωσαν την Μπολιβαριανή Επανάσταση. Αυτό μπορεί να γίνει, μόνο αν, την ίδια ώρα,ικανοποιηθούν οι πιο πιεστικές ανάγκες τους σε ό,τι αφορά τους μισθούς, την τροφή και το βιοτικό επίπεδο. Το πραξικόπημα μπορεί να ηττηθεί μόνο με τολμηρά επαναστατικά μέτρα.
Οι ιμπεριαλιστές έχουν κατασχέσει βενεζουελάνικη περιουσία στις ΗΠΑ, επομένως η Βενεζουέλα πρέπει άμεσα να κατασχέσει όλες τις αμερικανικές πολυεθνικές στη χώρα. Όλοι οι καπιταλιστές, οι τραπεζίτες, οι γαιοκτήμονες, που εμπλέκονται στο πραξικόπημα, πρέπει να απαλλοτριωθούν υπό εργατικό έλεγχο. Οι εργάτες και οι αγρότες πρέπει να εξοπλιστούν, για να υπερασπιστούν την επανάσταση μπροστά σε μια εξωτερική στρατιωτική επέμβαση, την οποία δεν απέκλεισε ο Τραμπ. Επαναστατικές επιτροπές πρέπει να ιδρυθούν μέσα στο στρατό από τους επαναστάτες στρατιώτες και αξιωματικούς, ώστε να επιτηρούνται οι επίδοξοι συνωμότες ενός πραξικοπήματος και τα ταλαντευόμενα στοιχεία, τα οποία μπορεί να εξαγοραστούν από τον ιμπεριαλισμό.
Αυτός είναι ο μόνος δρόμος μπροστά. Η συνέχιση των παραχωρήσεων και των συμβιβασμών προς την άρχουσα τάξη, που έχουν οδηγήσει σε αδιέξοδο το μπολιβαριανό κίνημα, θα ήταν αυτοκτονική και θα προετοίμαζε το δρόμο για την ήττα. Την ίδια ώρα, χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα ισχυρό, διεθνές, αντι-ιμπεριαλιστικό κίνημα αλληλεγγύης σε όλο τον κόσμο. Όχι στο πραξικόπημα! Κάτω τα χέρια από τη Βενεζουέλα!
Χόρχε Μαρτίν – 29/01
Μετάφραση από την ιστοσελίδα www.marxist.com: Νίκος Σέντης
