Η νοθεία ήταν πασιφανής, αν και η νοθεία γενικά δεν είναι κάτι καινούριο για τα δεδομένα του Πακιστάν. Όμως αυτή τη φορά ξεπέρασε κάθε όριο. Από την ανταπόκριση του Βέλγου συντρόφου μας Έρικ Ντε Μπρουν, που παρακολούθησε τις εκλογές ως διεθνής παρατηρητής, μαθαίνουμε ότι στην επαρχία του Καράτσι, ολόκληρα εκλογικά τμήματα ήταν διακοσμημένα σαν προεκλογικά κέντρα του MQM (!!), ότι ψηφοδέλτια συμπληρώνονταν κατά δεκάδες στους διαδρόμους και ρίχνονταν στους σάκους της εφορευτικής επιτροπής και ότι οι ψηφοφόροι καθοδηγούνταν μέσα στις αίθουσες από στρατιωτικούς και αστυνομικούς, μέσα σε ένα γενικό κλίμα τρομοκρατίας.
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία πάνω από 15 εκλογικοί αντιπρόσωποι του ΡΡΡ δολοφονήθηκαν την ίδια μέρα των εκλογών!! Δεκάδες άλλοι εξαφανίστηκαν και προπηλακίστηκαν ή βασανίστηκαν από τους παρακρατικούς μηχανισμούς!!
Μέσα στο γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί, το να πάει κάποιος ως εκλογικός αντιπρόσωπος του ΡΡΡ, σήμαινε να ρισκάρει τη ζωή του. Όλο αυτό το κλίμα είχε ως αποτέλεσμα την τεράστια αποχή. Μόλις 41,7% ήταν η συμμετοχή στις εκλογές, από τα 80 εκ. εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (σε συνολικό πληθυσμό 160 εκατομμυρίων-μόλις οι μισοί έχουν δικαίωμα ψήφου!).
Σε αυτή την αποχή συνέβαλλε και το γεγονός ότι η Δεξιά πτέρυγα του ΡΡΡ αδράνησε εντελώς, δεν έκανε την παραμικρή εκλογική εκστρατεία, σε πολλές περιπτώσεις σαμποτάρισε ανοιχτά τους υποψήφιους της αριστερής πτέρυγας καλώντας τον κόσμο σε καταψήφιση τους και βέβαια, έσπευσε να δηλώσει σε όλους τους τόνους τα φιλοδυτικά της αισθήματα!
Έτσι λοιπόν η αντίληψη που επιβλήθηκε στους ψηφοφόρους με ευθύνη της Ουάσινγκτον, του καθεστώτος Μουσάραφ και της δεξιάς πτέρυγας του ΡΡΡ ήταν: «γιατί να διακινδυνεύσω τη ζωή μου ψηφίζοντας, τη στιγμή που η ψήφος μου δεν έχει κανένα αντίκρισμα;» Είναι χαρακτηριστικό ότι σε δημοσίευμα του περιοδικού «Economist» αναφέρεται ότι «Ακόμη και για τα δεδομένα του Πακιστάν αυτή η προεκλογική περίοδος ήταν η πιο αιματηρή με πάνω από 450 νεκρούς»!
Καθώς βέβαια ήταν δεδομένο ότι το κόμμα του Μουσάραφ θα καταποντιστεί στις εκλογές παρά τη νοθεία, υπήρχε προαποφασισμένο σχέδιο να πιεστεί το ΡΡΡ ώστε να συγκυβερνήσει η Δεξιά του πτέρυγα με το δεύτερο κόμμα, το δεξιό PML (N), ώστε να μην προκύψει μια κυβέρνηση του ΡΡΡ με συμμετοχή της αριστερής πτέρυγας, που θα ήταν ευαίσθητη στις πιέσεις των μαζών. Γι’ αυτό το λόγο, τα αποτελέσματα απέκλεισαν κυρίως υποψήφιους τα Αριστερής πτέρυγας του ΡΡΡ, ενώ η πλειοψηφία των δεξιών υποψηφίων είχε πιο ευνοϊκή μεταχείριση.
