Το κείμενο που ακολουθεί είναι τα πρόχειρα αδιόρθωτα πρακτικά μιας συζήτησης που πραγματοποιήθηκε τον Απρίλιο του 1939, μεταξύ του Τρότσκι και άγγλων τεταρτοδιεθνιστών, οι οποίοι έθεσαν μια σειρά ερωτήματα σχετικά με την ανάπτυξη της 4ης Διεθνούς στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Στην απάντησή του, ο Τρότσκι σκιαγράφησε τους κύριους λόγους για την απομόνωση και την αργή πρόοδο της 4ης Διεθνούς κατά τα πρώτα στάδια της ανάπτυξής της και επεσήμανε πως μια νέα στροφή στην παγκόσμια κατάσταση, όπως ο επερχόμενος πόλεμος, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε μια ριζική αλλαγή στο ρυθμό της ανάπτυξης, την κοινωνική σύνθεση και της σχέσης με το μαζικό κίνημα της 4ης Διεθνούς.
Η επιμέλεια βασίστηκε σε μετάφραση που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Νέα Πορεία» [1978] λαμβάνοντας υπόψη και το αντίστοιχο αγγλικό κείμενο.
Παλεύοντας κόντρα στο ρεύμα
Τρότσκι: Ναι, το ζήτημα είναι γιατί δεν προοδεύουμε ανάλογα με την αξία των αντιλήψεών μας που δεν είναι τόσο ασήμαντες όπως πιστεύουν μερικοί φίλοι. Δεν προοδεύουμε πολιτικά.
Ναι, είναι ένα γεγονός που αποτελεί έκφραση μιας γενικότερης παρακμής του εργατικού κινήματος τα τελευταία 15 χρόνια. Αυτή είναι η πιο γενική αιτία. Όταν το επαναστατικό κίνημα γενικά παρακμάζει, όταν η μια ήττα ακολουθεί την άλλη, όταν ο φασισμός εξαπλώνεται στον κόσμο, όταν ο επίσημος «μαρξισμός» αποτελεί τον πιο ισχυρό μηχανισμό εξαπάτησης των εργατών κλπ., τα επαναστατικά στοιχεία είναι αναγκασμένα, αναπόφευκτα να παλεύουν ενάντια στο γενικό ιστορικό ρεύμα, ακόμα κι όταν οι ιδέες μας και οι ερμηνείες που δίνουμε είναι τόσο ακριβείς και ορθές, όσο θα μπορούσε να απαιτήσει κανείς.
Αλλά οι μάζες δεν εκπαιδεύονται με θεωρητικές προγνώσεις, αλλά με τις γενικές εμπειρίες της ζωής τους. Είναι η γενικότερη εξήγηση -όλη η κατάσταση είναι εναντίον μας- πρέπει να υπάρξει μια στροφή στην ταξική συνειδητοποίηση, στα συναισθήματα, στις διαθέσεις των μαζών. Μια στροφή που θα δημιουργήσει για μας τη δυνατότητα μιας μεγάλης πολιτικής επιτυχίας.
Θυμάμαι κάποιες συζητήσεις το 1927 στη Μόσχα, την εποχή που ο Τσιανγκ Κάϊ Σεκ κατάφερε να καθηλώσει τους κινέζους εργάτες.Το προβλέψαμε αυτό 10 μέρες νωρίτερα και ο Στάλιν μας αντέταξε το επιχείρημα ότι ο Μποροντίν αγρυπνούσε. (Στρατιωτικός και διπλωματικός αρχισύμβουλος της Διεθνούς στην κινέζικη εθνικιστική κυβέρνηση στα μέσα της δεκαετίας του 1920. Το κύριο καθήκον του ήταν να αποτρέψει την εγκατάλειψη του Κουομιτάνγκ απ’ τους κινέζους κομμουνιστές και το να ακολουθήσουν μια ανεξάρτητη πολιτική ενάντια στον Τσιανγκ Κάϊ Σεκ. Ανακαλέστηκε από την Κίνα τον Ιούλη του 1927 αφού η αριστερή πτέρυγα του Κουομιτάνγκ διέγραψε τους κομμουνιστές από τις γραμμές του). Ότι δεν θα δινόταν η ευκαιρία στον Τσιανγκ Κάϊ Σεκ να προδώσει και άλλα τέτοια. Νομίζω ότι η τραγωδία εκδηλώθηκε 8-10 μέρες μετά την πρόβλεψή μας και οι σύντροφοί μας εκφράσανε την αισιόδοξη υπόθεση ότι αφού η ανάλυσή μας ήταν τόσο ξεκάθαρη, ο καθένας θα το έβλεπε και στα σίγουρα πια θα κερδίζαμε το κόμμα με το μέρος μας. Απάντησα τότε ότι ο στραγγαλισμός της κινέζικης επανάστασης είχε χίλιες φορές μεγαλύτερη σημασία για τις μάζες από τις δικές μας προβλέψεις. Οι προβλέψεις μας μπορούν να κερδίσουν μερικούς διανοούμενους που ενδιαφέρονται για αυτά τα πράγματα, αλλά όχι τις μάζες. Η στρατιωτική νίκη του Τσιανγκ Κάϊ Σεκ θα προκαλέσει αναπόφευκτα μια καθίζηση που δεν ευνοεί την ανάπτυξη μιας επαναστατικής φράξιας.
