Θεωρία - Ιστορία - Σελίδα 48

Οι ιστορικές «Θέσεις του Απρίλη» (1917), με τις οποίες ο Λένιν, επιστρέφοντας στην Πετρούπολη από την Ελβετία όπου, ήταν εξόριστος, καλεί για τη μη στήριξη της Προσωρινής Κυβέρνησης Κερένσκι και για την ολοκλήρωση των σοσιαλιστικών καθηκόντων της επανάστασης...

Αποσπάσματα από το έργο του Φρίντριχ Ενγκελς: «Αντι-Ντύρινγκ», σελ. 244-246, 253, 271-272, εκδόσεις «Αναγνωστίδη».

Δημοσιεύουμε εδώ δύο από τις επιστολές που έγραψε ο Λένιν κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του και που σκόπιμα κρατήθηκαν κρυφές από τη σταλινική γραφειοκρατία. Η πρώτη είναι η περίφημη «Διαθήκη» του προς τα μέλη της ΚΕ, στην οποία ευθέως καταφέρεται εναντίον του Στάλιν και ζητάει την απομάκρυνσή του από τη θέση του Γενικού Γραμματέα, ενώ αναγνωρίζει ότι ο Τρότσκι είναι ο ικανότερος μέσα στην ΚΕ και προειδοποιεί να μην γίνει το μη-μπολσεβίκικο παρελθόν του αντικείμενο εκμετάλλευσης. Η επόμενη επιστολή είναι μια οργισμένη εμπιστευτική επιστολή, με την οποία ο Λένιν, λίγο πριν πεθάνει, ουσιαστικά διακόπτει κάθε σχέση με τον Στάλιν κατηγορώντας τον για γραφειοκρατικές μανούβρες εναντίον του.

Η θεωρία της διαρκούς επανάστασης αναπτύχθηκε από τον Τρότσκι στις αρχές του 1904. Ενώ δεχόταν ότι τα αντικειμενικά καθήκοντα που αντιμετώπιζαν οι Ρώσοι εργάτες ήταν αυτά της αστικής δημοκρατικής επανάστασης, παρόλα αυτά εξήγησε πως σε μία καθυστερημένη χώρα στην εποχή του ιμπεριαλισμού, η «εθνική αστική τάξη» ήταν άρρηκτα δεμένη με τα υπολείμματα του φεουδαρχισμού, από τη μια, και το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο, από την άλλη, και συνεπώς ήταν πλήρως ανίκανη να φέρει σε πέρας οποιοδήποτε από τα ιστορικά της καθήκοντα...

Το τρίτο κεφάλαιο από το «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος» (1848) των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας δημοσιεύουμε ένα άρθρο της Ρόζας Λούξεμπουργκ, γραμμένο το 1912, με θέμα το δικαίωμα ψήφου των γυναικών. Το άρθρο προέρχεται από το αρχείο του «Πολιτικού Καφενείου» και είναι μεταφρασμένο από τη Μαρία Χλωρού.

Απάντηση στα ψεύδη του Κύριλλου Παπασταύρου στον Κυριακάτικο Ριζοσπάστη, σχετικά με την «αντιπαράθεση με τα οπορτουνιστικά ρεύματα στο ΚΚ της ΕΣΣΔ τις δεκαετίες του 1920 και 1930».

Ένα άρθρο του Φρίντριχ Ένγκελς για το ζήτημα της εξουσίας, γραμμένο το 1872. Το άρθρο μεταφράστηκε και αναρτήθηκε στο ενδιαφέρον blog «Τα παραμύθια του αναρχισμού» , απ' όπου το συλλέξαμε και το δημοσιεύουμε.

Στις 21 Σεπτέμβρη του 1890 ο Φ. Ένγκελς γράφει από το Λονδίνο στον Ε. Μπλόχ. Στο γράμμα αυτό με έναν άμεσο και περιεκτικό τρόπο απαντά στις κατηγορίες των επικριτών του μαρξισμού, που του αποδίδουν υπερβολική έμφαση στον οικονομικό παράγοντα ως στοιχείο διαμόρφωσης των ιστορικών εξελίξεων.

Από τα τέλη όμως του 19ου αιώνα οι επαναστατικές εποχές προωθούν έναν ανώτερο τύπο δημοκρατικού κράτους, τέτοιου κράτους που από ορισμένες απόψεις παύει ήδη, σύμφωνα με την έκφραση του Ενγκελς, να είναι κράτος, «δεν είναι κράτος στην κυριολεξία». Αυτό είναι το κράτος τύπου Κομμούνας του Παρισιού, που αντικαθιστά το χωρισμένο από το λαό στρατό και την αστυνομία με τον απευθείας και άμεσα εξοπλισμένο λαό. Σ' αυτό βρίσκεται η ουσία της Κομμούνας... (Β. Ι. ΛΕΝΙΝ: Άπαντα, τόμ. 31, σελ. 162-165)