Ταυτότητα

Θεμελιώδεις Ιδέες

Συχνές Ερωτήσεις

Επικοινωνία

ΑρχικήΕπικαιρότηταΔιεθνήΠάνω από 7.300 αγωνιστές από 145 χώρες συμμετείχαν στο International Marxist University...

Αγωνίσου μαζί μας!

Η Επαναστατική Κομμουνιστική Οργάνωση, το ελληνικό τμήμα της Επαναστατικής Κομμουνιστικής Διεθνούς (RCI), χρειάζεται τη δική σου ενεργή στήριξη στον αγώνα της υπεράσπισης και διάδοσης των επαναστατικών σοσιαλιστικών ιδεών.

Ενίσχυσε οικονομικά τον αγώνα μας!

Πάνω από 7.300 αγωνιστές από 145 χώρες συμμετείχαν στο International Marxist University 2022!

Ενημέρωση από το πετυχημένο International Marxist University 2022 #IMU22

Εικόνα: In Defence of Marxism
Εικόνα: In Defence of Marxism

Το International Marxist University (#IMU22), που πραγματοποιήθηκε μεταξύ 23 και 26 Ιουλίου, ξεπέρασε κάθε προσδοκία! Συνολικά εγγράφηκαν 7.333 άτομα – μια αύξηση άνω των 1.000 ατόμων από το προηγούμενο IMU το 2020! Από τη Βολιβία μέχρι το Βέλγιο, από το Βιετνάμ έως τη Βενεζουέλα και από το Πακιστάν ως το Περού, επαναστάτες εργάτες και νεολαίοι συνέρρευσαν στο μεγαλύτερο μαρξιστικό σχολείο που διοργάνωσε ποτέ η Διεθνής Μαρξιστική Τάση (ΙΜΤ), ακούγοντας συζητήσεις ανώτατου πολιτικού επιπέδου και μάς ενίσχυσαν οικονομικά με πάνω από 825.000 ευρώ να μαζεύονται για την οικονομική εκστρατεία μας, η οποία θα αξιοποιηθεί για την αγορά ενός νέου γραφείου της ΙΜΤ στο Λονδίνο.

Εκατοντάδες σύντροφοι συμμετείχαν σε δια ζώσης συναντήσεις για να παρακολουθήσουν το International Marxist University (ΙΜU) 2022 σε όλο τον κόσμο, ενώ κάποιοι σύντροφοι ανέβηκαν κυριολεκτικά σε βουνά στις κορυφές του Μπαλουχιστάν για να πιάσουν σήμα για να καταφέρουν έτσι να λάβουν μέρος! Το IMU αποτελεί φάρο για τη μαρξιστική θεωρία και την επαναστατική αισιοδοξία, και αναμφίβολα θα είναι ένα γεγονός ορόσημο στον αγώνα για την οικοδόμηση των δυνάμεων του μαρξισμού παγκοσμίως.

Μέχρι την ολοκλήρωση της τελευταίας συνεδρίας, συμμετείχαν αγωνιστές από 145 χώρες, κάνοντας το IMU 2022 μια πραγματικά διεθνιστική συγκέντρωση μαρξιστών όπως καμία άλλη στο παρελθόν. Οι χώρες όπου σύντροφοι παρακολουθούσαν τις συζητήσεις ήταν οι εξής:

Αφγανιστάν, Νήσοι Ώλαντ, Αλβανία, Αλγερία, Αμερικανική Σαμόα, Αργεντινή, Αρμενία, Αυστραλία, Αυστρία, Αζερμπαϊτζάν, Μπαχάμες, Μπαχρέιν, Μπαγκλαντές, Λευκορωσία, Βέλγιο, Μπελίζ, Βολιβία, Βοσνία και Ερζεγοβίνη, Βραζιλία, Βουλγαρία, Καμπότζη, Καμερούν, Καναδάς, Κύπρος, Τσαντ, Χιλή, Κίνα, Νήσος των Χριστουγέννων, Κολομβία, Κόστα Ρίκα, Κροατία, Κούβα, Τσεχία, Δανία, Δομινικανή Δημοκρατία, Ανατολικό Τιμόρ, Εκουαδόρ, Αίγυπτος, Ελ Σαλβαδόρ, Ερυθραία, Εσθονία, Αιθιοπία, Νήσοι Φερόες, Φινλανδία, Γαλλία, Γαλλική Γουιάνα, Γκάμπια, Γεωργία, Γερμανία, Γκάνα, Ελλάδα, Γουατεμάλα, Γουιάνα, Αϊτή, Ονδούρα, Χονγκ Κονγκ, Ουγγαρία, Ινδία, Ινδονησία, Ιράν, Ιράκ, Ιρλανδία, Ισραήλ, Ιταλία, Τζαμάικα, Ιαπωνία, Ιορδανία, Καζακστάν, Κένυα, Κουβέιτ, Κιργιστάν, Λετονία, Λίβανος, Λεσότο, Λιβερία, Λιβύη, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Βόρεια Μακεδονία, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Μαλαισία, Μαυριτανία, Μαυρίκιος, Μεξικό, Μολδαβία, Μαρόκο, Μοζαμβίκη, Μιανμάρ, Ναμίμπια, Νεπάλ, Νέα Ζηλανδία, Ολλανδία, Νιγηρία, Βόρεια Κορέα, Νορβηγία, Ομάν, Πακιστάν, Παλαιστινιακές κατεχόμενες επικράτειες, Παναμάς, Παπούα-Νέα Γουινέα, Παραγουάη, Περού, Φιλιππίνες, Πολωνία, Πορτογαλία, Πουέρτο Ρίκο, Κατάρ, Ρουμανία, Ρωσία, Σαουδική Αραβία, Σενεγάλη, Σερβία, Σιγκαπούρη, Σλοβακία, Σλοβενία, Σομαλία, Νότια Αφρική, Νότια Κορέα, Νότιο Σουδάν, Ισπανία, Σρι Λάνκα, Σουδάν, Σουαζιλάνδη, Σουηδία, Ελβετία, Συρία, Ταϊβάν, Τατζικιστάν, Τανζανία, Ταϊλάνδη, Τρινιντάντ και Τομπάγκο, Τυνησία, Τουρκία, Ουκρανία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ηνωμένο Βασίλειο, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ουρουγουάη, Βενεζουέλα, Βιετνάμ, Υεμένη και Ζάμπια.

Έχουμε συγκεντρώσει αναφορές και από τις τέσσερις ημέρες του IMU παρακάτω, συμπεριλαμβανομένων ηχογραφήσεων όλων των συνεδριών, οι οποίες κάλυψαν διάφορες πτυχές της φιλοσοφίας, της οικονομίας και της ιστορίας (στα αγγλικά)*.

