Το καπιταλιστικό κράτος δεν είναι μόνο η μεγαλύτερη και ισχυρότερη αστική οργάνωση, είναι ταυτόχρονα μια οργάνωση πολυπλοκότατη, με πολυάριθμους σχηματισμούς και που τα πλοκάμια της απλώνονται προς όλες τις κατευθύνσεις. Και όλα αυτά έχουν για σκοπό την υπεράσπιση, τη στερέωση και την επέκταση της εργατικής εκμετάλλευσης. Το κράτος διαθέτει, ενάντια στην εργατική τάξη, μέσα κτηνώδους καταπίεσης, όπως και μέσα ηθικής υποδούλωσης, που αποτελούν όργανα του καπιταλιστικού κράτους.
Ανάμεσα στα μέσα κτηνώδους καταπίεσης, πρέπει να σημειώσουμε κατά πρώτο, το στρατό, την αστυνομία και τη χωροφυλακή, τις φυλακές και τα δικαστήρια και τα βοηθητικά τους όργανα: χαφιέδες, προβοκάτορες, απεργοσπάστες, πληρωμένους δολοφόνους κλπ.
Ο στρατός, στο καπιταλιστικό κράτος, είναι μια ξεχωριστή οργάνωση. Επικεφαλής του βρίσκονται οι ανώτεροι αξιωματικοί, οι «μεγαλογαλονάδες». Στρατολογούνται ανάμεσα στους διανοούμενους. Αυτός είναι ο πιο λυσσασμένος εχθρός του προλεταριάτου. Από τη νεανική τους ηλικία μορφώνονται σε ειδικές στρατιωτικές σχολές. Τους μαθαίνουν πώς να αποκτηνώνουν τους στρατιώτες, να υπερασπίζουν την τιμή της «στολής», δηλαδή πώς να κρατάνε τους στρατιώτες σε πλέρια υποδούλωση και να τους μεταβάλλουν σε πιόνια σκακιού. Οι πιο ικανοί απ’ τους αριστοκράτες αυτούς και μεγαλοαστούς γίνονται στρατηγοί και σκεπάζονται με σταυρούς και κορδέλες.
Οι αξιωματικοί δεν προέρχονται καθόλου από τις φτωχές τάξεις. Κρατάνε στα χέρια τους ολόκληρη τη μάζα των στρατιωτών. Και οι στρατιώτες είναι έτσι διαπαιδαγωγημένοι που δεν τολμούν να ρωτήσουν γιατί χτυπιούνται αναμεταξύ τους και δεν ξέρουν παρά να κοιτάνε στα μάτια τους ανωτέρους τους. Ένας τέτοιος στρατός, έχει για σκοπό προπαντός να καταστέλλει τα εργατικά κινήματα.
Στη Ρωσία, ο στρατός του τσάρου χρησιμοποιήθηκε περισσότερο από μια φορά για την καταστολή των εργατικών και αγροτικών εξεγέρσεων. Επί βασιλέως Αλεξάνδρου ΙΙ, πριν την απελευθέρωση των χωρικών, πολυάριθμες αγροτικές εξεγέρσεις καταπνίγηκαν από το στρατό. Το 1905, ο στρατός πυροβόλησε τους εργάτες στην εξέγερση της Μόσχας, έκανε εγκληματικές εκστρατείες στις Βαλτικές επαρχίες, στον Καύκασο, στη Σιβηρία το 1906-1908 κατέστειλε τις εξεγέρσεις των χωρικών και προστάτεψε τις περιουσίες των γαιοκτημόνων κλπ. Στον πόλεμο τουφέκισε εργάτες στο Ιβάσαβο-Βόσνεσενσκ και στην Κοστρόμα, κλπ. Οι σκληρότεροι υπήρξαν παντού οι αξιωματικοί και οι στρατηγοί.
