Τα νέα μέτρα στην κοινωνική ασφάλιση που φαίνεται ότι σχεδιάζει το οικονομικό επιτελείο σε συνεργασία με τη τρόικα, θα αποτελέσουν την ταφόπλακα για μια σειρά κατοχυρωμένων ασφαλιστικών δικαιωμάτων εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων.
Οι αντιδραστικές αλλαγές που δρομολογούνται, περιλαμβάνουν, κατά κύριο λόγο, την κατάργηση των πρόωρων συντάξεων από τον Ιανουάριο του 2014 και ταυτόχρονα, τη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων και των εφάπαξ. Αυτό θα γίνει εφικτό, μέσω της μεθόδου της «αυτόματης διόρθωσης», που ουσιαστικά σημαίνει ότι τα ελλείμματα που θα προκύπτουν στα ταμεία δεν θα καλύπτονται πλέον από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από τα ίδια τα ταμεία.
Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση εξετάζει αρχικά, το σενάριο της πλήρους κατάργησης του δικαιώματος συνταξιοδότησης για τις ηλικίες κάτω των 60 ή 62 ετών. Αυτό συνεπάγεται αυτόματα την αύξηση των ορίων ηλικίας σε 10 ή 12 χρόνια για τους εργαζομένους σε ΔΕΚΟ και Δημόσιο, που με βάση το ισχύον καθεστώς θεμελιώνουν το δικαίωμα σύνταξης στην ηλικία των 50 ετών.
Το άλλο σενάριο που επεξεργάζονται και είναι το επικρατέστερο, είναι η κατακόρυφη μείωση της πρόωρης σύνταξης κατά 60%, γεγονός το οποίο στην ουσία θα καταστήσει την πρόωρη συνταξιοδότηση εντελώς ασύμφορη για τους εργαζόμενους, αφού ουσιαστικά θα λαμβάνουν μια πενιχρή σύνταξη μέχρι τα 67 τους χρόνια.
Τα μέτρα αυτά, πλήττουν συνολικά 1.500.000 ασφαλισμένους σε Δημόσιο, ΔΕΚΟ, τράπεζες αλλά και στο ΙΚΑ. Ειδικότερα πλήττουν τις μητέρες με ανήλικα παιδιά, τους εργαζόμενους σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα, καθώς και όλους τους ασφαλισμένους που έχουν ξεκινήσει να εργάζονται πριν το 1992. Οι περικοπές αυτές, που στην ουσία αποτελούν κατάργηση των πρόωρων συντάξεων, έχουν σαν άμεσο στόχο την εξοικονόμηση 2 δις ευρώ, ποσό δηλαδή που υπολείπεται για να καλυφθεί το έλλειμμα των ταμείων για το 2014.
Όπως έχουν επισημάνει σε πρόσφατη ανακοίνωσή τους οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στα ασφαλιστικά ταμεία, οι μειώσεις ενδέχεται να φτάσουν το 30% για τις επικουρικές συντάξεις και τουλάχιστον 10% για τις κύριες. Το ίδιο φυσικά θα επακολουθήσει και για τα εφάπαξ, οπού οι μειώσεις μπορεί να φτάσουν κατά μέσο όρο το 25%. Το «ψαλίδι» αυτό στις συντάξεις, φυσικά θα συνδεθεί από την κυβέρνηση και με τις εισφορές των εργοδοτών στα ασφαλιστικά ταμεία, αφού στο σχέδιο που επεξεργάζεται μελετά ακόμα και την κατάργηση των εργοδοτικών ασφαλιστικών εισφορών μέχρι ενός ορίου μισθού (200 ή 400 ευρώ), ενώ παράλληλα θέτει σαν στόχο την μείωση των εργοδοτικών εισφορών κατά 3,9 ποσοστιαίες μονάδες μέχρι το 2016. Οι αλλαγές αυτές οδηγούν ένα μεγάλο μέρος των συνταξιούχων στο να διαβιεί κάτω από το όριο της φτώχειας, ουσιαστικά στην πλήρη εξαθλίωση.
Κυβέρνηση της Αριστεράς και κοινωνική ασφάλιση
Για να αντιμετωπιστεί ριζικά η δραματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στα ταμεία χρειάζεται να πληρώσουν μόνο αυτοί που οδήγησαν τα ταμεία σε αδιέξοδο κι όχι τα θύματά τους, δηλαδή οι εργαζόμενοι. Μια κυβέρνηση της Αριστεράς από τις πρώτες μέρες της στην εξουσία πρέπει να επιβάλλει έναν ειδικό φόρο στις μεγάλες επιχειρήσεις και τις μεγάλες περιουσίες για να καλυφθεί το ετήσιο έλλειμμα των ταμείων.
Αντίθετα προς τις αξιώσεις της αστικής τάξη για απαλλαγή από τις ασφαλιστικές εισφορές, μια αριστερή κυβέρνηση πρέπει να θεσμοθετήσει την χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων αποκλειστικά από το κράτος και την εργοδοσία. Παράλληλα, θα πρέπει να εγκαθιδρύσει τον εργατικό έλεγχο, στο πλαίσιο του οποίου, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα ελέγχουν, μαζί με τα υπόλοιπα στοιχεία της λειτουργίας της επιχείρησης και το αν καταβάλλονται κανονικά οι εισφορές στα ταμεία τους. Οι μεγάλες επιχειρήσεις που εισφοροδιαφεύγουν, όμοια με αυτές που φοροδιαφεύγουν, πρέπει να απαλλοτριώνονται, κάτω από εργατικό έλεγχο και διαχείριση.
Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να δημιουργήσει ένα ενιαίο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης για όλους τους εργαζόμενους, με επίκεντρο ένα Ενιαίο Ταμείο Μισθωτών, που θα διοικείται αποκλειστικά από εκπροσώπους των ίδιων των εργαζομένων και θα παρέχει αξιοπρεπείς συντάξεις, πλήρως εγγυημένες από το κράτος.
Μέσω αυτών των μέτρων και σε συνδυασμό με τα έσοδα που θα εξοικονομηθούν από την διαγραφή του ληστρικού χρέους και από την αλματώδη αναπτυξιακή πορεία που θα προκύψει από την αναγκαία εγκαθίδρυση μιας κοινωνικοποιημένης, σχεδιασμένης οικονομίας, θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για αξιοπρεπείς συντάξεις και μείωση του εργάσιμου βίου. Έτσι θα μπορεί σύντομα να γίνει πραγματικότητα η χορήγηση σύνταξης στα 60 έτη για τους άντρες και στα 55 για τις γυναίκες και όσους εργάζονται στα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα ή γενικότερα με τη συμπλήρωση 30 χρόνων εργασίας, με ύψος στο 80% των συνολικών αποδοχών του τελευταίου μήνα.
{fcomment}
