Το φρικιαστικό μαρτύριο δεκάδων αβοήθητων προσφύγων σε νησίδα στον Έβρο και ο θάνατος σε αυτήν ενός μικρού κοριτσιού 5 χρονών, το οποίο πέθανε αβοήθητο από τσίμπημα σκορπιού στις αρχές του Αυγούστου, έφεραν για μία ακόμη φορά στο προσκήνιο το αποκρουστικό πρόσωπο της κυβέρνησης της ΝΔ, του ελληνικού και του τουρκικού αστικού κράτους και του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος γενικότερα.
Παρότι η ομάδα 40 περίπου προσφύγων καλούσε για βδομάδες σε βοήθεια και παρά το γεγονός ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) κάλεσε τις Ελληνικές Αρχές στις 20 Ιουλίου να διασώσουν τους πρόσφυγες, η κυβέρνηση και η ελληνική αστυνομία αδρανούσαν εγκληματικά, επικαλούμενες το γεγονός ότι η νησίδα ανήκει στην Τουρκία – κάτι βέβαια που αποδείχθηκε πως είναι ψέμα. Το αποτέλεσμα αυτής της κωλυσιεργίας ήταν να βρει τραγικό θάνατο ένα 5χρονο κοριτσάκι και να κινδυνέψει σοβαρά και η αδερφή της.
Μετά από τη δημοσιοποίηση του γεγονότος και τη γενική κατακραυγή η κυβέρνηση τελικά αποφάσισε στις 17/8 να διασώσει αυτούς τους ανθρώπους και να παραδεχθεί δια στόματος του υπουργού Μετανάστευσης, Μηταράκη το θάνατο του 5χρονου κοριτσιού που παρουσιαζόταν από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ ως fake news.
Η κυβέρνηση βέβαια αφήνει αναπάντητες τις σοβαρές καταγγελίες των προσφύγων για δολοφονικές ενέργειες των Ελληνικών Αρχών. Σύμφωνα με τους πρόσφυγες, μία ομάδα από αυτούς πέρασε στην ελληνική όχθη. Οι ελληνικές αρχές τους συνέλαβαν και τους οδήγησαν βίαια στις 14 Ιουλίου στη νησίδα ανατολικά του χωριού Κισάρι. Καταγγέλλουν επίσης, ότι ένας πρόσφυγας έχασε τη ζωή του μετά από βίαιο ξυλοδαρμό από αστυνομικούς και ότι δύο ακόμα πνίγηκαν όταν τους εξανάγκασαν να κολυμπήσουν προς τη νησίδα. Οι πρόσφυγες ακολούθως πέρασαν στα τουρκικά παράλια όπου τους συνέλαβαν Τούρκοι συνοριοφύλακες. Μετά από μερικές μέρες τους οδήγησαν ξανά στο ποτάμι και στη συγκεκριμένη νησίδα.
Αυτή η τραγική ιστορία είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου μίας εγκληματικής-δολοφονικής πολιτικής του ελληνικού και τουρκικού αστικού κράτους, αλλά και συνολικά της ΕΕ, απέναντι σε αβοήθητους και κατατρεγμένους πρόσφυγες. Μία πολιτική κλειστών συνόρων και βίαιων επαναπροωθήσεων. που θέτει σε κίνδυνο τις ζωές προσφύγων και έχει ήδη οδηγήσει σε τραγικό θάνατο χιλιάδες από αυτούς.
Το αποκρουστικό έγκλημα διαρκείας ενάντια στους πρόσφυγες κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη της ταχύτερης αγωνιστικής ανατροπής αυτής της κυβέρνησης εγκληματιών και την άνοδο μίας εργατικής κυβέρνησης με σοσιαλιστικό πρόγραμμα που θα βάλει ένα τέλος στα μαρτύρια των κατατρεγμένων προσφύγων. Τα συνδικάτα και τα αριστερά κόμματα θα πρέπει να διοργανώσουν μαζικές κινητοποιήσεις, που θα συνδέουν τις διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος με τις ακόλουθες διεκδικήσεις για το προσφυγικό ζήτημα:
– Κατάργηση της αντιδραστικής συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας για τους πρόσφυγες!Ανοικτά σύνορα για όλους τους κατατρεγμένους ανθρώπους! Όχι στους τεχνητούς διαχωρισμούς μεταναστών και προσφύγων– άσυλο και αλληλεγγύη σε όλους! Να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου! Να διευκολυνθεί και να καταστεί ασφαλής από το κράτος η διέλευση των προσφύγων από τα σύνορα! Να τους χορηγηθούν ταξιδιωτικά έγγραφα για τις χώρες που θα επιλέξουν οι ίδιοι σαν προορισμό! Να παύσει κάθε εγκλεισμός σε χώρους κράτησης με την κατηγορία της «παράνομης εισόδου στη χώρα». Πλήρης και ισότιμη εφαρμογή της εργατικής και κοινωνικής νομοθεσίας για όλους.
– Διαρκής κρατική μέριμνα και κονδύλια για τη σίτιση, τη στέγαση, τον ιματισμό και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όλων των προσφύγων. Οργανωμένη και σε εθελοντική βάση μετεγκατάστασή τους από τους υπαίθριους και τους άλλους προσωρινούς χώρους διαμονής σε ξενοδοχεία και στα διαθέσιμα κρατικά παραθεριστικά κέντρα. Άμεση έναρξη ενός προγράμματος εγκατάστασής τους στις χιλιάδες άδειες κατοικίες των διαφόρων πόλεων, με κρατική επιδότηση των ενοικίων. Άμεση εύρεση των αναγκαίων πόρων μέσα από τη δραστική περικοπή των στρατιωτικών δαπανών.
–Έξοδος από το ΝΑΤΟ και διακοπή κάθε ελληνικής συμμετοχής σε επιχειρήσεις εκτός συνόρων. Αγώνας για να σταματήσει κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση και τη Μέση Ανατολή και την ευρύτερη περιοχή.
Τα συνδικάτα, οι Νεολαίες και τα αριστερά κόμματα πρέπει να απευθύνουν έκκληση για κοινή δράση στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα, γύρω από τις προαναφερόμενες αλλά και αντίστοιχες, πρόσθετες διεκδικήσεις, που πρέπει να τεθούν σε κάθε ευρωπαϊκή χώρα.
Μόνο ένα συντονισμένο πανευρωπαϊκό κίνημα της εργατικής τάξης και της νεολαίας μπορεί να σώσει τους πρόσφυγες από τη βαρβαρότητα των αστικών κρατών και τις ξενόφοβες, ρατσιστικές διαθέσεις των ευρωπαϊκών αρχουσών τάξεων. Ένα κίνημα που ταυτόχρονα θα ανοίγει το δρόμο για μια Ευρώπη χωρίς φτώχεια, λιτότητα και αυταρχισμό, για μια αληθινά ενωμένη, Σοσιαλιστική Ευρώπη.
Εφημερίδα ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ – www.marxismos.com