Όλοι έφυγαν με μια σε βάθος κατανόηση των μαρξιστικών ιδεών. Αλλά όπως είπε κάποτε ο Τρότσκι, οι ιδέες χωρίς οργάνωση είναι σαν μαχαίρι χωρίς λεπίδα. Το καθήκον που έχουμε μπροστά μας δεν είναι απλώς να κατακτήσουμε τη θεωρία, αλλά να οικοδομήσουμε μια επαναστατική ηγεσία ικανή να οδηγήσει την εργατική τάξη στη νίκη. Και έχοντας αυτό κατά νου, απευθύνουμε έκκληση σε όλους τους παρευρισκόμενους που δεν έχουν ακόμη ενταχθεί στη IMT: εάν εμπνευστήκατε από το IMU, ελάτε μαζί μας σε αυτόν τον σοβαρό σκοπό και βοηθήστε μας να παλέψουμε για ένα σοσιαλιστικό μέλλον για την ανθρωπότητα.

Μέχρι την ολοκλήρωση της τελευταίας συνεδρίας, συμμετείχαν αγωνιστές από 145 χώρες
Μέχρι την ολοκλήρωση της τελευταίας συνεδρίας, συμμετείχαν αγωνιστές από 145 χώρες

Πρώτη ημέρα

Διεθνείς προοπτικές: Πόλεμος, κρίση και επανάσταση – η νέα κανονικότητα

Εικόνα: In Defence of Marxism
Εικόνα: In Defence of Marxism

Μεγάλο μέρος της πρώτης ημέρας αφιερώθηκε σε μια συνεδρία με τίτλο: «Διεθνείς προοπτικές: Πόλεμος, κρίση και επανάσταση – η νέα κανονικότητα», που παρουσιάστηκε από τον αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας της ΙΜΤ, marxist.com, Άλαν Γουντς.

Η σημασία της ανάλυσης της παγκόσμιας κατάστασης από μαρξιστική σκοπιά δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί σε μια εποχή που το οικοδόμημα του παγκόσμιου καπιταλισμού κλονίζεται στα θεμέλιά του. Στην πραγματικότητα, είναι τέτοιος ο ρυθμός των γεγονότων που εκρηκτικές εξελίξεις ξεσπούν μέσα σε λίγες μέρες, παρά σε εβδομάδες ή μήνες. Ο επαναστατικός χαρακτήρας των παγκόσμιων εξελίξεων είναι πλέον ξεκάθαρος σε όλους. Όπως είπε ο Άλαν Γουντς στην εισαγωγή του: «Η εργατική τάξη αρχίζει να ξυπνά μετά από μια μακρά περίοδο αδράνειας».

Η κρίση του καπιταλισμού είναι διεθνής, αλλά το ίδιο είναι και το επαναστατικό πνεύμα των συντρόφων μας. Με τις δια ζώσης συναντήσεις παρακολούθησης που διοργανώθηκαν σε όλο τον κόσμο – από τη Βρετανία μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες, από το Ανατολικό Τιμόρ μέχρι την Ονδούρα – η αίσθηση του διεθνισμού που αναδείχθηκε μας γέμισε με έμπνευση. Χάρη στην ακούραστη δουλειά της μεταφραστικής ομάδας, οι σύντροφοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν ζωντανά τη συνεδρία στα αγγλικά, ισπανικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, πορτογαλικά, ουρντού, ρωσικά, σουηδικά, ελληνικά, αραβικά και ινδονησιακά. Αν και η εκδήλωση ήταν διαδικτυακή, πολλοί σύντροφοι μπόρεσαν να παρακολουθήσουν το IMU ο ένας πλάι στον άλλο.

Βενεζουέλα:

Πακιστάν:

Ελβετία:

Μεξικό:

Βρετανία:

ΗΠΑ:

Δανία:

Καναδάς:

Λάβαμε την ακόλουθη αναφορά από τους Βρετανούς συντρόφους μας για τη δια ζώσης συνάντησή τους στο Λονδίνο:

«Είχαμε μια φανταστική πρώτη μέρα του IMU στο Λονδίνο. Νομίζω ότι έχουμε πάνω από 65 συντρόφους στο χώρο και η διάθεση είναι υπέροχη μέχρι στιγμής! Οι σύντροφοι μετρούσαν δυνατά αντίστροφα για το εισαγωγικό βίντεο, περιμένοντας την πρώτη συνεδρία να ξεκινήσει. Μπορούσες να ακούς συνεχώς συντρόφους να κρατούν σημειώσεις στους υπολογιστές τους ή στα τετράδιά τους… Μια μεγάλη ομάδα συντρόφων συναναστρέφεται τώρα έξω από το χώρο, συζητώντας τις προοπτικές και την πολιτική κατάσταση!».

Η εμπνευσμένη εισαγωγή του Άλαν ακολουθήθηκε από μια σειρά παρεμβάσεων συντρόφων από όλο τον κόσμο, αναφέροντας τις επαναστατικές εξελίξεις που γίνονται όλο και πιο γενικευμένο χαρακτηριστικό των παγκόσμιων γεγονότων.

Οι αναφορές ήταν εξαιρετικές και ποικίλες, αλλά ένα κοινό συμπέρασμα μπορούσε να εξαχθεί από όλες. Δηλαδή ότι ζούμε σε επαναστατική εποχή και αυτό που λείπει είναι ο υποκειμενικός παράγοντας: δηλαδή μια επαναστατική ηγεσία που θα καθοδηγήσει τις μάζες στη νίκη. Όπως είπε εύγλωττα ο Σερζ Γκουλάρτ, από τη Βραζιλία: «Χωρίς επαναστατική ηγεσία, τα κινήματα των μαζών θα χτυπήσουν σαν κύματα στην ακτή, όπου θα υποχωρήσουν και θα αναγκαστούν να κινηθούν προς τα εμπρός πάλι από την αρχή».

Οικονομική εξόρμηση

Στο τέλος της πρώτης ημέρας πραγματοποιήθηκε μια οικονομική εκστρατεία ρεκόρ, με υποσχέσεις για οικονομική ενίσχυση από διάφορες χώρες που ανακοινώθηκαν μπροστά σε επευφημούντα πλήθη σε διάφορες δια ζώσης συναντήσεις. Πάνω από 825.000 ευρώ συγκεντρώθηκαν, κάτι που δείχνει το μέγεθος της επαναστατικής θυσίας που είναι έτοιμοι να κάνουν οι σύντροφοι και οι συμπαθούντες σε όλο τον κόσμο για να οικοδομήσουν τις δυνάμεις του μαρξισμού.