Από το 1927 και δώθε είχαμε μονάχα μια σειρά από ήττες. Μοιάζουμε με μια ομάδα που προσπαθεί να σκαρφαλώσει σε ένα βουνό και είναι υποχρεωμένη να αντιμετωπίζει διαρκώς κατολισθήσεις, χιονοστιβάδες. Στην Ασία και στην Ευρώπη δημιουργούνται διαθέσεις απογοήτευσης στις μάζες. Άκουσαν κάτι ανάλογο με αυτά που λέμε τώρα και από το ΚΚ και είναι απαισιόδοξες. Αυτή είναι η γενική ψυχική διάθεση των εργατών. Είναι η πιο γενική αιτία.
Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από το γενικό ιστορικό ρεύμα – από το γενικό συσχετισμό δυνάμεων. Το ρεύμα είναι εναντίον μας. Αυτό είναι ξεκάθαρο. Θυμάμαι την περίοδο 1908-1913 στη Ρωσία. Και τότε επίσης είχαμε μια περίοδο αντίδρασης. Το 1905 είχαμε τους εργάτες μαζί μας, από το 1905 και μάλιστα από το 1907 αρχίζει η μεγάλη αντίδραση.
Όλοι σκαρφιζόντουσαν συνθήματα και μέθοδες για να κερδίσουν τις μάζες, μα κανείς δεν τις κέρδιζε -ήταν απογοητευμένες. Τον καιρό εκείνο το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να εκπαιδεύουμε στελέχη μα και αυτά έφυγαν.
Είχαμε μια σειρά διασπάσεις ή προς τα’ αριστερά ή προς τα δεξιά ή προς το συνδικαλισμό κλπ. Ο Λένιν απόμεινε με μια μικρή ομάδα, μια σέχτα, στο Παρίσι, αλλά με την πεποίθηση ότι θα εμφανιζόντουσαν νέες δυνατότητες ανόδου. Εμφανίστηκαν το 1913. Είχαμε μια νέα άνοδο, αλλά ήρθε ο πόλεμος και τη διέκοψε. Στη διάρκεια του πολέμου επικρατούσε νεκρική σιγή ανάμεσα στους εργάτες.
Η συνδιάσκεψη στο Τσίμερβαλντ ήταν μια συνδιάσκεψη στοιχείων πολύ συγχυσμένων στην πλειοψηφία τους. Στα βάθη των μαζών στα χαρακώματα και αλλού υπήρχε μια νέα διάθεση αλλά ήταν τόσο αδιόρατη και τρομοκρατημένη που δεν μπορούσαμε να τη φτάσουμε και να της δώσουμε έκφραση. Γι αυτό το κίνημα φάνηκε φτωχό στα ίδια του τα μάτια και ακόμα και τα στοιχεία που συναντήθηκαν στο Τσίμερβαλντ κινήθηκαν προς τα δεξιά τον επόμενο κιόλας μήνα. Δεν τα απαλλάσσω από την προσωπική τους ευθύνη, αλλά παρόλα αυτά η γενική εξήγηση παραμένει το γεγονός ότι το κίνημα ήταν αναγκασμένο να κολυμπήσει ενάντια στο ρεύμα.
