Η γυναικοκτονία της νεαρής Κυριακής Γρίβα, το βράδυ της 1ης Απριλίου, έχει προκαλέσει σοκ αλλά και οργή για την προκλητικά αδιάφορη στάση της Αστυνομίας. Η 28χρονη γυναίκα δολοφονήθηκε άγρια με μαχαίρι από τον πρώην σύντροφό της, ακριβώς μπροστά στο Αστυνομικό Τμήμα των Αγ. Αναργύρων, απ’ όπου έβγαινε έχοντας αναφέρει την κακοποιητική συμπεριφορά του και τον κίνδυνο που η ίδια διέτρεχε, καθώς την παρακολουθούσε. Αυτή ήταν η πέμπτη καταγεγραμμένη γυναικοκτονία μέσα στο 2024.
Σύμφωνα με τις ως τώρα πληροφορίες, στο Τμήμα ειπώθηκε στην Κυριακή ότι αν δεν υποβάλει μήνυση η Αστυνομία δεν μπορεί να κάνει κάποια ενέργεια για να την προστατεύσει, καθώς και ότι για να τη μεταφέρει περιπολικό μέχρι το σπίτι της θα πρέπει να γίνει κλήση – από την ίδια! – στην Άμεση Δράση. Στη συνέχεια, λίγα δευτερόλεπτα πριν δεχθεί τη δολοφονική επίθεση, από την Άμεση Δράση της ειπώθηκε τηλεφωνικά ότι αυτό δεν είναι εφικτό – γιατί «το περιπολικό δεν είναι ταξί»(!) – και ότι ένα περιπολικό θα μπορούσε μόνο να σταλεί απευθείας στο σπίτι της για να ελέγξει για την πιθανή παρουσία του πρώην συντρόφου της έξω από αυτό.
Ο ανδρικός σοβινισμός στο DNA αστυνομίας και αστικού κράτους
Αυτού του είδους η αδιαφορία απέναντι στις καταγγελίες περιστατικών βίας και απειλών κατά γυναικών, η οποία ισοδυναμεί με συνέργεια, είναι γενικό χαρακτηριστικό των μηχανισμών του αστικού κράτους. Όπως καταγγέλθηκε από άλλη γυναίκα θύμα ενδοοικογενειακής βίας, πριν δύο χρόνια της είχαν αρνηθεί επανειλημμένα την είσοδο στο ίδιο Αστυνομικό Τμήμα, όταν κατέφυγε για να καταγγείλει τις εις βάρος της επιθέσεις.
Είναι επίσης πολύ πρόσφατη η εξοργιστική εισαγγελική πρόταση για αθώωση του Η. Μίχου και καταδίκη της μητέρας στην υπόθεση της 12χρονης από τον Κολωνό – από μια εισαγγελέα που έχει δεχθεί καταγγελίες στο παρελθόν για τους χειρισμούς της σε άλλες υποθέσεις, καθώς και η επίσης εξοργιστική επακόλουθη υιοθέτηση της πρότασης αυτής από τους δύο εκ των τριών δικαστών, η οποία μόνο χάρη στις ψήφους των ενόρκων δεν οδήγησε τελικά σε αθωωτική απόφαση. Στην περίπτωση της υπόθεσης μαστροπείας της 19χρονης στην Ηλιούπολη, ο ίδιος ο καταδικασμένος μαστροπός ήταν αστυνομικός. Η λίστα πραγματικά δεν έχει τέλος.
