Η “προσωπική άποψη” Τριανταφυλλίδη για τα δίδακτρα στα σχολεία και τι σηματοδοτεί.
Σε πρόσφατο άρθρο του στην «Αυγή», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Α. Τριανταφυλλίδης εξέφρασε κάποιες – τουλάχιστον ενδιαφέρουσες – απόψεις για την «αναμόρφωση» του δημόσιου σχολείου. Αυτό το, πασίγνωστο πλέον, άρθρο έγινε αποδέκτης «πυρών» από κάθε πλευρά της κοινής γνώμης, κυρίως λόγω της πρότασής του για πληρωμή των υπερωριών των δασκάλων (του κατά τα άλλα δημοσίου και δωρεάν σχολείου) από τους γονείς των μαθητών. Αυτή η κατακραυγή μπορεί να ανάγκασε στελέχη της κυβέρνησης να δηλώσουν πως το συνονθύλευμα αντιδραστικών μέτρων, που προτείνει ο βουλευτής στο άρθρο του είναι απλά προσωπικές του θέσεις και δεν έχουν σχέση με την πολιτική της κυβέρνησης, αλλά ένα σύνολο παραγόντων καταδεικνύει το αντίθετο.
Πέρα από το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος βουλευτής δεν οδηγήθηκε σε παραίτηση ή σε διαγραφή από την Κ.Ο, το σύνολο των προτάσεών του σε αυτό το άρθρο δείχνει να ευθυγραμμίζεται πλήρως με τη γενικότερη κατεύθυνση των πολιτικών των τελευταίων κυβερνήσεων για την παιδεία. Ξεκάθαρο τέτοιο παράδειγμα είναι η πρόταση για διόγκωση του ωρολογίου προγράμματος, η οποία κινείται στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης της διδακτικής διαδικασίας, κάτι που συμπλέει με την κατεύθυνση του νόμου της προηγούμενης κυβέρνησης για το «Νέο Λύκειο», η οποία είχε τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα. Βεβαίως, η διεύρυνση αυτή του προγράμματος δε θα απέφερε καμία αύξηση στους μισθούς των καθηγητών. Αντιθέτως, τα έξοδα θα καλύπτονται από την τσέπη των γονιών, με κάποιο μπόνους που θα παίρνουν οι «αριστείς» καθηγητές (!).
Επίσης, ο Τριανταφυλλίδης προτείνει την «ίδρυση και λειτουργία 13 περιφερειακών σχολών δημιουργίας και ανάπτυξης εκπαιδευτικών, με συμμετοχή στα έξοδα λειτουργίας από τους ίδιους τους υποψήφιους εκπαιδευτικούς»(!). Δηλαδή, εκτός από τον κατακερματισμό ενός αντικειμένου της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, θα καταργείται στην πράξη και ο ίδιος ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας του πανεπιστημίου – μια κερκόπορτα στην ουσία για την εισαγωγή στον επερχόμενο «εθνικό διάλογο για την παιδεία» κατευθύνσεων σαν αυτές που είδαμε επί νόμου Γιαννάκου, αλλά και για την εφαρμογή των πιο αντιδραστικών σημείων της συνθήκης της Μπολόνια.
Επιπλέον, οι προτάσεις Τριανταφυλλίδη δεν απέχουν και πολύ από κάποια σημεία της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ – με την οποία η κυβέρνηση έχει ήδη δεσμευθεί να ευθυγραμμίσει τις πολιτικές της με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου. Μέσα στην έκθεση του ΟΟΣΑ περιλαμβάνεται πρόβλεψη οι εκπαιδευτικοί να αξιολογούνται διαρκώς και να υποχρεούνται να επανακαταρτίζονται μέσω προγραμμάτων και σεμιναρίων. Έτσι, ο εκπαιδευτικός θα αναγκάζεται να επανεπιβεβαιώνει διαρκώς την «επάρκειά» του, ενώ το πτυχίο του χάνει πλέον κάθε ουσία. Οι προτάσεις του βουλευτή για διαρκή επαναξιολόγηση από μηδενική βάση θυμίζουν επικίνδυνα τις προτάσεις του ΟΟΣΑ. Μια αναλυτική ματιά στην έκθεση αυτή του ΟΟΣΑ ,η οποία περιλαμβάνει διαρκή επανακατάρτιση, κατάργηση μονιμότητας, εμπλοκή της «αγοράς» στα προγράμματα και τις μεθόδους διδασκαλίας κ.α, είναι αρκετή, για να μας διαβεβαιώσει ότι οι απόψεις του βουλευτή δεν απέχουν καθόλου από τα μέτρα που σκοπεύει να φέρει η κυβέρνηση σε βάθος χρόνου.
Οι προτάσεις του Τριανταφυλλίδη αποτελούν δείκτη για το τι επιδιώκεται από την κυβέρνηση σήμερα. Ακόμα κι αν τα δίδακτρα σε δημόσια σχολεία ή τα voucher είναι πολύ ακραία μέτρα, για να μπορέσουν να βρουν έδαφος δεδομένων των σημερινών συσχετισμών, δείχνει το δρόμο για την ιδιωτικοποίηση θεμελιωδών κρατικών δομών και λειτουργιών (με προπομπό το ξεπούλημα των αεροδρομίων στη Fraport). Επιπλέον, το σύνολο των προτάσεων για τους εκπαιδευτικούς χαράζει τις κατευθυντήριες γραμμές για την κάθετη επιδείνωση των συνθηκών εργασίας για το σύνολο του δημοσίου τομέα, με απλήρωτη δουλειά/υπερωρίες, ενώ αντίστροφα τα περί διαρκών αξιολογήσεων που προτείνει ο βουλευτής ήδη συζητούνται ή και εφαρμόζονται σε άλλους κλάδους του Δημοσίου.
Λέανδρος Παπαδόπουλος
