Οι προθέσεις της κυβέρνησης της ΝΔ για τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα έγιναν ξεκάθαρες στις προγραμματικές δηλώσεις της αμέσως μετά την εκλογή της τον περασμένο Ιούνιο. Η συνεχιζόμενη βαθιά καπιταλιστική κρίση που έχει χτυπήσει την πόρτα των ισχυρότερων κέντρων του παγκόσμιου καπιταλισμού δε θα αφήσει ανεπηρέαστο τον ελληνικό καπιταλισμό. Για αυτό τον λόγο η κυβέρνηση της Δεξιάς ακολουθεί και αυτή τον γνώριμο δρόμο των περικοπών στις κρατικές δαπάνες. Σε αυτή την κατεύθυνση η κυβέρνηση κατέθεσε το νέο νομοσχέδιο που θα επιτρέψει τη δημιουργία μη κρατικών (ή αλλιώς ιδιωτικών) πανεπιστημίων πριν από λίγες ημέρες (αρχικά ήταν να κατατεθεί στις 20 Ιανουαρίου, αλλά η ημερομηνία μετατέθηκε υπό τους φόβους της κυβέρνησης για πυροδότηση μαζικού κινήματος φοιτητών). Με αυτό το νομοσχέδιο θα παρακαμφθεί το εμπόδιο του άρθρου 16 του Συντάγματος στο οποίο αναφέρεται ότι η Εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν.
Βασική επιδίωξη της κυβέρνησης είναι η περαιτέρω μείωση των δαπανών στην Εκπαίδευση. H υποχρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστήμιων οδηγεί στη χειροτέρευση της ποιότητας των υποδομών αλλά και των ίδιων των σπουδών. Η κυβέρνηση θέλει να επιτρέψει τη δημιουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Έτσι, κρατικά και ιδιωτικά πανεπιστήμια του εξωτερικού (κατά κύριο λόγο από κράτη-μέλη της ΕΕ και τις ΗΠΑ) θα ανοίξουν παραρτήματα στην Ελλάδα. Αυτή η εξαγγελία αποτελεί τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ με την αναγνώριση των ιδιωτικών κολεγίων και την εξίσωση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων των απόφοιτων των ιδιωτικών κολεγίων με αυτών των δημόσιων πανεπιστημίων. Έτσι οι απόφοιτοι των ιδιωτικών πανεπιστημίων, οι οποίοι θα είναι γόνοι αστών και θα μπορούν να πληρώνουν δίδακτρα δεκάδων χιλιάδων ευρώ, θα αποκτούν πτυχίο στα τρία έτη σύμφωνα με τις επιταγές της «Συμφωνίας της Μπολόνια» που θα είναι ισότιμο με αυτό των δημοσίων πανεπιστημίων (τετραετούς ή πενταετούς φοίτησης). Η εξίσωση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων θα αυξήσει τον ανταγωνισμό στην αγορά εργασίας με τους νέους της εργατικής τάξης να οδηγούνται στην ανεργία ή στην ανειδίκευτη εργασία με ελαστικές σχέσεις εργασίας και χαμηλούς μισθούς. Με αυτό τον τρόπο θα υψωθούν νέοι ταξικοί φραγμοί στην Εκπαίδευση που θα αφήνουν εκτός πανεπιστημίων νέους και νέες της εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που δε θα μπορούν να πληρώνουν δίδακτρα.
Παράλληλα και τα δημόσια πανεπιστήμια θα μπουν σε ένα μικτό καθεστώς με τον ιδιωτικό τομέα να παίζει καθοριστικό ρόλο σε αυτά. Ήδη οι νόμοι για την ανώτατη Εκπαίδευση που είχε ψηφίσει η προηγούμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη δίνει την πλειοψηφία στα συμβούλια διοίκησης των ΑΕΙ σε εκπρόσωπους των μεγάλων επιχειρήσεων. Εξαιτίας της υποχρηματοδότησης, αυτά τα κρατικά πανεπιστήμια θα στραφούν στις μεγάλες επιχειρήσεις για να εξασφαλίσουν οικονομικούς πόρους για τη λειτουργία τους. Επιπλέον για να εξασφαλίσουν έσοδα θα εισάγουν δίδακτρα στα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών τους κάνοντας αδύνατη τη φοίτηση των φτωχότερων φοιτητών σε αυτά. Έτσι ακόμα περισσότεροι νέοι θα μείνουν εκτός ανώτατης Εκπαίδευσης επιπρόσθετα σε αυτούς που μένουν εκτός εξαιτίας των πανελλαδικών εξετάσεων και της ελάχιστης βάσης εισαγωγής (ΕΒΕ) στα ΑΕΙ.
