Η επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στους εργαζόμενους ξεκίνησε σε όλα τα μέτωπα. Η αύξηση των έμμεσων φόρων, η προαναγγελία της ανατροπής των ασφαλιστικών κατακτήσεων και της αλλαγής των εργασιακών σχέσεων σε βάρος των εργαζόμενων, δείχνουν σε όλη την κοινωνία το αληθινό πρόσωπο της κυβέρνησης της ΝΔ, γκρεμίζοντας και τις τελευταίες αυταπάτες για τις «φιλολαϊκές» της προθέσεις.
Η αύξηση του ΦΠΑ προστέθηκε στα απανωτά χτυπήματα που δέχεται εδώ και καιρό το εργατικό εισόδημα από την έκρηξη της ακρίβειας, σε μια εποχή που η κυβέρνηση για να εξυπηρετήσει τα αφεντικά της μείωσε με ειδικό νόμο τη φορολογία στα κέρδη των Α.Ε από 35% σε 25%. Ο Φ.Π.Α, ως φόρος κατανάλωσης, πλήττει πολύ περισσότερο τους εργαζόμενους από τη στιγμή που η εργατική τάξη είναι η τάξη που δαπανά το μεγαλύτερο μέρος του εισοδήματός της για βασικά καταναλωτικά αγαθά. Είναι χαρακτηριστικό ότι κάθε εργατική οικογένεια θα επιβαρυνθεί εξαιτίας της αύξησης του ΦΠΑ επιπλέον με 306 ευρώ φέτος και 476 ευρώ το 2006 («ΤΑ ΝΕΑ»-30/3/05).
Επέλαση σε «εργασιακά» – ασφαλιστικό
Στο ζήτημα των εργασιακών σχέσεων, ανακοινώθηκε επίσημα πια η πρόθεση της κυβέρνησης για «ελαστικά» ωράρια και μείωση στις αμοιβές των υπερωριών. Αν εφαρμοστεί αυτή η πολιτική θα σημάνει την οριστική κατάργηση του «8ώρου» και ουσιαστικά θα επιχειρήσει να επαναφέρει την εργατική τάξη στις συνθήκες ζωής του 19ου αιώνα.
Στο «Ασφαλιστικό» για πρώτη φορά η κυβέρνηση έθεσε ανοικτά το ζήτημα αντεργατικών αλλαγών, με πρόσχημα την ανάγκη να εξασφαλιστεί η βιωσιμότητα των ταμείων. Αυτό που κρύβει επιμελώς όμως, είναι το ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την χρεοκοπία των Ταμείων είναι η αστική τάξη και το κράτος. Σύμφωνα με την πρόσφατη σχετική έρευνα της ΓΣΣΕ τα χρέη των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ ανέρχονται σε 2,5 δις ευρώ, ενώ το κράτος χρωστάει 9 δις ευρώ! Επιπλέον, ο διοικητής του ΙΚΑ αποκάλυψε ότι σήμερα το 25% των επιχειρήσεων, δεν πληρώνει καθόλου ασφαλιστικές εισφορές («Ελευθεροτυπία» 15/4).
Για την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο!
Το άλλοθι για τη λήψη αυτών των μέτρων, όπως προέκυψε από την ομιλία του Καραμανλή στη Βουλή στις 15/4, είναι τα σημάδια κρίσης στην ελληνική οικονομία, που επιβάλουν τάχα για το «καλό του έθνους» να παρθούν «επώδυνα μέτρα», χωρίς να υπολογίζεται από την κυβέρνηση το πολιτικό κόστος… Αυτή η ψευτο-γενναιότητα ανάληψης του πολιτικού κόστους για το «καλό του έθνους», είναι μια άθλια δημαγωγία, που προσπαθεί να κρύψει το γεγονός ότι η κυβέρνηση της ΝΔ εκτελεί πιστά της εντολές του κεφαλαίου.
Πραγματικά, όπως έδειξαν οι πρόσφατες προβλέψεις που κοινοποίησε στις αρχές του Απρίλη η Κομισιόν, οι ρυθμοί ανάπτυξης του ΑΕΠ μειώνονται μέσα στο 2005 στο 2,5%, δημιουργώντας χαμηλές προσδοκίες για έσοδα από τη φορολογία και συμπιέζοντας έτσι το ήδη διογκωμένο δημόσιο χρέος. Όπως μάλιστα υποστηρίζουν στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος «με δυσκολία εντοπίζεται τομέας της οικονομικής δραστηριότητας στον οποίο η αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης να είναι σε επίπεδα συγκρίσιμα με εκείνα των προηγούμενων ετών…» («Ελευθεροτυπία» 03/04/2005). Όμως για αυτή την κατάσταση δεν ευθύνονται οι εργαζόμενοι, γιατί αυτοί δεν ασκούν τον παραμικρό έλεγχο στην οικονομία. Αυτοί που ελέγχουν την οικονομία είναι μια χούφτα καπιταλιστές και κατ’ επέκταση είναι αυτοί που ευθύνονται για την κρίση της.
