Η Βηρυτός ξύπνησε σήμερα το πρωί για να αντικρίσει το ζοφερό αποτέλεσμα μιας καταστροφικής έκρηξης που ισοπέδωσε το κέντρο της πρωτεύουσας του Λιβάνου, κατεδαφίζοντας κτίρια, αναποδογυρίζοντας αυτοκίνητα και σπάζοντας τζάμια σε μία εκτεταμένη περιοχή.
Για πολλά χρόνια, η Βηρυτός ερχόταν συχνά αντιμέτωπη με πολλές φρικτές σκηνές καταστροφής, αλλά αυτό ήταν ίσως το πιο συγκλονιστικό γεγονός που έπληξε την πόλη.
Τα βίντεο που τραβήχτηκαν από κινητά αυτόπτων μαρτύρων δείχνουν πυκνά σύννεφα καπνού που ακολουθούνται από μια γιγαντιαία έκρηξη που έστειλε οστικά κύματα που έφτασαν πολλά χιλιόμετρα. Η πρώτη έκρηξη ακολουθήθηκε από μία δεύτερη ακόμη πιο ισχυρή, η οποία έγινε αντιληπτή μέχρι και την Κύπρο.
Ένα τεράστιο σύννεφο σε σχήμα μανιταριού, που έμοιαζε με αυτό που ακολουθεί μια πυρηνική έκρηξη, υψώθηκε ψηλά στον ουρανό πάνω από την πόλη. Εκτυλίχθηκαν εφιαλτικές σκηνές, καθώς τα κτίρια κατέρρευσαν και τόνοι γυαλιού έπεφταν σαν χαλάζι σε τρομαγμένους ανθρώπους.
Εκατοντάδες σοκαρισμένοι και αιμόφυρτοι άνθρωποι περιπλανιόνταν στους δρόμους, αναζητώντας βοήθεια. Όμως, τα νοσοκομεία της Βηρυτού – ήδη γεμάτα από την πανδημία του κορωνοϊού – ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτα. Και πολλοί άνθρωποι πρέπει ακόμα να είναι θαμμένοι κάτω από τα ερείπια που μέχρι προχθές αποτελούσαν κτίρια του κέντρου αυτής της περήφανης πόλης.
Ο ακριβής αριθμός των νεκρών δεν είναι ακόμη γνωστός, αλλά πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερος από τις αρχικές αναφορές που μιλούσαν για «δεκάδες» σκοτωμένους. Αυτή ήταν μια περίοδος της ημέρας που οι άνθρωποι περπατούσαν συνήθως στους δρόμους μετά το τέλος του πιο ζεστού τμήματος της ημέρας. Και αυτό συνέβη στο λιμάνι, μια περιοχή γεμάτη με μπαρ και εστιατόρια.
Ο επικεφαλής του Ερυθρού Σταυρού του Λιβάνου λέει ότι υπάρχουν περισσότεροι από 4.000 τραυματίες, μερικοί σε σοβαρή κατάσταση, και ότι ο αριθμός των θανάτων μπορεί να φτάσει τους 100. Δεδομένης της κλίμακας της καταστροφής, ακόμη και αυτός ο αριθμός φαίνεται να είναι συντηρητικός.
Πολλοί άνθρωποι παραμένουν αγνοούμενοι. Μερικά θύματα εξακολουθούν να είναι παγιδευμένα κάτω από κατεστραμμένα κτίρια, καθώς οι ομάδες διάσωσης συνεχίζουν να αναζητούν τα ερείπια στο λιμάνι, διακινδυνεύοντας τη ζωή τους, καθώς τα κατεστραμμένα κτίρια είναι ασταθή και κινδυνεύουν να καταρρεύσουν.
Η έκρηξη κατέστρεψε μεγάλες αποθήκες σιταριού στο λιμάνι. Η χώρα εξαρτάται από τις εισαγωγές για περίπου το 80% των αναγκών της σε σιτάρι. Αλλά το λιμάνι της Βηρυτού θα τεθεί εκτός λειτουργίας για κάποιο χρονικό διάστημα.