Αυτό είναι ένα τεράστιο βήμα προς τον στόχο της αγοράς γραφείου στο Λονδίνο φέτος, κάτι που θα θέσει τη IMT σε σταθερές βάσεις ενόψει της ταραχώδους περιόδου στην οποία βαδίζουμε. Όπως δήλωσε η Ντανιέλ Άντερσον από τη Socialist Revolution, το αμερικανικό τμήμα της IMT: «Αυτό δε θα είναι απλώς ένα γραφείο. Αυτό θα γίνει πραγματικά το αρχηγείο της παγκόσμιας επανάστασης».

Δεύτερη ημέρα

Μαρξισμός και Τέχνη

Εικόνα: In Defence of Marxism
Εικόνα: In Defence of Marxism

Οι σύντροφοι εμπνεύστηκαν από την εναρκτήρια ομιλία του Άλαν για τον Μαρξισμό και την Τέχνη, μοιράζοντας πολλές από τις αγαπημένες τους στιγμές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ως μαρξιστές, δεν μας ενδιαφέρουν απλώς τα πιο απαραίτητα μέσα για τη ζωή. Αγωνιζόμαστε σε όλα τα μέτωπα – οικονομικά, πολιτικά και πολιτιστικά – για να κερδίσουμε για την εργατική τάξη μια καλύτερη ύπαρξη.

Όπως εξήγησε ο Άλαν: «Η πραγματική τέχνη είναι επαναστατική, από την ίδια της τη φύση. Και παρόλο που συχνά περιγράφεται ως πολυτέλεια, επιπόλαιο πρόσθετο, είναι στην πραγματικότητα αδιαχώριστη από την ανάπτυξη της ανθρωπότητας. Στην πραγματικότητα, μπορεί να ειπωθεί ότι η τέχνη εκφράζει ό,τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος».

Δυστυχώς, έχουμε συνηθίσει να βιώνουμε την τέχνη σε μια ελεεινή, ανόητη κατάσταση στην περίοδο της γεροντικής σήψης του καπιταλισμού. Με τα λόγια του Άλαν:

«Ο καπιταλισμός δίνει στο κοινό αυτό που πιστεύει ότι θα έπρεπε να έχει: μια σταθερή δίαιτα σκουπιδιών με ελάχιστη πολιτική και πολιτισμό. Μια δίαιτα προσαρμοσμένη στους σκοπούς των αφεντικών και των τραπεζιτών. Είναι το σύγχρονο αντίστοιχο του «άρτος και θεάματα». Απλά σήμερα χωρίς πολύ άρτο».

Οι παρεμβάσεις από συντρόφους σε όλο τον κόσμο ενίσχυσαν την άποψη ότι η τέχνη είναι αδιαχώριστη από τον επαναστατικό αγώνα. Όπως τόνισε ο Τζον Μακίναλι, από τη Βρετανία:

«Η επανάσταση δεν είναι για τους μαρξιστές απλώς θέμα πολιτικού και οικονομικού μετασχηματισμού – είναι κάτι περισσότερο από αυτό. Πρέπει να αφορά την απελευθέρωση από τον περιορισμό των δυνατοτήτων κάθε ανθρώπου».

Στη συνέχεια, είχαμε άλλες τρεις ομιλίες αργά το απόγευμα: «Η μαρξιστική θεωρία της υπεραξίας», που άνοιξε ο Ρομπ Σιούελ· «Ο Διαφωτισμός και η πάλη για την ορθολογική σκέψη», με εισήγηση της Γιόλα Κιπτσάκ· και «Η ανάπτυξη του ιστορικού υλισμού από τον Μαρξ», με κεντρικό ομιλητή τον Τζακ Χαλίνσκι-Φιτζπάτρικ.

Η μαρξιστική θεωρία της υπεραξίας

Στη συνεδρία του, ο Ρομπ εξήγησε ότι το κέρδος προέρχεται από την υπερεργασία της εργατικής τάξης. Από αυτό πηγάζουν όλα τα συμπεράσματα της μαρξιστικής οικονομίας. Αλλά ο θεμέλιος λίθος της ανάλυσης του Μαρξ, η εργασιακή θεωρία της αξίας, αναπτύχθηκε για πρώτη φορά από τους αστούς οικονομολόγους Άνταμ Σμιθ και Ντέιβιντ Ρικάρντο, όταν ο καπιταλισμός είχε ακόμη προοδευτικά στοιχεία όσον αφορά την ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων. Στις μέρες μας, ωστόσο, η επιστημονική κατανόηση του καπιταλισμού είναι απίστευτα επικίνδυνη για την άρχουσα τάξη. Κάτι τέτοιο θα αποδείκνυε το γεγονός ότι οι εκμεταλλευόμενοι εργάτες στερούνται τους πλήρεις καρπούς της εργασίας τους.

Επομένως, όπως είπε ο Ρομπ: «Το καθήκον της [αστικής] οικονομίας σήμερα είναι να ρίξει στάχτη στα μάτια της εργατικής τάξης». Σήμερα, η σοβαρή κρίση του καπιταλισμού βοηθά να φύγει αυτή η στάχτη – αποκαλύπτοντας ενώπιον της εργατικής τάξης την πραγματική σήψη αυτού του οικονομικού συστήματος.

Όπως τόνισε στην παρέμβασή του ο Τζέιμς Κίλμπι, το αφεντικό της Άμαζον, Τζεφ Μπέζος, αναφερόμενος στην πραγματική πηγή του τεράστιου πλούτου του, όταν ξεκίνησε το περιβόητο ταξίδι του στο διάστημα το περασμένο καλοκαίρι, είπε: «Θέλω να ευχαριστήσω κάθε υπάλληλο της Άμαζον και κάθε πελάτη της Άμαζον γιατί εσείς πληρώσατε για όλα αυτά».

Αυτή είναι μια συνειδητοποίηση που ξημερώνει για εκατομμύρια ανθρώπους, θέτοντας τις βάσεις για μια επαναστατική αλλαγή στη συνείδηση, η οποία – σε συνδυασμό με μια ηγεσία που θα βασίζεται στη μαρξιστική θεωρία – θα διευκολύνει τον επαναστατικό αγώνα για τον οριστικό τερματισμό του καπιταλισμού.

