Δυστυχώς η ηγεσία της Αριστερής Πλατφόρμας με το κείμενο που έδωσε πριν από λίγο στη δημοσιότητα:
- Διστάζει να δεσμευτεί ακόμα και τώρα ΞΕΚΑΘΑΡΑ ότι θα καταψηφίσει στη Βουλή το νέο Μνημόνιο
- Εμφανίζει σαν βασική προυπόθεση για μια φιλολαϊκή λύση το εθνικό νόμισμα πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού και όχι ένα συνολικό πρόγραμμα ρήξης με τον καπιταλισμό, που χωρίς αυτό, κανένα νόμισμα από μόνο του δεν πρόκειται να δώσει λύση.
Η ΚΑΤΑΨΗΦΙΣΗ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΕΣ ΚΑΘΗΚΟΝ ΚΑΘΕ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ!
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΙΣ 7.00 μμ ΈΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ!
Μόνη λύση το συνολικό πρόγραμμα ρήξης με την τρόικα, τα Μνημόνια και τον καπιταλισμό που υπερασπίζει η Κομμουνιστική Τάση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολουθεί το κείμενο των ηγετικών στελεχών της Aριστερής Πλατφόρμας (Αριστερό Ρεύμα – Κόκκινο Δίκτυο, ΔΕΑ) με την κριτική της Κομμουνιστικής Τάσης, σημείο προς σημείο:
«Η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει καμία άλλη επιλογή στην κρίσιμη αυτή συγκυρία από το να απορρίψει τον εκβιασμό των «θεσμών» για την επιβολή ενός προγράμματος λιτότητας, απορρυθμίσεων και ιδιωτικοποιήσεων. (ΚΤ: Η κυβέρνηση έχει ήδη απαντήσει και έχει δεχθεί τον εκβιασμό, προτείνοντας στη Βουλή ένα νέο Μνημόνιο. Το ζήτημα τώρα είναι τι θα κάνουν οι αριστεροί βουλευτές και τα συλλογικά όργανα του κόμματος. Ιδιαίτερα, το ζήτημα είναι τι θα κάνει η ισχυρότερη αντιπολιτευτική αριστερή τάση, δηλαδή η Αριστερή Πλατφόρμα. Θα καταψηφίσει, ναι ή όχι;)
Η κυβέρνηση οφείλει να δηλώσει προς τους «θεσμούς» και να διακηρύξει στον ελληνικό λαό ότι, έστω και την ύστατη στιγμή, αν δεν γίνει δεκτός ένας θετικός συμβιβασμός, ο οποίος να αποτυπώνεται σε ένα πρόγραμμα που θα τερματίζει τη λιτότητα, θα παρέχει ικανή ρευστότητα στην οικονομία και θα διασφαλίζει τη βαθιά διαγραφή του χρέους, (ΚΤ: έχει γίνει ξεκάθαρο και στον πιστότερο οπαδό της καπιταλιστικής ΕΕ μέσα στην Αριστερά ότι μια τέτοια «προοδευτική συμφωνία» δεν μπορεί να γίνει. Ποιός ο λόγος να αναφέρονται όλα αυτά, συγχύζοντας τους εργαζόμενους τώρα που χάνουν και τις τελευταίες αυταπάτες τους για την καπιταλιστική ΕΕ;») τότε είναι έτοιμη να ακολουθήσει ένα εναλλακτικό προοδευτικό δρόμο που θα θέτει υπό αμφισβήτηση την παρουσία της χώρας μας στην ευρωζώνη (ΚΤ: Τι σημαίνει αυτό συγκεκριμένα; Έξοδο από την Ευρωζώνη με παραμονή στην καπιταλιστική ΕΕ; Άρα προτείνεται μια συμφωνημένη έξοδος με την τρόικα; Γιατί η μονομερής έξοδος είναι φυσικό να σημάνει και αυτόματη αποβολή από την ΕΕ.), ενώ θα διακόπτει την αποπληρωμή του χρέους (ΚΤ: Τι σημαίνει αυτό; Μόνο στάση πληρωμών χωρίς μονομερή διαγραφή του χρέους; Έχει παραιτηθεί η Αριστερή Πλατφόρμα από αυτή την πάγια αριστερή διεκδίκηση ναι ή όχι;).