Την ίδια τύχη βέβαια είχαν και οι σύντροφοι μας, οι Μαρξιστές υποψήφιοι που κατέβαιναν στις περιοχές Καράτσι, Καζούρ, ΝΑ-25 Τάανκ και Γουαζιριστάν (μια περιοχή στα σύνορα του Αφγανιστάν που αποτελεί κράτος εν κράτει των Ταλιμπάν). Παρ’ ότι αντιμετώπισαν σαμποτάζ από την ηγεσία του ΡΡΡ, παρ’ ότι έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους (έγιναν 2 απόπειρες δολοφονίας του συντρόφου Ριάζ Λουντ υποψήφιου στο Καράτσι) και παρ’ όλη τη νοθεία, κατέγραψαν αξιοσημείωτα ποσοστά.
Ο σύντροφος Μανζούρ Αχμέντ που ήταν εκλεγμένος βουλευτής στο Καζούρ από το 2002 με 28.700 ψήφους, πήρε αυτή τη φορά 43.000. Ο Ριάζ Λουντ στο Καράτσι πήρε 46.080 ψήφους. Ωστόσο οι αντίπαλοι τους του ΜQM και PML (N) πήραν εξωφρενικά ποσά ψήφων – αποτέλεσμα νοθείας – που δεν έχουν ξαναυπάρξει για αυτά τα κόμματα, στερώντας τις έδρες από τους μαρξιστές. Για τις άλλες δύο περιφέρειες μέχρι τη στιγμή που γράφεται το άρθρο δεν έχουν ανακοινωθεί αποτελέσματα. Ωστόσο, η Πακιστανική Μαρξιστική Τάση (The Struggle) αυτή τη φορά έκανε ξεκάθαρο το στίγμα της στον πολιτικό χάρτη του Πακιστάν, τόσο με τα αποτελέσματα, όσο και με την αξιοθαύμαστη παρέμβαση της όλο το προηγούμενο διάστημα, καταγραφόμενη ως η δυνατότερη αριστερή οργάνωση στη χώρα.
Ο λαός του Πακιστάν δίκαια αισθάνεται ότι του έκλεψαν τη νίκη μέσα από τα χέρια. Έχει ήδη δείξει έμπρακτα ότι δεν θα ανεχθεί για πολύ αυτή την κατάσταση, με το τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας που ξέσπασε μετά τη δολοφονία της Μπεναζίρ Μπούτο. Είναι δεδομένο, ότι αν είχαν γίνει οι εκλογές στην κανονική τους ημερομηνία, το ΡΡΡ θα είχε καταγράψει μια συντριπτική νίκη. Με τις αναβολές δόθηκε χρόνος για να οργανωθεί η νοθεία και το σαμποτάζ και να δράσει η κρατική και φασιστική τρομοκρατία.
Πιθανότατα το πρώτο διάστημα οι μάζες θα περιμένουν να δουν τα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης, ιδιαίτερα αν το ΡΡΡ είναι μέλος της. Ωστόσο αυτή η κυβέρνηση δεν θα απολαύσει μεγάλη περίοδο χάριτος. Τα επιτελεία της Ουάσινγκτον και του Μουσάραφ έχουν τη δυνατότητα να «μαγειρεύουν» τις εκλογές. Όμως δεν έχουν την παραμικρή δυνατότητα να επιλύσουν τις βαθιές αντιθέσεις που ταλανίζουν τον σαπισμένο καπιταλισμό του Πακιστάν, ούτε να δώσουν λύση στα τεράστια προβλήματα των μαζών. Έτσι ο μάζες θα αναζητήσουν λύση στο δρόμο του αγώνα και η απάντηση θα δοθεί στο πεδίο της ταξικής πάλης.
Π. Κ.
