Πριν ακόμη το Εκλογικό Συμβούλιο ανακοινώσει τα αποτελέσματα των εκλογών για την Συντακτική Συνέλευση στη Βενεζουέλα, η αντιπολίτευση και ο Δυτικός ιμπεριαλισμός είχαν ήδη δηλώσει ότι υπήρξε γενικευμένη νοθεία και ότι δεν θα αναγνώριζαν τη νομιμότητα της Συνέλευσης. Από τότε έχουν κλιμακώσει τη βία και τις πιέσεις σε όλα τα επίπεδα. Τι πρέπει να γίνει από εδω και πέρα;
Την περασμένη Κυριακή, δεν είχαμε συνηθισμένες εκλογές, αλλά μάλλον μία αποφασιστική μάχη στα πλαίσια της επίθεσης που έχει ξεκινήσει η ολιγαρχία και ο Δυτικός ιμπεριαλισμός τους τελευταίους μήνες ενάντια στη Μπολιβαριανή Επανάσταση. Η αντιπολίτευση δεν δήλωσε μόνο ότι θα μποϋκοτάρει τις εκλογές, αλλά και προσπάθησε με τη βία να αποτρέψει τη διεξαγωγή των εκλογών.
Την Κυριακή, στις 30 Ιούλη, υπήρχαν οδοφράγματα που εμπόδιζαν τη μετακίνηση του κόσμου προς τα εκλογικά κέντρα, υπήρχαν διαρκείς επιθέσεις σε εκλογικά κέντρα, καταστροφή καλπών, ένοπλες επιθέσεις ενάντια στην Εθνική Φρουρά που φύλαγε τα εκλογικά κέντρα με αποτέλεσμα τη δολοφονία ενός εθνοφύλακα στη La Grita (Mérida), βομβιστικές επιθέσεις κλπ. Μέχρι το τέλος της μέρας δολοφονήθηκαν 10 άνθρωποι, συμπεριλαμβανομένου και ενός υποψήφιου για τη Συντακτική Συνέλευση.
Παρά τη γενικευμένη βία και σε κάποιες περιπτώσεις λόγω της βίας, εκατομμύρια Βενεζουελάνοι πήγαν να ψηφίσουν. Στο στάδιο Poliedro στο Καράκας δεκάδες χιλιάδες περίμεναν πολλές ώρες στην ουρά για να ψηφίσουν. Το στάδιο είχε μετατραπεί σε ένα μαζικό εκλογικό κέντρο για να επιτρέψει σε όσους ζούσαν σε περιοχές που επικρατούσε η Δεξιά στο Ανατολικό Καράκας να ψηφίσουν, καθώς δεν ήταν ασφαλές γι’ αυτούς να πάνε στα εκλογικά κέντρα της γειτονιάς τους. Κάτοικοι του Palo Gordo στην Táchira, δέχθηκαν απειλές από ένοπλους υποστηρικτές της αντιπολίτευσης. Παρ’ όλα αυτά, κατέβηκαν για να ψηφίσουν, περνώντας ποτάμια και βουνά για να φτάσουν στα εκλογικά κέντρα. Η βία της αντιπολίτευσης ήταν ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές όπως η Táchira, η Mérida, το Barquisimeto όπως και στο Ανατολικό Καράκας.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε, ότι το μποϊκοτάζ της αντιπολίτευσης στις εκλογές σήμαινε ότι οι κύριοι αντίπαλοι των εκλογών ήταν οι υποψήφιοι της γραφειοκρατίας και μία σειρά από ομαδοποιήσεις και λίστες από διαφορετικές ομάδες της Αριστεράς του Μπολιβαριανού κινήματος. Αυτό μπορεί να συνέβαλε στην αύξηση του αριθμού των ψηφοφόρων.
Η κάλυψη των εκλογών από τα διεθνή ΜΜΕ ήταν σκανδαλώδης. Είχαν αποφανθεί ήδη ότι ένας πρόεδρος που καλεί σε εκλογές είναι, φυσικά, ένας δικτάτορας. Όχι μόνο αυτό, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν ως πρωτοσέλιδα τίτλους που αναφέρονταν στην καταστολή από μέρους της κυβέρνησης, την οποία υποδήλωναν με μία εικόνα από μοτοσικλετιστές της εθνοφρουράς που τυλίγονταν στις φλόγες μετά από την έκρηξη βόμβας που τοποθετήθηκε στη μέση του δρόμου από οπαδούς της αντιπολίτευσης!
