Πολιτικά σχόλια για τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στην Αυστρία που προκάλεσαν πολιτικό σεισμό σε όλη την Ευρώπη.
Ο πρώτος γύρος των εκλογών για την ανάδειξη Προέδρου της Δημοκρατίας, συγκλόνισε τόσο την πολιτική κάστα όσο και μεγαλύτερα στρώματα της κοινωνίας, βάζοντας την Αυστρία σε ένα κρίσιμο μονοπάτι. Νικητής ήταν ο ακροδεξιός Norber Hofer, ηγετική φυσιογνωμία του ακροδεξιού FPÖ (Κόμμα Ελευθερίας της Αυστρίας), κερδίζοντας το 35,1% των ψήφων, ενώ το 31,5% των ψηφοφόρων απείχε, ποσοστό ιστορικά υψηλό για την Αυστρία. Το υπόλοιπο ποσοστό πήγε στον υποψήφιο των Πρασίνων, κάποιο ποσοστό πήγε στον Griss και μόνο μια χούφτα στον υποψήφιο του SPÖ (Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα Αυστρίας).
Η ανεργία διαμορφώθηκε σε επίπεδα ρεκόρ της τάξης του 10% και αυξάνεται περαιτέρω, ενώ από την αρχή της κρίσης υπάρχει ένα μόνιμο καθεστώς λιτότητας και περικοπών σε δαπάνες για το «κοινωνικό κράτος».
Επιπλέον οι εφημερίδες είναι γεμάτες (ή μάλλον ήταν γεμάτες πριν από την πρόσφυγικη κρίση) με ρεπορτάζ για τη διαφθορά, τη φοροδιαφυγή και τις διασώσεις τραπεζιτών που ανέρχονται σήμερα σε 12 δισεκατομμύρια και καταβάλλονται στους «μαφιόζους» του τραπεζικού συστήματος. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων δίνουν μια σαφή ένδειξη για τη δυσαρέσκεια που επικρατεί: το 52% των Αυστριακών πιστεύουν ότι η συνολική κατάσταση επιδεινώνεται, το 68% λένε ότι είναι δυσαρεστημένοι με την κυβέρνηση, και το 75 % δηλώνουν ότι δεν εμπιστεύονται κανένα πολιτικό κόμμα.
Σε 21 εκλογές που διεξήχθησαν από το 2008, σε όλες εκτός από δύο τα κυβερνώντα κόμματα έχουν χάσει την υποστήριξη των ψηφοφόρων και όλες οι δημοσκοπήσεις των τελευταίων 2 χρόνων δείχνουν ότι το δεξιό FPÖ έχει ένα σαφές προβάδισμα. Η μετατόπιση αυτή είναι το αποτέλεσμα των μεταρρυθμίσεων του «μεγάλου συνασπισμού». Αλλά για την αστική τάξη, οι μεταρρυθμίσεις τώρα δεν σημαίνουν τίποτα λιγότερο από σοβαρές περικοπές. Η αστική τάξη θέλει σκληρές επιθέσεις, ιδιαίτερα στην υγεία και τις συντάξεις. Η άρχουσα τάξη της Αυστρίας θέλοντας εξαρχής να καταστρέψει τις εργασιακές σχέσεις της Νότιας Ευρώπης, αναγκάζεται τώρα να πράξει το ίδιο και στη χώρα της ώστε να διατηρήσει την κερδοφορία της. Ταυτόχρονα η προσκόλληση της εργατικής γραφειοκρατίας στο κράτος είναι απαραίτητη, δεδομένου ότι ούτε επιθυμεί ούτε είναι σε θέση να αντιστέκεται στην πίεση των εργοδοτών στα εργοστάσια. Έτσι το FPÖ στα μάτια των μαζών στάθηκε ως η πιο ορατή αντίσταση στο σύστημα.
Ταυτόχρονα, οι πρόσφυγες που καταφθάνουν στην Αυστρία «χωρίζουν» την κοινωνία σε 2 στρατόπεδα, αυτό των αλληλέγγυων και αυτό των σκεπτικιστών. Εμείς σαν Μαρξιστές εξηγήσαμε όλους αυτούς τους μήνες ότι οι αλληλέγγυοι θα πρέπει να υιοθετήσουν μια αντι-καπιταλιστική στάση, συνδέοντας τις απαιτήσεις για τους νεοαφιχθέντες φτωχούς με τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων που ήδη ζουν στην Αυστρία. Κατά τους πρώτους μήνες το στρατόπεδο των αλληλέγγυων είχε επικρατήσει. Αλλά μετά από την επίθεση στο Παρίσι το στρατόπεδο των σκεπτικιστών έπεσε στη ρατσιστική δημαγωγία που προβαλλόταν συστηματικά από τα μέσα ενημέρωσης, τους σχηματισμούς της δεξιάς, ακόμα και από την ίδια την κυβέρνηση.
