Οι ΗΠΑ και οι «σύμμαχοί» τους, η Βρετανία και η Γαλλία, βομβάρδισαν πολλαπλούς στόχους στη Συρία σε μία επιχείρηση η οποία υποτίθεται ότι στόχευε εγκαταστάσεις χημικών όπλων. Οι πύραυλοι έπληξαν την πρωτεύουσα, Δαμασκό, καθώς και δύο τοποθεσίες κοντά στην πόλη Χομς, όπως ανέφερε το Πεντάγωνο. «Τα έθνη της Βρετανίας, της Γαλλίας, και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχουν επιστρατεύσει τις δυνάμεις της δικαιοσύνης ενάντια στη βαρβαρότητα και την κτηνωδία», δήλωσε ο Τραμπ σε μια απεύθυνσή του προς το έθνος.
Σε μια ενημέρωση του Πενταγώνου λίγο μετά την ανακοίνωση του κ. Τραμπ, ο αρχηγός του αμερικάνικου ΓΕΕΘΑ Τζόζεφ Ντάνφορντ απαρίθμησε τους στόχους που επλήγησαν:
- Μια μονάδα επιστημονικής έρευνας στη Δαμασκό, η οποία φέρεται να συνδέεται με την παραγωγή χημικών και βιολογικών όπλων.
- Μια εγκατάσταση αποθήκευσης χημικών όπλων δυτικά της Χομς.
- Μία αποθήκη χημικών όπλων και ένα σημαντικό αρχηγείο του στρατού κοντά στη Χομς.
Οι πρόωρες εκθέσεις δείχνουν ότι 110 πύραυλοι στόχευσαν δύο εγκαταστάσεις «χημικών όπλων» και ένα κέντρο διοίκησης μέσα στη Συρία. Ωστόσο, ορισμένες αναφορές ισχυρίζονται ότι οι αεροπορικές άμυνες της Συρίας κατέρριψαν την πλειονότητα των πυραύλων. Σε κάθε περίπτωση, όλα αυτά τα κέντρα είχαν ήδη εκκενωθεί. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Ρωσία, η οποία είχε ενημερωθεί για την επίθεση εκ των προτέρων από τους Αμερικανούς, είχε προειδοποιήσει τους Σύριους συμμάχους της.
Η συριακή κρατική τηλεόραση ανέφερε ότι οι κυβερνητικές δυνάμεις είχαν καταρρίψει πάνω από δώδεκα πυραύλους και ισχυρίστηκε ότι μόνο οι ερευνητικές εγκαταστάσεις στη Δαμασκό είχαν καταστραφεί και επίσης ότι τρεις άμαχοι είχαν τραυματιστεί στη Χομς.
Μια επέμβαση κενή περιεχομένου
Αυτή είναι μια ακριβής επανάληψη του τι συνέβη πριν από 12 μήνες, όταν οι Αμερικάνοι εξαπέλυσαν περίπου 50 πυραύλους Τόμαχοκ εναντίον ενός άδειου αεροδρομίου στη Συρία. Οποιαδήποτε περιορισμένη ζημιά είχε προκληθεί επισκευάστηκε γρήγορα. Οι πραγματικές επιπτώσεις στον συνεχιζόμενο εμφύλιο πόλεμο της Συρίας ήταν μηδενικές. Και παρόλο που αυτή τη φορά εξαπέλυσαν το διπλάσιο αριθμό πυραύλων, είναι προφανές σε κάθε σκεπτόμενο άτομο ότι τα πρακτικά αποτελέσματα στη Συρία αυτή τη φορά θα είναι λιγότερα του μηδενός.
Υπάρχουν ορισμένες παράξενες πτυχές στην εν λόγω ενέργεια. Προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι το κίνητρο πίσω από αυτό- τώρα λένε το μοναδικό κίνητρο-ήταν η εικαζόμενη χρήση χημικών όπλων κατά αμάχων στη Ντούμα. Οι Ρώσοι και οι Σύριοι έχουν επανειλημμένα αρνηθεί ότι έλαβε χώρα οποιαδήποτε τέτοια επίθεση. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λάβροφ δήλωσε κατηγορηματικά πως οι Ρώσοι έχουν αδιάσειστα στοιχεία ότι το όλο σκηνικό ήταν σκηνοθετημένο από τους τζιχαντιστές στη Ντούμα με τη συνεργασία μιας ανώνυμης ξένης δύναμης.
