Το τελευταίο διάστημα ένα από τα κυρίαρχα ζητήματα που βρίσκονται στο πολιτικό προσκήνιο είναι αυτό των μεταναστών και της θέσης τους στην ελληνική κοινωνία. Δημοσιογράφοι, αλλά και εκπρόσωποι κομμάτων, σπεύδουν να εκφράσουν τη γνώμη τους για το επονομαζόμενο «μεταναστευτικό ζήτημα», παρουσιάζοντας μάλιστα οι τελευταίοι τις θέσεις τους γι’ αυτό ενόψει εκλογών.
Η μετανάστευση δεν αποτελεί πρωτόγνωρο κοινωνικό φαινόμενο, καθώς στην ιστορία και οι ίδιοι οι Έλληνες αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν κατά κύματα, αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης στις πιο αναπτυγμένες οικονομικά χώρες. Είναι η ίδια η βαθειά παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, η οποία όπως και στο παρελθόν έτσι και τώρα, οξύνοντας παντού τα προβλήματα των εργαζόμενων μαζών κλιμακώνει τα φαινόμενα της μετανάστευσης και της προσφυγιάς.
Επιπλέον, η αστική τάξη έχοντας ως σκοπό τη μεγιστοποίηση των κερδών της, προκαλεί αιματηρούς πολέμους για τον έλεγχο των αγορών, των πρώτων υλών και των σφαιρών επιρροής. Συνεπώς το επίπεδο ζωής των εργαζομένων καταβαραθρώνεται πολύπλευρα, με αποτέλεσμα την μαζική ανεργία, τη φτώχια και τον υποσιτισμό. Έτσι ως μετανάστες και πρόσφυγες οι εργαζόμενοι πλέον αναζητούν καταφύγιο και ελπίδα σε άλλες χώρες.
Τα πρώτα χρόνια της έλευσής τους στην Ελλάδα, οι μετανάστες από την άρχουσα τάξη θεωρήθηκαν χρήσιμοι για την αγορά εργασίας. Η έλευση μεγάλων μαζών, ανοργάνωτων και χωρίς ταξική συνείδηση ήταν πολλαπλά επικερδής για το κεφάλαιο, που βρήκε αφορμή για την περεταίρω «συμπίεση» των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης, μείωσε τους μισθούς και αποδιοργάνωσε το «κοινωνικό κράτος».
Σήμερα πλέον, σαν αποτέλεσμα της ανάδειξης της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, η άρχουσα τάξη με την κυβέρνηση και τα κόμματα που την εκπροσωπούν, επιλέγει να ασκήσει σφοδρότατη επίθεση στους μετανάστες. Στις μέρες μας όπου οι αστοί προχωρούν πλέον σε μαζικές απολύσεις, η προσφορά άφθονων εργατικών χεριών από τις τάξεις των μεταναστών δεν είναι μόνο «περιττή πολυτέλεια», αλλά και βάρος.
Τη στιγμή λοιπόν που οι Έλληνες εργαζόμενοι καταρρακώνονται οικονομικά, αυθόρμητα αντιλαμβάνονται ως υπαίτιο για την κατάστασή τους τις κυβερνήσεις και τις ηγεσίες των κομμάτων που εκπροσωπούν την άρχουσα τάξη, απειλώντας μάλιστα να τους «τιμωρήσουν» με την ψήφο τους στις ερχόμενες εκλογές. Οι αστοί ως τακτική απέναντι στη ριζοσπαστικοποίηση της εργατικής τάξης, επιχειρούν τη διάσπασή της με ποικίλους τρόπους, ένας από τους οποίους είναι να μετατρέψουν το ταξικό μίσος σε φυλετικό. Κατ’ αυτό τον τρόπο, επιχειρούν να αποπροσανατολίσουν τον εργαζόμενο λαό από τα αληθινά αίτια της κρίσης, αλλά ταυτόχρονα και να απαλλαγούν και από το πλεονάζον εργατικό δυναμικό.
