Eίναι κοινός τόπος για κάθε εργαζόμενο που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ ότι η απαξίωσή τους τα τελευταία χρόνια είναι διαρκής: παλιός και κακοσυντηρημένος στόλος, αραίωση δρομολογίων, συχνές βλάβες, ελλείψεις ανταλλακτικών, εξοντωτικά ωράρια οδηγών. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, από τον Σεπτέμβριο που διανύουμε το υπουργείο Μεταφορών, με πρόσχημα τη λογιστική διαχείριση, ξεκινάει τη σταδιακή κατάργηση του δικτύου τρόλεϊ της Αθήνας που φτάνει συνολικά τα 300 χιλιόμετρα (!) σύμφωνα με δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Κ. Κυρανάκη. Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως καταγγέλλεται, η απόφαση για κατάργηση των τρόλεϊ ελήφθη χωρίς να έχει παρουσιαστεί καμία τεκμηριωμένη μελέτη.
Τα νούμερα αποκαλύπτουν τη διαχρονική συνειδητή υποβάθμιση του μέσου. Το 2009 ο στόλος των τρόλεϊ ήταν 364 οχήματα, ενώ τώρα μετά βίας κυκλοφορούν 170. Αντίστοιχη είναι και η μείωση στους οδηγούς, όπου από τους 1.100 προ 15ετίας πλέον είναι λιγότεροι από τους μισούς, δηλαδή περίπου 480.
Η κατάργηση δρομολογείται την ίδια στιγμή που είναι σε εξέλιξη η διαδικασία παραγγελίας νέων οχημάτων, ενώ παράλληλα, γίνεται προγραμματισμός νέων συμβάσεων για την παραχώρηση λεωφορειακών γραμμών σε ιδιώτες των ΚΤΕΛ. Ήδη με νέα σύμβαση παραχωρήθηκαν 63 επιπλέον γραμμές σε ιδιώτες. Η σύμβαση αυτή συμπληρώθηκε με δύο πρόσθετες συμβάσεις-«γέφυρα», ώστε να εξασφαλιστεί η προσωρινή λειτουργία των γραμμών με επείγουσες λύσεις σε οχήματα και εξοπλισμό. Επιπλέον, στο τραπέζι βρίσκεται ο σχεδιασμός για διεθνή διαγωνισμό που θα αφορά 60 ακόμη γραμμές. Και τέλος, η κατάργηση των τρόλεϊ ανοίγει το έδαφος για την προμήθεια νέων οχημάτων με την μέθοδο leasing κάνοντας πιο ελκυστική την περαιτέρω εμπλοκή ιδιωτών στις αστικές συγκοινωνίες.
Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν την τάση για σταδιακή αποχώρηση του Δημοσίου από τον κορμό των δημόσιων συγκοινωνιών. Η κίνηση της κυβέρνησης εντάσσεται στην πολιτική που αποτελεί μονόδρομο για τις αστικές κυβερνήσεις: σε μια περίοδο βαθιάς, οργανικής κρίσης του καπιταλισμού, δεν μπορεί να υπάρξει κανένας «κοινωφελής» δημόσιος τομέας που να παραμείνει αλώβητος από την ανάγκη των καπιταλιστών για εκμετάλλευση και επέκταση κερδών (βλέπε, ιδιωτικά πανεπιστήμια, Ε.ΣΥ. κ.ά.). Έχουμε λοιπόν ένα ακόμα παράδειγμα (ας θυμηθούμε τα αεροδρόμια) για το πώς το αστικό κράτος λειτουργεί ως αγωγός κερδών για το κεφαλαίο, σε μια περίοδο κρίσης που το δεύτερο το έχει πιο πολύ ανάγκη από ποτέ.
Στο φως των δηλώσεων της κυβέρνησης, όλοι οι μαζικοί φορείς των εργαζομένων στα ΜΜΜ έχουν δηλώσει τη σφοδρή τους αντίθεση.
Όλοι οι συνδικαλιστικοί φορείς σε συνεργασία και συντονισμό με όλους τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ θα πρέπει να προχωρήσουνε σε οργάνωση κινητοποιήσεων με τα παρακάτω διαχρονικά αιτήματα:
• Όχι κατάργηση αλλά αναβάθμιση των τρόλεϊ με σύγχρονα οχήματα τύπου IMC.
• Άμεση πρόσληψη προσωπικού.
• Σύγχρονη, τακτική, ασφαλή, φθηνή και αποκλειστικά δημόσια συγκοινωνία με εκσυγχρονισμό του στόλου τον οχημάτων χωρίς ιδιώτες.
• Αύξηση των δημοσίων δαπανών για επέκταση του δικτύου ΜΜΜ με μείωση των πολεμικών δαπανών. Λεφτά σε ΜΜΜ και όχι σε φρεγάτες και Rafal!
• Εργατικός έλεγχος και διαχείριση σε όλους τους οργανισμούς των ΜΜΜ.
Ορέστης Δούλος