Η σημερινή κατάσταση είναι ασύγκριτα πιο δύσκολη από την κατάσταση που αντιμετώπισε οποιαδήποτε άλλη οργάνωση, σε οποιαδήποτε άλλη εποχή, λόγω της τρομερής προδοσίας της Κομμουνιστικής Διεθνούς, η οποία γεννήθηκε λόγω της προδοσίας της 2ης Διεθνούς.Ο εκφυλισμός της 3ης Διεθνούς προχώρησε τόσο γρήγορα και τόσο απρόοπτα έτσι που η ίδια γενιά που παρακολούθησε το σχηματισμό της, ακούει τώρα εμάς και λεει: «Μα, αυτά τα ακούμε για δεύτερη φορά».
Εκτός αυτού, έχουμε την ήττα της Αριστερής Αντιπολίτευσης στη Ρωσία. Η 4η Διεθνής συνδέεται γενετικά με την Αριστερή Αντιπολίτευση. Οι μάζες μας αποκαλούν τροτσκιστές: «Ο Τρότσκυ θέλει να κερδίσει την εξουσία. Αλλά γιατί την έχασε;» Είναι μια βασική ερώτηση. Πρέπει να αρχίσουμε να εξηγούμε αυτό με τη διαλεκτική της ιστορίας, την πάλη των τάξεων, ότι ακόμα και μια επανάσταση μπορεί να παράγει μια αντίδραση. Ο Μαξ Ήστμαν, έγραψε ότι ο Τρότσκυ δίνει υπερβολική σημασία στο δόγμα, αλλά αν είχε πιο πολύ κοινή λογική δεν θα είχε χάσει την εξουσία. Τίποτα στον κόσμο δεν είναι πιο πειστικό από την επιτυχία και τίποτα πιο απωθητικό από την ήττα, για τις πλατιές μάζες.
Έχετε επίσης τον εκφυλισμό της 3ης Διεθνούς και την τρομερή ήττα της Αριστερής Αντιπολίτευσης με την εξόντωση ολόκληρης της ομάδας. Αυτά τα γεγονότα είναι χίλιες φορές πειστικότερα για την εργατική τάξη από τη φτωχή μας εφημερίδα, ακόμα και με την καταπληκτική κυκλοφορία των 5.000 φύλλων που έχει η Σοσιαλιστική Έκκληση .
Βρισκόμαστε σε μια μικρή βάρκα μέσα σε ένα τρομερό ρεύμα. Υπάρχουν 5-10 βάρκες και η μια βουλιάζει και λέμε ότι οφείλεται στον αδέξιο τιμονιέρη. Αλλά ο λόγος δεν ήταν αυτός, η βάρκα βούλιαξε επειδή το ρεύμα ήταν πολύ δυνατό. Αυτή είναι η πιο γενική εξήγηση και ποτέ δεν πρέπει να την ξεχνούμε, για να μη γίνουμε απαισιόδοξοι, εμείς η πρωτοπορία της πρωτοπορίας.
Κατόπιν αυτό το περιβάλλον δημιουργεί ιδιόμορφες ομάδες στοιχείων γύρω από τη σημαία μας. Πρόκειται για θαρραλέα στοιχεία, που δεν τους αρέσει να κολυμπάνε με το ρεύμα -τέτοιος είναι ο χαρακτήρας τους. Υπάρχουν ακόμα ευφυή στοιχεία με κακό χαρακτήρα που ποτέ δεν ήταν πειθαρχημένα που ψάχνουν πάντα για μια πιο ριζοσπαστική ή πιο ανεξάρτητη τάση και βρήκαν τη δική μας τάση, αλλά όλοι τους βρίσκονται λίγο-πολύ έξω από το εργατικό ρεύμα του εργατικού κινήματος. Η αξία τους έχει αναπόφευκτα και την αρνητική της πλευρά.
Αυτός που κολυμπάει ενάντια στο ρεύμα δεν συνδέεται με τις μάζες. Ακόμα, η κοινωνική σύνθεση κάθε επαναστατικού κινήματος στην αρχή δεν είναι εργατική. Το αποτελούν οι διανοούμενοι, οι μισοδιανοούμενοι ή οι εργάτες που συνδέονται μαζί τους και που είναι δυσαρεστημένοι με τις υπάρχουσες οργανώσεις. Βρίσκει κανείς σε κάθε χώρα πολλούς ξένους που δεν αναμιγνύονται τόσο εύκολα στο ντόπιο εργατικό κίνημα.
