Όπως αναμενόταν, οι ευρωεκλογές έδωσαν τη νίκη στο Kόμμα του Brexit (σ.τ.ε: δεξιό κόμμα που ιδρύθηκε προ ολίγων μηνών, με επικεφαλής τον πρώην επικεφαλής του UKIP, Νάιτζελ Φάρατζ), το οποίο έλαβε το 32% των ψήφων στη Βρετανία. Αυτό αντικατοπτρίζει σαφώς την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων με την παράλυση που επικρατεί στο βρετανικό Κοινοβούλιο και την αποτυχία των πολιτικών να συμφωνήσουν σε μια πορεία για την αποχώρηση της Βρετανίας από την ΕΕ. Το αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, ωστόσο, δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως βάση πρόγνωσης για τις μελλοντικές εθνικές εκλογές. Η ψηφοφορία την περασμένη Πέμπτη ήταν περισσότερο ένα δημοψήφισμα για το Brexit.
Τα δύο τρίτα του εκλογικού σώματος δεν ψήφισαν. Οι 5.800.000 που ψήφισαν υπέρ του Κόμματος του Brexit και του UKIP (Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου) είναι πολύ λιγότεροι από τους 17.400.000 που ψήφισαν υπέρ του Brexit στο δημοψήφισμα. Και οι 6.700.000 που ψήφισαν υπέρ των κομμάτων που υποστηρίζουν την παραμονή στην ΕΕ είναι πολύ κάτω από τους 16.100.000 που ψήφισαν υπέρ της παραμονής στην ΕΕ στο δημοψήφισμα 2016.
Η αγανάκτηση του κόσμου για το Brexit στράφηκε κύρια ενάντια στο κόμμα των Συντηρητικών, που γνώρισαν τη μεγαλύτερη εκλογική ταπείνωση στην ιστορία τους. Οι Συντηρητικοί απέσπασαν μόλις το 9% των ψήφων, χάνοντας ένα κομμάτι των ευρωβουλευτών τους. Είναι μια συγκλονιστική ήττα, που έρχεται να προστεθεί στην πανωλεθρία που γνώρισε το κόμμα στις δημοτικές εκλογές νωρίτερα αυτό το μήνα.
Το αποτέλεσμα αυτό αναμενόταν τόσο από τους Συντηρητικούς όσο και από τους δημοσιολόγους. Ωστόσο, σε συνδυασμό με την αναγγελία παραίτησης της Τερέζα Μέι την περασμένη εβδομάδα, αντιπροσωπεύει την απόλυτη κατάρρευση του κόμματος των Συντηρητικών.
Διχόνοια
Η ψήφος στις Ευρωεκλογές ήταν πάντα δύσκολη για τους Εργατικούς. Και έτσι αποδείχθηκε, με το ποσοστό του Εργατικού Κόμματος να πέφτει στο 14%.
Ο Κόρμπιν προσπάθησε να ενώσει τους ψηφοφόρους του Εργατικού Κόμματος, που είναι διχασμένοι πάνω στο ζήτημα του Brexit. Τελικά, όμως, οι ψήφοι των Eργατικών που στήριζαν την έξοδο από την ΕΕ διοχετεύτηκαν στο Κόμμα του Brexit, από τη μια πλευρά, και οι ψήφοι για την παραμονή στους Φιλελεύθερους Δημοκράτες, από την άλλη.
Tο Κόμμα του Brexit πέτυχε μια μεγάλη νίκη, λαμβάνοντας το 32% των ψήφων. Αυτό αντικατοπτρίζει σαφώς την αγανάκτηση πολλών ανθρώπων σχετικά με την παράλυση στο Κοινοβούλιο.
Οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες ήρθαν δεύτεροι με 20%, ηγούμενοι τυχοδιωκτικά της ψήφους υπέρ της παραμονής στην ΕΕ. Απ’ αυτή την άποψη, οι εκκλήσεις για ένα δεύτερο δημοψήφισμα βοήθησε, εν μέρει, να «σβήσουν οι μνήμες» του καταστροφικού συνασπισμού των Φιλελεύθερων Δημοκρατών με τους Συντηρητικούς, με τον οποίο βοήθησαν τον Κάμερον και τον Όζμπορν να εφαρμόσουν το πρόγραμμα λιτότητάς τους. Αυτό, με τη σειρά του, δείχνει την αντιδραστική φύση του αιτήματος του αιτήματος για την αποκαλούμενη «Λαϊκή Ψήφο», η οποία θολώνει τις ταξικές διαιρέσεις και αποσπά την προσοχή από τα κομβικά ταξικά ζητήματα.
Στη Σκωτία, το Εργατικό Κόμμα κατέρρευσε στην πέμπτη θέση, αποτυγχάνοντας να κερδίσει έστω και μία έδρα. Ήταν το χειρότερο αποτέλεσμα του κόμματος στη Σκωτία από το 1910. Το SNP (Σκωτσέζικο Εθνικό Κόμμα) βγήκε ενισχυμένο, εδραιώνοντας την πολιτική κυριαρχία του στη Σκωτία και κερδίζοντας τρεις από τις έξι έδρες.
Η αποτυχία των Εργατικών στη Σκωτία ήταν εν μέρει το αποτέλεσμα της διφορούμενης θέσης τους στο Brexit, σε αντίθεση με τη θέση του SNP, που στήριξε ανοιχτά την παραμονή στην ΕΕ. Επίσης, το Εργατικό Κόμμα πλήρωσε την κακή θέση που είχε απέναντι στο εθνικό ζήτημα και τη σάπια κληρονομιά του Μπλερ, η οποία άφησε μια πικρή γεύση στους Σκωτσέζους εργάτες.
Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτέλεσε το σύνθημα για την αντεπίθεση των μπλερικών απέναντι στον Τζέρεμι Κόρμπιν, μια ευκαιρία που περίμεναν για μήνες. Αρχικά, ήθελαν το κόμμα να αποτύχει στις εθνικές εκλογές του 2017, αλλά σοκαρίστηκαν από την, απροσδόκητη γι’ αυτούς, ενίσχυση του Εργατικού Κόμματος.
Η πίεση στον Κόρμπιν είναι ασφυκτική. Ένας συνεργάτης του Κόρμπιν, ο οποίος υποστηρίζει ένα δεύτερο δημοψήφισμα, ανέφερε ότι πιστεύει ότι «το ρεύμα αλλάζει κατεύθυνση στο γραφείο του προέδρου». Φαίνεται ότι ο Κόρμπιν πλησίασε πιο κοντά στην υποστήριξη ενός δεύτερου δημοψηφίσματος. Η στήριξη ενός δεύτερου δημοψηφίσματος (και, πιθανώς, η υποστήριξη της παραμονής στην ΕΕ) θα ήταν καταστροφική για το Εργατικό Κόμμα. Αντί να ενώσει την εργατική τάξη, ένα νέο δημοψήφισμα θα δημιουργούσε πρωτοφανή διχόνοια.
Ο Νάιτζελ Φάρατζ θα ήταν πλέον ελεύθερος να κατηγορήσει τους πολιτικούς του Γουέστμινστερ για προδοσία, καταγγέλλοντας την παρωδία της Δημοκρατίας. Ο ιδρυτής του Κόμματος του Brexit θα συνέχιζε να «παίζει το χαρτί» του αντικαθεστωτικού, την οποία έχει ήδη χρησιμοποιήσει πολύ αποτελεσματικά σ’ αυτές τις ευρωεκλογές.
Ένα δεύτερο δημοψήφισμα θα ανάγκαζε την εργατική τάξη να διαλέξει ανάμεσα σε 2 επιχειρήματα, που κατασκευάστηκαν στο στρατόπεδο της αστικής τάξης. Είτε εντός της ΕΕ είτε εκτός, η εργατική τάξη θα εξακολουθήσει να επωμίζεται το βάρος της κρίσης του καπιταλισμού.
Όπου οι Εργατικοί αναδεικνύουν τα ευρύτερα κοινωνικά και ταξικά ζητήματα, τα πάνε καλά. Αλλά το έδαφος των ευρωπαϊκών εκλογών, που κυριαρχείται αποκλειστικά από το Brexit, δεν είναι καθόλου ευνοϊκό. Οι εθνικές εκλογές θα έχουν έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα.
Εθνικές εκλογές τώρα!
Στους Συντηρητικούς, σύντομα θα ξεκινήσει μια μάχη για την ηγεσία. Όποιος και να επιλεγεί όμως ως ο νέος ηγέτης, η κυβέρνηση θα συνεχίσει να είναι παραλυμένη. Το κόμμα των Συντηρητικών επίσης θα συνεχίσει να βρίσκεται διασπασμένο και σε κακή κατάσταση.
Αντιμετωπίζοντας το κοινοβουλευτικό αδιέξοδο και έχοντας αποτύχει να διαπραγματευτεί μια νέα συμφωνία με τις Βρυξέλλες, ο νέος ηγέτης των Συντηρητικών θα αναγκαστεί είτε να διεξάγει δεύτερο δημοψήφισμα, είτε να καταφύγει σε εθνικές εκλογές. Ένα δεύτερο δημοψήφισμα θα είναι καταστροφικό για τις γραμμές του κόμματος των Συντηρητικών. Παρά τον κίνδυνο μιας ενδεχόμενης νίκης του Κόρμπιν, οι εθνικές εκλογές θα ήταν η μόνη βιώσιμη επιλογή που θα είχε απομείνει.
Με τους Συντηρητικούς σε κατάρρευση, την κυβέρνηση σε αποδιοργάνωση και τον εμφύλιο πόλεμο να μαίνεται στον αγώνα για τη διαδοχή της Μέι, δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να επιβάλουμε εθνικές εκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι ακριβώς τώρα οι μπλερικοί εργάζονται πυρετωδώς, για να υπονομεύσουν τον Τζέρεμι Κόρμπιν και να σαμποτάρουν το κόμμα.
Δεν υπάρχει διέξοδος στη βάση του καπιταλισμού. Μόνο ο αγώνας για μια σοσιαλιστική Βρετανία, που συνδέεται με τον αγώνα για μια σοσιαλιστική Ευρώπη, μπορεί να προσφέρει μια λύση στα προβλήματα της ανεργίας, των περικοπών των μισθών, της φτώχειας, της στέγασης. Με τους Συντηρητικούς σε παράλυση, είναι ζωτικής σημασίας μια εκστρατεία για την επιβολή εθνικών εκλογών με απεργίες, συγκεντρώσεις και μαζικές διαδηλώσεις. Πρέπει να τεθεί στο επίκεντρο το σύνθημα για την εκλογή του Εργατικού Κόμματος και την υιοθέτηση ενός τολμηρού σοσιαλιστικού προγράμματος!
Ρομπ Σιούελ
Μετάφραση: Ηλίας Κυρούσης
