Το επίδομα ανεργίας γίνεται δώρο στους καπιταλιστές

Την Πέμπτη 3 Μαρτίου ο Ευρωπαίος  Επίτροπος Οικονομικών  κ. Ρεν προανήγγειλε την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας για όσους ανέργους διαθέτουν περιουσιακά στοιχεία ή έχουν εισοδήματα από άλλες πηγές!

Η υπουργός απασχόλησης Λούκα Κατσέλη από την πλευρά της δήλωσε ότι «βρισκόμαστε στη μέση μίας μεγάλης μελέτης για όλη την αξιολόγηση των επιδοματικών κοινωνικών πολιτικών μας με περιουσιακά και εισοδηματικά κριτήρια.»

Στο Μνημόνιο προβλέπεται ότι θα υπάρξει περικοπή περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ το 2012, σε κοινωνικά επιδόματα, άρα και στο επίδομα ανεργίας.

Απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Χουντή, ο Όλι Ρεν είπε ότι για το 2012 το ποσό των 500 εκατομμυρίων θα προκύψει «από τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων και των εισοδημάτων βάσει των οποίων χορηγούνται επιδόματα ανεργίας και άλλα κοινωνικού χαρακτήρα επιδόματα».

Την ίδια στιγμή που η ανεργία στην Ελλάδα  σύμφωνα με τα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (ΕΛΣΤΑΤ) που δόθηκαν στις 2 Μαρτίου στη δημοσιότητα  ανήρθε στο 14,8% τον περασμένο Δεκέμβριο (έναντι 10,2% το Δεκέμβριο του 2009), το μεγαλύτερο ποσοστό μεταπολεμικά, κυβέρνηση, ΕΕ  και ΔΝΤ «ξηλώνουν» ότι έχει απομείνει από την ήδη παραδοσιακά ανεπαρκή πολιτική, για την ανακούφιση από τις συνέπειες της ανεργίας, στο όνομα της δημοσιονομικής «εξυγίανσης». Η ανεργία θερίζει τη νεολαία, καθώς στους νέους 15 έως 24 ετών έφτασε το 39%, ενώ το ποσοστό ανεργίας στην ηλικιακή ομάδα 25 έως 34 ετών ανέβηκε στο 21% (από 13,7% το Δεκέμβρη του 2009). Θύματα αυτής της άγριας επίθεσης είναι και οι γυναίκες καθώς το ποσοστό ανεργίας τους σκαρφάλωσε στο 18,7%, ενώ άλμα έκανε και η ανεργία στους άντρες που για πρώτη φορά, εμφανίζει διψήφιο ποσοστό (πήγε στο 11,9% από 6,9% το Δεκέμβρη του 2009).  Αυτή η πολιτική «εξυγίανσης» από τους διαχειριστές του σημερινού σάπιου ελληνικού καπιταλισμού έχει σαν στόχο να διασώσει τα κέρδη και τις «κατακτήσεις» των καπιταλιστών-αφεντικών τους, μεταφέροντας την κρίση, μέσω του κράτους, στις πλάτες της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.

Σε αυτή τη λογική βρίσκεται και η κυνική προσπάθεια κατάργησης του επιδόματος ανεργίας, και η μετατροπή του σε επιδότηση κατευθείαν στους επιχειρηματίες για νέες προσλήψεις(!!!), την ώρα που γίνεται αναγκαίο για όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας! Έτσι, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να περικόψει 500 εκατομμύρια ευρώ από τα κονδύλια του ΟΑΕΔ που πηγαίνουν σε επιδόματα ανεργίας, καθώς και άλλα επιδόματα, ανακοινώνει νέα προγράμματα ενίσχυσης των καπιταλιστών με κονδύλια του Οργανισμού. Συγκεκριμένα, το επόμενο διάστημα θα ενεργοποιηθεί το πρόγραμμα της «επιταγής επανένταξης» με μετατροπή του επιδόματος ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης για 10.000 ανέργους, καθώς και νέο πρόγραμμα επιχορήγησης των ασφαλιστικών εισφορών για την επαναπρόσληψη 70.000 ανέργων σε τουριστικές επιχειρήσεις εποχικής και συνεχούς λειτουργίας και διατήρησης 10.000 θέσεων εργασίας σε τουριστικές επιχειρήσεις συνεχούς λειτουργίας με επιχορήγηση μέρους των ασφαλιστικών εισφορών. Μόνο για τα παραπάνω προγράμματα προϋπολογίζεται να δαπανηθούν πάνω από 200 εκατομμύρια ευρώ! Έτσι, η κυβέρνηση και η «τρόικα» προσπαθούν να παρουσιάσουν μία ακόμη αντεργατική επίθεση-δώρο στους καπιταλιστές, σαν πρωτοβουλία για την μείωση της ανεργίας.

Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι το επίδομα ανεργίας δεν αποτελεί αφηρημένα παραχώρηση του «κοινωνικού» αστικού κράτους προς τους ανέργους, αλλά κατάκτηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος. Το επίδομα αυτό δεν καταβάλλεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από εισφορές των εργαζόμενων που καταβάλλονται στον ΟΑΕΔ. Έτσι λοιπόν η παραχώρησή του στους καπιταλιστές ως επιδότηση αποτελεί κατά κυριολεξία επιστροφή μέρους του μισθού του κάθε εργαζόμενου πίσω στο αφεντικό του!

