Tα αποτελέσματα του χτεσινού Eurogroup επιβεβαίωσαν τις εκτιμήσεις μας για την ταπεινωτική κατάληξη μιας ακόμα “διαπραγμάτευσης”. Η κυβέρνηση αφού έδωσε στους δανειστές σκληρά προαπαιτούμενα σε φόρους και συντάξεις, “Μνημόνιο διαρκείας” με αυτόματο μηχανισμό περικοπής μισθών – συντάξεων, αλλά και τον έλεγχο της κρατικής περιουσίας για 100 χρόνια έλαβε ..έναν “οδικό χαρτη” για το χρέος χωρίς συγκεκριμένες δεσμεύσεις για τίποτα. Διαβάστε ένα σχετικό συνοπτικό άρθρο του Νίκου Μπογιόπουλου.
Η κυβέρνηση πανηγυρίζει. Και χορεύει. Φυσικά ο ρυθμός που ακούγεται δεν είναι το… «πεντοζάλι» για το οποίο μιλούσε προεκλογικά ο κ.Τσίπρας. Για το σαχλό τσιφτετέλι του εξευτελισμού πρόκειται στο οποίο επιδίδονται τα εκάστοτε γιουσουφάκια της πλουτοκρατίας.
Οι ενθουσιασμένοι κυβερνώντες διαφημίζουν ότι «αξιολογήθηκαν» θετικά από τους… θεσμούς.
- Πανηγυρίζουν γιατί – όπως αναφέρει η απόφαση του Γιούρογκρουπ – «ο ESM αναμένεται να εγκρίνει το συμπληρωματικό MoU» που υπέγραψε χτες η κυβέρνηση. Μνημόνιο (MoU), δηλαδή!
- Πανηγυρίζουν γιατί ξεφτιλίστηκαν αφού οι εταίροι είπαν στον κ.Τσίπρα ότι ακόμη και τα παραμύθια που είπε μόλις προχτές στη Βουλή – περί μη αναδρομικής επιστροφής του ΕΚΑΣ και περί σύστασης ταμείου… Αλληλεγγύης – να τα ξεχάσει!
- Πανηγυρίζουν διότι υπέγραψαν νέα, δυσμενέστερη αναθεώρηση ακόμα κι αυτού του ασφαλιστικού –λαιμητόμος που ψήφισαν μόλις πριν από 15 μέρες!
- Πανηγυρίζουν γιατί τους είπαν ότι δεν τους αρκεί η νομοθέτηση του ξεπουλήματος για 99 χρόνια αλλά θέλουν ακόμα πιο συγκεκριμένη νομοθέτηση για το ξεπούλημα του Ελληνικού, της Εγνατίας και της ενέργειας, κι αυτοί το αποδέχτηκαν!
- Πανηγυρίζουν γιατί τους είπαν ότι δεν τους αρκεί η ήδη νομοθετημένη ασυλία όσων διοικούν το Υπερταμείο ξεπουλήματος, πως θέλουν ακόμα πιο ισχυρή νομική κατοχύρωση ότι απαλλάσσονται ποινικών ευθυνών, κι αυτοί το αποδέχτηκαν!
- Πανηγυρίζουν γιατί το επιτόκιο για τα δεκαετή ελληνικά ομόλογα πάει στο 6,98%, διότι θεωρούν ότι έχουν να κάνουν με λωτοφάγους που ξεχνούν ότι η Ελλάδα μπήκε στα Μνημόνια με πρόσχημα ότι το 2010 το επιτόκιο είχε ανεβεί πάνω από το 5%…
- Πανηγυρίζουν διότι δεσμεύτηκαν σε πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για το 2018, δηλαδή για απηνή λιτότητα!
- Πανηγυρίζουν γιατί το ΔΝΤ έρχεται μέχρι το τέλος του έτους με νέο δικό του μνημόνιο! Γράφει η απόφαση του Γιούρογκρουπ: «(…) το Eurogroup καλωσορίζει την πρόθεση του ΔΝΤ να προτείνει στο διοικητικό συμβούλιο του Ταμείο να εγκρίνει την επίτευξη χρηματοδοτικής συμφωνίας πριν από το τέλος του 2016 (…)».
Πανηγυρίζουν, φυσικά, γιατί τώρα θα πάρουν κι αυτοί τη δόση τους. Όπως οι προηγούμενοι. Ποιος δεν θυμάται τα αντίστοιχα πανηγύρια των Σαμαρά – Βενιζέλου για τις δικές τους δόσεις και «υπερδόσεις» (σσ: ειδικά εκείνη των 40 – 50 δισ. ευρώ τον Δεκέμβρη του 2012).