Η ανάπτυξη του ιστορικού υλισμού από τον Μαρξ

Παράλληλα, ο Τζακ Χαλίνσκι-Φιτζπάτρικ έδωσε μια ομιλία για τον ιστορικό υλισμό. Για τους αστούς ιστορικούς, η ανθρώπινη ιστορία δεν είναι παρά μια σειρά ασύνδετων γεγονότων: «ένα γεγονός μετά το άλλο!». Ο μαρξισμός, από την άλλη πλευρά, στοχεύει στο να δείξει το πώς η ταξική πάλη είναι η κινητήρια δύναμη που ωθεί την ανθρωπότητα από τον ένα τρόπο παραγωγής στον άλλο. Όπως είπε ο Τζακ:

«Όταν υπάρχει μια σύγκρουση μεταξύ των σχέσεων παραγωγής και της περαιτέρω ανάπτυξης του τρόπου παραγωγής είναι τότε που η κοινωνία περνάει σε κρίση και βλέπουμε μια περίοδο επανάστασης και αντεπανάστασης».

Αυτό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την ιδεαλιστική αντίληψη της ιστορίας, η οποία εξηγεί τα πάντα ως προϊόν «μεγάλων ανδρών». Εδώ αρχίζουμε να βλέπουμε το πώς οι τρεις πυλώνες του μαρξισμού, στη φιλοσοφία, την ιστορία και την οικονομία, συνδέονται θεμελιωδώς. «Ο μαρξισμός εξηγεί ότι τα σπουδαία άτομα είναι σπουδαία μόνο λόγω των κοινωνικών δυνάμεων που είναι σε θέση να εκπροσωπούν».

Ο Διαφωτισμός και η πάλη για την ορθολογική σκέψη

Τέλος, στη συνεδρία «Ο Διαφωτισμός και η πάλη για την ορθολογική σκέψη», η Γιόλα Κιπτσάκ της Der Funke, του αυστριακού τμήματος της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης, μάς ξενάγησε στις επαναστατικές ιδέες του Διαφωτισμού.

Στην εποχή της, η ανερχόμενη καπιταλιστική τάξη οδηγούσε τον Διαφωτισμό. Ήταν μια επαναστατική τάξη. Αλλά σήμερα το σύστημά τους παρακμάζει, και σε αναλογία με αυτή την παρακμή, έχουν γυρίσει την πλάτη τους στην αναζήτηση της αλήθειας και στους μεγάλους στοχαστές της αστικής τάξης τα χρόνια της επαναστατικής νιότης της.

Η Γιόλα εξήγησε πως οι ιδεολογικοί υπερασπιστές του καπιταλισμού «αρνούνται ανοιχτά ότι υπάρχει κάτι όπως η αλήθεια, η αντικειμενική πραγματικότητα και νόμοι που μπορούν να ανακαλυφθούν. Με αυτό, επιτίθενται ανοιχτά και στην εποχή του Διαφωτισμού». Ωστόσο, εμείς είμαστε ξεκάθαροι ότι στεκόμαστε στους ώμους γιγάντων: «Ο μαρξισμός είναι ο πραγματικός κληρονόμος αυτών των θαρραλέων και επαναστατικών στοχαστών».

Τρίτη ημέρα

Εικόνα: In Defence of Marxism
Εικόνα: In Defence of Marxism

Αίμα και χρυσάφι: Η κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανούς

Όπως εξήγησε ο Τζακ Χαλίνσκι-Φιτζπάτρικ στην εξαιρετική ομιλία του για τον ιστορικό υλισμό: η μαρξιστική μέθοδος δείχνει πως η ιστορία δεν είναι απλώς μια σειρά μεμονωμένων γεγονότων· αλλά μάλλον εξάγει τις γενικές διαδικασίες και τους νόμους που διέπουν τη φύση και την κοινωνία.

Η ηλεκτρισμένη ομιλία του Χορχέ Μάρτιν για την ισπανική κατάκτηση της Αμερικής ήταν ένα τέλειο παράδειγμα της ισχύος αυτής της μεθόδου. Αναλύοντας την ιστορική ανάπτυξη πολιτισμών όπως οι Μάγια και οι Ίνκα – διχασμένοι όπως ήταν με τις δικές τους κοινωνικές αντιφάσεις – μέχρι τη βάναυση καταστροφή αυτών των κοινωνιών από τους Ισπανούς Κονκισταδόρες (κατακτητές), βλέπουμε πώς οι ενέργειες αυτής της μικρής ομάδας ληστών καθόρισαν την μοίρα τόσο της Ισπανίας όσο και της Λατινικής Αμερικής ως και σήμερα.

Για τους λαούς της Λατινικής Αμερικής από την άλλη πλευρά, ήταν μια καταστροφική, αιματηρή υπόθεση και σφράγισε την καθυστέρηση της ηπείρου. Αλλά η κατάκτηση έπαιξε επίσης κοσμοϊστορικό ρόλο:

«Εκτός από την πρωταρχική συσσώρευση κεφαλαίου, η κατάκτηση της Αμερικής δημιούργησε την παγκόσμια αγορά. Ο κόσμος ενώθηκε κάτω από την κυριαρχία του εμπορίου προαναγγέλλοντας τη γέννηση του παγκόσμιου καπιταλισμού».

Όμως η ιστορία δεν τελειώνει εκεί. Η αντιδραστική ισπανική ολιγαρχία έχει ήδη δείξει ότι δεν θα ανταποδώσει τίποτα και ποτέ στους γηγενείς λαούς της Αμερικής για τα βάρβαρα εγκλήματα που διαπράχθηκαν εναντίον τους. Ωστόσο, όπως δήλωσε στην παρέμβασή του ο Νταβίντ Ρέι από την Ισπανία:

«Η ισπανική εργατική τάξη θα ανταποδώσει. Έχουμε καταχωρήσει το χρέος και πρόκειται να το αποπληρώσουμε. Όχι με χρυσό, όχι με ασήμι, αλλά μέσα από μια σοσιαλιστική επανάσταση που θα λάμψει περισσότερο από όλα τα πολύτιμα μέταλλα στον κόσμο μαζί».

Η Διαρκής Επανάσταση στην Ευρώπη: το έτος 1848

Τα γεγονότα του 1848 έχουν μεγάλη σημασία για τους μαρξιστές. Τον Φεβρουάριο του 1848 το Κομμουνιστικό Μανιφέστο διακήρυξε: «Οι προλετάριοι δεν έχουν τίποτα να χάσουν παρά τις αλυσίδες τους. Έχουν έναν κόσμο να κερδίσουν». Μόνο λίγες μέρες αργότερα, οι εργάτες του Παρισιού είχαν ανατρέψει τον βασιλιά τους. Αλλά όπως εξήγησε ο Τζος Χολρόιντ στη συνεδρία, «Η Διαρκής Επανάσταση στην Ευρώπη: το έτος 1848»: «Όταν κοιτάμε πίσω στο 1848 σήμερα, μάς φαίνεται λιγότερο σαν την αυγή μιας νέας εποχής και περισσότερο σαν μια χαμένη ευκαιρία».

