Ένα άρθρο για το αποικιοκρατικής έμπνευσης πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων του 3ου Μνημονίου.
Η εθελόδουλη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, αφού υποτάχθηκε στους ιμπεριαλιστές δανειστές ψηφίζοντας το 3ο μνημόνιο, δήλωσε πρόθυμη να αναλάβει η ίδια την εφαρμογή των νέων σκληρών μέτρων συμπεριλαμβανομένων και των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων, που συνιστούν πραγματικό ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας, με βασικό σκοπό την κανονική εξυπηρέτηση των δανειστών.
Το νέο ταμείο που έχει σχηματιστεί για το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας έχει ως στόχο να συγκεντρώσει και να εκποιήσει περιουσιακά στοιχεία του κράτους συνολικής αξίας 50 δις ευρώ. Σε αυτά τα πλάνα περιλαμβάνονται η σταδιακή πώληση ακινήτων, μετοχών και υποδομών που ανήκουν στο ελληνικό κράτος, η εκμίσθωση δικαιωμάτων χρήσης ή εκμετάλλευσης δημοσίων αγαθών σε βάθος 30ετίας καθώς και έσοδα που θα προκύψουν από μελλοντική εκμετάλλευση κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου.
Στο μνημόνιο περιγράφονται με σαφήνεια όλες οι ιδιωτικοποιήσεις που πρέπει να γίνουν και το χρονοδιάγραμμά τους, όπως εκείνες σε περιφερειακά αεροδρόμια, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, Εγνατία Οδός, λιμάνια Πειραιά και Θεσσαλονίκης, παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού κ.ά. Μάλιστα, σύμφωνα με το μνημόνιο, η κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ θα ανακοινώσουν «δεσμευτικές ημερομηνίες» για τους διαγωνισμούς παραχώρησης των λιμανιών και της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, μέχρι το τέλος Οκτώβρη 2015.
Οι στόχοι και οι επιπτώσεις
Οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις έχουν στόχο να ικανοποιήσουν την ακόρεστη όρεξη των δανειστών και του μεγάλου κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Ιδιαίτερα οι ιδιωτικοποιήσεις των μεγάλων λιμανιών και των σιδηροδρόμων είναι στρατηγικής σημασίας για τους ευρωπαίους καπιταλιστές καθώς, μετά την διεύρυνση της διώρυγας του Σουέζ, η εμπορική κυκλοφορία στην ανατολική μεσόγειο αναμένεται να διπλασιαστεί και αυτό θα ωφελήσει ιδιαίτερα τα μεγαλύτερα λιμάνια της περιοχής, τον Πειραιά και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Επιπρόσθετα ο έλεγχος των σιδηροδρόμων σημαίνει τον έλεγχο της εμπορικής κυκλοφορίας προς τη βόρεια Ευρώπη.
Από τα 50 δις ευρώ τα οποία ευελπιστεί να συγκεντρώσει το νέο ταμείο, το 50% θα χρησιμοποιηθεί ως εγγύηση για την «ανακεφαλαιοποίηση» των τραπεζών, το 25% για την αποπληρωμή του χρέους και μόλις το 25% για επενδύσεις. Το όφελος για το ελληνικό κράτος δηλαδή, θα είναι πολύ μικρό. Στην πραγματικότητα οι ιδιωτικοποιήσεις όχι μόνο δεν θα ωφελήσουν το ελληνικό κράτος, αλλά θα είναι τελικά εξαιρετικά ζημιογόνες.
Στην πραγματικότητα όλες οι επιχειρήσεις που έχουν ιδιωτικοποιηθεί το προηγούμενο διάστημα ήταν εξαιρετικά κερδοφόρες. Εξάλλου δεν θα μπορούσαν να είχαν ιδιωτικοποιηθεί διαφορετικά, καθώς οι καπιταλιστές τις αγοράζουν γιατί προσδοκούν γρήγορα κέρδη. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ήταν ο ΟΠΑΠ και η «Ολυμπιακή», η οποία πουλήθηκε στην κοινοπραξία Βγενόπουλου – Βασιλάκη έναντι 177,2 εκατ. €, τη στιγμή που είχε ετήσιο τζίρο 700 εκατ. € το χρόνο.