Η αστική τάξη κάνει ότι είναι δυνατό για να διασπάσει το προλεταριάτο, ποτίζοντας με ξενοφοβικό και ρατσιστικό δηλητήριο το μυαλό των κατεστραμμένων από την οικονομική κρίση μικρομεσαίων στρωμάτων. Ενδεικτικά να θυμίσουμε ότι ο πρώην υπουργός Υγείας τρομοκρατούσε πρόσφατα, φωνάζοντας για «υγειονομική βόμβα» στο κέντρο της Αθήνας, λες και πρόκειται για κατσαρίδες που πρέπει να τις ψεκάσουμε για να τις ξεφορτωθούμε και όχι για ανθρώπους, για την προστασία των οποίων δεν υφίσταται καμία πρόνοια από το όποιο «κοινωνικό κράτος» έχει απομείνει. Οι αστοί ισχυρίζονται επίσης υποκριτικά, ότι οι μετανάστες με το παραεμπόριο είναι αυτοί που απειλούν τη βιωσιμότητα των μικρομαγαζατόρων, λες και οι ίδιοι με την κρίση του συστήματός τους, δεν φέρουν καμία ευθύνη για τα χιλιάδες λουκέτα σε μαγαζιά που είδαμε τα τελευταία χρόνια…
Η εγκληματικότητα παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ σαν να είναι χαρακτηριστικό σχεδόν αποκλειστικά των μεταναστών ή σα να είναι φαινόμενο το οποίο συνδέεται με τη καταγωγή ή τη φυλής ενός ατόμου. Πάνω σε αυτό το μύθο επενδύει τόσο το ακροδεξιό ΛΑΟΣ που μιλά για την παροχή όπλων στους «νομοταγείς πολίτες» προκειμένου να προστατευτούν από τους εγκληματίες – μετανάστες, όσο και η νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή», που προχωρά ακόμα περισσότεραο, οργανώνοντας καθημερινά πογκρόμ ενάντια σε μετανάστες.
Μόλις πριν έναν μόλις χρόνο περίπου, οι 300 μετανάστες αιτούντες άσυλο, διεξήγαγαν έναν αγώνα που έδειξε πως το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο τμήμα της εργατικής τάξης μπορεί να νικήσει και να αποτελέσει εκφραστή ολόκληρης της εργατικής τάξης. Προφανώς, ήταν μια μάχη την οποία η αστική τάξη έχασε, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι σταμάτησε και τον πόλεμο. Αντίθετα κλιμάκωσε την επίθεση με αποτέλεσμα αυτοί «οι άνθρωποι ενός κατώτερου θεού» να βιώνουν σήμερα την αστυνομική βαρβαρότητα, αλλά και τη βία του παρακράτους των «Χρυσαυγιτών».
Οι επιχειρήσεις – σκούπα κατά του παραεμπορίου, η ανακοίνωση για την ανέγερση του τοίχους στον Έβρο, με τις δυνάμεις της FRONTEX να επιστρατεύονται για την προστασία των συνόρων από τους «λαθραίους» και τέλος, η δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης με πρώτο αυτό της Αμυγδαλέζας, αποτελούν κάποιες από τις όψεις της κλιμάκωσης της επίσημης κρατικής βίας απέναντι στους μετανάστες. Και οι δύο μορφές βίας όμως – επίσημη κρατική και παρακρατική – είναι παραλλαγές της ίδιας, άρχουσας βίας ενάντια στους ανθρώπους του μόχθου, με σκοπό την τρομοκράτηση και το τσάκισμα του ηθικού τους.
