Η διαπραγμάτευση – κοροϊδία της ελληνικής άρχουσας τάξης με την τρόικα τελείωσε και το αποτέλεσμά της είναι μια προκλητική συμφωνία που προβλέπει όλοι οι εργαζόμενοι να γίνουν εξαθλιωμένοι φτωχοί, οι άνεργοι να πληθύνουν ακόμα περισσότερο και οι τραπεζίτες να διασφαλίσουν τα κέρδη και την ιδιοκτησία τους με χρήματα των φορολογουμένων.
Οι πολιτικοί απατεώνες της άρχουσας τάξης διαρρέουν ότι «έσωσαν τον 13ο και 14ο μισθό». Όμως στην πραγματικότητα, δικαιώνοντας πλήρως τον χαρακτηρισμό που μόλις τους αποδώσαμε, αφαιρούν από τους εργαζόμενους σχεδόν 3 μισθούς ετησίως, καθώς και περισσότερο εισόδημα από τους συνταξιούχους, μέσω της μείωσης του κατώτερου μισθού και της κατάργησης των κλαδικών συμβάσεων, που χαμηλώνει δραματικά τη σημερινή βάση υπολογισμού για κάθε μισθό και σύνταξη.
Η συμφωνία αυτή, δεν φανερώνει μόνο τον βάρβαρο ρόλο των συνασπισμένων δανειστών της τρόικας. Αποκαλύπτει περίτρανα το ρόλο της ελληνικής άρχουσας τάξης σαν συμμάχου των δανειστών ενάντια στην εργατική τάξη και τον φτωχό λαό της χώρας. Έτσι καταρρέουν στην πράξη οι μικροαστικές αυταπάτες για την υποτιθέμενη ανάγκη ο αγώνας σωτηρίας του λαού να δοθεί με «εθνικούς» όρους, στόχους και σύμβολα. Ο αγώνας για άλλη μια φορά, αποδεικνύεται ότι είναι ταξικός και για να τον διεξάγουμε νικηφόρα χρειάζεται – όχι «εθνική ενότητα ενάντια στην ξένη κατοχή» – αλλά το ενιαίο μέτωπο της εργατικής τάξης και του φτωχού λαού, μέσα από τη συμμαχία όλων των μαζικών πολιτικών και συνδικαλιστικών οργανώσεών τους ενάντια στο συνασπισμένο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο.
Η συνδικαλιστική ηγεσία προκήρυξε ήδη μια νέα 24ωρη γενική απεργία. Όμως η εμπειρία των δύο τελευταίων χρόνων έχει δείξει ότι με τις αποσπασματικές 24ωρες γενικές απεργίες δεν μπορεί να επιτευχθεί τίποτα. Για τους απλούς εργαζόμενους, μια ακόμα 24ωρη γενική απεργία σημαίνει πρακτικά, άλλο ένα χαμένο μεροκάματο χωρίς προοπτική. Από την άλλη πλευρά, τα αφεντικά αντιμετωπίζουν την 24ωρη γενική απεργία σαν μια ακόμα ημέρα διαδήλωσης, που τους γλιτώνει από ένα μεροκάματο σε συνθήκες υπολειτουργίας της παραγωγής.
Αντί για αποσπασματικές 24ωρες τώρα χρειάζεται να οργανωθεί μια γενική απεργία διαρκείας, μέχρι οι συμφωνίες με την τρόικα να ακυρωθούν και η δοτή κυβέρνηση των πιστωτών και των συμμάχων τους Ελλήνων αστών να φύγει!
Για την οργάνωση της γενικής απεργίας διαρκείας πρέπει να διεξαχθούν μαζικές συνελεύσεις σε όλους τους χώρους δουλειάς, που θα εκλέξουν απεργιακές επιτροπές οι οποίες θα αναλάβουν το συντονισμό και την οργάνωση του αγώνα, κατά χώρο και πανελλαδικά.
Μαζικές συνελεύσεις πρέπει να διεξαχθούν σε όλες τις σχολές, τα σχολεία και τις γειτονιές και να εκλεγούν επιτροπές αγώνα.
Παράλληλα, τα συνδικάτα πρέπει να απευθύνουν έκκληση για συμπαράσταση στο ευρωπαϊκό εργατικό κίνημα. Η ευρωπαϊκή εργατική τάξη δέχεται μια ενιαία επίθεση από το κεφάλαιο και η εργαζόμενοι της Ελλάδας είναι απλά οι πρώτοι που βρίσκονται στο στόχαστρο. Μια πανευρωπαϊκή απεργία πρέπει να είναι η πρώτη συντονισμένη απάντηση ολόκληρης της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης στην επίθεση του κεφαλαίου.
Ο αγώνας για να φύγει η δοτή κυβέρνηση πρέπει να έχει από σήμερα μια συγκεκριμένη ορατή πολιτική λύση. Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και οι άλλες αριστερές δυνάμεις που συμμετέχουν και υποστηρίζουν τους αγώνες της εργατικής τάξης, πρέπει να συγκροτήσουν άμεσα μια πολιτική συμμαχία για να διεκδικήσουν την εξουσία με σκοπό να εφαρμόσουν ένα πρόγραμμα εγκαθίδρυσης μιας κοινωνικοποιημένης, δημοκρατικά σχεδιασμένης οικονομίας που θα κάνει οριστικά παρελθόν το καπιταλιστικό σύστημα της κρίσης, του παρασιτισμού και της κοινωνικής βαρβαρότητας.
Η Συντακτική Επιτροπή