Την παραμονή της έκρηξης των επαναστάσεων σε ολόκληρη την Ευρώπη το 1848, ο φιλελεύθερος βουλευτής Αλεξίς ντε Τοκβίλ σηκώθηκε όρθιος μέσα στο γαλλικό κοινοβούλιο και προειδοποίησε τους συναδέλφους του: «Αυτή, κύριοι, είναι η βαθιά μου πεποίθηση: πιστεύω ότι αυτή τη στιγμή κοιμόμαστε πάνω σε ένα ηφαίστειο».

Όταν ξέσπασε η έκρηξη, η καπιταλιστική τάξη της Ευρώπης ήταν πολύ τρομοκρατημένη από την κινητοποιημένη εργατική τάξη για να καταλάβει την εξουσία. Η εργατική τάξη, εν τω μεταξύ, ήταν πολύ αδύναμη για να πάρει την εξουσία στα χέρια της. Από εκείνη την ημέρα, όμως, η εργατική τάξη ενισχύθηκε τρομερά. Με τα λόγια του Τζος:

«Σήμερα, το ηφαίστειο της επανάστασης είναι έτοιμο να εκραγεί ξανά. Αλλά σήμερα η εργατική τάξη δεν ήταν ποτέ πιο δυνατή και η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση δεν ήταν ποτέ τόσο εφικτή».

Η μαρξιστική θεωρία της γνώσης: πως γνωρίζουμε την πραγματικότητα

Πώς αποκτάμε γνώση; Αυτό το κεντρικό ερώτημα στη φιλοσοφία έχει μπερδέψει τους στοχαστές για χιλιετίες. Αυτό ήταν επίσης το θέμα μιας από τις εξαιρετικές συζητήσεις του IMU. Όπως εξήγησε ο ομιλητής Ντάνιελ Μόρλεϊ, η γνώση δεν μεταδίδεται σε εμάς σαν μια δέσμη φωτός από τον Θεό· ούτε είναι απλώς προϊόν των αισθήσεών μας. Ενώ είναι αλήθεια ότι η γνώση ξεκινά με τις αισθήσεις, δε βρίσκεται εκεί το τέλος του ζητήματος. Είναι μια ενεργητική και όχι παθητική διαδικασία· και επίσης είναι μια κοινωνική και όχι μια ατομική διαδικασία.

Σήμερα, οι ταξικοί μας εχθροί αναβιώνουν κάθε λογής ιδεαλιστικό σκουπίδι. Ο Ντάνιελ εξήγησε:

«Είναι λογικό ότι όσοι θέλουν να κρατήσουν πίσω την κοινωνία, πρέπει επίσης να κάνουν χρήση οπισθοδρομικών ιδεών: αντι-επιστημονικές ιδέες, και πρέπει να θέσουν εμπόδια στην ανθρώπινη κατανόηση και συνεπώς στις ανθρώπινες ικανότητες».

Αντίθετα, μια τάξη που θέλει να διοικήσει συνειδητά την κοινωνία πρέπει να βασιστεί στην υψηλότερη δυνατή επιστημονική κατανόηση της πραγματικότητας και να πολεμήσει ενάντια σε κάθε αντιδραστική υποχώρηση στον ιδεαλισμό.

Η επαναστατική κληρονομιά της Ρόζας Λούξεμπουργκ

Η συνεδρία της Μαρί Φρεντέρικσεν κάλεσε τους γνήσιους μαρξιστές της IMT να διεκδικήσουν εκ νέου την κληρονομιά της Ρόζας Λούξεμπουργκ, την οποία μικροαστοί ρεφορμιστές κάθε απόχρωσης παρουσιάζουν ως μια «πιο ευγενική», πιο «δημοκρατική» μαρξίστρια, σε αντίθεση με τους «σκληρούς», «γραφειοκρατικούς» Μπολσεβίκους.

Στην πραγματικότητα, όπως εξήγησε η Μαρί, η Λούξεμπουργκ ήταν μια αφοσιωμένη επαναστάτρια που καλωσόρισε τη Ρωσική Επανάσταση. Ήταν σκληρή πολέμιος του ρεφορμιστικού ρεβιζιονισμού του Έντουαρντ Μπερνστάιν και των άλλων ηγετών του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας (SPD). Και παρόλο που οι διαμάχες της με τον Λένιν και τους Μπολσεβίκους ήταν συχνά αιχμηρές, ήταν ουσιαστικά σύντροφοι που πολεμούσαν στην ίδια πλευρά.

Πολλά συγκεκριμένα παραδείγματα αναφέρθηκαν στη συζήτηση για τις πραγματικές ιδέες της Λούξεμπουργκ, συμπεριλαμβανομένης της πάλης της με τον κοινοβουλευτικό κρετινισμό του Μιλεράν και την αποκήρυξή της στους ηγέτες του SPD για την προσπάθειά τους να απομονώσουν την Ρωσική Επανάσταση. Αυτή η συνεδρία ήταν πλούσια σε μαθήματα από τη ζωή και τα έργα της Λούξεμπουργκ, τα οποία παραμένουν εξαιρετικά για τους επαναστάτες σήμερα.

Μαρξισμός, χρήμα και πληθωρισμός

Το φάντασμα του πληθωρισμού πλανιέται πάνω από τον παγκόσμιο καπιταλισμό. Το κόστος των ειδών πρώτης ανάγκης, όπως τα τρόφιμα και τα καύσιμα, εκτοξεύεται στα ύψη και ήδη προκαλεί μεγάλες κοινωνικές εκρήξεις: από την εξέγερση στο Καζακστάν τον Ιανουάριο έως τα πρόσφατα γεγονότα στη Σρι Λάνκα και αλλού.

Όπως εξήγησε ο Άνταμ Μπουθ, στη συνεδρία «Μαρξισμός, χρήμα και πληθωρισμός»: «Ο πληθωρισμός, εξ ορισμού, σημαίνει ότι ένα νόμισμα χάνει την αγοραστική του δύναμη. Από αυτή την άποψη, φαίνεται ότι ο πληθωρισμός είναι – όπως υποστήριξε ο Μίλτον Φρίντμαν – απλώς ένα «νομισματικό φαινόμενο».

Αλλά ο πληθωρισμός δεν είναι απλώς ένα «νομισματικό φαινόμενο». Ούτε η οικονομία μπορεί να ελεγχθεί μέσω νομισματικών μοχλών και «κόλπων της νομισματικής κυκλοφορίας» – όπως πιστεύουν τόσο οι μονεταριστές όσο και οι νεοκεϋνσιανοί υποστηρικτές της Σύγχρονης Νομισματικής Θεωρίας.