Η δημιουργία ιδιωτικών ΑΕΙ και η είσοδος των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων στα δημόσια ΑΕΙ θα οδηγήσει στην κατάτμηση του ενιαίου χαρακτήρα των πτυχίων και την υπερειδίκευση. Αυτό θα γίνει γιατί αυτό συμφέρει στις σημερινές συνθήκες τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Χρειάζονται φθηνό και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και όχι επιστήμονες που θα πραγματοποιούν γενική έρευνα. Εξάλλου με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων θα δημιουργηθεί μια ελίτ επιστημόνων προερχόμενη από τα σπλάχνα της αστικής τάξης. Η συνέπεια αυτού θα είναι τα προγράμματα σπουδών να αλλάζουν διαρκώς κατά τη βούληση των καπιταλιστικών επιχειρήσεων-χρηματοδοτών. Τα γνωστικά αντικείμενα θα κατακερματιστούν και θα δοθεί έμφαση στην υπερειδίκευση στερώντας από τους φοιτητές τη σφαιρική επιστημονική γνώση. Οι απόφοιτοι των δημοσίων πανεπιστημίων για να βρουν δουλειά θα αναγκάζονται να επανακαταρτίζονται διαρκώς πληρώνοντας μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών και σεμινάρια.
Η παρείσφρηση των καπιταλιστών στην Εκπαίδευση θα έχει επίσης ως συνέπεια την εντατικοποίηση των σπουδών και τον περιορισμό του φοιτητικού συνδικαλισμού. Το πανεπιστήμιο-επιχείρηση θα επιδιώκει την απρόσκοπτη λειτουργία του χωρίς φοιτητικούς συλλόγους, γενικές συνελεύσεις, καταλήψεις και διαδηλώσεις. Με αυτό τον τρόπο το φοιτητικό κίνημα θα αποδυναμωθεί και θα είναι πολύ πιο δύσκολο να οργανωθεί και να παλέψει ενάντια στην κυβέρνηση και τις διοικήσεις των πανεπιστημίων.
Απέναντι σε αυτή την αντιδραστική λαίλαπα των ταξικών φραγμών στην Εκπαίδευση το φοιτητικό κίνημα θα πρέπει να κινητοποιηθεί ακόμα πιο μαζικά σε σχέση με τώρα. Είναι αναγκαίο να οργανωθεί δημοκρατικά για να μπορέσει να τραβήξει ευρύτερα στρώματα φοιτητών στον αγώνα. Είναι πλέον επιτακτικό τα συντονιστικά κατάληψης ανά σύλλογο και πόλη να αναδεικνύονται δημοκρατικά με εκλεγμένους και ανακλητούς αντιπροσώπους από τις γενικές συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων. Επιπρόσθετα, θα πρέπει να εκλεγεί με τον ίδιο τρόπο και μια πανελλαδική συντονιστική επιτροπή καταλήψεων για τον συντονισμό του κινήματος σε πανελλαδική κλίμακα. Επιπλέον θα πρέπει να πάψουν άμεσα οι σταλινικές μέθοδοι άσκησης φυσικής βίας ανάμεσα στην ΠΚΣ και τα ΕΑΑΚ που απογοητεύουν και απομακρύνουν τους ανένταχτους φοιτητές από το κίνημα. Αυτές οι πρακτικές αποτελούν στην πράξη, ανεξάρτητα από προθέσεις, την καλύτερη υπηρεσία στην κυβέρνηση. Για τη νίκη, όμως, του φοιτητικού κινήματος είναι απαραίτητη η σύνδεσή του με το εργατικό κίνημα με σκοπό την ανατροπή της κυβέρνησης του κεφαλαίου, την ανατροπή του καπιταλισμού και τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Μόνο σε μια σοσιαλιστική κοινωνία η Εκπαίδευση θα είναι ισότιμη για όλους και θα υπηρετεί τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας της κοινωνίας.