Ένας τσέχος στην Αμερική ή στο Μεξικό μπορεί πιο εύκολα να γίνει μέλος της 4ης Διεθνούς εκεί, παρά στην Τσεχία. Το ίδιο ισχύει για ένα γάλλο στην Αμερική. Η εθνική ατμόσφαιρα έχει τεράστια επιρροή στα ξεχωριστά άτομα. Οι Εβραίοι σε πολλές χώρες είναι μισοξένοι, όχι ολοκληρωτικά αφοσιωμένοι και προσκολλούνται σε οποιαδήποτε νέα κριτική, επαναστατική ή μισοεπαναστατική τάση στην πολιτική, στην τέχνη, στη λογοτεχνία κλπ.
Μια νέα επαναστατική τάση που κατευθύνεται ενάντια στο γενικό ρεύμα της ιστορίας σ’ αυτή την περίοδο, συγκεντρώνει στοιχεία που είναι λίγο-πολύ αποκομμένα από την εθνική ζωή οποιασδήποτε χώρας και τα οποία συνδέονται με τις μάζες με δυσκολία.
Είμαστε όλοι μας πολύ δυσαρεστημένοι με την κοινωνική σύνθεση της οργάνωσης μας και πρέπει να την αλλάξουμε, αλλά πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή η κοινωνική σύνθεση, δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά καθορίστηκε από την αντικειμενική κατάσταση και από την ιστορική μας αποστολή σε αυτή την περίοδο.
Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε ικανοποιημένοι με την κατάσταση. Όσον αφορά τη Γαλλία, αποτελεί μακρά παράδοση του γαλλικού κινήματος που συνδέεται με την κοινωνική σύνθεση της χώρας. Ειδικά με το παρελθόν της στενόμυαλης μικροαστικής νοοτροπίας από τη μια πλευρά, και από την άλλη μία ορμή, μια τεράστια ικανότητα για αυτοσχεδιασμό.
Αν συγκρίνει κανείς με την κλασική εποχή της Δεύτερης Διεθνούς θα διαπιστώσει ότι το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα και το Γερμανικό Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα είχε τον ίδιο αριθμό αντιπροσώπων στο κοινοβούλιο. Αλλά αν συγκρίνει κανείς τις οργανώσεις, θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει αναλογία μεταξύ τους. Η γαλλική μπορούσε να μαζέψει μόνο 25.000 φράγκα με τη μεγαλύτερη δυσκολία, αλλά για την γερμανική μισό εκατομμύριο δεν ήταν τίποτα. Οι Γερμανοί είχαν στα συνδικάτα κάμποσα εκατομμύρια εργαζομένων ενώ οι Γάλλοι είχαν κάμποσα εκατομμύρια που δεν πλήρωναν ούτε τη συνδρομή τους. Ο Ένγκελς έγραψε κάποτε μια επιστολή με χαρακτηρισμούς για την γαλλική οργάνωση και τελείωσε με το «Και όπως πάντα, οι συνδρομές δεν έρχονται.»
Η οργάνωσή μας υποφέρει από την ίδια ασθένεια, την παραδοσιακή γαλλική ασθένεια. Απ’ αυτή την οργανωτική ανικανότητα μα επίσης από έλλειψη προϋποθέσεων για αυτοσχεδιασμό. Και στο βαθμό που είχαμε τώρα ένα ανοδικό κύμα στη Γαλλία, αυτό συνδέθηκε με το Λαϊκό Μέτωπο. Σε αυτή την περίπτωση η ήττα του Λαϊκού Μετώπου ήταν η απόδειξη της ορθότητας των αντιλήψεών μας, ακριβώς όπως και η εξόντωση των κινέζων εργατών. Αλλά η ήττα ήταν μια ήττα και με επιπτώσεις σε βάρος των επαναστατικών τάσεων μέχρις ότου ένα νέο κύμα εμφανιστεί στο νέο χρόνο σε υψηλότερο επίπεδο. Πρέπει να περιμένουμε και να προετοιμαζόμαστε -ένα νέο στοιχείο, ένα νέο παράγοντα, στην κατάσταση.