Φυσικά, τα αποτελέσματα των εκλογών για τη Συντακτική Συνέλευση δεν σήμαναν το τέλος της επίθεσης της αντίδρασης. Σχεδόν συγχρόνως, οι δεξιές κυβερνήσεις στη Λ. Αμερική, την Ουάσιγκντον και τη Μαδρίτη, ανακοίνωσαν ότι δεν αναγνωρίζουν τα αποτελέσματα. Η ολιγαρχία της Βενεζουέλας κάλεσε σε ένα νέο γύρο κινητοποιήσεων. Για πρώτη φορά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τραμπ, αποκάλεσε τον Μαδούρο δικτάτορα και συμπεριέλαβε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας στη λίστα των αξιωματούχων της Βενεζουέλας στους οποίους η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις.
Την Τρίτη, 1η Αυγούστου, η ελεγχόμενη από την αντιπολίτευση Εθνοσυνέλευση, συγκάλεσε μία έκτακτη σύσκεψη για να συζητήσει τις επόμενες ενέργειες της και ανακήρυξε τη Συντακτική Συνέλευση ως παράνομη. Σε μία ιδιαίτερα προβοκατόρικη κίνηση, οι πρεσβευτές της Ισπανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας και του Μεξικού, παρευρέθησαν στη συνεδρίαση και συναντήθηκαν με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Αυτή είναι μία σκανδαλώδης κίνηση παρέμβασης εκ μέρους των ιμπεριαλιστών, από χώρες που δεν μπορούν να υπερηφανεύονται ιδιαίτερα για την υπεράσπιση των δημοκρατικών και ανθρώπινων δικαιωμάτων.
Η αλήθεια είναι ωστόσο ότι η αντιπολίτευση είναι διχασμένη ως προς το τι τακτική να ακολουθήσει. Είναι ξεκάθαρο, ότι ένα τμήμα της που εκπροσωπείται από τους Julio Borges, Ramos Allup και άλλους αστούς ηγέτες της παλιάς σχολής, βλέπουν ότι η εκστρατεία τους δεν έχει τα αποτελέσματα που περίμεναν. Ανησυχούν επίσης, ότι μία αντεπαναστατική βίαιη ανατροπή του Μαδούρο από τις δυνάμεις της αντίδρασης στους δρόμους θα προκαλούσε μία παρατεταμένη βίαιη αντίδραση εκ μέρους των εργατών και των αγροτών. Υπολογίζουν επίσης ότι αν η κυβέρνηση αντέξει, τότε θα ακολουθήσουν περιφερειακές εκλογές τον Δεκέμβριο, στις οποίες θα ήθελαν να λάβουν μέρος. Σε αυτή την πτέρυγα, συμμετέχουν άτομα όπως ο Lara κυβερνήτης της Falcon, του οποίου το κύριο ενδιαφέρον είναι να διατηρήσει τη θέση του.
Γι’ αυτούς, η επιθυμητή έκβαση θα ήταν μία διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων με την κυβέρνηση. Αυτό θα επέτρεπε μία ειρηνική μεταβίβαση της εξουσίας, κατά την οποία θα μπορούσαν να ανακτήσουν τον έλεγχο με τη λιγότερη δυνατή αντίσταση. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ στέλνουν ανάμεικτα μηνύματα. Παρά τις απειλές για «σκληρές» οικονομικές κυρώσεις στη Βενεζουέλα σε περίπτωση που οι εκλογές για τη Συντακτική Συνέλευση λάμβαναν χώρα, η αλήθεια είναι ότι η ένταξη του Μαδούρο στη μαύρη λίστα είναι μία περισσότερο συμβολική κίνηση με μικρό πραγματικό αντίκτυπο, καθώς ο ίδιος δεν έχει καν περιουσιακά στοιχεία στις ΗΠΑ.
