Στις 3 Φλεβάρη ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σ. Δημήτρης Κουτσούμπας παραχώρησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη στην τηλεοπτική εκπομπή «Στον Ενικό» (STAR CHANEL) και τον δημοσιογράφο Νίκο Χατζηνικολάου (μπορείτε να δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη στην ιστοσελίδα enikos.gr). Η συνέντευξη αυτή, συμπύκνωσε τις αντιφάσεις, αλλά και τα νέα, σημαντικά από μαρξιστική σκοπιά στοιχεία που αναδεικνύονται στην πολιτική του κόμματος από το πρόσφατο, 19ο συνέδριο και μετά.
Πεισματική αγνόηση του Λενινιστικού Ενιαίου Μετώπου
Στη συνέντευξη ο σ. Κουτσούμπας αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε αυτοκριτική για τη ζημιά που προκαλεί στο ΚΚΕ, αλλά και στην εργατική τάξη η άρνηση κάθε συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και με αντικείμενο την πάλη για τις στοιχειωδέστερες ταξικές διεκδικήσεις. Δυστυχώς, έδειξε ξανά ότι η ηγεσία του ΚΚΕ αγνοεί πεισματικά την τακτική του Ενιαίου Εργατικού Μετώπου, πάνω στην οποία ο Λένιν θεμελίωσε την Κομμουνιστική Διεθνή με σκοπό να αποσπαστούν οι εργατικές μάζες από την επιρροή της σοσιαλδημοκρατίας.
Ο σ. Γραμματέας τόνισε σωστά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ γίνεται σοσιαλδημοκρατικός. Όμως αυτό που από μαρξιστική σκοπιά έχει σημασία, δεν είναι η διαπίστωση του προφανούς, αλλά η επεξεργασία της κατάλληλης τακτικής για το κέρδισμα στον κομμουνισμό των δεκάδων χιλιάδων που αρχίζουν να απογοητεύονται από τη δεξιά στροφή της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Για την εκπλήρωση αυτού του καθήκοντος οι προειδοποιήσεις δεν αρκούν. Χρειάζεται το χτίσιμο ζωντανών δεσμών με τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ. Η Λενινιστική τακτική του Ενιαίου Μετώπου είναι η μόνη κατάλληλη. Δεν προϋποθέτει καθόλου προγραμματικές υποχωρήσεις. Επιβάλει όμως, αντί για αμήχανους, σεχταριστικούς αφορισμούς, μια διαρκή «επίθεση ενότητας» στον ΣΥΡΙΖΑ, στη βάση συγκεκριμένων ταξικών διεκδικήσεων, που θα συνδυάζεται με αμείλικτη κριτική, από τη σκοπιά της υπεράσπισης ενός γνήσιου μαρξιστικού προγράμματος. Μόνο αυτή η τακτική θα βοηθήσει τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ να καταλάβει γρηγορότερα το αδιέξοδο της σοσιαλδημοκρατικής κατεύθυνσης της ηγεσίας της.
Αναμφισβήτητα, ένα τμήμα των μαζών που ακολουθούν τον ΣΥΡΙΖΑ θα δώσει δίκιο στην κριτική της ηγεσίας του ΚΚΕ, μετά από την πολύ πιθανή εμπειρία μιας δεξιάς πορείας της ηγεσίας του πρώτου στην εξουσία. Χωρίς όμως την παρακαταθήκη της αλληλέγγυας, ενωτικής δράσης σήμερα ενάντια στην επίθεση των κυβερνήσεων της άρχουσας τάξης, το τμήμα αυτό των μαζών θα συνεχίσει να δυσπιστεί για το ΚΚΕ, χρεώνοντάς του μερίδιο ευθυνών για τις απανωτές ήττες όλων των τελευταίων ετών.
Πρόγραμμα εργατικής δημοκρατίας χωρίς στάδια
Το πιο ενδιαφέρον μέρος της συνέντευξης του σ. Δ. Κουτσούμπα ήταν εκείνο που αφορούσε τα ζητήματα της εξουσίας, του σοσιαλισμού και της εμπειρίας της ΕΣΣΔ. Παρά την αναμενόμενη υπεράσπιση της «μεγάλης συνεισφοράς του Στάλιν στην υπόθεση του σοσιαλισμού», ο Γραμματέας του ΚΚΕ δεν δίστασε να μιλήσει ανοικτά για το «λάθος» της κατάργησης της εξουσίας των σοβιέτ στην ΕΣΣΔ στο Σύνταγμα του 1936. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε ότι σύμφωνα με την τεκμηριωμένη κριτική του Τρότσκι στην περίφημη «Προδομένη Επανάσταση», αυτή η συνταγματική αλλαγή αποτέλεσε την τυπική ταφόπλακα της εργατικής δημοκρατίας.