Ας δούμε, όμως, για ποιο πράγμα παιανίζουν τα… νταούλια της «αριστερής» καταισχύνης: «Έρχονται» – λένε – 10,3 δισ. ευρώ! Μάλιστα… Αλλά:
α) Το μόνο που ξέρουμε, σε ότι αφορά τον ελληνικό λαό, είναι τα δισεκατομμύρια που «φεύγουν».
- Μιλάμε για τα πάνω από 8 δισ. ευρώ νέα βάρη (έκθεση Λογιστηρίου του Κράτους) που πρόσθεσαν στις πλάτες του λαού με το Ασφαλιστικό τους.
Μιλάμε για τα νέα βάρη ύψους 5,4 δισ. ευρώ που πρόσθεσαν στις πλάτες του λαού με το φορολογικό τους.
- Μιλάμε για την «κάβα» των νέων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις ύψους 3,6 δισ. ευρώ που φέρνουν με τον «κόφτη» τους.
- Μιλάμε για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ανυπολόγιστου κόστους που την επέκτειναν για τα επόμενα 99 χρόνια!
Δεν χρειάζεται να ξέρει κανείς τα άπταιστα… «μαρξιστικά» του κ.Τσακαλώτου για να κάνει τις προσθαφαιρέσεις ώστε να αντιληφθεί περί τίνος πρόκειται.
β) «Έρχονται» – λένε – 10,3 δισ. ευρώ! Μάλιστα… Μόνο που:
- Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από το γεγονός ότι το 70% αυτού του ποσού είναι ήδη δεσμευμένο για τις πληρωμές τόκων και χρεολυσίων παλιότερων δανείων που έχει δεσμευτεί να αποπληρώσει η κυβέρνηση στους τοκογλύφους μέχρι τα τέλη του Ιουνίου.
- Το για ποιους βασικά «έρχονται» καταγράφεται – δυο φορές – στην απόφαση του Γιούρογκρουπ: «Η δεύτερη δόση (…) θα δοθεί (…) ώστε να καλύψει ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους (…)».
- Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από τα προγράμματα ενίσχυσης των «επενδυτών» που σπεύδουν να φέρουν «ανάπτυξη» και «ανοικοδόμηση» πάνω στο έρεβος του μισθού των 400 ευρώ, της απλήρωτης δουλειάς και των εργασιακών σχέσεων «γαλέρας».
- Το για ποιους «έρχονται» προκύπτει από το που πήγαν και τα προηγούμενα που «ήρθαν». Πριν από μόλις δυο βδομάδες ήταν η εφημερίδα «Handelsblatt» που δημοσίευσε την έρευνα του «European School of Management and Technology» του Βερολίνου που πιστοποιούσε ό,τι ακριβώς γνωρίζαμε: Το σύνολο σχεδόν των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ σε δάνεια που υποτίθεται «πήρε» η Ελλάδα από το 2010 στο πλαίσιο των Μνημονίων πήγαν υπέρ πίστεως γαλλογερμανικών τραπεζών και για την ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών.
Γι’ αυτούς φτιάχτηκαν τα Μνηµόνια. Όλα τα Μνημόνια. Και του κ.Τσίπρα και των προηγούμενων.
Για να εξασφαλίζονται – µέσω της «συντεταγµένης» και «ελεγχόμενης» χρεοκοπίας του ελληνικού κράτους και την εκτός ελέγχου χρεοκοπία του ελληνικού λαού – τα συμφέροντα των ντόπιων και ξένων «σωτήρων».
Το τίμημα της «σωτηρίας» είναι οι μισθοί. Είναι οι συντάξεις. Είναι η δημόσια περιουσία. Είναι τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Είναι τα σπίτια του άνεργου και φτωχοποιημένου λαού που τα βγάζουν στο σφυρί παραδίδοντας στα όρνεα τα «κόκκινα δάνεια»!
Η κυβέρνηση, βέβαια, πανηγυρίζει. Πέτυχε – λέει – ρύθμιση του χρέους! Μην πάει το μυαλό σας στο «κούρεμα» και στις «διαγραφές». Αυτά πήγαν εκεί που πήγαν και εκείνα τα «θα καταργήσουμε τα Μνημόνια σε ένα νόμο με ένα άρθρο».