Πρόκειται για μια ανθρώπινη τραγωδία σε μια πραγματικά αποκαλυπτική κλίμακα. Και θα έχει τις πιο σοβαρές συνέπειες για τον Λίβανο.
Η κρίση στον Λίβανο
Αυτή η τρομερή έκρηξη έχει κλονίσει τη λιβανέζικη κοινωνία συθέμελα. Έρχεται σε μια εποχή που η χώρα σπαράζεται από οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές κρίσεις.
Η οικονομική κρίση έχει ρίξει την πλειονότητα του πληθυσμού στη φτώχεια. Οι Λιβανέζοι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν τρομακτικές συνθήκες, με ένα νόμισμα που καταρρέει, με την άνοδο των τιμών και την αύξηση της ανεργίας. Όλο και περισσότερο οι εργαζόμενοι δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν ούτε την τροφή τους.
Οι πανικοβλημένοι πολιτικοί, φοβισμένοι για την αντίδραση ενός εξαγριωμένου πληθυσμού, πασχίζουν να διατηρήσουν ό,τι έχει απομείνει από το κύρος τους, που ήδη είχε καταρρακωθεί πριν από την παρούσα καταστροφή.
Τώρα υπόσχονται τα πάντα: οι ένοχοι θα τιμωρηθούν, τα σπίτια θα ξαναχτιστούν, ένα εκατομμύριο ή περισσότερα παράθυρα θρυμματισμένα στην έκρηξη θα επισκευαστούν – και όλα με τα έξοδα του κράτους.
Ο πρωθυπουργός του Λιβάνου Χασάν Ντιάμπ δεσμεύθηκε ότι οι υπεύθυνοι για τη μαζική έκρηξη στο λιμάνι της Βηρυτού θα «πληρώσουν το τίμημα». Έχει αποδώσει την καταστροφή στην έκρηξη 2.700 τόνων νιτρικού αμμωνίου, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή λιπασμάτων και εκρηκτικών.
Αλλά θα ήταν πολύ πιο εύκολο να επιτύχουμε τα υποσχόμενα θαύματα από το να επισκευάσουμε το κατεστραμμένο κύρος της άρχουσας κλίκας. Κανείς δεν εμπιστεύεται πλέον αυτήν την κυβέρνηση. Κανείς δεν πιστεύει οτιδήποτε λέει. Τώρα απαιτούν εξηγήσεις για την καταστροφή που τους έπληξε.
Ποιος είναι υπεύθυνος;
Η πρώτη ιδέα που ήρθε σε πολλούς ανθρώπους ήταν η πιθανότητα τρομοκρατικής επίθεσης. Δεδομένης της ακραίας αστάθειας στην περιοχή και της ιδιαίτερα ευάλωτης κατάστασης του Λιβάνου, μια τέτοια πιθανότητα δεν θα μπορούσε να αποκλειστεί. Αλλά δεν φαίνεται να είναι η πιο πιθανή εξήγηση τώρα.
Μια άλλη πιθανότητα ήταν η έκρηξη να οφειλόταν στην επέμβαση κάποιας ξένης δύναμης. Ο Λίβανος υπήρξε εδώ και καιρό αντικείμενο ανάμειξης από κάθε είδους ξένες δυνάμεις, οπότε και αυτή ήταν ίσως μια λογική υπόθεση. Οι υποψίες θα μπορούσαν να στραφούν προς την Ουάσινγκτον, όπου η επιθετική στάση του Ντόναλντ Τραμπ απέναντι στο Ιράν θα έκανε τον Λίβανο πιθανό στόχο.
Αλλά σε αυτό το εκρηκτικό μέρος του κόσμου, οι Αμερικανοί έχουν μάθει από την πικρή εμπειρία τους κινδύνους της άμεσης εμπλοκής στις χώρες της Μέσης Ανατολής. Αν επρόκειτο για μια τέτοια τρομοκρατική ενέργεια, θα ζητούσαν τις υπηρεσίες των φίλων τους στο Ισραήλ.