Η καταπίεση και οι κάθε είδους διακρίσεις με βάση το φύλο, την εθνικότητα, το χρώμα, τον σεξουαλικό προσανατολισμό κ.ο.κ., αποτελούν δομικό «συστατικό» του καπιταλισμού ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα. Κατά συνέπεια, ο μηχανισμός που τον διαχειρίζεται και τον προστατεύει – το αστικό κράτος – έχει εγγεγραμμένους «στο DNA του» τον ανδρικό σοβινισμό, τον σεξισμό, τον ρατσισμό και τη «φιλική» στάση προς τον φασισμό. Αυτό το γεγονός, και όχι κάποια κατά περίπτωση «πλημμελής άσκηση καθηκόντων», είναι η βάση της προκλητικής αδιαφορίας ή και ενεργής συμμετοχής της αστυνομίας σε περιστατικά βίας, κακοποίησης και επιθέσεων απέναντι στα πιο καταπιεσμένα τμήματα της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, όπως και της συστηματικής επιείκειας της αστικής «δικαιοσύνης» έναντι των δραστών.
«Επιδημία» βίας κατά των γυναικών: μια καπιταλιστική ασθένεια
Στο έδαφος της κρίσης του καπιταλισμού, όλες οι κυβερνήσεις διεθνώς επιτίθενται σκληρά στο βιοτικό επίπεδο και τα δικαιώματα των εργαζομένων, και οι γυναίκες πλήττονται σε πολλαπλάσιο βαθμό. Στη μια χώρα μετά την άλλη, ιστορικές κατακτήσεις – ακόμα και το δικαίωμα στην έκτρωση – γίνονται στόχος επιθέσεων από την άρχουσα τάξη.
Την ίδια στιγμή, η βία κατά των γυναικών έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις. Σε όλες τις χώρες υπάρχει ένα κύμα γυναικοκτονιών, βιασμών και ενδοοικογενειακής βίας. Το ιστορικό αδιέξοδο του σάπιου και παρακμασμένου καπιταλιστικού συστήματος γεννά τη γενικευμένη εξαθλίωση και την κοινωνική αποσύνθεση που αποτελούν την πρώτη ύλη για την παραγωγή γυναικοκτόνων, βιαστών και κακοποιητών σε αφθονία. Από την πλευρά της, η άρχουσα τάξη σε διεθνές επίπεδο – από τα μέλη των βασιλικών οικογενειών μέχρι κορυφαία κρατικά και κυβερνητικά στελέχη – είναι η ίδια βουτηγμένη από την κορυφή ως τα νύχια στις πιο δυσώδεις υποθέσεις κακοποίησης και βίας κατά γυναικών και παιδιών.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση της ζωής και των δικαιωμάτων των πιο καταπιεσμένων τμημάτων της κοινωνίας είναι περισσότερο από ποτέ άρρηκτα δεμένος με τον αγώνα για την επαναστατική ανατροπή του καπιταλισμού και τη δημιουργία μιας αταξικής, αδελφωμένης κομμουνιστικής κοινωνίας.
- Να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι αστυνομικοί που αδιαφόρησαν εγκληματικά μπροστά στην επερχόμενη γυναικοκτονία! Καμία συγκάλυψη των ευθυνών τους και εκείνων των κυβερνητικών προϊσταμένων τους!
- Δημιουργία ειδικών, κατάλληλα στελεχωμένων και εξοπλισμένων, δημόσιων και δωρεάν δομών υποδοχής καταγγελιών, υποστήριξης και στέγασης των θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης σε κάθε Δήμο. Εφ’ όρου ζωής οικονομική βοήθεια, ιατροφαρμακευτική-ασφαλιστική κάλυψη και ψυχολογική υποστήριξη από ειδικευμένους επιστήμονες.
- Αγώνας του εργατικού κινήματος και της νεολαίας ενάντια στον σεξισμό, τον ανδρικό σοβινισμό, τη γυναικεία καταπίεση και το καπιταλιστικό σύστημα που τα αναπαράγει! Ανατροπή της κυβέρνησης που αδιαφορεί και ενθαρρύνει τη βία κατά των γυναικών! Για μια εργατική κυβέρνηση και για τον επαναστατικό σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, που θα ξεριζώσει κάθε μορφή βίας και καταπίεσης ενάντια στις γυναίκες!
Πάτροκλος Ψάλτης