Από στρατιωτική άποψη, η σημερινή επίθεση δεν μπορεί να έχει καμία σημασία. Δεν μπορεί να προκάλεσε σοβαρές ή μακροχρόνιες ζημιές στις στρατιωτικές δυνατότητες του Άσαντ. Ούτε μπορεί να βοηθήσει τους αποκαλούμενους «επαναστάτες» να επανακτήσουν αυτό που έχουν χάσει. Πρακτικά, ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας έχει φτάσει στο τέλος του. Ο Άσαντ βρίσκεται σε πιο ισχυρή θέση από ποτέ. Κάθε συζήτηση για απομάκρυνσή του μετά από μία παρέμβαση από τις δυνάμεις της Δύσης είναι κούφια λόγια και το γνωρίζουν.
Η κατηγορία για χημικό πόλεμο έχει χρησιμοποιηθεί επανειλημμένα από τη Δύση για να δικαιολογήσει επιθετικές ενέργειες κατά της Συρίας, με στόχο την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των λεγόμενων ανταρτών (στην πραγματικότητα εξτρεμιστών τζιχαντιστών που συνδέονται με την Αλ Κάιντα, οι οποίοι περιγράφηκαν πρόσφατα από έναν διακεκριμένο Βρετανό Συντηρητικό βουλευτή ως «μανιακοί») και να ανατρέψουν τον Μπασάρ αλ Άσαντ.
Ωστόσο, ξαφνικά τραγουδούν έναν άλλο σκοπό.Η Τερέζα Μέι τόνισε ότι η παρούσα επίθεση δεν έχει καμία σχέση με την αλλαγή καθεστώτος στη Συρία. Είναι περιορισμένες μόνο ενέργειες με περιορισμένους στόχους – για να αποθαρρύνουν τη χρήση χημικών όπλων, κτλ. κτλ. Πίσω από αυτά τα αξιολύπητα σχόλια ανιχνεύει κανείς μια νότα ανικανότητας, φόβου, ακόμα και πανικού. Και αυτό το σχόλιο, πολύ περισσότερο από τη δημόσια φιλοπόλεμη ρητορική, βρίσκεται πολύ πιο κοντά στην αλήθεια.
«Ο σκοπός των δράσεών μας απόψε είναι να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό αποτρεπτικό παράγοντα κατά της παραγωγής, εξάπλωσης, και της χρήσης χημικών όπλων», πρόσθεσε προσεκτικά ο Τραμπ στην ομιλία του σήμερα το πρωί. Ο σκοπός αυτής της επίθεσης δεν είναι να κερδίσει τον πόλεμο ή να ανατρέψει τον Ασάντ – στόχοι που είναι εντελώς πέρα από την ικανότητά τους να επιτύχουν. Είναι μια κενή χειρονομία, με στόχο να πείσει τον κόσμο ότι η αμερικανική δύναμη εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό παράγοντα. Ήταν επίσης μία ενέργεια που υπαγορεύθηκε από την ανάγκη του Τραμπ να στηρίξει τη θέση του απέναντι σε μια σταθερή και αποφασισμένη επίθεση από τους εχθρούς του στην Ουάσινγκτον και να αποδείξει τα αντι-Ρωσικά διαπιστευτήρια του.
Ο φόβος της πρόκλησης της Ρωσίας
Στην προηγούμενη δήλωσή του, ο Πρόεδρος Τραμπ είχε πει: «είμαστε έτοιμοι να συνεχίσουμε αυτή την επίθεση μέχρι το συριακό καθεστώς να σταματήσει τη χρήση απαγορευμένων χημικών όπλων». Αλλά ο στρατηγός Ντάφορντ επιβεβαίωσε ότι το κύμα των χτυπημάτων είχε τελειώσει. Και ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τζέιμς Μάτις έσπευσε να διαβεβαιώσει τους δημοσιογράφους ότι «σε αυτή τη φάση, αυτό είναι ένα μεμονωμένο χτύπημα».
