Βρισκόμαστε στον κυκλώνα της πιο σοβαρής κρίσης του καπιταλισμού από το 1929. Η ακραία φτώχεια και η μαζική ανεργία, μέχρι πρότινος στοιχείο των χωρών του τρίτου κόσμου εισβάλουν στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο.
Σε μια εποχή που η τεχνική και η επιστήμη έχουν σημειώσει πρωτοφανή πρόοδο, η συντριπτική πλειοψηφία της ανθρωπότητας καταδικάζεται να ζήσει μέσα στη φτώχεια. Την ίδια στιγμή το πλουσιότερο 2 % του πλανήτη συγκεντρώνει πάνω από το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτά δεν είναι απλά στοιχεία που υποδηλώνουν ένα άδικο σύστημα, μας δείχνουν ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που πεθαίνει και μαζί του τραβάει την πλειοψηφία της ανθρωπότητας.
Το καθήκον των σοσιαλιστών είναι ζυμώσουν στους εργαζόμενους και στα φτωχά λαϊκά στρώματα την αναγκαιότητα να δοθεί όσο το δυνατό πιο γρήγορα ένα τέλος σε αυτό το παράλογο σύστημα. Το καθήκον των σοσιαλιστών είναι να δώσουν ένα όραμα στην εργατική τάξη, στους νέους που μαραζώνουν στην ανεργία και βλέπουν στο μέλλον τους μόνο σκοτάδι, στους εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους. Αυτό το όραμα είναι ο σοσιαλισμός.
Συχνά ακούμε ότι το κύριο καθήκον της κυβέρνησης της αριστεράς δεν είναι να θέσει το ζήτημα του σοσιαλισμού αλλά να αντιμετωπίσει τα άμεσα προβλήματα, την ακραία φτώχεια, την ανεργία κτλ.
Το ερώτημα που προκύπτει όμως είναι το εξής. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα άμεσα αυτά προβλήματα σε συνθήκες βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης; Τα άμεσα επιμέρους προβλήματα τα γεννά η γενικευμένη κρίση του συστήματος. Οποιαδήποτε προσπάθεια να αντιμετωπίσουμε τα επιμέρους προβλήματα ξεχωριστά και αποκομμένα θα καταλήξει σε αποτυχία γιατί θα αντιμετωπίζουμε μόνο το σύμπτωμα και όχι την ασθένεια.
Χρειάζεται να ανορθώσουμε άμεσα το τσακισμένο βιοτικό επίπεδο της πλειοψηφίας του λαού, να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας να μην επιτρέψουμε να κλείσουν τα σχολεία , νοσοκομεία, πανεπιστήμια. Το ερώτημα είναι που θα βρούμε τα χρήματα; Αυτό δεν είναι ένα τεχνικό αλλά ένα βαθιά πολιτικό ζήτημα. Η χώρα έχει χάσει το 1/4 του ΑΕΠ βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και βασίζεται αποκλειστικά στη χρηματοδότηση της τρόικας.
Θα μπορέσουμε μήπως να πείσουμε την τρόικα να μας χρηματοδοτεί για να κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς κοινωνική πολιτική; Μόνο οι αφελείς μπορούν να πιστέψουν κάτι τέτοιο. Το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε από την τρόικα είναι σκληρό πόλεμο.
Ένα από τα πρώτα μέτρα που χρειαζόμαστε για την εξοικονόμηση φόρων είναι η επιβολή βαριάς φορολογίας στο κεφάλαιο. Αυτό το μέτρο από μόνο του όμως, μέσα στα όρια του καπιταλισμού θα ήταν καταστροφικό. Με την ανακοίνωση ενός τέτοιου μέτρου θα είχαμε μαζική φυγή κεφαλαίων από τη χώρα, την ίδια στιγμή μία σειρά μεγάλες επιχειρήσεις θα έβαζαν λουκέτο και θα μεταφέρονταν σε επενδυτικά «πιο φιλικές» χώρες. Η χώρα θα περιέρχονταν σε επενδυτική ασφυξία.
Για να είναι βιώσιμο ένα τέτοιο μέτρο λοιπόν χρειάζεται να συνοδευτεί από την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος για να υπάρξει έλεγχος στην κίνηση των κεφαλαίων και παράλληλα την άμεση εθνικοποίηση όλων των επιχειρήσεων που βάζουν λουκέτο.
Για να γίνει πραγματικότητα η πολυπόθητη παραγωγική ανασυγκρότηση χρειάζεται ο έλεγχος των κεντρικών μοχλών της οικονομίας να περάσει από μια χούφτα παράσιτα στα χέρια της κοινωνίας. Μόνο έτσι μπορούμε να έχουμε μια παραγωγική ανασυγκρότηση που θα έχει ως μόνο κριτήριο τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας και όχι το κέρδος.
Μα αυτά τα μέτρα δεν θα μας απομονώσουν; Δεν θα σημάνουν τον πόλεμο από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Σαφέστατα, σε αυτόν τον αγώνα όμως οι σύμμαχοι μας δεν είναι οι κάθε είδους αστικές κυβερνήσεις αλλά οι εργαζόμενοι της Ευρώπης και όλου του κόσμου που έχουν στραμμένα τα βλέμματα τους στον ΣΥΡΙΖΑ με την ελπίδα ότι θα φέρει την αλλαγή, ότι θα δείξει ένα άλλο παράδειγμα. Η μόνη εναλλακτική σε αυτό το σάπιο σύστημα είναι ο σοσιαλισμός. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να λύσουμε τα άμεσα προβλήματα του λαού.
Οι ιδέες που ανάπτυξα συνοπτικά σε αυτό το άρθρο περιέχονται ανεπτυγμένες στο εναλλακτικό – αντιπαραθετικό κείμενο «κομμουνιστική Πλατφόρμα» που υπογράφεται από 130 μέλη του κόμματος, από 61 Τ.Ο. Δυστυχώς, παρά τις επανειλημμένες διαμαρτυρίες των μελών Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου αρνήθηκε να ενημερώσει τις Τ.Ο του κόμματος ότι η Κομμουνιστική Πλατφόρμα είναι εναλλακτικό κείμενο.
Σε αυτό το συνέδριο διαλέγουμε είτε την αδιέξοδη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση είτε τη σοσιαλιστική διέξοδο. Κάθε σύντροφος οφείλει να πάρει θέση στηρίζοντας την κομμουνιστική πλατφόρμα.
Ηλίας Κυρούσης – ΣΥΡΙΖΑ Νέας Σμύρνης
{fcomment}