Έχουμε σύντροφους που ήρθαν σε εμάς, όπως ο Naville και άλλοι, 15 ή 16 ή περισσότερα χρόνια πριν, όταν ήταν ακόμη νέοι. Τώρα είναι ώριμοι άντρες και ολόκληρη τη συνειδητή τους ζωή δεν έχουν γνωρίσει παρά μόνο μόνο χτυπήματα, ήττες και τρομερές ήττες σε διεθνή κλίμακα και λίγο πολύ εξοικειωθεί με αυτή την κατάσταση. Εκτιμώ σε μεγάλο βαθμό την ορθότητα των αντιλήψεων τους και την ικανότητά τους να αναλύουν, αλλά ποτέ δεν είχαν την ικανότητα να διεισδύσουν, να συνεργαστούν μέσα στις τις μάζες και δεν την αποκτήσαν. Υπάρχει τεράστια ανάγκη να παρακολουθούμε κάνουν οι μάζες . Έχουμε τέτοιους ανθρώπους στη Γαλλία. Γνωρίζω πολύ λιγότερα για τη βρετανική κατάσταση, αλλά πιστεύω ότι έχουμε αυτούς τους ανθρώπους και εκεί.
Γιατί έχουμε χάσει ανθρώπους;
Μετά από τρομερές διεθνείς ήττες, είχαμε στη Γαλλία ένα κίνημα με ένα πολύ πρωτόγονο και χαμηλό πολιτικό επίπεδο υπό την ηγεσία του Λαϊκού Μετώπου. Το Λαϊκό Μέτωπο όλη αυτή την περίοδο ήταν ένα είδος καρικατούρας της Φεβρουαριανής Επανάστασης. Είναι μια ντροπή για μια χώρα σαν τη Γαλλία, που πριν από 150 χρόνια πέρασε από τη μεγαλύτερη αστική επανάσταση στον κόσμο, ότι το εργατικό κίνημα πρέπει να περάσει μέσα από μια καρικατούρα της Ρωσικής Επανάστασης.
JOHNSON: Μπορείτε να ρίξετε όλη την ευθύνη στο Κομμουνιστικό Κόμμα;
Τρότσκι: Είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας στη διαμόρφωση της νοοτροπίας των μαζών. Ο ενεργός παράγοντας ήταν ο εκφυλισμός του Κομμουνιστικού Κόμματος.
Το 1914 οι Μπολσεβίκοι κυριαρχούσαν απόλυτα το εργατικό κίνημα. Βρισκόμασταν στα πρόθυρα του πολέμου. Τα πιο ακριβή στατιστικά στοιχεία δείχνουν ότι οι Μπολσεβίκοι αντιπροσώπευαν λιγότερο από τρία τέταρτα της προλεταριακής πρωτοπορίας. Όμως, με το ξεκίνημα της Φεβρουαριανής Επανάστασης, τα πιο καθυστερημένα στοιχεία, χωρικοί, στρατιώτες, ακόμη και οι πρώην Μπολσεβίκοι εργάτες, προσελκύστηκαν από αυτό το ρεύμα του Λαϊκού Μετώπου και το Μπολσεβίκικο Κόμμα απομονώθηκε και αποδυναμώθηκε. Η γενικό ρεύμα ήταν σε πολύ χαμηλό επίπεδο, αλλά ισχυρό, και κινήθηκε προς την Οκτωβριανή Επανάσταση. Είναι ζήτημα αριθμού. Στη Γαλλία, μετά απ’ όλες τις ήττες, του Λαϊκού Μετώπου, συγκέντρωσε στοιχεία που συμπαθούσαν εμάς θεωρητικά, που εισχώρησαν στην κίνηση των μαζών αλλά βρέθηκαν περισσότερο απομονωμένα από ότι ήταν πριν. Μπορείτε να συνδυάσετε όλα αυτά τα στοιχεία. Μπορώ ακόμη να βεβαιώσω ότι πολλοί (αλλά όχι όλοι) από τους κορυφαίους συντρόφους μας, ειδικά στην παλιά τμήματα, σε μια νέα στροφή της κατάστασης θα απορριφθούν από το επαναστατικό μαζικό κίνημα και νέοι ηγέτες, φρέσκοι θα ανακύψουν από το επαναστατικό ρεύμα.
Στη Γαλλία, η αναγέννηση άρχισε με την είσοδο στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η Πολιτική του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν ήταν καθαρή, αλλά κέρδιζε πολλά νέα μέλη. Αυτά τα νέα μέλη είχαν συνηθίσει σε ένα ευρύ περιβάλλον. Μετά τη διάσπαση απογοητεύτηκαν λίγο. Δεν ήταν τόσο ατσαλωμένοι. Συνέχεια έχασαν τα όχι και τόσο ατσαλωμένα ενδιαφέροντά τους και ξανακερδήθηκαν από το ρεύμα του Λαϊκού Μετώπου. Είναι λυπηρό, αλλά είναι δυνατόν να εξηγηθεί.