Οι σχέσεις μεταξύ του Λιβάνου και του Ισραήλ έγιναν ακόμη πιο τεταμένες στο πρόσφατο παρελθόν, με τις βίαιες εκρήξεις να γίνονται όλο και πιο συχνές στα σύνορα μεταξύ των δύο χωρών. Πριν από λίγο καιρό, μια ισραηλινή επίθεση στη Συρία σκότωσε έναν στρατιώτη της Λιβανέζικης Χεζμπολάχ, η οποία ορκίστηκε εκδίκηση. Ήταν λοιπόν οι Ισραηλινοί υπεύθυνοι;
Οι Ισραηλινοί αρνήθηκαν αμέσως κάθε ευθύνη για την έκρηξη στη Βηρυτό. Τέτοιες επίσημες αρνήσεις, φυσικά, μπορούν να γίνουν δεκτές με πολύ μεγάλη καχυποψία. Αλλά σ’ αυτή την περίπτωση, μπορεί να είναι αληθείς.
Εκτός από οτιδήποτε άλλο, μια τέτοια ξεκάθαρη άρνηση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις συνήθεις απαντήσεις του Ισραήλ σε κατηγορίες, οι οποίες δεν αποτελούν ούτε επιβεβαιώσεις ούτε αρνήσεις. Είναι εξαιρετικά ασυνήθιστο να απομακρύνθηκαν από αυτήν τη μέθοδο, κάτι που μας κάνει να κλίνουμε στην αντίληψη ότι η άρνησή τους είναι ειλικρινής – τουλάχιστον σ’ αυτή την περίπτωση.
Πολύ πιο ενδιαφέρουσα ήταν η αντίδραση της κυβέρνησης του Λιβάνου. Ο επικεφαλής της εσωτερικής ασφάλειας δήλωσε ότι η έκρηξη συνέβη σε μια περιοχή όπου αποθηκεύτηκαν ιδιαίτερα ισχυρές εκρηκτικές ύλες. Αυτό μπορεί να ισχύει. Αλλά αυτή είναι μια εξήγηση που δεν εξηγεί ακριβώς τίποτα.
Παρόλο που η ακριβής αιτία της έκρηξης δεν είναι ακόμη σαφής, είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι ένα τέτοιο τερατώδες γεγονός δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί αν δεν είχε σχέση με τη φοβερή διαφθορά που χαρακτηρίζει την κυρίαρχη καπιταλιστική ελίτ που λεηλατεί και εκμεταλλεύεται τον Λίβανο για πολλά χρόνια.
Μόνο τώρα, μετά από μια φοβερή καταστροφή, οι περισσότεροι Λιβανέζοι έμαθαν για την ύπαρξη 2.750 τόνων θανατηφόρου νιτρικού αμμωνίου, που είχαν αποθηκευτεί σε αποθήκη στο λιμάνι της πόλης και είχαν παραμείνει εκεί τα τελευταία έξι χρόνια.
Ωστόσο, δημόσια αρχεία και έγγραφα που δημοσιεύθηκαν στο Διαδίκτυο δείχνουν ότι ανώτεροι Λιβανέζοι αξιωματούχοι γνώριζαν για αυτήν την περίοδο ότι το νιτρικό αμμώνιο αποθηκεύτηκε στην αποθήκη 12 του λιμανιού της Βηρυτού. Και γνώριζαν καλά τους κινδύνους που εγκυμονούσε.
Μια καταστροφή που καραδοκούσε να συμβεί
Το Al Jazeera έριξε λίγο φως στην προέλευση αυτού του θανατηφόρου φορτίου:
«Το φορτίο νιτρικού αμμωνίου έφτασε στο Λίβανο τον Σεπτέμβριο του 2013, με ένα ρωσικό φορτηγό πλοίο που έφερε τη σημαία της Μολδαβίας. Το Rhosus, σύμφωνα με πληροφορίες από τον ιστότοπο παρακολούθησης πλοίων, Fleetmon, κατευθυνόταν από τη Γεωργία στη Μοζαμβίκη».