Η αιτία για την πτώση των ρυθμών ανάπτυξης βρίσκεται στην απροθυμία αυτών των κυρίων να επενδύσουν στην παραγωγή τα τεράστια κέρδη που εξασφάλισαν τα τελευταία χρόνια μέσα από τα κοινοτικά κονδύλια, τις κρατικές χρηματοδοτήσεις και επιχορηγήσεις, τα μεγάλα έργα, την διαρκή συρρίκνωση των μισθών και την υπερεκμετάλλευση των ελλήνων και μεταναστών εργατών. Ομοίως, η υπερδιόγκωση του δημόσιου χρέους οφείλεται στις τεράστιες κρατικές δαπάνες για τα έργα υποδομής και τα έργα για την Ολυμπιάδα που κατέληξαν κι αυτές στις τσέπες των καπιταλιστών, όπως επίσης στις τσέπες μερικών ντόπιων και ξένων παρασίτων ιδιοκτητών τραπεζών – επίλεκτων στελεχών της ίδιας τάξης – καταλήγουν και τα τοκοχρεολύσια που επιβαρύνουν κάθε χρόνο τον κρατικό προϋπολογισμό, κάνοντάς τον ελλειμματικό. Και οι ίδιοι λοιπόν, που βυθίζουν την οικονομία σε κρίση μετατρέποντας τον ιδρώτα των εργαζόμενων σε κότερα, βίλες, μερίσματα και καταθέσεις, έχουν τώρα το θράσος να ζητούν από τους εργαζόμενους κι άλλες θυσίες ως «επενδυτικό κίνητρο». Είναι καιρός αυτοί οι κύριοι να πληρώσουν!
Οι ηγεσίες φτιάχνουν συναίνεση – οι εργαζόμενοι θέλουν αγώνες
Στην προσπάθειά της να περάσει την ολομέτωπη επίθεση στην εργατική τάξη η κυβέρνηση έχει για σύμμαχο την επί της ουσίας συναινετική στάση της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ, η οποία αρκείται μόνο σε αόριστες και ανέξοδες αντιπολιτευτικές κορώνες, χωρίς να δεσμεύεται για τίποτα απέναντι στους εργαζόμενους.
Στα ίδια συναινετικά πλαίσια κινείται και η ηγεσία της ΓΣΣΕ, που αντί να ανακοινώσει ένα απεργιακό αγωνιστικό πρόγραμμα απέναντι στην επίθεση κυβέρνησης και αστικής τάξης, προτείνει να φορολογηθούν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι για να σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία (περιβόητες δηλώσεις Πολυζογώπουλου) και απειλεί την κυβέρνηση με …προσφυγές στα δικαστήρια αν θιγούν εργασιακά δικαιώματα («Ελευθεροτυπία» 16/4)!
Η μόνη υπαρκτή αντιπολίτευση σήμερα είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, που στις κινητοποιήσεις της 17η Μάρτη έδειξαν ξεκάθαρα ότι θέλουν να αγωνιστούν. Η μεγάλη συμμετοχή που υπήρξε στην απεργία, ιδιαίτερα σε μεγάλες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, βάζει το καθήκον στις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ να συντονίσουν και να κλιμακώσουν τον αγώνα των εργαζόμενων. Πρέπει άμεσα να καταγγελθεί από την ΓΣΣΕ η διετής συμφωνία εργασιακής ειρήνης που υπογράφθηκε πέρσι με τον ΣΕΒ και να εφαρμοστεί ένα απεργιακό πρόγραμμα με προετοιμασία και οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς, που θα ξεκινά άμεσα από μια 24ωρη γενική απεργία με διεκδικήσεις ενάντια στην λιτότητα, την ακρίβεια, τις ιδιωτικοποιήσεις, τις αλλαγές στα «εργασιακά» και το «Ασφαλιστικό», σηματοδοτώντας έτσι την αναγκαία μαζική αντεπίθεση του εργατικού κινήματος για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των κατακτήσεών του.