Η συγκρότηση μιας πορείας που θα μπορούσε να θέσει την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης προκειμένου να αντιμετωπίσει τις απαράδεκτες πιέσεις και απαιτήσεις των πιστωτών, ήταν ένα έργο σύνθετο και σοβαρό και έπρεπε να είχε προετοιμαστεί συστηματικά από την κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα, όμως, που, λόγω τραγικών αγκυλώσεων των τελευταίων, δεν έχει επιτευχθεί (ΚΤ: Που είναι σήμερα το αναλυτικό, επεξεργασμένο πρόγραμμα της Αριστερής Πλατφόρμας; Εκείνη σαν η πιο ισχυρή τάση στην αριστερά του κόμματος γιατί δεν έχει διαμορφώσει εναλλακτικό προγραμματικό σχέδιο για να εφοδιάσει το κόμμα, με αποτέλεσμα το μόνο εναλλακτικό αριστερό πρόγραμμα να είναι εκείνο της, μικρής ακόμα, Κομμουνιστικής Τάσης;) .
Παρόλα αυτά η κυβέρνηση έστω και τώρα μπορεί και πρέπει να απαντήσει στους εκβιασμούς των «θεσμών» με το δίλημμα : πρόγραμμα χωρίς νέα λιτότητα, με ρευστότητα και διαγραφή του χρέους ή έξοδος από το ευρώ και διακοπή αποπληρωμής του άδικου και μη βιώσιμου χρέους (ΚΤ: Το αληθινό ταξικό και πολιτικό δίλλημα είναι: Καπιταλισμός που ανεξάρτητα από το είδος του νομίσματος θα γεννάει χρέος και μνημόνια ή Σοσιαλισμός;).
Η κυβέρνηση, έστω και τώρα, εφόσον το επιβάλλουν οι συνθήκες, έχει τη δυνατότητα αλλά και τη στοιχειώδη ρευστότητα, προκειμένου να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα γέφυρα μετάβασης στο εθνικό νόμισμα (ΚΤ: Το αναγκαίο πρόγραμμα πρέπει να μεταβαίνει σε μια άλλη οικονομία και κοινωνία με σοσιαλιστική βάση και όχι απλά σε ένα άλλο νόμισμα! Χρειαζόμαστε μεταβατικό πρόγραμμα για την εξουσία του εργαζόμενου λαού και το σοσιαλισμό και όχι μεταβατικό πρόγραμμα για το εθνικό νόμισμα. Αυτές δεν είναι μαρξιστικές θέσεις αλλά θέσεις των υπερασπιστών του εθνικού, καπιταλιστικού προστατευτισμού!), που θα της επιτρέψει να εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στον ελληνικό λαό και ειδικότερα (ΚΤ: Οι δεσμεύσεις δεν μπορούν εφαρμοστούν χωρίς αντικαπιταλιστικά – σοσιαλιστικά μέτρα!).
Τη ριζική αναδιοργάνωση του τραπεζικού συστήματος, με εθνικοποίηση και αναπροσανατολισμό σε αναπτυξιακή κατεύθυνση υπό κοινωνικό έλεγχο (ΚΤ: Μπορούν να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες χωρίς να τεθεί θέμα εθνικοποίησης και των μοχλών της οικονομίας, των μεγάλων μονοπωλιακών – ολιγοπωλιακών εταιρειών, όταν όλες αυτές οι μεγάλες εταιρείες είναι συνδεδεμένες και διαπλεκόμενες με τις τράπεζες;)
Την πλήρη απόρριψη της δημοσιονομικής λιτότητας -πρωτογενών πλεονασμάτων και ισοσκελισμένων προϋπολογισμών – με στόχο την αποτελεσματική αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την κάλυψη των κοινωνικών αναγκών, την ανασύσταση του κοινωνικού κράτους και την έξοδο της οικονομίας από τον φαύλο κύκλο της ύφεσης (ΚΤ: Πως μπορούν αυτά να γίνουν χωρίς τους πόρους που θα προέλθουν από τις αναγκαίες εθνικοποιήσεις – κοινωνικοποιήσεις των βασικών μοχλών της οικονομίας; Γιατί λείπει αυτή η θέση;).
Την εκκίνηση των διαδικασιών εξόδου από το ευρώ και της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους (ΚΤ: Μονομερώς ή σε συμφωνία με την τρόικα;) που αποτελούν απολύτως διαχειρίσιμη επιλογή και μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο οικονομικό μοντέλο προσανατολισμένο στην παραγωγή, την ανάπτυξη και την αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών προς όφελος των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων (ΚΤ: Ποιό είναι αυτό το μοντέλο; Είναι καπιταλιστικό ή σοσιαλιστικό; Ποιά τάξη θα έχει την εξουσία;) .