Αντίθετα, είναι, όπως εξήγησε ο Άνταμ, «ένα σύμπτωμα της αναρχίας και της παρακμής του καπιταλισμού. Για να θεραπεύσουμε αυτή τη μάστιγα, πρέπει να απαλλαγούμε από την αγορά, θέτοντας την οικονομία υπό τον έλεγχο των εργαζομένων».

Μόλις το οικονομικό δυναμικό που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός ξεκλειδωθεί σε μια σχεδιασμένη οικονομία, η ανθρωπότητα θα εισέλθει σε μια εποχή υπεραφθονίας. Και καθώς οι ελλείψεις γίνονται μια μακρινή ανάμνηση, τα χρήματα θα πάψουν να είναι κάτι περισσότερο από ένα λογιστικό σύμβολο. Όπως εξήγησε ο Λέον Τρότσκι:

«Το χρήμα δεν μπορεί να «καταργηθεί» αυθαίρετα – πρέπει να εξαντλήσει την ιστορική του αποστολή, να εξατμιστεί και να ξεθωριάσει».

Ανταγωνισμός, μονοπώλια και οικονομικός σχεδιασμός: ελεύθερη αγορά εναντίον σοσιαλισμού

Ο καπιταλισμός έχει δημιουργήσει τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες. Και παρά τα ελευθεριακά παραμύθια για τα θαύματα της ελεύθερης αγοράς, ένας τεράστιος σχεδιασμός συνεχίζει να υπάρχει στον καπιταλισμό. Την ίδια στιγμή, η απρογραμμάτιστη αναρχία της παγκόσμιας αγοράς διατηρεί μια χαοτική ύπαρξη, προκαλώντας όλεθρο σε όλο τον κόσμο.

Όπως εξήγησε ο Νίκλας Άλμπιν Σβένσον στη συνεδρία «Ανταγωνισμός, μονοπώλια και οικονομικός σχεδιασμός: ελεύθερη αγορά εναντίον σοσιαλισμού»:

«Η οργάνωση της σοσιαλιστικής παραγωγής θα είναι πολύ διαφορετική. Θα αναποδογυρίσουμε την παραγωγή, λειτουργώντας τη με τον σωστό τρόπο. Οι αλυσίδες παραγωγής είναι ήδη κοινωνικές, χρησιμοποιούν τεράστιες σειρές εξαρτημάτων από όλο τον κόσμο, στις οποίες συμμετέχουν χιλιάδες διαφορετικές εταιρείες που απασχολούν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένους».

Ο σχεδιασμός, με τη βοήθεια των τεράστιων εξελίξεων της τεχνολογίας υπολογιστών, θα μάς επιτρέψει να πάρουμε τον έλεγχο της παραγωγής από τα χέρια των άναρχων δυνάμεων της αγοράς και να κάνουμε τους εργάτες επικεφαλής στην παραγωγή.

«Αντί να είναι ένα απλό εξάρτημα της μηχανής, ο εργάτης θα γίνει ο κύριος της μηχανής. Αυτή είναι η πρότασή μας. Ο εργατικός έλεγχος σημαίνει ότι η συνειδητή ανθρώπινη λήψη αποφάσεων θα καθορίσει την κατεύθυνση της κοινωνίας».

Τέταρτη ημέρα

Εικόνα: In Defence of Marxism
Εικόνα: In Defence of Marxism

Με κάθε τέλος έρχεται μια νέα αρχή, και με συντρόφους σε όλο τον κόσμο οπλισμένους με τις πιο αιχμηρές μαρξιστικές ιδέες, το επόμενο βήμα είναι να τις μεταφέρουμε με σιγουριά στο νεολαιίστικο και εργατικό κίνημα.

Τα εμπνευσμένα βήματα που κάνουν ήδη σύντροφοι σε όλο τον κόσμο προς αυτή την κατεύθυνση καλύφθηκαν άριστα από τον Χαμίντ Αλιζαντέχ και τους συντρόφους από διάφορα εθνικά τμήματα της Διεθνούς Μαρξιστικής Τάσης στην εμπνευσμένη τελευταία συνεδρία «Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος». Αλλά αυτό συνέβη αφότου παρακολουθήσαμε τρεις ακόμη εμπνευσμένες και εκπαιδευτικές ομιλίες, σχετικά με τη «Διαλεκτική της φύσης: Μαρξισμός και σύγχρονες επιστήμες», «Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η δεύτερη Αμερικανική Επανάσταση» και «Μαρξισμός και οικογένεια».

Η Διαλεκτική της φύσης: Μαρξισμός και σύγχρονες επιστήμες

Όπως τόνισε ο Μπεν Κάρι στη συνεδρία «Διαλεκτική της φύσης: Μαρξισμός και σύγχρονες επιστήμες»: «Ένα επαναστατικό κόμμα πάνω από όλα χρειάζεται μια φιλοσοφία».

«Η άρχουσα τάξη έχει τη δική της. Βλέπουν αυτό το σύστημα ως το πιο φυσικό σύστημα, κάτι αμετάβλητο. Είναι εμπειριστές. Βλέπουν αυτό το σύστημα ως καθιερωμένο γεγονός. “Έτσι είναι και έτσι θα είναι πάντα”».

Αντίθετα, η διαλεκτική εξηγεί ότι η μόνη σταθερά στη φύση και την κοινωνία είναι η ίδια η αλλαγή. Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από τη βιολογία, τη χημεία και τη φυσική, ο Μπεν έδειξε πως η πρόοδος της φυσικής επιστήμης συνεχίζει να επικυρώνει τη φιλοσοφία του μαρξισμού.

Αλλά στον καπιταλισμό, βλέπουμε μια αυξανόμενη τάση προς τον μαθηματικό ιδεαλισμό, που αποδεικνύεται από τον μύθο της δημιουργίας της κοσμολογίας του «Μεγάλης Έκρηξης». Όπως εξήγησαν στη συζήτηση ο Ντάνιελ από τη Βρετανία και ο Ηλίας από την Ελλάδα, άλλα πεδία από τη γνωστική επιστήμη έως τη βιολογία μολύνονται επίσης από τις αντιδραστικές διαθέσεις που προέρχονται από την αποσυντιθέμενη καπιταλιστική τάξη.

