Το 2020 είναι μία χρονιά γεμάτη γεγονότα που δείχνουν το βάθος της παρακμής του καπιταλισμού. Η θανατηφόρα πανδημία ανέδειξε το μέγεθος της σήψης αυτού του συστήματος και την ανικανότητα του να προστατεύσει την υγεία και τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Την ίδια στιγμή η καπιταλιστική κρίση καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους στην ανεργία και την εξαθλίωση. Και αν αυτό το σύστημα δεν ανατραπεί σύντομα, κανείς δεν μπορεί να φανταστεί τους τρόμους που επιφυλάσσει για την ανθρωπότητα.
Η κυβέρνηση αποφάσισε να αξιοποιήσει αυτό το χάος για να περάσει τις αντιδραστικές τις αντιμεταρρυθμίσεις στην Παιδεία, καθώς θεωρεί ότι λόγω της πανδημίας το φοιτητικό κίνημα και οι καθηγητές δεν θα μπορέσουν να αντιδράσουν. Έτσι λοιπόν της τελευταίες μέρες του μήνα του Απριλίου, ένα νέο νομοσχέδιο βρήκε τον δρόμο του από το Υπουργείο Παιδείας στο γραφείο του πρωθυπουργού.
Οι προτεινόμενες (αντι)μεταρρυθμίσεις εντάσσονται στην πάγια προσπάθεια της κυβέρνησης να μειώσει τις δαπάνες για την Παιδεία και να ενισχύσει την ιδιωτική εκπαίδευση. Τα μέτρα δημιουργούν ένα μαραθώνιο εξετάσεων, από την Α’ Τάξη του Γυμνασίου, έως τη Γ’ Λυκείου και την εισαγωγή Τράπεζας Θεμάτων που ενισχύουν τον εξετασιοκεντρικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2014, τη μόνη χρονιά που λειτούργησε Τράπεζα Θεμάτων, το 40% των μαθητών έμειναν μετεξεταστέοι.
Επαναφέρεται, επίσης, η βάση του 10 για την προαγωγή από τη μία τάξη στην άλλη. Τα μέτρα περιλαμβάνουν την αύξηση του μέγιστου αριθμού νηπίων, προνηπίων και μαθητών ανά τμήμα, σε Νηπιαγωγεία και Δημοτικά, από 22 σε 24 έτσι ώστε να χρειάζονται λιγότεροι καθηγητές. Και μεταξύ άλλων προβλέπεται η μείωση του αριθμού των εισακτέων και ο περιορισμός της δυνατότητας μετεγγραφών των φοιτητών, με καθιέρωση βάσης μετεγγραφής και έλεγχο των οικονομικών κριτηρίων και εισοδημάτων τα τελευταία 3 έτη και όχι το τελευταίο μόνο έτος όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Φυσικά όλα αυτά αποσκοπούν στη δραστική μείωση των φοιτητών και στη συνέχιση της πολιτικής κατάργησης και συγχωνεύσεων πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.
Τα μέτρα αυτά οδηγούν στην περαιτέρω υπερφόρτωση του ωρολογίου προγράμματος σπουδών και στην επιπλέον ψυχολογική και οικονομική πίεση των μαθητών. Οξύνεται επίσης ο ταξικός χαρακτήρας της εκπαίδευσης, καθώς η εξάρτηση από τα φροντιστήρια θα μεγαλώσει. Το πρόγραμμα μιλάει για επιπλέον ώρες, στο βαθμό που θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο πρόγραμμα και το Σάββατο. Παράλληλα με αυτό, μας παρουσιάζονται και οι ερευνητικές εργασίες, οι οποίες ξαφνικά μπαίνουν στο πρόγραμμα και τις προτεραιότητες των μαθητών όταν τώρα θα έχουν να παιδεύονται και να τρέχουν για τις «μικρού μήκους» πανελλήνιες λόγο της Τράπεζας Θεμάτων που μόνο χειρότερα μπορεί να κάνει τα πράγματα.
Τέλος, προβλέπεται η «αναδιάρθρωση των παιδαγωγικών μέτρων και η τακτική συλλογή δεδομένων μέσω της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας». Τι εννοεί άραγε εδώ η ποιήτρια; Θα επαναφέρουμε την βίτσα, το κούρεμα και την φούστα μέχρι τον αστράγαλο; Είναι ξεκάθαρο ότι οι αλλαγές αυτές θέλουν να δημιουργήσουν ένα πιο αυταρχικό, πιο ταξικό σχολείο, με εντατικά προγράμματα που δε θα αφήνουν χρόνο στους μαθητές να αναπτυχθούν ολόπλευρα.
Επιπλέον η κυβέρνηση, μετά από αυτό το ρεσιτάλ αντιδραστικών μέτρων,αποφασίζει να ανοίξει τα σχολεία για την διάρκεια τριών εβδομάδων. Φυσικά ο λόγος δεν είναι ότι θα μείνει πίσω η σχολική χρονιά, καθώς σε περίοδο που απειλείται η δημόσια υγεία από την πανδημία, δεν είναι προτεραιότητα το αν θα πηγαίνουν τα παιδιά σχολείο. Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης, όπως και συνολικά η χαλάρωση των μέτρων καραντίνας, γίνεται καθαρά για οικονομικούς λόγους, καθώς η κυβέρνηση δέχεται πιέσεις από τον ιδιωτικό τομέα(ιδιωτικά σχολεία) που χάνουν τις συνδρομές του τριμήνου/τετραμήνου καθώς οι μαθητές απέχουν από το σχολείο. Επίσης, δέχεται πίεση από τους εργοδότες που αναγκάζονται ή θα αναγκαστούν να δώσουν άδειες ειδικού σκοπού στους εργαζόμενους με παιδιά κάτω των 15 ετών.
Μαθητές, φοιτητές και καθηγητές πρέπει να αγωνιστούν ενάντια στα αντιδραστικά μέτρα και να διεκδικήσουν τα σχολεία να παραμείνουν κλειστά για να μήν υπάρξει μεγαλύτερη διασπορά του ιού. Επιπλέον,η Γ’ Λυκείου δεν πρέπει να επιστρέψει στα θρανία και οι Πανελλήνιες δεν πρέπει να πραγματοποιηθούν για τους ίδιους λόγους. Πρέπει επίσης να αγωνιστούμε για την κατάργηση των Πενελληνίων συνολικά και την ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Βασίλης Βασιλειάδης