«Αναγκάστηκε να αγκυροβολήσει στη Βηρυτό αφού αντιμετώπισε τεχνικά προβλήματα στη θάλασσα, σύμφωνα με δικηγόρους που εκπροσωπούν το πλήρωμα του σκάφους. Όμως οι Λιβανέζοι αξιωματούχοι εμπόδισαν το σκάφος να πλεύσει και τελικά εγκαταλείφθηκε από τους ιδιοκτήτες και το πλήρωμά του – πληροφορίες που επιβεβαιώθηκαν εν μέρει από τον Fleetmon».
«Το επικίνδυνο φορτίο του πλοίου στη συνέχεια εκφορτώθηκε και τοποθετήθηκε στην αποθήκη 12 του λιμανιού της Βηρυτού, μια μεγάλη γκρίζα κατασκευή που βλέπει στον εθνική οδό στην κύρια είσοδο της πρωτεύουσας».
«Μήνες αργότερα, στις 27 Ιουνίου 2014, ο τότε διευθυντής του Τελωνείου του Λιβάνου Shafik Merhi έστειλε μια επιστολή που απευθύνεται σε έναν ανώνυμο « δικαστή επειγόντων ζητημάτων », ζητώντας λύση για το φορτίο, σύμφωνα με έγγραφα που κοινοποιήθηκαν στο διαδίκτυο».
«Οι τελωνειακοί υπάλληλοι έστειλαν τουλάχιστον πέντε ακόμη επιστολές τα επόμενα τρία χρόνια – στις 5 Δεκεμβρίου 2014, στις 6 Μαΐου 2015, στις 20 Μαΐου 2016, στις 13 Οκτωβρίου 2016 και στις 27 Οκτωβρίου 2017 – ζητώντας καθοδήγηση. Πρότειναν τρεις επιλογές: Εξάγετε το νιτρικό αμμώνιο, παραδώστε το στον λιβανικό στρατό ή πουλήστε το στην ιδιωτική εταιρεία εκρηκτικών του Λιβάνου».
«Μια επιστολή που εστάλη το 2016 σημείωσε ότι δεν υπήρχε “απάντηση” από δικαστές σε προηγούμενα αιτήματα.
Και έκανε έκκληση:
Λαμβάνοντας υπόψη τον σοβαρό κίνδυνο να παραμείνουν αυτά τα υλικά στην αποθήκη σε ακατάλληλες κλιματολογικές συνθήκες, επαναδιατυπώνουμε το αίτημά μας να ζητήσουμε από το υπουργείο ναυτιλίας να επανεξάγει αμέσως αυτά τα αγαθά για να διατηρήσει την ασφάλεια του λιμανιού και εκείνων που εργάζονται σε αυτό, ή να εξετάσει τη δυνατότητα πουλήσει αυτό το φορτίο στην εταιρεία εκρηκτικών του Λιβάνου.
“Και πάλι, δεν υπήρχε απάντηση”.»
«Ένα χρόνο αργότερα, ο Badri Daher, ο νέος διευθυντής τελωνειακής διοίκησης του Λιβάνου, έγραψε ξανά σε δικαστή».
«Στην επιστολή της 23ης Οκτωβρίου 2017, ο Νταχέρ κάλεσε τον δικαστή να αποφασίσει σχετικά με το ζήτημα λαμβάνοντας υπόψη τον κίνδυνο που εγκυμονεί … για τους εργαζόμενους η παραμονή αυτού του φορτίου στον τόπο που βρίσκεται ».
«Σχεδόν τρία χρόνια αργότερα, το νιτρικό αμμώνιο ήταν ακόμα στην αποθήκη».