Η έξοδος από την ευρωζώνη κάτω από τις παρούσες συνθήκες είναι μια δύσκολη αλλά εφικτή διαδικασία , που θα επιτρέψει στη χώρα να ακολουθήσει έναν άλλο δρόμο, πέρα από απαράδεκτα προγράμματα που θα προσομοιάζουν με την πρόταση Γιούνκερ (ΚΤ: Προϋπόθεση για τον άλλο δρόμο δεν είναι το νόμισμα, αλλά το αναγκαίο ριζοσπαστικό, αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα). Πρέπει να τονιστεί ότι η έξοδος δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά το πρώτο βήμα σε μια πορεία κοινωνικής αλλαγής, ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, οικονομικής προόδου και ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη (ΚΤ: Με ποιό σκοπό; Πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού;). Εντάσσεται σε μια γενικότερη στρατηγική που βασίζεται στην ανασυγκρότηση του παραγωγικού ιστού, την τόνωση των επενδύσεων και την ανασύσταση του κράτους πρόνοιας και δικαίου (ΚΤ: Μπορούν όλα αυτά να γίνουν πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού στην περίοδο του διεθνούς ιστορικού αδιεξόδου του και σε έναν από τους πιο “αδύναμους κρίκους” του; Που υπάρχει σήμερα αυτό το μοντέλο προοδευτικού καπιταλισμού;). Η έξοδος είναι μια πολιτικά και ηθικά δίκαιη επιλογή απέναντι στην αδιάλλακτη συμπεριφορά των δανειστών , που ως στόχο έχει να εξαναγκάσει την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρη παράδοση.
Η έξοδος, τέλος, είναι ένας δρόμος που εμπεριέχει συγκρούσεις με ισχυρότατα εγχώρια και ξένα συμφέροντα. Για αυτό και ο σημαντικότερος παράγοντας στην αντιμετώπιση το δυσκολιών που θα προκύψουν είναι η αποφασιστικότητα του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμά του αντλώντας δύναμη από τη λαϊκή στήριξη.
Ποιο συγκεκριμένα, μερικές από τις θετικές πλευρές της εξόδου περιλαμβάνουν:
Την ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας που σημαίνει αυτόματα και ανάκτηση της δυνατότητας παροχής ρευστότητας προς την οικονομία. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να σπάσει η θηλιά της ΕΚΤ στην Ελλάδα (ΚΤ: Ξανά το εθνικό νόμισμα εμφανίζεται σαν η πανάκεια της προόδου).
Τη διαμόρφωση σχεδίου ανάπτυξης που θα βασίζεται σε δημόσιες επενδύσεις, αλλά θα ευνοεί παράλληλα τις ιδιωτικές επενδύσεις (ΚΤ: Οι επενδύσεις προϋποθέτουν πόρους. Πως μπορούν να γίνουν επενδύσεις χωρίς κοινωνικοποίηση της συγκεντρωμένης παραγωγής;). Η Ελλάδα χρειάζεται μια νέα και παραγωγική σχέση ανάμεσα στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα ώστε να μπει σε τροχιά βιώσιμης ανάπτυξης (ΚΤ: Αυτό ονομάζεται «μικτή οικονομία» σε καπιταλιστική βάση και έχει εγκαταλειφτεί από τους ίδιους τους αστούς μέσα από την εμπειρία της κρίσης του συστήματός τους). Η υλοποίηση του σχεδίου θα γίνει εφικτή μετά από την ανάκτηση της παροχής ρευστότητας και σε συνδυασμό με την εθνική αποταμίευση (ΚΤ: Το ξαναλέμε: το χρήμα δεν έχει αξία από μόνο του! Αυτό που πρέπει να κατακτήσουμε δεν είναι η «ρευστότητα», αλλά ο έλεγχος της παραγωγής και συνολικότερα της οικονομίας, που πρέπει να σχεδιαστεί δημοκρατικά).
Την ανάκτηση της εγχώριας αγοράς από τα εισαγόμενα προϊόντα που θα αναζωογονήσει και θα αναβαθμίσει τον ρόλο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, οι οποίες παραμένουν ο κορμός της ελληνικής οικονομίας . Παράλληλα θα υπάρξει και τόνωση των εξαγωγών. (ΚΤ: Αυτό επιτάσσει την κοινωνικοποίηση των μεγάλων εταιρειών και του εξωτερικού εμπορίου. Γιατί δεν το υποστηρίζει αυτό η Αριστερή Πλατφόρμα;)
Την αποδέσμευση του κράτους από το ασφυκτικό πλαίσιο της ΟΝΕ στο πεδίο της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής (ΚΤ: Ποιού κράτους; Του σημερινού, διεφθαρμένου και σπάταλου αστικού κράτους που γεννάει διαρκώς σκάνδαλα και χρέη;). Θα μπορέσει έτσι να υπάρξει ουσιαστική άρση της λιτότητας, χωρίς παράλογους περιορισμούς στην έκδοση χρήματος (ΚΤ: Υπονοείται σαφώς ότι το κύριο ζήτημα είναι να τυπώσουμε χρήμα, όχι να αφαιρέσουμε τον έλεγχο της οικονομίας από το κεφάλαιο). Θα μπορέσει επίσης το κράτος να υιοθετήσει μέτρα που θα φέρουν φορολογική δικαιοσύνη, καθώς και αναδιανομή του πλούτου και του εισοδήματος (ΚΤ: Για να αναδιανεμηθεί ο πλούτος πρέπει πρώτα να περάσει στον έλεγχο της κοινωνίας).