Ο σ. Κουτσούμπας φυσικά, ούτε αναφέρθηκε στον Τρότσκι, ούτε προσέγγισε την ολοκληρωμένη ανάλυση του μεγάλου μαρξιστή επαναστάτη για το ζήτημα αυτό. Και μόνο η αναφορά του όμως, σε ένα πραγματικό «λάθος» (φυσικά δεν ήταν ένα απλό λάθος αλλά η φυσική απόρροια του προχωρημένου γραφειοκρατικού εκφυλισμού) που «αποδυνάμωσε τον σοσιαλισμό» και έλαβε χώρα στην «καρδιά» της σταλινικής περιόδου, αντανακλά μια καθαρή μετατόπιση προς τη ορθή μαρξιστικά κατεύθυνση.
Η διακριτική αλλά διακριτή τήρηση αποστάσεων από σημαντικά στοιχεία της σταλινικής πολιτικής παράδοσης που μέχρι σήμερα θεωρούνταν «ιερά», κορυφώθηκε με τις αναφορές που έκανε ο Δ. Κουτσούμπας στην ανάγκη για εκλογή και ανακλητότητα όλων των αξιωματούχων σε μια επαναστατική εξουσία. H υπεράσπιση της πιο γνήσιας μορφής εργατικής δημοκρατίας με επίκεντρο εκλεγμένα και ανακλητά συμβούλια στους χώρους δουλειάς στην οποία προέβη ο σ. Κουτσούμπας, είναι κάτι εντελώς ασυνήθιστο για έναν Γραμματέα του ΚΚΕ τα τελευταία 80 χρόνια.
Συνυπολογίζοντας το περιεχόμενο αυτής της συνέντευξης με την επίσημη απόπειρα «αποκατάστασης του επαναστατικού χαρακτήρα του κόμματος», πρόσφατοι σταθμοί της οποίας υπήρξαν η ανοικτή και σε ορθή κατεύθυνση κριτική στα πολιτικά πεπραγμένα του Χαρίλαου Φλωράκη μέσα από την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση», καθώς και η παραδοχή ότι τα κομμουνιστικά κόμματα δεν είχαν επαναστατική στρατηγική κατά τον Β Παγκόσμιο πόλεμο σε πρόσφατη ομιλία του Μάκη Μαΐλη (δημοσιεύθηκε στο «Ριζοσπάστη»στις 26/1/14), δεν μπορούμε παρά να διαπιστώσουμε την ύπαρξη μιας πολύ σημαντικής πολιτικής στροφής.
Μήπως τελικά η ηγεσία του ΚΚΕ μετεξελίσσεται σε «τροτσκιστική», σύμφωνα με την κατηγορία που της εκτοξεύουν τόσο οι λιγοστοί και καθόλου φημισμένοι για το αντιπολιτευτικό τους θάρρος εσωκομματικοί της αντίπαλοι, όσο και οι συμπαθούντες τους από την ιστοσελίδα iskra.gr, συνδιεκδικητές της κλασσικής σταλινικής παράδοσης των «ενδιάμεσων προοδευτικών σταδίων»; Θα ήταν μια πολύ σοβαρή πολιτική πράξη από την πλευρά της αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που ο Τρότσκι ήταν ο μαρξιστής θεωρητικός που ανέπτυξε την πιο συνεπή, συγκροτημένη και πάνω από όλα, έγκαιρη κριτική των σταλινικών «λαθών», που μόλις σήμερα η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ ανακαλύπτει.
Σε κάθε περίπτωση πάντως, για όλους τους κομμουνιστές της χώρας αναδεικνύεται ένα σημαντικότερο ζήτημα από την ακριβή διερεύνηση των θεωρητικών επιρροών της ηγεσίας του ΚΚΕ. Είναι η δυνατότητα που δημιουργείται ώστε μέσα από τις λογικές συνέπειες και προεκτάσεις της αριστερής προγραμματικής στροφής του ΚΚΕ, χιλιάδες κομμουνιστές να απορρίψουν τις επιζήμιες κλασσικές αντιλήψεις και μεθόδους του σταλινισμού, που οδήγησαν το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα σε αδιέξοδο και δυστυχώς επιβιώνουν ακόμα ισχυρά στις ηγεσίες και των δύο μαζικών αριστερών κομμάτων της χώρας.