Η Ουάσιγκτον φοβάται τις επιπτώσεις που θα έχουν οι οικονομικές κυρώσεις στη Βενεζουέλα, ιδιαίτερα τον κίνδυνο τα μέτρα αυτά να σπρώξουν την τελευταία στην αγκαλιά της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά πάνω απ’ όλα, φοβούνται τις επιπτώσεις που θα έχουν αυτά τα μέτρα στην αμερικάνικη οικονομία. Η Βενεζουέλα είναι η τρίτη μεγαλύτερη εξαγωγέας πετρελαίου στις ΗΠΑ και ως εκ τούτου, οποιαδήποτε κύρωση στη κρατική πετρελαιοβιομηχανία PDVSA θα είχε άμεσες επιπτώσεις στα διυλιστήρια στις ΗΠΑ, τα οποία ασκούν ήδη πιέσεις στην κυβέρνηση. Επιπρόσθετα, αμέσως μετά την δήλωση του Τραμπ τη Δευτέρα, ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας για τη Νότια Αμερική, Michael Fitzpatrick, δήλωσε ότι οι ΗΠΑ επιθυμούν «διάλογο» με την κυβέρνηση Μαδούρο, καθώς όπως δήλωσε, την ίδια στιγμή που τη θεωρούν δικτατορική, «σεβόμαστε την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και τον πρόεδρο της Μαδούρο αυτή τη στιγμή».
Ο Γραμματέας του Κράτους Rex Tillerson φάνηκε να αφήνει ανοιχτές όλες τις επιλογές: «Η προσέγγιση μας απέναντι στη Βενεζουέλα συνίσταται σε μία προσπάθεια να εργαστούμε μέσω ενός συνασπισμού, μέσω του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, καθώς και όλων όσων συμμερίζονται την άποψη μας για το μέλλον της Βενεζουέλας… Είναι ξεκάθαρο ότι αυτό που θέλουμε να δούμε στη Βενεζουέλα είναι να επιστρέψει στο Σύνταγμα της, να επαναφέρει τις προγραμματισμένες της εκλογές και να επιτρέψει στο λαό της Βενεζουέλας να έχει μία φωνή στην κυβέρνηση που του αξίζει» και πρόσθεσε: «Αξιολογούμε όλες τις επιλογές για την πολιτική που θα ακολουθήσουμε, για το τι μπορούμε να κάνουμε για να δημιουργήσουμε μία αλλαγή συνθηκών κατά την οποία ο Μαδούρο θα αποφασίσει ότι δεν έχει μέλλον και θα θελήσει να φύγει από μόνος του ή για να επιστρέψει η κυβέρνηση στις συνταγματικές διαδικασίες».
Οι σκληροπυρηνικοί της αντιπολίτευσης, μεθυσμένοι από τις επιτυχίες τους, θέλουν μία άμεση αλλαγή καθεστώτος στη Βενεζουέλα. Η Maria Corina Machado, επιχειρηματολόγησε στην Εθνοσυνέλευση για μία σειρά δράσεων που θα δημιουργούσαν εναλλακτικούς κρατικούς θεσμούς σε όλα τα επίπεδα. Δήλωσε ότι η Εθνοσυνέλευση θα έπρεπε, όχι μόνο να ορίσει νέο Ανώτατο Δικαστήριο (το οποίο έκανε την προηγούμενη βδομάδα), αλλά επίσης και ένα νέο Εκλογικό Συμβούλιο, πρεσβευτές και μία νέα κυβέρνηση. Ελπίζει ότι αυτά έπειτα θα αναγνωρίζονταν από τις ιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις.
Όταν αυτές οι προτάσεις τέθηκαν στην Εθνοσυνέλευση τη Δευτέρα από τον Freddy Guevara, ο ηγέτης της AD, Ramos Allup, τον επανέφερε στην τάξη αμέσως. Ο Allup δήλωσε ξεκάθαρα ότι αυτές οι προτάσεις ήταν ανεύθυνες και τόνισε σωστά, ότι οι νεοδιορισμένοι δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου από την Εθνοσυνέλευση έχουν συλληφθεί ή έχουν καταφύγει στην πρεσβεία της Χιλής, χωρίς η Εθνοσυνέλευση να μπορεί να κάνει κάτι για να τους υπερασπιστεί. Στο τέλος της γραφής, η αντεπανάσταση πρέπει να ελέγξει τα σώματα των ενόπλων ανδρών στο κρατικό μηχανισμό και η αντιπολίτευση δεν έχει ακόμη καταφέρει να το πετύχει αυτό. Έτσι ο ίδιος ο Ramos Allup έχει δηλώσει ότι το κόμμα της, το AD, θα συμμετάσχει στις περιφερειακές εκλογές.