Στην Ισπανία οι ίδιες αιτίες έπαιξαν τον ίδιο ρόλο με πρόσθετο παράγοντα την αξιοθρήνητη συμπεριφορά της ομάδας του Νιν [POUM]. Ήταν στην Ισπανία εκπρόσωπος της Ρωσικής Αριστερής Αντιπολίτευσης και κατά τη διάρκεια του πρώτου χρόνου δεν προσπάθησε να κινητοποιήσει και να οργανώσει ανεξάρτητα τις δυνάμεις μας. Ελπίζαμε ότι θα κερδίσουμε τον Νιν πάνω στις σωστές αντιλήψεις κ.ο.κ. Δημόσια η Αριστερή Αντιπολίτευση του έδωσε την υποστήριξή της. Στην ιδιωτική αλληλογραφία προσπαθήσαμε να τον ωθήσουμε προς τα μπρός, αλλά χωρίς επιτυχία. Χάσαμε χρόνο. Ήταν σωστό; Είναι δύσκολο να απαντήσω. Εάν στην Ισπανία είχαμε έναν έμπειρο σύντροφο η κατάσταση θα ήταν ασύγκριτα πιο ευνοϊκή, αλλά δεν είχαμε κανένα. Αποθέσαμε όλες τις ελπίδες μας στον Νιν του οποίου η πολιτική αποτελούνταν από προσωπική ελιγμούς, ώστε να αποφύγει τις ευθύνες. Έπαιζε με την επανάσταση. Ήταν ειλικρινής, αλλά ολόκληρη η νοοτροπία του ήταν Μενσεβίκικη. Ήταν ένα τεράστιο μειονέκτημα, και το να παλέψουμε αυτό το μειονέκτημα μόνο με σωστές φόρμουλες που τις παραποιούσαν οι ίδιοι μας οι εκπρόσωποι στην πρώτη περίοδο, δηλαδή οι διάφοροι Νιν, έκανε τον αγώνα μας ακόμα δυσκολότερο.
Μην ξεχνάτε ότι χάσαμε την πρώτη επανάσταση το 1905. Πριν από την πρώτη επανάσταση μας είχαμε παράδοση μεγάλου θάρρους, αυτοθυσίας, κλπ. Στη συνέχεια πήγαμε πίσω στην θέση μιας άθλιας μειοψηφίας τριάντα σαράντα ανθρώπων. Μετά ήρθε ο πόλεμος.
JOHNSON: Πόσοι ήταν τότε στο Κόμμα των Μπολσεβίκων;
Τρότσκι: Το 1910 σε ολόκληρη τη χώρα, υπήρχαν μερικές δεκάδες άτομα. Ορισμένοι ήταν στη Σιβηρία. Αλλά δεν ήταν οργανωμένοι. Οι άνθρωποι με τους οποίους ο Λένιν θα μπορούσε να επικοινωνήσει, μέσω αλληλογραφίας ή με σύνδεσμο αριθμούσε περίπου 30 ή 40 το πολύ άτομα. Ωστόσο, η παράδοση και οι ιδέες μεταξύ των πιο προχωρημένων εργατών ήταν ένα τεράστιο κεφάλαιο, το οποίο χρησιμοποιήθηκε αργότερα κατά τη διάρκεια της επανάστασης, αλλά εκείνο τον καιρό ήμασταν στην ουσία απολύτως απομονωμένοι.
Ναι, η ιστορία έχει τους δικούς της νόμους που είναι πολύ ισχυροί πιο ισχυροί από θεωρητικές μας αντιλήψεις για την ιστορία. Τώρα έχετε στην Ευρώπη μια καταστροφή, την παρακμή της Ευρώπης, την εξόντωση ολόκληρων χωρών. Αυτό έχει μια τεράστια επιρροή στους εργαζόμενους, όταν παρατηρούν αυτές τις κινήσεις της διπλωματίας, των στρατών και ούτω καθεξής, ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχει μια μικρή ομάδα με μια μικρή εφημερίδα που δίνει εξηγήσεις. Αλλά αντιμετωπίζουν σήμερα την επιστράτευσή τους και αύριο τον βίαιο θάνατο των παιδιών τους. Υπάρχει μια τρομερή δυσαναλογία μεταξύ σκοπού και μέσων
Αν ο πόλεμος αρχίζει τώρα, και φαίνεται ότι θα ξεκινήσει, τότε στον πρώτο μήνα θα χάσουμε τα 2/3 από όσους έχουμε τώρα στη Γαλλία. Θα διαλυθούν. Είναι νέοι και θα επιστρατευθούν. Σαν άτομα πολλοί θα παραμείνουν πιστοί στο κίνημα μας. Αυτοί που δεν θα συλληφθούν μπορεί να είναι 3-4 δεν ξέρω πόσοι, αλλά θα είναι εντελώς απομονωμένοι.