Ένα διεφθαρμένο καπιταλιστικό καθεστώς
Ξένοι δημοσιογράφοι και παρατηρητές, οι οποίοι είναι ένοχοι είτε υπερβολικής αφέλειας είτε ακραίας ηλιθιότητας, ρωτούν πώς είναι δυνατόν να αποθηκευτούν τεράστιες ποσότητες εξαιρετικά εκρηκτικών υλικών για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα (προφανώς από το 2014) στη μέση μιας πυκνοκατοικημένης περιοχής στο κέντρο της πρωτεύουσας της χώρας;
Μπορεί να θεωρούν τέτοια πράγματα εκπληκτικά. Και έμειναν ακόμη πιο έκπληκτοι όταν έμαθαν ότι κανείς δεν έθεσε ερωτήματα σχετικά με αυτήν την απίστευτη κατάσταση. Δεν πραγματοποιήθηκαν επιθεωρήσεις. Ή, εάν θέλετε, δεν δόθηκαν ποτέ αναφορές, δεν έγιναν συλλήψεις, και αυτό το τεράστιο βαρέλι πυρίτιδας έμεινε εκεί μέχρι που ανατίναξε το λιμάνι της Βηρυτού.
Αλλά κανένας στον Λίβανο δεν ονειρεύεται να κάνει τέτοιες ερωτήσεις, για ένα πολύ καλό λόγο που είναι γνωστός σε αυτούς. Έτσι γίνεται η διαχείριση των δημόσιων υποθέσεων στον Λίβανο. Έτσι είναι τα πράγματα. Έτσι, θα είναι πάντα, εφ ‘όσον το σημερινό σάπιο σύστημα συνεχίσει να υπάρχει.
Οι περισσότεροι Λιβανέζοι έχουν πολύ ξεκάθαρη άποψη για το ποιες είναι οι βασικές αιτίες: η φοβερή κακοδιαχείριση σε ένα κράτος που διευθύνεται από μια διεφθαρμένη αστική τάξη. Το λιμάνι της Βηρυτού είναι γνωστό στους ντόπιους ως η «σπηλιά του Αλί Μπαμπά και των 40 κλεφτών» – ένα μέρος όπου οι τεράστιες ποσότητες κρατικού χρήματος υφαρπάζονται και μεγάλες δωροδοκίες γίνονται σε αξιωματούχους για να αποφευχθεί η ανάγκη καταβολής φόρων.
Οι πολιτικοί και οι γραφειοκράτες έχουν ξεφύγει από αυτά τα εγκλήματα για δεκαετίες. Αλλά όλα τα πράγματα έχουν το όριό τους. Και τα όρια υπομονής των μαζών στο Λίβανο έχουν πλέον εξαντληθεί. Η χθεσινή έκρηξη ήταν μόνο η τελευταία σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι.
Το Al Jazeera ανέφερε τα λόγια της Ρίμα Ματζέντ, Λιβανέζας κοινωνιολόγου και ακτιβίστριας :
«Η Βηρυτός έχει καταστραφεί και όσοι κυβέρνησαν αυτήν τη χώρα τις τελευταίες δεκαετίες δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτό. Είναι εγκληματίες και αυτό είναι πιθανώς το μεγαλύτερο από τα (πάρα πολλά) εγκλήματά τους μέχρι τώρα».
Οικονομική κατάρρευση
Η συμμορία των κλεφτών που διευθύνει τη χώρα προέδρευσε σε μια άνευ προηγουμένου οικονομική κατάρρευση. Αυτοί οι άνθρωποι είναι διεφθαρμένοι ως το μεδούλι. Σημειώθηκε μία μεγάλη κατάρρευση της λιβανικής λίρας. Η λίρα έχει χάσει ένα τεράστιο μέρος της αξίας της.
Όμως, ενώ η επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία είναι ένα αμερικάνικο δολάριο ανά 1.500 λίρες Λιβάνου, στη μαύρη αγορά είναι δυνατόν να αγοράσετε στις 4.300 λίρες ανά δολάριο. Οι πλούσιοι μπορούν έκαναν μια γρήγορη «αρπαχτή» κερδοσκοπώντας με το νόμισμα ενώ ο υπερπληθωρισμός έχει καταστρέψει το βιοτικό επίπεδο των φτωχών και έχει εξαφανίσει τις αποταμιεύσεις μίας ζωής της μεσαίας τάξης.