Εν τω μεταξύ, ο Πασκάλ από τη Βρετανία εξήγησε πως οι επιστήμονες σέρνονται καθημερινά από την αγορά σιδηροδέσμιοι, ενώ ο Τζον από το ισπανικό τμήμα της IMT εξήγησε πώς ο καπιταλισμός, επίσης, σπαταλά τη μεγάλη τεχνολογική πρόοδο στην πληροφορική και σε άλλους τομείς. Όπως είπε ο Πασκάλ:

«Η επιστήμη επέτρεψε στους καπιταλιστές να φέρουν επανάσταση στην παραγωγή – όποιος βασίσει την εταιρεία του στην πιο προηγμένη επιστήμη θα έχει πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του. Σήμερα, οι καπιταλιστές δεν θέλουν να φέρουν επανάσταση στην παραγωγή γιατί υπάρχει ήδη τεράστια υπερπαραγωγή – αυτή είναι η βασική αιτία της κρίσης στην οποία βρισκόμαστε σήμερα».

Μαρξισμός και οικογένεια

Σε αντίθεση με τις ανθρωπολογικές διδασκαλίες σήμερα, η πατριαρχική οικογένεια δεν κυριαρχούσε πάντα στην κοινωνία. Στην πραγματικότητα, αν δούμε την προϊστορία της ανθρωπότητας, βρίσκουμε ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Πώς λοιπόν περάσαμε από αυτήν την κοινωνία στην ταξική κοινωνία, την καταπίεση των γυναικών και την οικογενειακή δομή που έχουμε σήμερα;

Όπως εξήγησε ο Φρεντ Γουέστον στη συνεδρία, «Μαρξισμός και οικογένεια»: «Η προέλευση της καταπίεσης των γυναικών δεν είναι ο καπιταλισμός αλλά πολύ πιο πίσω στο χρόνο: στην πρώιμη ταξική διαφοροποίηση της κοινωνίας. Ξεκινά από την ατομική ιδιοκτησία – δηλαδή χιλιάδες χρόνια πίσω…».

Ο Ένγκελς δήλωσε στο κλασικό του έργο Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους:

«Η ανατροπή του μητρικού δικαίου ήταν η κοσμοϊστορική ήττα του γυναικείου φύλου. Ο άνδρας ανέλαβε τη διοίκηση και στο σπίτι· η γυναίκα υποβιβάστηκε και υποβιβάστηκε σε δουλεία, έγινε σκλάβα του πόθου του και απλό όργανο για την παραγωγή παιδιών».

Η μαρξιστική προσέγγιση στο ζήτημα της προέλευσης της οικογένειας και της καταπίεσης των γυναικών υπόκειται φυσικά σε μεγάλη κριτική και διαστρέβλωση. Αρκετές από αυτές τις κριτικές αντιμετωπίστηκαν από συντρόφους με εξαιρετικές τοποθετήσεις.

Η Μαρίσα Όλανικ από τον Καναδά σχολίασε τις σχετικά πρόσφατες εκκλήσεις ορισμένων φεμινιστριών για «μισθούς για τις δουλειές του σπιτιού». Αυτό που φαίνεται ως ένα «προοδευτικό» αίτημα απέχει στην πραγματικότητα πολύ από αυτό: «Οι μισθοί για τις δουλειές του σπιτιού θα παρείχαν μόνο περισσότερα κίνητρα στις γυναίκες να παραμείνουν στο σπίτι. Και με αυτόν τον τρόπο, θα απομακρυνθούν από τη δημόσια ζωή».

«Ο Ένγκελς έγραψε ότι ένα από τα προοδευτικά πράγματα στον καπιταλισμό ήταν ότι πρόσθεσε τις γυναίκες στο εργατικό δυναμικό. Δηλαδή, έκανε τις γυναίκες ενεργά μέλη της τάξης που έχει τη δύναμη να διοικεί την κοινωνία, αντί να είναι απλώς συμπλήρωμά της. Αυτό θέτει τη βάση για την πραγματική ισότητα των γυναικών».

Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η δεύτερη Αμερικανική Επανάσταση

Την Αμερικανική Επανάσταση στα τέλη του 18ου αιώνα ακολούθησε μια ακόμη μεγαλύτερη και πιο αιματηρή επανάσταση τη δεκαετία του 1860. Συνήθως παρουσιάζεται ως ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος, ενώ στην πραγματικότητα ήταν μια επαναστατική σύγκρουση μεταξύ του ιστορικά προοδευτικού βιομηχανικού καπιταλισμού του Βορρά και των φυτειών και της δουλοκτητικής αντεπανάστασης του Νότου.

Όπως είπε ο Τζον Πίτερσον στη συνεδρία «Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η δεύτερη Αμερικανική Επανάσταση»: «οι [ΗΠΑ] ήταν πιο διασπασμένες και πολωμένες από οποιοδήποτε άλλο χρονικό σημείο μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο και την Ανασυγκρότηση».

«Όπως τα αποκλίνοντα ταξικά συμφέροντα προ του Εμφυλίου δεν μπορούσαν πλέον να συγκρατηθούν στο παλιό κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο, τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των εργατών δεν μπορούν να συνυπάρχουν επ’ αόριστον στις διπλά απαρχαιωμένες παραμέτρους που αναγκαζόμαστε να ζούμε σήμερα».

Οι σύντροφοι έκαναν μερικές εξαιρετικές παρεμβάσεις σε αυτό που ο Τζον επεσήμανε ότι είναι μια εκτενώς μελετημένη περίοδος της ιστορίας. Ο Μπεν Γκλινιέτσκι, από τη Βρετανία, εξήγησε ότι η δεύτερη αμερικανική επανάσταση επέφερε δραματικές αλλαγές στον κρατικό μηχανισμό στις ΗΠΑ. Και όπως εξήγησε ο Μαρξ, όλες οι επαναστάσεις πριν από την προλεταριακή επανάσταση χρησιμεύουν για την τελειοποίηση της κρατικής μηχανής ως όργανο κυριαρχίας της μειοψηφίας επί της πλειοψηφίας.

«Πρέπει να καταλάβουμε πώς έχει αναπτυχθεί το αστικό κράτος, ώστε να το ξεσκεπάσουμε ως όπλο στα χέρια της άρχουσας τάξης. Αυτό θα μάς δώσει την πεποίθηση που χρειάζεται, όχι για να το μεταρρυθμίσουμε, αλλά για να το συντρίψουμε και να το αντικαταστήσουμε με ένα εργατικό κράτος».

Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος

Μετά από τέσσερις ημέρες που ατσαλωθήκαμε στη μαρξιστική θεωρία, τί χρειαζόμαστε; Ο Τρότσκι είπε κάποτε: «Οι ιδέες χωρίς οργάνωση είναι σαν μαχαίρι χωρίς λεπίδα». Μπορεί να έχουμε τις καλύτερες ιδέες, αλλά όπως τόνισε ο Χαμίντ Αλιζαντέχ στη συνεδρία «Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος»:

«Για να κάνουμε πραγματικότητα τις ιδέες μας πρέπει να οικοδομήσουμε μια ισχυρή οργάνωση που να είναι ικανή να κερδίσει την προσοχή της εργατικής τάξης. Και αυτό πρέπει να είναι η πρώτη μας προτεραιότητα σε όλες τις δραστηριότητές μας».