Αντίστοιχα, οι δημόσιες επιχειρήσεις που βγαίνουν στο «σφυρί» είναι εξαιρετικά κερδοφόρες. Η πώληση των 14 αεροδρομίων στη γερμανική «Fraport» θα οδηγήσει σε τεράστιες απώλειες εσόδων για το ελληνικό κράτος. Υπολογίζεται ότι με τα σημερινά επίπεδα κερδοφορίας των αεροδρομίων, το ελληνικό κράτος θα έχει τα επόμενα 40 χρόνια απώλεια εσόδων 4 με 5 φορές μεγαλύτερη από το τίμημα που θα εισπράξει με την ιδιωτικοποίηση.
Το σκανδαλώδες γεγονός στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι το ελληνικό κράτος θα είναι υποχρεωμένο να επιστρέψει τα χρήματα που έχει δεχθεί μέσω κοινοτικών κονδυλίων για τα αεροδρόμια καθώς, σύμφωνα με τη κοινοτική νομοθεσία, δεν μπορεί να αλλάξει το ιδιοκτησιακό καθεστώς υποδομών που έχουν ήδη επιχορηγηθεί για πέντε χρόνια από τη λήξη του έργου. Για παράδειγμα, μόνο για το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, το ελληνικό κράτος θα πρέπει να επιστρέψει τα 400 εκατ. ευρώ που έλαβε με μορφή κονδυλίων πρόσφατα και άλλα 120 εκατ. ευρώ που έλαβε για το αεροδρόμιο Χανίων.
Οι σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις θα έχουν καταστροφικές συνέπειες για τον ελληνικό λαό. Τα έσοδα από το ξεπούλημα θα πάνε στην αποπληρωμή ενός μη εξυπηρετήσιμου χρέους, ενός χρέους που ο ελληνικός λαός δεν δημιούργησε και δεν οφείλει να πληρώσει, όπως απέδειξε άλλωστε και η επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους με το προκαταρκτικό της πόρισμα. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα οδηγήσουν σε άνοδο των τιμών των αντίστοιχων υπηρεσιών, όπως δείχνει η διεθνής και η ελληνική εμπειρία, σε απολύσεις στις επιχειρήσεις αυτές, καθώς και στην επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και στους μισθούς των εργαζομένων.
Οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις έχουν έναν ληστρικό χαρακτήρα. Οι δανειστές συμπεριφέρονται απέναντι στον ελληνικό λαό σαν τον τοκογλύφο που απαιτεί την αποπληρωμή του χρέους και όταν ο οφειλέτης δηλώνει αδυναμία να πληρώσει, τον αναγκάζει να πουλήσει τα έπιπλα και το ίδιο το σπίτι του.
Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι το 3ο μνημόνιο δεσμεύει την κυβέρνηση να εγκρίνει τις περιβαλλοντικές μελέτες όπως θέλει ο παραχωρησιούχος ή να ξεπεράσει τα προβλήματα που βάζουν οι αρχαιολογικές υπηρεσίες. Με άλλα λόγια ακόμη και αν μία «επένδυση» καταστρέφει το περιβάλλον ή κάποιον αρχαιολογικό πλούτο ανεκτίμητης αξίας, η κυβέρνηση δεσμεύεται να την επιβάλει, αλλάζοντας σχετικούς νόμους ή βρίσκοντας τα ανάλογα «παραθυράκια».
Το εργατικό κίνημα πρέπει να ορθώσει ένα αγωνιστικό τείχος απέναντι στην πολιτική του ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας. Οι εργαζόμενοι που δουλεύουν σε επιχειρήσεις που οδεύουν προς ιδιωτικοποίηση πρέπει να συντονίσουν τη δράση τους με κλιμακούμενες απεργίες, που θα καταλήξουν σε ενιαία απεργία διαρκείας μέχρι την ανάκληση όλων των ιδιωτικοποιήσεων.
Η «Λαϊκή Ενότητα» πρέπει να θέσει εμφατικά στο πρόγραμμα της, όχι μόνο την ανάκληση όλων των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα, αλλά και ένα εκτεταμένο πρόγραμμα κοινωνικοποιήσεων, δηλαδή κρατικοποιήσεων με εργατικό έλεγχο και διαχείριση, που θα ξεκινά από τις τράπεζες και θα επεκτείνεται στις μεγαλύτερες κατά κλάδο επιχειρήσεις της χώρας. Μόνο η εγκαθίδρυση μιας δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας και η επέκταση αυτού του παραδείγματος στην υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να βγάλει τον ελληνικό λαό από τον εφιάλτη της καπιταλιστικής κρίσης, τον εφιάλτης της φτώχειας και της μαζικής ανεργίας.