Παρά τα μεγάλα λόγια για την «ώρα μηδέν» και την «πορεία στο Miraflores» την προηγούμενη βδομάδα, η αντιπολίτευση δεν κατόρθωσε να κινητοποιήσει μεγάλους αριθμούς διαδηλωτών, ακριβώς λόγω της αναποφασιστικότητας και των μεικτών μηνυμάτων των ηγετών της. Ο λόγος ήταν, ότι ενώ ήταν διατεθειμένοι να κάνουν πολύ φασαρία και να ξεστομίσουν βαριές απειλές, την ίδια στιγμή, συμμετείχαν σε μυστικές συζητήσεις με την κυβέρνηση- συνομιλίες στις οποίες μεσολάβησε ο πρώην πρόεδρος της Ισπανίας Θαπατέρο. Τα θέματα που συζητήθηκαν ήταν ένα ξεκάθαρο χρονοδιάγραμμα για τις περιφερειακές εκλογές αυτό το χρόνο και για προεδρικές εκλογές του χρόνου, καθώς και η επαναφορά όλων των αρμοδιοτήτων της Εθνοσυνέλευσης (Κάτι που θα μπορούσαν να πετύχουν αν επαναλάμβαναν τις άκυρες εκλογές για τους 3 βουλευτές στην περιοχή της Αμαζόνας).
Εν τω μεταξύ, η κυβέρνηση Μαδούρο δεν έχει άλλη στρατηγική από το να επιμένει στις εκκλήσεις της προς την αντιπολίτευση για διαπραγματεύσεις και να κάνει νέες παραχωρήσεις στους καπιταλιστές.
Η Συντακτική Συνέλευση θα είχε αξία μόνο αν χρησιμοποιούταν για να ληφθούν αποφασιστικά μέτρα για την επίλυση της παρούσας κρίσης, η οποία έχει τις ρίζες της στη βαθιά οικονομική ύφεση. Μόνο με ένα ξεκάθαρο επαναστατικό πρόγραμμα είναι δυνατό να γίνουν βήματα μπροστά.
Η αριστεροί αγωνιστές της Συντακτικής Συνέλευσης πρέπει να υποστηρίξουν τα παρακάτω μέτρα:
• Όλη η εξουσία στη Συντακτική Συνέλευση.
• Κρατικό μονοπώλιο του εξωτερικού εμπορίου.
• Διαγραφή του εξωτερικού χρέους έτσι ώστε τα χρήματα να μπορέσουν να χρησιμοποιηθούν για εισαγωγές τροφίμων και βασικών προϊόντων.
• Απαλλοτρίωση του συνόλου των εταιρειών παράγωγης και διανομής τροφίμων.
• Άμεσο πάγωμα των τιμών και γενική αύξηση των μισθών.
• Απαλλοτρίωση των ιδιωτικών τραπεζών και των πολυεθνικών.
• Για ένα δημοκρατικό σχεδιασμό της παραγωγής με στόχο της ικανοποίηση των αναγκών του εργαζόμενου λαού.
• Άμεση σύλληψη των υπευθύνων της αντεπαναστατικής βίας, δίκη των πολιτικών της αντιπολίτευσης και των πλούσιων χρηματοδοτών τους.
• Σύλληψη όλων των υπαλλήλων που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς και δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων που είναι προϊόν διαφθοράς.
• Την εισαγωγή του εργατικού ελέγχου σε όλες τις κρατικές επιχειρήσεις για την καταπολέμηση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς.
Αυτό το πρόγραμμα θα πυροδοτούσε τον επαναστατικό ενθουσιασμό των μαζών γιατί θα άρχιζε να λύνει τα πιεστικά προβλήματα της οικονομικής κρίσης και των διαρκών στερήσεων. Ένα τέτοιο πρόγραμμα θα έπρεπε να στηριχθεί στην επαναστατική οργάνωση του λαού στις εργατικές γειτονιές και στο εξοπλισμό της εργατικής τάξης, ακολουθώντας το παράδειγμα των Λαϊκών Ταξιαρχιών Άμυνας. Αυτό θα πρέπει να συνδυαστεί με την πλήρη κινητοποίηση των εφεδρειών των Μπολιβαριανών ενόπλων δυνάμεων και τη στενή σύνδεση των ένοπλων εργατών και αγροτών με τους στρατιώτες.
Η αντεπανάσταση μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο με επαναστατικά μέσα. Οι εργάτες και οι αγρότες μπορούν να εμπιστευτούν μόνο τις δικές τους δυνάμεις.
Υπερασπιστείτε τις κατακτήσεις της Μπολιβαριανής Επανάστασης, απαλλοτριώστε την ολιγαρχία!
Χόρχε Μαρτίν
Πηγή: ιστοσελίδα “IN DEFENCE OF MASXISM” (www.marxist.com)
Μετάφραση: Ηλίας Κυρούσης