Η ΝΔ, το ΛΑΟΣ και οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» εξαγγέλλουν ότι σκοπεύουν να «καθαρίσουν» το κέντρο της Αθήνας και ολόκληρη την Ελλάδα από τους μετανάστες. Ο Καρατζαφέρης επιδίδεται σε εντονότερα εθνικιστικά παραληρήματα υιοθετώντας έναν λόγο του τύπου: «Πετάξτε τους έξω! Δεν με ενδιαφέρει που θα τους πάτε!» Ο Καμμένος στο πρόγραμμά του μιλάει για ολική απέλασή τους εντός τετραετίας, ενώ ο Σαμαράς συναγωνιζόμενος τον Κρατζαφέρη στηρίζει τη δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης με σκοπό την επαναπροώθησή τους στις χώρες προέλευσής τους, καθώς και την εκκένωση των κτηρίων που διαβιούν στοιβαγμένοι στις γειτονιές της Αθήνας. Αυτά αποτελούν απλά πρόγευση του τι έπεται από πλευράς της αστικής τάξης, καθώς στην ουσία, προετοιμάζεται το έδαφος για μαζικό πογκρόμ και μια ακραία καταστολή εναντίον των «αλλοεθνών» εργαζομένων, με επίλεκτο σώμα βέβαια την «Χρυσή Αυγή».
Τη «Χρυσή Αυγή» την βλέπουμε ήδη καθημερινά να δρα ανενόχλητη με δολοφονικές επιθέσεις υπό την ανοχή της Αστυνομίας. Τα μέλη αυτής της συμμορίας προπηλακίζουν ανυπεράσπιστους μετανάστες, διαπράττοντας εγκληματικές ενέργειες, τις οποίες μάλιστα δεν διστάζουν να τις προβάλλουν, ακόμα και στα προεκλογικά τους σποτ.
Τι πρέπει να γίνει
Η γηγενής εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, δεν πρέπει να παρασυρθούν από τους ψεύτες και τους υποκριτές της άρχουσας τάξης και να αφήσουν ανυπεράσπιστα τα ταξικά αδέλφια τους. Κανένας άνθρωπος του μόχθου δεν είναι λαθραίος ή παράνομος. Λαθραία και παρασιτική είναι η τάξη των τραπεζιτών και των άλλων εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου, που ενώ δεν εργάζονται και δε μοχθούν, ζουν μέσα στην αμύθητη χλιδή και την προκλητική πολυτέλεια.
Τα κέρδη και τα πλούτη αυτής τη τάξης αρκούν για να θρέψουν όλους τους προλετάριους, γηγενείς και μετανάστες, φθάνει η ιδιοκτησία της πάνω στις μεγάλες εταιρείες να απαλλοτριωθεί και η οικονομία να σχεδιαστεί δημοκρατικά από την εργατική τάξη.
Οι μετανάστες προλετάριοι δεν είναι βάρος για την «εθνική οικονομία». Ακριβώς το αντίθετο ισχύει. Έχουν αποδείξει ότι μαζί με τους έλληνες εργάτες μπορούν να δημιουργήσουν τρομερά αποθέματα πλούτου για να ζήσει ολόκληρη η εργαζόμενη κοινωνία μια όμορφη και άνετη ζωή. Βάρος για το έθνος και την εθνική οικονομία, είναι μόνο τα υποκριτικά και τεμπέλικα παράσιτα της άρχουσας τάξης.
Όλα τα μαζικά κόμματα που μιλάνε στο όνομα της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού έχουν χρέος να αγωνιστούν ενιαία και ενωτικά για την απόκρουση της επίθεσης στους μετανάστες Το βάρος για την πολιτική υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών πέφτει στις πλάτες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ. Κάθε άρνηση για την οργάνωση κοινών αγωνιστικών πρωτοβουλιών από τα δύο κόμματα πάνω σε ένα τόσο ζωτικό ζήτημα, αποτελεί πράξη ασυμβίβαστη με την ιδιότητα των πολιτικών εκπροσώπων της εργατικής τάξης και των συμφερόντων της.