Τη δυνατότητα ταχύρρυθμης ανάπτυξης μετά τους πρώτους μήνες δυσκολιών (ΚΤ: Είναι προφανές ότι η εισαγωγή εθνικού νομίσματος πάνω στο έδαφος του καπιταλισμού θα σημάνει – ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες – μια μεγάλη πτώση του ΑΕΠ, καθώς μέσα από την αναπόφευκτη υποτίμηση του νέου νομίσματος η φτώχεια θα εξαπλωθεί απότομα και θα έχουμε – από τη στιγμή που δεν θα υπάρχει ένα σοσιαλιστικό σχέδιο -μαζικό κλείσιμο επιχειρήσεων). Οι τεράστιοι ανενεργοί πόροι που δημιουργήθηκαν κατά την περίοδο της κρίσης, 2008-2015, μπορούν γρήγορα να κινητοποιηθούν για να αντιστραφεί η καταστροφική πολιτική των μνημονίων, εάν υπάρξει ρευστότητα και τόνωση της ζήτησης (ΚΤ: η συνεπής αριστερά, η μαρξιστική, πάντα ξεκινά από την παραγωγή και όχι από τη ζήτηση, αυτό το κάνουν οι κευνσιανοί αστοί οικονομολόγοι). Θα δημιουργηθεί έτσι προοπτική συστηματικής μείωσης της ανεργίας και αύξησης των εισοδημάτων (ΚΤ: ουσιαστική μείωση της ανεργίας μπορεί να προέλθει μόνο από την εγκαθίδρυση μιας κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίας).
Τέλος, με την έξοδο από την ΟΝΕ η χώρα δεν θα γίνει λιγότερο ευρωπαϊκή, αλλά θα ακολουθήσει μια διαφορετική προσέγγιση από τις χώρες του πυρήνα της ΕΕ, μια επιλογή στην οποία έχουν ήδη προχωρήσει χώρες όπως η Σουηδία και η Δανία (ΚΤ: είναι απαράδεκτο: αυτές οι χώρες είναι το παραδοσιακό πρότυπο της σοσιαλδημοκρατίας! Σήμερα όμως όλες εφαρμόζουν σκληρά προγράμματα λιτότητας. Κανένας σοσιαλδημοκρατικός παράδεισος δεν υπάρχει μέσα στον καπιταλισμό!). Η έξοδος από την ΟΝΕ όχι μόνο δεν θα απομονώσει τη χώρα μας, αλλά θα της επιτρέψει να αποκτήσει ένα νέο ρόλο στη διεθνή σκηνή, με ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια, πολύ διαφορετικό από αυτόν του ασήμαντου παρία που της επιφυλάσσει η συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών (ΚΤ: Είναι σαφής η αυταπάτη για έναν “εθνικά υπερήφανο και ανεξάρτητο” καπιταλισμό που δεν μπορεί να υπάρξει!).
Η πορεία μιας εξόδου από την ΟΝΕ απαιτεί φυσικά πολιτική νομιμοποίηση και ενεργή λαϊκή υποστήριξη. Το δημοψήφισμα κατέδειξε τη βούληση του λαού για την οριστική απόρριψη της λιτότητας ανεξάρτητα από τα διλήμματα που του έθεσε το ξένο και το εγχώριο κατεστημένο. Είναι πλέον σαφές ότι η κυβέρνηση μας έχει κατ΄ ουσίαν εξαναγκαστεί σε έξοδο λόγω της οριστικής άρνησης της ΕΕ να δεχτεί εύλογους όρους σχετικά με τη διαγραφή του χρέους, την άρση της λιτότητας και τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, όπως καταδεικνύεται από το νέο τελεσίγραφο μετά το δημοψήφισμα.»
Το κείμενο υπογράφεται από τους Αντώνη Νταβανέλο, Σόφη Παπαδόγιαννη, Κώστα Λαπαβίτσα, Στάθη Λεουτσάκο, Θανάση Πετράκο