Ακριβώς το ίδιο και στο εξωτερικό. Στη Γερμανία, ο στρατός του καπιταλιστικού κράτους, χρησιμοποιήθηκε το ίδιο για το στραγγάλισμα των εργατών. Η πρώτη εξέγερση των ναυτών κατεστάλη από το στρατό. Στη Γαλλία, ο στρατός πυροβόλησε περισσότερο από μια φορά τους απεργούς, τώρα τουφεκίζει τους επαναστατημένους Ρώσους εργάτες και στρατιώτες. Στην Αγγλία, τα τελευταία χρόνια ο στρατός έπνιξε πολλές φορές στο αίμα τις εξεγέρσεις των Ιρλανδών εργατών, των μισοσκλάβων Αιγύπτιων και χτύπησε τις εργατικές συγκεντρώσεις στην ίδια την Αγγλία. Στην Ελβετία, σε κάθε απεργία, βάζει σε κίνηση τα πολυβόλα και τη λεγόμενη εθνοφυλακή περισσότερο από μια φορά, η εθνοφυλακή αυτή πυροβόλησε ενάντια στους προλετάριους. Στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής, ο στρατός πυρπόλησε και λεηλάτησε ολόκληρες εργατικές πολιτείες (λόγου χάριν, κατά την απεργία του Κολοράντο). Οι στρατοί των καπιταλιστικών κρατών συμμαχούν σήμερα για να πνίξουν την επανάσταση των εργατών στη Ρωσία, στην Ουγγαρία, στα Βαλκάνια, στη Γερμανία και για να καταστείλουν την προλεταριακή επανάσταση σ’ ολόκληρο τον κόσμο.
Αστυνομία και χωροφυλακή.- Το καπιταλιστικό κράτος, έξω από τον ταχτικό στρατό του, κατέχει ακόμα ένα σώμα από εξασκημένους αχρείους και στρατεύματα ειδικά εκπαιδευμένα για την πάλη ενάντια στους εργάτες. Είναι αλήθεια ότι αυτοί οι θεσμοί (λ.χ. η αστυνομία) έχουν επίσης για σκοπό του αγώνα ενάντια στους κλέφτες και τη διατήρηση της λεγόμενης “προσωπικής και υλικής ασφάλειας” των πολιτών’ μα διατηρούνται επίσης για να κυνηγούν, να καταδιώκουν και να τιμωρούν τους δυσαρεστημένους εργάτες. Στη Ρωσία, οι πράκτορες της αστυνομίας ήτανε οι πιο σίγουροι υπερασπιστές των γαιοκτημόνων και του τσάρου. Η πιο κτηνώδης αστυνομία ήταν, σ’ όλα τα καπιταλιστικά κράτη, η μυστική αστυνομία (η πολιτική αστυνομία, που ονομαζόταν σε μας Οχράνα) όπως και η χωροφυλακή. Πλάι τους, εργάζεται ένα πλήθος από ντέντεκτιβ, προβοκάτορες, χαφιέδες, απεργοσπάστες και τόσοι άλλοι.
Πολύ ενδιαφέρον, απ’ αυτήν την άποψη, έχει ο τρόπος που ενεργεί η αμερικανική μυστική αστυνομία. Βρίσκεται σε σχέσεις με αναρίθμητα γραφεία ιδιωτικών ή ημιεπίσημων ντέντεκτιβ. Οι περίφημες περιπέτειες του Νατ Πίγκερτον ήτανε στην πραγματικότητα οργανωμένες επιθέσεις εναντίον των εργατών. Οι προβοκάτορες βάζανε μπόμπες, στα σπίτια των εργατικών ηγετών και προσπαθούσαν να τους σπρώξουν σε δολοφονίες καπιταλιστών.
Οι ίδιοι ντέντεκτιβ στρατολογούν μια μεγάλη ποσότητα από απεργοσπάστες (που ονομάζονται scabs) καθώς επίσης και αποσπάσματα από οργανωμένους αλήτες που σκοτώνουν με πρώτη ευκαιρία τους απεργούς. Δεν υπάρχει ατιμία που να μην μπορούν να την κάνουν οι ληστές αυτοί, στην υπηρεσία του “δημοκρατικού” κράτους των Αμερικάνων καπιταλιστών.
Η Δικαιοσύνη, στο αστικό κράτος είναι ένα μέσο άμυνας για την μπουρζουαζία’ καταδικάζει προπαντός εκείνους που θα τολμήσουν να προσβάλλουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και το καπιταλιστικό σύστημα. Η δικαιοσύνη αυτή καταδίκασε το Λήμπκνεχτ στα κάτεργα και απάλλαξε τους δολοφόνους του. Οι δικαστικές αρχές ενεργούν με την ίδια αυστηρότητα όπως και οι δήμιοι του αστικού κράτους. Η κόψη της ρομφαίας τους στρέφεται ενάντια στους φτωχούς και όχι ενάντια στους πλούσιους.
Αυτοί είναι οι θεσμοί του καπιταλιστικού κράτους πού έχουν για σκοπό την άμεση και κτηνώδη καταπίεση της εργατικής τάξης.