Αποφασιστικό ρόλο έχουν να διαδραματίσουν και τα συνδικάτα, ξεκινώντας από τα πρωτοβάθμια σωματεία. Πρέπει να ξεκινήσουν άμεσα μια δραστήρια εκστρατεία επίδειξης έμπρακτης ταξικής αλληλεγγύης στους μετανάστες. Οι ανακοινώσεις και τα ψηφίσματα δεν φτάνουν. Τα συνδικάτα πρέπει να γίνουν ασπίδα για την απόκρουση της επίθεσης της άρχουσας τάξης και του κράτους της στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Μέσα από τον αγώνα αυτό, μπορούν και πρέπει να στρατολογήσουν μαζικά, νέα, μαχητικά μέλη από τις τάξεις των μεταναστών εργατών, έτσι ώστε να ισχυροποιήσουν την παρουσία τους στους χώρους δουλειάς.
Ιδιαίτερα οι νέοι μετανάστες εργάτες, μπορούν να πρωτοστατήσουν στην αλλαγή της κατάστασης στο εσωτερικό των συνδικάτων. Μπορούν να κάνουν τα συνδικάτα μαχητικότερα και πιο διεκδικητικά, να βοηθήσουν αποφασιστικά ώστε να μεταβληθεί ριζικά η σημερινή κατάσταση γραφειοκρατικής ρουτίνας που πνίγει την εσωτερική τους ζωή.
Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των μεταναστών πρέπει να γίνει κορυφαία προτεραιότητα των πολιτικών και συνδικαλιστικών μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης. Έτσι χρειάζεται άμεσα η διοργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων και άλλων μορφών αγωνιστικής δράσης από τα συνδικάτα, για να διεκδικηθεί η άμεση παύση των επιχειρήσεων «σκούπα» της Αστυνομίας, των «Χρυσαυγήτικων πογκρόμ και κάθε άλλης μορφής βίας ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Η επερχόμενη Κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να προχωρήσει στην άμεση νομιμοποίηση όλων των προσφύγων και των μεταναστών με πλήρη πολιτικά δικαιώματα και να εξασφαλίσει γι’ αυτούς ίση αμοιβή για ίση εργασία με πλήρη ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα. Να τους παράσχει το δικαίωμα ανέγερσης θρησκευτικών ναών, λειτουργίας πολιτιστικών ιδρυμάτων και εκμάθησης της μητρικής τους γλώσσας μέσα από τη δημόσια εκπαίδευση.
Σε ότι αφορά στις άμεσες ανάγκες των προσφύγων και των μεταναστών που διαβαίνουν τα σύνορα της χώρας ταλαιπωρημένοι από κάθε είδους διώξεις και κακουχίες, πρέπει να δημιουργηθούν ειδικοί καταυλισμοί υποδοχής και φροντίδας, που θα πληρούν τις προϋποθέσεις των κανόνων υγιεινής διαβίωσης και στους οποίους αφιλοκερδώς θα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους αφοσιωμένα μέλη των συνδικάτων, γιατροί, νοσοκόμοι, οικοδόμοι, δάσκαλοι κ.α. Σε όσους θέλουν να φύγουν πρέπει να τους παραχωρηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα. Για όσους αιτούνται τεκμηριωμένα πολιτικό άσυλο πρέπει να διεκδικήσουμε αυτό να τους παραχωρείται άμεσα.
Τέλος, τα συνδικάτα και τα κόμματα της Αριστεράς πρέπει να οργανώσουν μαζικά τους μετανάστες στις γραμμές τους για να δυναμώσει αποφασιστικά η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στο κεφάλαιο. Η ένταξη και ενεργή συμμετοχή των μεταναστών εργατών στο εργατικό κίνημα και τις μαζικές οργανώσεις του, θα αυξήσει κατακόρυφα τη δύναμή του και θα δημιουργήσει ένα συντριπτικό συσχετισμό δύναμης υπέρ της εργατικής τάξης στον ζωτικό αγώνα για την κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο και τον δημοκρατικό σχεδιασμό της οικονομίας από την ίδια την εργατική τάξη.
Γερασιμίνα Τσιντή
{fcomment}