Παρά τις διαψεύσεις του Πενταγώνου, είναι αρκετά σαφές ότι η Ρωσία είχε λάβει εκ των προτέρων προειδοποίηση για τους στόχους. Ο Ντάνφορντ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ είχαν προσδιορίσει προσεκτικά τους στόχους για να «μετριάσουν» τον κίνδυνο ρωσικών απωλειών.
Ξαφνικά οι δυτικοί ηγέτες κάνουν τα πάντα για να διαβεβαιώσουν τον κόσμο (και ιδιαίτερα τη Μόσχα) ότι, έχοντας πετύχει αυτό που ήθελαν, δεν έχουν καμία επιθυμία να συνεχίσουν να πλήττουν με πυραύλους τη Συρία. Ούτε επιθυμούν να προκαλέσουν περαιτέρω τη Ρωσία. Τις τελευταίες ημέρες, μετά την αρχική υστερική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης και τις πολεμοχαρείς δηλώσεις από το Λευκό Οίκο, τα tweets του Τραμπ έχουν έναν ασυνήθιστα μετριοπαθή τόνο .
Αν και μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει απάντηση από τη Ρωσία, ο πρεσβευτής της στις ΗΠΑ είπε ότι η επίθεση στο σύμμαχό της «δεν θα αφεθεί χωρίς συνέπειες». Ο κύριος λόγος για τον οποίο δεν υπήρξε καμία στρατιωτική αντίδραση είναι επειδή κανένας από τους πυραύλους δεν έχει φτάσει κοντά σε περιοχές που καλύπτονται από ρωσικές αντιαεροπορικές άμυνες. Αν είχαν φτάσει, θα είχαν καταρριφτεί . Οι Ρώσοι προειδοποίησαν ακόμη ότι μπορεί να απαντήσουν, πλήττοντας τις βάσεις ή τα πλοία από τα οποία εκτοξεύτηκαν οι πύραυλοι.
Είναι απολύτως σαφές ότι τα σοφότερα κεφάλια στην Ουάσινγκτον επικράτησαν και μια πιο σοβαρή αντιπαράθεση έχει αποτραπεί. Το τελευταίο 24ωρο, βυθισμένη σε όλη την παρούσα κρίση, πρόεδροι Τραμπ και Πούτιν βρίσκονταν σε τακτική τηλεφωνική επαφή, όπως και οι ρωσικές και αμερικανικές στρατιωτικές διοικήσεις. Αυτό το γεγονός, πολύ περισσότερο από τις διαπεραστικές τσιρίδες στο Λονδίνο και το Παρίσι, αποκαλύπτουν την πραγματική κατάσταση.
Παρά το παρατσούκλι του ως «τρελό σκυλί Μάτις», ο στρατηγός Τζέιμς Μάτις είναι αρκετά ευφυής άνθρωπος που κατανοεί πολύ καλά τις πιθανές συνέπειες μιας αποτυχημένης στρατιωτικής δράσης στη Συρία. Μετά τις καταστροφικές εμπειρίες του Ιράκ και του Αφγανιστάν, ούτε ο ίδιος, ούτε το Πεντάγωνο, ούτε το αμερικανικό κοινό έχουν όρεξη να εμπλακούν σε έναν επίγειο πόλεμο στη Συρία. Παραδόξως, επί τη ευκαιρία αυτή, οι αμερικανοί στρατηγοί έχουν επιδείξει μεγαλύτερη ευφυΐα από πολλούς από τους πολιτικούς.
Θα κάνει ο Τραμπ μια συμφωνία;
Αν γνωρίζουμε κάτι για τον σημερινό ένοικο του λευκού οίκου, η πρόσφατη περιπέτεια θα είναι πιθανώς το πρώτο βήμα σε μια προσπάθεια να επιτευχθεί μια συμφωνία με τον Πούτιν-η οποία ήταν και η πρόθεση του Τραμπ από την αρχή. Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι οπαδός του απομονωτισμού. Έχει λιγότερο ενδιαφέρον από οποιονδήποτε για τη Συρία και θα ήθελε να κάνει μια συμφωνία (υπερηφανεύεται ότι είναι άσσος στις συμφωνίες) με τον Πούτιν. Έχοντας δείξει τους μυς του και την αποφασιστικότητά του να «αντιταχθεί στη Ρωσία», το σκηνικό έχει στηθεί για τις διαπραγματεύσεις και τη συμφωνία.