Μια μικρή χούφτα εξαιρετικά πλούσιων καπιταλιστικών παρασίτων έχουν κάνει τεράστιες περιουσίες μέσω εξαπάτησης, κλοπής και διαφθοράς. Έχουν λεηλατήσει τα δημόσια οικονομικά, πλουτίζοντας την στιγμή που αύξησαν το χρέος του Λιβάνου στο σημείο που έφτασε στην χρεοκοπία το Μάρτιο. Έχουν κυριολεκτικά χρεοκοπήσει τη χώρα.
Η κυβέρνηση στρέφει τις ελπίδες της στο ΔΝΤ και σε άλλους διεθνείς οργανισμούς για δανεισμό. Αλλά οι διεθνείς αστοί δεν ήθελαν ιδιαίτερα να παραδώσουν μεγάλα ποσά μετρητών σε ένα σωρό διεφθαρμένους απατεώνες στη Βηρυτό.
Όχι ότι ανησυχούσαν ιδιαίτερα για τις ηθικές πτυχές της διαφθοράς, αλλά απλώς φοβόντουσαν (πολύ σωστά), πως οι κύριοι στη Βηρυτό θα τσέπωναν τα μετρητά και θα έπαιρναν νέα δάνεια, τα οποία δεν θα ήταν σε θέση να εξοφλήσουν.
Κατά συνέπεια, δεν βιάζονταν να βάλουν το χέρι στην τσέπη. Τώρα, ωστόσο, αντιμέτωποι με μια ανθρώπινη τραγωδία φρικτών διαστάσεων, θα αναγκαστούν να δώσουν τουλάχιστον κάτι. Και πάλι, όχι τόσο για ανθρωπιστικούς λόγους όσο από το φόβο των συνεπειών της πλήρους κατάρρευσης του Λιβάνου σε ολόκληρη την περιοχή.
Αλλά η λεγόμενη ξένη βοήθεια δεν θα λύσει τα προβλήματα του Λιβάνου. Μόνο η συσσώρευση περισσότερων χρεών δεν θα λύσει τίποτα. Κανένα από τα βασικά προβλήματα δεν θα αντιμετωπιστεί και ο λαός του Λιβάνου θα κληθεί να πληρώσει το λογαριασμό.
Το ξέσπασμα της πανδημίας του COVID-19, η οποία έπληξε τον Λίβανο πιο σκληρά από τις περισσότερες χώρες, ήρθε να προσθέσει στη γενικευμένη δυστυχία. Οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την επιλογή είτε να λιμοκτονούν στο σπίτι είτε να διακινδυνεύουν τον θάνατο από την μόλυνση.
Κάτω το διεφθαρμένο καθεστώς!
Όσο η ζωή στον Λίβανο ελέγχεται από λίγους άπληστους δισεκατομμυριούχους και τις διεφθαρμένες πολιτικές μαριονέτες τους, τίποτα ουσιαστικά δεν θα αλλάξει.
Η Χεζμπολάχ, η οποία ισχυρίζεται ότι υπερασπίζεται τους φτωχούς, ηγήθηκε μιας κυβέρνησης εθνικής ενότητας που προέκυψε μετά από τις εκλογές του 2018. Τι έκανε όμως για να βοηθήσει τους φτωχούς και την εργατική τάξη; Έχει εφαρμόσει πολιτικές λιτότητας, οι οποίες είναι αντίθετες προς τα συμφέροντα των ανθρώπων που την ψήφισαν.
Η νέα κυβέρνηση του Λιβάνου, με επικεφαλής τον Χασάν Ντιάμπ, απέτυχε παταγωδώς να αντιμετωπίσει κάποιο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα. Αυτό δεν πρέπει να σοκάρει κανέναν, όπως ποτέ δεν είχε ποτέ τέτοιο σκοπό. Η κυβέρνηση υποστηρίζεται από τη Χεζμπολάχ, το Κίνημα Αμάλ και το Ελεύθερο Πατριωτικό Κίνημα.
Αυτά τα κόμματα και πολιτικοί συμμετείχαν στην τελευταία κυβέρνηση, η οποία διοικούσε τη χώρα για πάνω από δύο χρόνια. Δεν είναι μια κυβέρνηση αλλαγής, αλλά μια κυβέρνηση του status quo που οδήγησε τον Λίβανο στο αδιέξοδο που αντιμετωπίζει σήμερα.
Δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη στα ημίμετρα των πολιτικών στην εξουσία. Όλοι τους πρέπει να εκδιωχθούν. Οι μάζες μπορούν να εμπιστεύονται μόνο τις δικές τους δυνάμεις.
Απαιτούνται θεμελιώδεις αλλαγές
Πέρυσι, η χώρα συγκλονίστηκε από μαζικές διαδηλώσεις, που ένωσαν ένωσαν όλα τα τμήματα των εκμεταλλευομένων εναντίον της κυβέρνησης, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια των θρησκευτικών διχασμών.
Σε μια μικρή χώρα έξι εκατομμυρίων, σχεδόν 2 εκατομμύρια διαδηλωτές βγήκαν στους δρόμους απαιτώντας την πτώση της κυβέρνησης. Αυτή ήταν μια πραγματική έμπνευση για τους εργαζόμενους και τους νέους σε όλη τη Μέση Ανατολή και σε όλο τον κόσμο.
Ακόμη και η πανδημία του κορωνοϊού δεν έχει σταματήσει την επανάσταση. Στις 28 Απριλίου εργαζόμενοι βγήκαν ξανά στους δρόμους του Λιβάνου σε μια ανοιχτή επίδειξη δύναμης εναντίον της κυβέρνησης.
Εργάτες και νέοι του Λιβάνου!
Ήρθε η ώρα να τερματιστεί αυτή η απαράδεκτη κατάσταση.
Αυτό που απαιτείται δεν είναι αυτή ή η άλλη μεταρρύθμιση, αλλά μια θεμελιώδης αλλαγή – μια επανάσταση, στην πραγματικότητα.
Στα χέρια σας κρατάτε τεράστια δύναμη. Ούτε μία λάμπα δεν ανάβει, ούτε ρόδα δεν γυρίζει, ούτε τηλέφωνο δεν χτυπάει χωρίς την άδεια της εργατικής τάξης.
Είναι απαραίτητο να κινητοποιηθεί αυτή η δύναμη για να ανατραπεί το φαύλο, διεφθαρμένο και άδικο καθεστώς που έχει φέρει τη χώρα σας στη σημερινή θλιβερή της κατάσταση.
Μην ακούτε εκείνους που προσπαθούν να σας πείσουν να μείνετε μακριά από τους δρόμους, να περιμένετε καλύτερες στιγμές, να πιστέψετε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που σας οδήγησαν σε αυτή την καταστροφική κατάσταση θα κάνουν τώρα θαύματα για λογαριασμό σας.
Αυτό είναι ένα ψέμα, ένα κατάφωρο, σκανδαλώδες ψέμα – όπως όλα τα άλλα ψέματα που σας έλεγαν για τόσο καιρό.
Δεν μπορείτε να έχετε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση και καμία εμπιστοσύνη σε εκείνα τα κόμματα και τους ηγέτες που την υποστηρίζουν, άμεσα ή έμμεσα.
Ιδιαίτερα επικίνδυνες και αντεπαναστατικές είναι εκείνες οι δυνάμεις που επιδιώκουν να σας διαχωρίσουν με βάση θρησκευτικές ή φυλετικές γραμμές. Η μόνη δύναμη της εργατικής τάξης έγκειται στην ενότητα της. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν ή οτιδήποτε να την υπονομεύσει.
Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι, Σουνίτες και Σιίτες, άνδρες και γυναίκες όλοι οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι πρέπει να παραμείνουν ενωμένοι ενάντια στον κοινό εχθρό. Ενωμένοι θα νικήσουμε διασπασμένοι θα χάσουμε! Ας είναι αυτό το μαχητικό σύνθημα της λιβανικής σοσιαλιστικής επανάστασης!
Οι μάζες μπορούν να εμπιστεύονται μόνο τις δικές τους δυνάμεις. Μόλις κινητοποιηθούν για να αλλάξουν την κοινωνία, καμία δύναμη στη γη δεν μπορεί να τις σταματήσει!
Άλαν Γουντς
5 Αυγούστου 2020
