Θεωρία - Ιστορία - Σελίδα 45

Το κείμενο που ακολουθεί γράφτηκε από τον Λέον Τρότσκι τον Ιούνιο του 1932, όταν ήταν εξόριστος στην Πρίγκηπο. Ο Στάλιν, στην προσπάθειά του να ξαναγράψει την ιστορία του μπολσεβικισμού, «κακοποιεί» τις θέσεις της Ρόζας Λούξεμπουργκ, μέσα από υπεραπλουστεύσεις και ανακρίβειες. Ο Τρότσκι εδώ αποκαθιστά τη μνήμη της μεγάλης επαναστάτριας. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στα ελληνικά στο «Πολιτικό Καφενείο».

Ο Νέστωρ Μάχνο ήταν ένας Ουκρανός αναρχικός που έζησε τα χρόνια πριν, κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την Ρωσική Επανάσταση του 1917. Μέχρι και σήμερα, το κίνημά του παρουσιάζεται ως ενσάρκωση της πάλης για ελευθερία, ενάντια στην «κομματική δικτατορία» των μπολσεβίκων. Στην πραγματικότητα, ο μαχνοβίτικος στρατός αποτελούταν κυρίως, όχι από εργάτες αλλά μικρούς και μεσαίους αγρότες κι αυτό είχε ως συνέπεια τις ασταθείς και καθόλου ξεκάθαρες πολιτικές του θέσεις. Όπως τα αγροτικά αυτά στρώματα σε όλη τη Σοβιετική Ένωση ταλαντεύονταν ανάμεσα στην επανάσταση και την αντεπανάσταση, ιδιαίτερα τα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου, έτσι και ο στρατός του Μάχνο τη μια συμμαχούσε με τον Κόκκινο Στρατό και την άλλη τον αντιμετώπιζε σαν όμοιο του Λευκού Στρατού των γαιοκτημόνων και της αντίδρασης.

Ο σημαντικός μαρξιστής θεωρητικός Τεντ Γκραντ - ιδρυτής της ισχυρής Μαρξιστικής Τάσης του Εργατικού Κόμματος στη Βρετανία τη δεκαετία του 1980 - θυμάται τον αντίκτυπο, που είχε η είδηση της δολοφονίας του Τρότσκι στο μαρξιστικό κίνημα. Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στη βρετανική μαρξιστική εφημερίδα «Militant» στις 17 Αυγούστου 1990.

Αναδημοσιεύουμε σήμερα από την iskra, ένα εξαιρετικά επίκαιρο απόσπασμα από το κλασικό έργο του Καρλ Μαρξ, «Οι ταξικοί αγώνες στη Γαλλία, 1848-1850». Η εισαγωγή είναι του Παναγιώτη Λαφαζάνη, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ.

Σαν σήμερα πριν από 4 χρόνια, το διεθνές μαρξιστικό κίνημα έχασε ένα σημαντικό θεωρητικό, τον Τεντ Γκραντ. Τιμώντας τη μνήμη του, δημοσιεύουμε σήμερα ένα απόσπασμα από την εισαγωγή του Ρομπ Σιούελ στο βιβλίο του Τεντ «Η ιστορία του βρετανικού τροτσκισμού», που εκδόθηκε το 2002.

Σε κάθε στάδιο της ανθρώπινης ιστορίας, οι άνθρωποι είχαν κάποια εικόνα για τον κόσμο και για τη δική τους θέση τους μέσα σε αυτόν. Ανέπτυξαν τη φιλοσοφία. Τα κομμάτια με τα οποία συνήθιζαν να φτιάχνουν αυτές τις εικόνες προέρχονταν από την παρατήρηση της φύσης και από τη γενίκευση των καθημερινών εμπειριών. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι δεν έχουν ανάγκη από μια τέτοια φιλοσοφία ή κάποια γενική θεώρηση του κόσμου. Αλλά στην πράξη, ο καθένας από εμάς έχει μια φιλοσοφία, ακόμα και αν δεν είναι συνειδητά επεξεργασμένη. Οι άνθρωποι που ζουν σύμφωνα με τους νόμους της «κοινής λογικής» και σκέφτονται πως τα καταφέρνουν χωρίς θεωρία, στην πράξη σκέφτονται με τον παραδοσιακό τρόπο. Ο Μαρξ είπε κάποτε ότι οι κυρίαρχες ιδέες της κοινωνίας είναι οι ιδέες της άρχουσας τάξης...

Δημοσιεύουμε σήμερα το τελευταίο κεφάλαιο του έργου του Μαρξ «Μισθός, τιμή και κέρδος», στο οποίο υποστηρίζει ότι η πάλη της εργατικής τάξης για την αύξηση των μισθών και τη μείωση του εργάσιμου χρόνου πρέπει να συνδέεται με τον αγώνα για την κατάργηση του καπιταλισμού. Το κείμενο είναι παρμένο από το «Πολιτικό Καφενείο».

Με αφορμή το αποψινό αιματηρό χτύπημα στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης, δημοσιεύουμε ένα άρθρο του Λένιν στην "Iskra" (No. 29, 1/12/ 1902) για το πολιτικό αδιέξοδο της ατομικής τρομοκρατίας.

Το παρακάτω απόσπασμα είναι παρμένο από το άρθρο του Λένιν, «Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς να την αντιμετωπίσουμε,» που γράφτηκε στα μέσα του Σεπτέμβρη του 1917, και σε αυτό ο μεγάλος μαρξιστής αναλύει τα πλεονεκτήματα της εθνικοποίησης του τραπεζικού συστήματος.