Γράφει η απόφαση του Γιούρογκρουπ: «Στις 9 Μαΐου το Eyrogroup επαναβεβαίωσε ότι το ονομαστικό κούρεμα εξαιρείται (…)».
Η «ρύθμισή τους» δεν είναι τίποτα περισσότερο από έναν «χάρτη» αιώνιας δουλοπαροικίας χρέους όπου η Ελλάδα θα πληρώνει κάθε χρόνο έως και το 20% του παραγόμενου πλούτου της για αποπληρωμή παλιότερων και ολοένα ανανεωνόμενων χρεών.
Η «ρύθμισή τους», την εξειδίκευσή της οποίας θα αναμένουμε μετά το… 2018, λέει – εκ των προτέρων – ότι εις το διηνεκές η Ελλάδα θα καταβάλει ετησίως το 1/5 του ιδρώτα του λαού της, ποσά μέχρι και 30 – 40 δισ. ευρώ κατ’ έτος (!), για να πληρώνει χρέη που ο λαός δεν χρωστάει και που δεν τελειώνουν ποτέ!
Τέτοια μεγάλη «επιτυχία». Και που την σερβίρουν: Σε ένα λαό που είδε τα τελευταία 6 χρόνια να λεηλατείται – στο όνομα της «σωτηρίας» – το ¼ του ΑΕΠ της χώρας και να του βουτάνε από την τσέπη με την μορφή των εισπρακτικών και δημοσιονομικών μέτρων πάνω από 70 δισ. ευρώ πριν ακόμα από την εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου.
***
Κάπως έτσι επιστρέφουμε από εκεί που δεν φύγαμε ποτέ. Είναι στο έργο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που ο Νίκος Μπελογιάννης εξέταζε το ρόλο του ελληνικού κεφαλαίου σε συνδυασμό με τη διείσδυση και τη συνεργασία του με το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα.
Σε εκείνη την ακτινογραφία της ελληνικής οικονομίας που ξεκινά από το 1824 και φτάνει έως το 1940, μιλώντας για το πώς λειτούργησε ο «σωτήριος» δανεισμός από τα πρώτα «δάνεια της ανεξαρτησίας» μέχρι και τη μεταξική δικτατορία, ο Μπελογιάννης έγραφε:
«…ο λαός υπόφερνε. Είχε γονατίσει από τους φόρους, κι η τοκογλυφία ερχότανε ύστερα να του δώσει τη χαριστική βολή. Αφήνω κατά μέρος κάθε δική μου περιγραφή και παίρνω ένα κομμάτι από την Ιστορία του Καρολίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο: “Την εποχή εκείνη η χώρα εσπαράζετο υπό της φυγοδικίας και των συμμοριών τοκογλύφων, οίτινες εν συνεργασία προς τους ταμίας του κράτους και αυτούς ακόμα τους δικαστάς είχον δημιουργήσει αλληλεγγύην και κατέτρωγαν τας σάρκας του λαού» (…). Κι έτσι, τοκογλύφοι, κομματάρχες, δικαστές, ταμίες, Εθνοτράπεζα, κράτος και ληστές – τούτοι οι τελευταίοι πολύ λιγότερο από τους άλλους – εκτελούσαν το ίδιο “εθνοφελές” έργο: Την ερήμωση της χώρας και τον αφανισμό του λαού. Και στο αντιλαϊκό τούτο όργιο, έρχονται και οι ξένοι κεφαλαιούχοι να πάρουν μία από τις καλύτερες θέσεις”».
Στον, δε, επίλογο του βιβλίου του, ο Μπελογιάννης σημειώνει:
«… Γενικά, η πολιτική ζωή της χώρας μας μέσα στα 120 χρόνια της ελεύθερης ύπαρξής της επηρεάστηκε σημαντικά από τις θελήσεις κι τα συμφέροντα των ξένων κεφαλαιούχων και των χωρών τους. Και τα συμφέροντα αυτά ήταν πάντοτε αντίθετα με τα συμφέροντα της Ελλάδας και του λαού της. Παρ’ όλα αυτά όμως, οι ελληνικές κυβερνητικές κλίκες, όταν έφταναν στο σταυροδρόμι που οδηγούσε ή στην υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της πατρίδας τους ή στην υποταγή στις επιθυμίες και τους εκβιασμούς των ξένων, προτίμησαν πάντοτε, σχεδόν χωρίς εξαίρεση, το δεύτερο δρόμο (…)».
Αυτά τότε…
Νίκος Μπογιόπουλος – Αναδημοσίευση από το enikos.gr