Μόνο μετά από μερικούς μήνες η διαμαρτυρία και η αποστροφή θα αρχίσει να εμφανίζεται σε μεγάλη κλίμακα και οι απομονωμένοι σύντροφοι μας, σε ένα νοσοκομείο, στα χαρακώματα, μια γυναίκα σε κάποιο χωριό, θα βρουν μια αλλαγμένη ατμόσφαιρα και θα πουν μια θαρραλέα κουβέντα. Και ο ίδιος σύντροφος που ήταν άγνωστος σε κάποια συνοικία του Παρισιού θα γίνει ηγέτης ενός συντάγματος, κάποιας μεραρχίας και θα αισθάνεται και ο ίδιος ότι είναι ένας δυνατός επαναστάτης ηγέτης. Αυτή η αλλαγή είναι μέσα στο χαρακτήρα της περιόδου που ζούμε.
Δεν θέλω να πω ότι πρέπει να συμβιβαστούμε με τις αδυναμίες της γαλλικής μας οργάνωσης. Πιστεύω ότι με τη βοήθεια των αμερικάνων συντρόφων μπορούμε να κερδίσουμε το PSOP και να κάνει ένα μεγάλο άλμα προς τα εμπρός. Η κατάσταση ωριμάζει και μας λέει, «Πρέπει να εκμεταλλευτείτε αυτήν την ευκαιρία.» Αν οι σύντροφοί μας της γυρίσουν την πλάτη τότε ευκαιρία θα χαθεί. Είναι απολύτως απαραίτητο οι αμερικάνοι σύντροφοί μας να πάει στην Ευρώπη όχι απλώς για να δώσουν συμβουλές, αλλά μαζί με την Διεθνή Γραμματεία να αποφασίσουν ότι το τμήμα μας θα πρέπει να εισχωρήσει στο PSOP. Έχει μερικές χιλιάδες. Από την άποψη της επανάστασης δεν έχει μεγάλη διαφορά, αλλά από την άποψη της δουλειάς μας έχει τεράστια. Με φρέσκα στοιχεία μπορούμε να κάνουμε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός.
Τώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουμε ένα νέο τρόπο δουλειάς και πιστεύω ότι μπορούμε να είμαστε πολύ αισιόδοξοι χωρίς αυταπάτες και υπερβολές. Στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουμε μεγαλύτερη πίστωση χρόνου. Η κατάσταση δεν είναι τόσο άμεση, τόσο οξεία. Αυτό είναι σημαντικό.
Συμφωνώ με τον σύντροφο Stanley που γράφει ότι τώρα μπορούμε να έχουμε πολύ σημαντικές επιτυχίες στις αποικιακές και μισοαποικιακές χώρες. Έχουμε ένα πολύ σημαντικό κίνημα στην Ινδοκίνα. Συμφωνώ απολύτως με τον σύντροφο Johnson ότι μπορούμε να έχουμε ένα πολύ σημαντικό νέγρικο κίνημα, διότι αυτοί οι άνθρωποι δεν υπήρξαν τόσο αναμεμειγμένοι στην ιστορία των δύο τελευταίων δεκαετιών. Σαν μάζα δεν ξέρουν ούτε για τη Ρωσική Επανάσταση ούτε για την Τρίτη Διεθνή. Μπορούν να αρχίσουν την ιστορία από την αρχή. Είναι απολύτως απαραίτητο να έχουμε φρέσκο αίμα. Αυτός είναι ο λόγος που έχουμε μεγαλύτερη επιτυχία στη νεολαία. Στο βαθμό που είμαστε ικανοί να την πλησιάζουν έχουμε θετικά αποτελέσματα. Οι νέοι αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά ένα σαφή και ειλικρινές επαναστατικό πρόγραμμα.
Απρίλης 1939
πηγή: https://avantgarde2009.wordpress.com/