Η κρίση του πολιτικού συστήματος
Η ανησυχία της αστικής τάξης είναι ότι το εθνικιστικό FPÖ οδηγεί σαφώς την κούρσα τώρα, αφού τα παραδοσιακά κόμματα, το SPÖ και το ÖVP (Αυστριακό Λαϊκό Κόμμα) έχουν υποστεί καθίζηση. Η κοινωνική δημαγωγία και η αντιευρωπαϊκή ρητορική του, δεν συμβαδίζουν πολύ καλά με τους βιομήχανους και τους τραπεζίτες, ακόμη και αν πρόκειται για ένα κόμμα με σαφή προσανατολισμό στις περικοπές των κοινωνικών πολιτικών. Η αστική τάξη ανησυχεί επίσης για το γεγονός ότι οι συντηρητικοί στερούνται ενός σκληρού ηγέτη που θα τους δίνει ένα σαφές προβάδισμα.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο Ο αρχηγός και επικεφαλής του SPÖ Werner Faymann έχει ανακοινώσει ένα «Νέο Ξεκίνημα» για την κυβέρνηση. Εν μία νυκτί έφερε ένα νέο νόμο «ασύλου και ασφάλειας συνόρων» στο κοινοβούλιο, ο οποίος παγώνει τη δυνατότητα αίτησης ασύλου και δίνει στην κυβέρνηση τη νομιμότητα να καταργήσει το κράτος δικαίου για θέματα ασφαλείας όσον αφορά αλλοδαπούς. Αυτός ο νόμος έχει μια σοβαρή ιστορική επίπτωση: το κράτος έκτακτης ανάγκης, το οποίο οδήγησε στην θεσμική ανάληψη του φασισμού στην Αυστρία το 1933 έχει αποκατασταθεί πάλι ως ένα πολιτικό χαρακτηριστικό. Επιπλέον, 2 δισεκατομμύρια ευρώ, παραπάνω από τον τακτικό προϋπολογισμό, θα πρέπει να δοθούν στην αστυνομία και το στρατό, προκειμένου να αυξηθεί η ικανότητα για την κρατική καταστολή. Την ίδια στιγμή 550 εκατομμύρια ευρώ λείπουν από τον προϋπολογισμό των σχολείων. Η κυβέρνηση συμφώνησε να μην δεχτεί περισσότερους από 35.750 πρόσφυγες φέτος και σχεδιάζει να κλείσει τα σύνορα κατά πάσα πιθανότητα το καλοκαίρι.
Σε γενικές γραμμές είναι πολύ ασαφές αν θα υπάρξει κάποιο «νέο ξεκίνημα» για την κυβέρνηση. Όλα πλέον είναι δυνατά: νέες διασπάσεις, νέοι ηγέτες, νέες εκλογές και νέες συμμαχίες. Ένας αστός σχολιαστής περιέγραψε την κατάσταση ως «αρχή μιας μεσοβασιλείας της αστάθειας». Η εργατική τάξη για την ώρα είναι μόνο θεατής σε αυτή την κατάσταση. Οι Μαρξιστές καταλαβαίνουν ότι η κατάρρευση των παλαιών θεσμών, των κομμάτων και των κοινωνικών συστημάτων είναι ένα απαραίτητο μέρος της κρίσης του καπιταλισμού. Ακριβώς όσο απρόσμενα ξέσπασε η κρίση σε αυτή τη φαινομενικά «σταθερή, βόρεια Ευρωπαϊκή χώρα» έτσι και η εργατική τάξη μια μέρα θα βγει στο προσκήνιο του αγώνα, μαζί με τα συνθήματα και τις μεθόδους της. Οι Μαρξιστές στην Αυστρία κρατούν τη σημαία τους καθαρή και είναι έτοιμοι να παρέμβουν αποφασιστικά σε αυτά τα γεγονότα.
Αλέξης Μητσόπουλος
Πηγή ενημέρωσης : www.marxist.com