Την ώρα που η ανεργία έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, η υπουργός Εργασίας παρουσίασε την προηγούμενη εβδομάδα βασικές πλευρές του νομοσχεδίου για την «επιχειρηματική και εμπορική δραστηριότητα για δράσεις συλλογικού σκοπού» στο όνομα της αντιμετώπισής της. Έτσι «θεσμοθετεί τη σύσταση συνεταιριστικού τύπου επιχειρήσεων». Οι Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις θα ιδρύονται από ανέργους, άλλες ευπαθείς ομάδες και θα πουλούν «κοινωνικές υπηρεσίες». Ως επιχειρήσεις θα λειτουργούν με τους νόμους της αγοράς. Αυτό σημαίνει παροχή υπηρεσιών με πληρωμή σε όσους έχουν ανάγκη, «συνεταιρισμένοι» με αβέβαιο εισόδημα ή εργαζόμενοι σ’ αυτές με μισθούς φτώχειας. Αν μια «κοινωνική επιχείρηση» δεν αντέξει στον ανταγωνισμό ή θα κλείσει, αφήνοντας ξανά άνεργους τους ανέργους που τη συνέστησαν, ή θα πουλά υποβαθμισμένες κοινωνικές υπηρεσίες σε ευαίσθητους κοινωνικούς τομείς όπως η φροντίδα ΑμΕΑ, ηλικιωμένων, παιδιών κλπ. Με αυτό τον τρόπο γίνεται προσπάθεια άμβλυνσης τις ανεργίας και παράλληλα μέσω της προώθησης της «επιχειρηματικότητας» απαλλαγή του κράτους από το καθήκον της φροντίδας και μέριμνας ευπαθών κοινωνικών ομάδων.

Εργαζόμενοι και άνεργοι συνδέονται με την ίδια μοίρα: η αναρχία στην παραγωγή που συνοδεύεται από τον φύσει αντικοινωνικό ανταγωνισμό των επιχειρήσεων, αναγκάζει τους καπιταλιστές(κυρίως σε περιόδους κρίσης) να δουλεύουν με όσο το δυνατό λιγότερους εργαζόμενους, πιο χαμηλά αμειβόμενους και πιο σκληρά εκμεταλλευόμενους, με στόχο την μείωση του εργατικού κόστους. Έτσι, ανεργία και εργασιακή υπερεκμετάλλευση συνδέονται με το ίδιο νήμα, αυτό της τυφλής επιδίωξης του κέρδους μίας χούφτας καπιταλιστών εις βάρος των πραγματικών παραγωγών του κοινωνικού πλούτου. Παράλληλα, η αυξημένη ανεργία έχει αρνητικές συνέπειες για τον κόσμο της εργασίας αφού βοηθά τους εργοδότες να τρομοκρατούν τους εργαζόμενους, να συμπιέζουν μισθούς και να καταλύουν εργασιακά δικαιώματα. Για αυτό, εργαζόμενοι και άνεργοι πρέπει να παλέψουν από κοινού ενάντια στην ανεργία και το σύστημα που την παράγει.

Οι μαζικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, πολιτικές και συνδικαλιστικές, πρέπει να κάνουν ζήτημα «αιχμής» την ανεργία. Τα συνδικάτα πρέπει να σιγουρέψουν ότι οι άνεργοι και οι εργαζόμενοι είναι στενά συνδεδεμένοι με την αλληλεγγύη της αμοιβαίας ευθύνης. Γι’ αυτό το σκοπό, ξεκινώντας με καμπάνιες εγγραφής ανέργων στα σωματεία του κλάδου τους, είναι αναγκαίο να διεκδικηθεί το μοίρασμα της υπάρχουσας δουλειάς σε όλους, χωρίς μείωση των μισθών. Μόνο αυτό το μέτρο μπορεί να προστατεύσει άμεσα τους εργάτες. Παράλληλα, η Αριστερά οφείλει να προτάξει ένα ξεκάθαρο  πρόγραμμα εξουσίας για μια σοσιαλιστικά σχεδιασμένη οικονομία, βασισμένη στην εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων βιομηχανιών και επιχειρήσεων κάτω από δημοκρατικό εργατικό έλεγχο και διαχείριση, ξεκινώντας από αυτές που κλείνουν.  Μόνο έτσι θα γκρεμιστεί το εμπόδιο που φράζει τον δρόμο για την αξιοπρέπεια σε  δεκάδες χιλιάδες εργαζόμενους.

• Αύξηση του επιδόματος ανεργίας στο 80% του βασικού μισθού και παροχή του καθ’ όλη τη διάρκεια της ανεργίας. Πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη για τους ανέργους.

• Μαζικές προσλήψεις ανέργων στο πλαίσιο ενός κρατικού προγράμματος δημοσίων έργων και αναβάθμισης των κοινωνικών υπηρεσιών (ανέγερση εργατικών κατοικιών, σχολείων, νοσοκομείων, επέκταση και αναβάθμιση οδικών δικτύων κ.λπ.), χρηματοδοτούμενο μέσα από την κοινωνικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, τη δραστική περικοπή των αμυντικών δαπανών, τη βαριά φορολογία στα κέρδη και τις μεγάλες περιουσίες.

• Απαγόρευση των απολύσεων. Κάθε μεγάλη επιχείρηση που κλείνει ή απολύει να καταλαμβάνεται και να απαιτείται η εθνικοποίησή της με εργατικό έλεγχο και διαχείριση.

• Άμεση θεσμοθέτηση του «35ώρου – 5ημέρου – 7ώρου» χωρίς μείωση μισθών, για να ανοίξουν εκατοντάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας, με προοπτική για μια περαιτέρω μείωση της εργάσιμης βδομάδας, ανάλογα με τον αριθμό των ανέργων.

• Μείωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας άμεσα.

• Μία σοσιαλιστικά σχεδιασμένη οικονομία, βασισμένη στην εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων βιομηχανιών κάτω από δημοκρατικό εργατικό έλεγχο και διαχείριση