Τα τελευταία χρόνια, η IMT έχει κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός για την οικοδόμηση μιας τέτοιας οργάνωσης. Από τον Ιανουάριο του 2020, λίγο πριν την πανδημία, τα μέλη της IMT έχουν αυξηθεί πάνω από 46%. Σήμερα έχουμε τμήματα και ομάδες σε 35 χώρες και επαφές σε δεκάδες άλλες.

Ο διεθνής μας ιστότοπος, marxist.com, είχε 6.182.377 προβολές σελίδων από το καλοκαίρι του 2020. Και φυσικά αυτό το ίδιο το γεγονός αντιπροσωπεύει ένα σημαντικό ορόσημο στην οικοδόμηση των δυνάμεων του μαρξισμού παγκοσμίως. Μέχρι το κλείσιμο του IMU, είχαν εγγραφεί 7.333 άτομα στο IMU… από 145 χώρες! Και η απόδειξη της δέσμευσης και της σοβαρότητας των συντρόφων που παρευρέθηκαν ήταν η πετυχημένη οικονομική εκστρατεία, που συγκέντρωσε πάνω από 825.000€!

Αυτά είναι εκπληκτικά επιτεύγματα. Καμία άλλη τάση δεν μπορεί να το κάνει αυτό. Και ο λόγος είναι πολιτικός: έχει τις ρίζες του στις ιδέες και την πεποίθησή μας στον αγώνα μας. Αλλά δεν μπορούμε να επαναπαυθούμε στις δάφνες μας. Σε κάθε χώρα οι επαναστατικές εξελίξεις πλησιάζουν ραγδαία. Και το γεγονός είναι ότι είμαστε ακόμη πολύ λίγοι για να μπορέσουμε να επηρεάσουμε τις εξελίξεις. Επομένως, το πρωταρχικό καθήκον που έχουμε μπροστά μας, το οποίο πρέπει να είναι το επίκεντρο όλων των συντρόφων σε όλη μας τη δουλειά, είναι να αναπτυχθούμε: στρεφόμενοι δυναμικά προς την πιο ριζοσπαστικοποιημένη νεολαία με βάση τη μαρξιστική θεωρία. Δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να είναι κάποιος μαρξιστής!

Κλείσιμο του ΙΜU 2022

Το σχολείο έφτασε σε ένα ενθουσιώδες κλείσιμο από τον σύντροφο Άλαν Γουντς – αν και, όπως δήλωσε ο Άλαν: «Το σχολείο δεν έχει τελειώσει, δεν θα τελειώσει ποτέ, μέχρι να πάρει την εξουσία η εργατική τάξη». Μιλώντας για τα πρόσφατα συγκλονιστικά γεγονότα στη Σρι Λάνκα, ο Άλαν επεσήμανε ένα πράγμα που αποδεικνύεται πέρα από κάθε αμφιβολία: ότι όταν οι μάζες χάνουν τον φόβο τους, καμία ποσότητα καταστολής δεν μπορεί να τις σταματήσει. Και υπάρχει μια δύναμη στην κοινωνία, μια δύναμη στις μάζες – αφού οργανωθεί και κινητοποιηθεί για να δράσει – που είναι ισχυρότερη από οποιοδήποτε κράτος, οποιαδήποτε αστυνομική δύναμη, οποιονδήποτε στρατό στον κόσμο.

Σύντροφοι του πακιστανικού τμήματος επισήμαναν ότι στη χώρα τους προετοιμάζεται μια παρόμοια κοινωνική έκρηξη όπως στη Σρι Λάνκα. Αλλά στο Πακιστάν έχουμε μια αρκετά μεγάλη οργάνωση, με έμπειρους συντρόφους και καλή ηγεσία. Και αυτό είναι που λείπει σε όλο τον κόσμο: ο υποκειμενικός παράγοντας.

«Σκεφτείτε τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων στον παρόντα κόσμο που βρίσκονται σε κατάσταση απόγνωσης όταν κοιτάζουν γύρω τους», είπε ο Άλαν. «Όπου και αν κοιτάξουν ο κόσμος καταρρέει. Νομίζουν ότι ο κόσμος έχει τρελαθεί. Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια σκοτεινή σπηλιά χωρίς έξοδο».

Αλλά οι ιδέες του μαρξισμού φωτίζουν το δρόμο προς τα εμπρός. Μάς παρέχουν ένα μέσο για να καταλάβουμε γιατί ο καπιταλισμός μαστίζεται από κρίση και προσφέρουν έναν οδηγό για να αγωνιστούμε για έναν καλύτερο κόσμο. Όπως είπε ο Άλαν: «Όταν γινόμαστε μάρτυρες της θανατηφόρας αγωνίας ενός τόσο σάπιου και βάρβαρου συστήματος καταπίεσης, τί μεγάλο προνόμιο που είναι να μπορείς να παίξεις ενεργό ρόλο στην ανατροπή του». Αυτό είναι το καθήκον που έχουμε μπροστά μας. Ελάτε μαζί μας σε αυτόν τον αγώνα για να κερδίσουμε το μέλλον!

*Πρώτη ημέρα (Διεθνείς προοπτικές: Πόλεμος, κρίση και επανάσταση – η νέα κανονικότητα)

*Δεύτερη ημέρα (Μαρξισμός και Τέχνη, Η μαρξιστική θεωρία της υπεραξίας, Η ανάπτυξη του ιστορικού υλισμού από τον Μαρξ, Ο Διαφωτισμός και η πάλη για την ορθολογική σκέψη)

*Τρίτη ημέρα (Αίμα και χρυσάφι: Η κατάκτηση της Αμερικής από τους Ισπανούς, Η Διαρκής Επανάσταση στην Ευρώπη: το έτος 1848, Η μαρξιστική θεωρία της γνώσης: πως γνωρίζουμε την πραγματικότητα, Η επαναστατική κληρονομιά της Ρόζας Λούξεμπουργκ, Μαρξισμός, χρήμα και πληθωρισμός, Ανταγωνισμός, μονοπώλια και οικονομικός σχεδιασμός: ελεύθερη αγορά εναντίον σοσιαλισμού)

*Τέταρτη ημέρα (Η Διαλεκτική της φύσης: Μαρξισμός και σύγχρονες επιστήμες, Μαρξισμός και οικογένεια, Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος: Η δεύτερη Αμερικανική Επανάσταση, Το χτίσιμο του επαναστατικού κόμματος)

Πρόσφατα Άρθρα

Σχετικά άρθρα