Νωρίς το πρωί της 1ης Απριλίου, κατακτήθηκε μια ιστορική νίκη για την αμερικανική εργατική τάξη. Η Amazon, ο δεύτερος μεγαλύτερος εργοδότης στις ΗΠΑ, που ανήκει στον δεύτερο πλουσιότερο άνθρωπο στον κόσμο και προπύργιο της εργοδοτικής αντίδρασης κατά των συνδικάτων, έχει δεχθεί ένα σοβαρό πλήγμα. Το κέντρο συλλογής και αποθήκευσης εμπορευμάτων JFK8 στο Staten Island της Νέας Υόρκης έγινε η πρώτη δομή της Amazon στις Ηνωμένες Πολιτείες που απέκτησε επίσημα συνδικαλιστική οργάνωση, αφού με πλειοψηφία 2.654 έναντι 2.131 οι εργαζόμενοι ψήφισαν να οργανωθούν στο νεοσύστατο Amazon Labour Union (ALU). Μια ταυτόχρονη ψηφοφορία βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη (2 Απριλίου) στο Bessemer της Αλαμπάμα. Αυτό λαμβάνει χώρα ταυτόχρονα με το πανεθνικό κύμα κινητοποίησης και οργάνωσης στα Starbucks, μια σημαντική εξέλιξη στον κλάδο των υπηρεσιών.
Η νίκη του συνδικάτου στη Νέα Υόρκη έχει τη δυνατότητα να ανοίξει μια νέα εποχή για την εργατική τάξη, εξαπολύοντας μια επίθεση εναντίον των αφεντικών. Ωστόσο, αυτή η δυνατότητα πρέπει να γίνει πραγματικότητα μέσω συνειδητής δράσης. Ο αγώνας για την υπογραφή μιας συλλογικής σύμβασης εργασίας μόλις αρχίζει και η Amazon θα κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να καθυστερήσει αυτή τη διαδικασία και να φθείρει την αποφασιστικότητα των εργαζομένων που τάσσονται υπέρ των συνδικάτων.
Αξίζει να σταθεί κανείς στη σχετικά μικρή πλειοψηφία υπέρ της δημιουργίας του συνδικάτου του Staten Island και τα αβέβαια αποτελέσματα στο Bessemer. Οι δεκαετίες ήττας και η αντισυνδικαλιστική προπαγάνδα είχαν αντίκτυπο στους εργαζόμενους, οι οποίοι φοβούνται για τη δουλειά και την επιβίωσή τους. Οι ηγέτες των εργαζομένων δεν έχουν ακόμη κινηθεί προς μία συντονισμένη πάλη. Το JFK8 μπορεί να ανοίξει το δρόμο προς τα εμπρός για ολόκληρη την τάξη, με το παράδειγμα μιας σκληρά κερδισμένης νίκης όσον αφορά τους μισθούς, τις συνθήκες εργασίας, τα bonus και τις παραχωρήσεις.
Ωστόσο, σε αυτή την εποχή της καπιταλιστικής κρίσης, οι νίκες μπορούν να επιτευχθούν μόνο με μαχητική ταξική πάλη – αντί της συνέχισης των σημερινών μεθόδων ταξικής συνεργασίας που ακολουθούν οι εργατικοί ηγέτες και εκτροπής της πάλης στα ασφαλή κανάλια των δικαστηρίων και της διαιτησίας. Αυτές οι μέθοδοι έχουν αναπτυχθεί από τα αφεντικά εδώ και δεκαετίες για να κρατούν τους αγώνες των εργαζομένων εντός των ορίων που είναι αποδεκτά από αυτούς, και αυτό σημαίνει ήττα για τους εργάτες. Ιστορικά, οι μεγαλύτερες νίκες για τους εργάτες έχουν κερδηθεί όχι με την τήρηση των καπιταλιστικών νόμων, αλλά μέσω της ταξικής αλληλεγγύης και της μαχητικής δράσης για να χτυπήσουν τα αφεντικά εκεί που τα πονάει περισσότερο: στα κέρδη τους.
Κάποτε, τα ίδια τα συνδικάτα, όπως και κάθε είδους απεργιακή δραστηριότητα, ήταν παράνομα. Η εργατική τάξη έκανε ό,τι χρειαζόταν για να επιβιώσει. Έτσι γίνεται σήμερα με τις απεργίες αλληλεγγύης, τις πολιτικές απεργίες, τις καθιστικές απεργίες και κάθε είδους απεργία που έχει πραγματικό αντίκτυπο και αποτέλεσμα, δηλαδή μια απεργία που σταματάει την παραγωγή. Τα επόμενα χρόνια, οι εργαζόμενοι της Amazon και των Starbucks πρέπει να πρωτοστατήσουν, στα χνάρια των ηρωικών προκατόχων τους που κέρδισαν το οκτάωρο και ίδρυσαν το Congress of Industrial Organizations (CIO).
Το μέλλον και η επιβίωση κάθε Αμερικανού εργάτη διακυβεύονται. Πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, με ή χωρίς την τρέχουσα συνδικαλιστική ηγεσία. Οι ηγέτες του AFL-CIO και άλλων μεγάλων συνδικάτων είναι σε θέση να περάσουν στην αντεπίθεση. Θα πρέπει να προετοιμάσουν το έδαφος για μαζική δράση αλληλεγγύης με εκστρατείες στην Amazon και τα Starbucks και μια εθνική εκστρατεία για την οργάνωση των ανοργάνωτων εργατών σε κάθε κλάδο. Τελικά, η εργατική τάξη πρέπει να ενεργεί ανεξάρτητα για τα δικά της συμφέροντα, όχι μόνο στο οικονομικό μέτωπο, ενάντια σε μεμονωμένους καπιταλιστές, αλλά και στο πολιτικό μέτωπο. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσουμε και να νικήσουμε τη συγκεντρωμένη δύναμη των καπιταλιστών, να σκίσουμε όλους τους αντισυνδικαλιστικούς νόμους και να ακολουθήσουμε πολιτικές προς το συμφέρον όλων των εργαζομένων, ενάντια σε ολόκληρο το καπιταλιστικό σύστημα.
Άρι Σαφράν, 2 Απριλίου 2022
Μετάφραση: Σοφία Παπακωνσταντίνου
