Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω άρθρο από την ιστοσελίδα “kommon.gr” σχετικά με την αίτηση της εταιρίας Μαρινόπουλος Α.Ε. να μπει σε κατάσταση εξυγίανσης (άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα), τις συνέπειες της και την αναγκαία λύση για την οποία πρέπει να παλέψει η Αριστερά και το εργατικό κίνημα, που είναι η κρατικοποίηση της επιχείρησης και η λειτουργία της κάτω από εργατικό και λαϊκό έλεγχο.
Η αίτηση πτώχευσης εν λειτουργία του εμπορικού κολοσσού «Μαρινόπουλος Α.Ε.» κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια ελληνική Lehman Brothers με βαρύτατες συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας.
Πάνω από 12.000 εργαζόμενοι του Ομίλου και οι οικογένειές τους μπορεί από στιγμή σε στιγμή να πεταχτούν στο δρόμο της ανεργίας, πάνω από 2.500 είναι οι μεγάλες, μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις που θα πληγούν καίρια από ένα πιθανό κλείσιμό του, ενώ δεν θα μείνουν άθιχτες και οι «συστημικές τράπεζες».
Το σύνολο των χρεών του ομίλου ανέρχονται στα 1,32 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή, κοντά στο 1% του ελληνικού ΑΕΠ! Πάνω από μισό δισ. ευρώ είναι οι μεταχρονολογημένες πληρωτέες επιταγές, πάνω από 400 εκ. τα χρέη σε προμηθευτές, 200 εκ. στις τέσσερις «συστημικές τράπεζες», 280 εκ. σε τράπεζες και εταιρείες του εξωτερικού.
Ωστόσο, όσο μεγάλα κι αν είναι αυτά τα νούμερα, ακόμη μεγαλύτερη σημασία αποκτούν τα χρέη της προς τα ταμεία ασφάλισης των εργαζομένων, που ανέρχονται σε 51 εκ. και στην εφορία που ανέρχονται σε 49 εκ. ευρώ.
Με την κίνησή του να προσφύγει τώρα σε αίτηση πτώχευσης, που θα εκδικασθεί καταρχήν την Παρασκευή 1η Ιουλίου, αλλά θα κριθεί τελικά, το νωρίτερο τον Σεπτέμβριο, ο Μαρινόπουλος εκβιάζει ταυτόχρονα τις τράπεζες, την κυβέρνηση και τους προμηθευτές, μα πάνω από όλα τους εργαζόμενούς του, με τον κίνδυνο της… δικής του κατάρρευσης. «Αν με αφήσετε, αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων»! «Σώστε με για να σωθείτε»!
Τώρα, οι «αριστεροί» μαθητευόμενοι μάγοι του νεοφιλευθερισμού, με πρώτο τον αρμόδιο υπουργό κ. Σταθάκη, τρέχουν να μαζέψουν τα απόνερα του success story του Τσίπρα, εκλιπαρώντας για μια λύση τις τράπεζες, τους άλλους πιστωτές και τον Σκλαβενίτη, ο οποίος φερόταν ως υποψήφιος συνεταίρος του Μαρινόπουλου, αλλά όταν κατάλαβε το μέγεθος της χρεοκοπίας του, φαίνεται ότι έκανε πίσω από το σχέδιο συνεργασίας.
Πολύ δύσκολο να πετύχουν όλοι αυτοί. Διότι, για να σωθεί ο Μαρινόπουλος, είτε θα πρέπει οι τράπεζες να του δώσουν δάνειο το λιγότερο μισό δισεκατομμύριο ευρώ, όταν πριν δυο χρόνια του έδωσαν 200 εκ. και τη στιγμή που δεν έχουν ακόμη καθαρίσει με τα υπόλοιπα «τοξικά δάνεια», είτε θα πρέπει τράπεζες και προμηθευτές να δεχτούν «κούρεμα» των χρεών του κατά 40-60%. Αλλά, όπως δίδαξε και ο μέντοράς τους, ο Σόιμπλε, «κούρεμα δεν τίθεται στο τραπέζι», απλά γιατί έπειτα, ο κάθε πικραμένος θα ζητάει κι αυτός το μερίδιό του.
Σε κάθε περίπτωση, για να σώσουν όλοι αυτοί τον όμιλο, θα απαιτήσουν ένα «μπίζνες πλαν» που θα περιλαμβάνει κλεισίματα εκατοντάδων υποκαταστημάτων, χιλιάδες απολύσεις με αποζημιώσεις – ψίχουλα, μεγάλες μειώσεις των μισθών όσων μείνουν και συνθήκες εργασιακής γαλέρας.
Για τη μαχόμενη και αντικαπιταλιστική Αριστερά, για το ταξικό εργατικό κίνημα, είναι η ώρα της δημιουργικής εφαρμογής του περίφημου «αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος» σε σύνδεση με τις ανάγκες των εργαζόμενων του ομίλου και όλου του λαού.
Η «Μαρινόπουλος Α.Ε.» είναι μια «εθνική» επιχείρηση, μετά την αποχώρηση της γαλλικής πολυεθνικής Carrefοur. Μέχρι τώρα ήταν ο ηγέτης του κλάδου με πάνω από 600 υποκαταστήματα και πάνω από 2 δισ. εκτιμώμενο τζίρο (εκτιμώμενο, διότι δεν έδινε ισολογισμούς εδώ και τρία χρόνια!). Η χρεοκοπία του ομίλου αποδεικνύει ότι η ατομική καπιταλιστική ιδιοκτησία, η «παγκοσμιοποίηση» και ο ελεύθερος ανταγωνισμός, ειδικά σε συνθήκες κρίσης, δεν μπορούν να αναλάβουν με επιτυχία την ομαλή και αποτελεσματική λειτουργία του εμπορίου, της διατροφής και της εργασίας σε έναν τόσο ζωτικό κλάδο!
Τώρα είναι η ώρα της προβολής ενός καίριου αιτήματος του «μεταβατικού προγράμματος»: Εργατικό –λαϊκό και αριστερό – πολιτικό μέτωπο για την κρατικοποίηση της «Μαρινόπουλος Α.Ε.», χωρίς καμία αποζημίωση για τους εγκληματίες ιδιοκτήτες του και με εργατικό, λαϊκό και κοινωνικό έλεγχο.
Για να σωθούν όλες οι θέσεις εργασίας, για να συνεχίσουν οι εργαζόμενοι να παρέχουν τρόφιμα και αγαθά για όλο το λαό, ποιοτικά και με φτηνές τιμές. Για να δημιουργηθεί γύρω τους μια στεφάνη συνεταιρισμένων μικρών παραγωγών, με τους συνεταιρισμούς στα δικά τους χέρια. Για να κάτσουν στο σκαμνί όλοι οι υπεύθυνοι για την τραγωδία: ιδιοκτήτες, τραπεζίτες και οι εκάστοτε κυβερνώντες.
Η σωτηρία των εργαζόμενων, των οικογενειών τους και της διατροφής του λαού, πάνω από τους χρεοκοπημένους ιδιοκτήτες και τραπεζίτες, πάνω από το χρέος, το ευρώ και την ΕΕ!
Β.Σ.