Μήπως αυτό φαίνεται απίθανο; Δεν είναι πιο απίθανο από τις δεδηλωμένες προθέσεις του Τραμπ να διαπραγματευτεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον «μικρό πυραυλάνθρωπο», τη χώρα του οποίου υποσχέθηκε πριν από λίγο καιρό να εξαφανίσει από προσώπου γης. Αντιθέτως, θα ισχυριστεί ότι τώρα που έσωσε τον πλανήτη από τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο και έχει βάλει τη Ρωσία στη θέση της , έχει έρθει η ώρα να διαπραγματευτούμε την ειρήνη και να θέσουμε τέλος σε έναν ακριβό και άχρηστο αγώνα εξοπλισμών.
Μια τέτοια κίνηση θα ήταν το έξυπνο βήμα από πλευράς Τραμπ. Σίγουρα θα έβαζε τους εχθρούς του σε δύσκολη θέση τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό. Θα ντροπιάσει επίσης τους ομοίους της Τερέζα Μέι και υπουργού εξωτερικών Μπόρις, τους καραγκιόζηδες που ούρλιαζαν με όλες τους τις δυνάμεις για τη «ρωσική απειλή» και που τώρα θα πρέπει να βρουν τρόπους να φάνε τα λόγια τους. Τους ευχόμαστε καλή όρεξη.
Μετά από επτά χρόνια εμφυλίου πολέμου, η Συρία έχει καταστραφεί, και εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν, ακρωτηριάστηκαν ή αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Η Συρία έχει διαλυθεί και μπορεί ποτέ να μην επανέλθει.
Όλοι οι απλοί άνθρωποι που έχουν σώας τας φρένας, επιθυμούν διακαώς να τερματίσουν αυτή την αιματηρή σύγκρουση. Ωστόσο, αυτοί που φωνάζουν πιο δυνατά και επίμονα για τον ανθρωπισμό και την ειρήνη είναι αυτοί που κάνουν τα περισσότερα για να ρίξουν λάδι στις φλόγες και να παρατείνουν τον πόλεμο. Οι βασικοί ένοχοι είναι οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές και οι δουλοπρεπείς κυνικοί λακέδες τους στο Λονδίνο και το Παρίσι.
Οι «δυνάμεις της δικαιοσύνης», Βρετανία, Γαλλία και ΗΠΑ, είναι οι δυνάμεις του ιμπεριαλισμού που σε καμία χρονική στιγμή και πουθενά δεν έχουν εκπροσωπήσει τίποτα άλλο, πέρα από τα κυνικά συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ολόκληρη η ιστορία αυτών των δυνάμεων είναι ιστορία βαρβαρότητας και κτηνωδίας, ιδιαίτερα ενάντια στους λαούς της Μέσης Ανατολής.
Αυτό που απασχολεί αυτές τις κυρίες και τους κυρίους δεν είναι η τύχη των φτωχών της Συρίας που παραμένουν σιωπηλά θύματα των κυνικών ιντρίγκων και των ελιγμών τους. Τα λογύδριά τους για την ειρήνη και τον ανθρωπισμό είναι μόνο μια υποκριτική κάλυψη για την επιδίωξη των δικών τους εγωιστικών συμφερόντων στη Μέση Ανατολή. Σύμφωνα με τα λόγια του Ρωμαίου ιστορικού Τάκιτου: «Κι όταν έχουν ερημώσει τον τόπο, το αποκαλούν αυτό ειρήνη».
Άλαν Γουντς
Το άρθρο γράφτηκε στις 14/4 και δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα www.marxist.com
Μετάφραση: Ηλίας Κυρούσης
Επιμέλεια: Κωνσταντίνος Αυγέρος
