Η ισπανική κυβέρνηση του δεξιού «Λαϊκού Κόμματος», στις 9 Ιουνίου αποδέχτηκε τη βοήθεια της Ε.Ε και του ευρωπαϊκού Μηχανισμού Στήριξης. Ο ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης θα τροφοδοτήσει με 100 δισεκατομμύρια ευρώ τις ισπανικές τράπεζες για τη διάσωσή τους. Τα χρήματα αυτά θα δοθούν σαν δάνειο στο ισπανικό κράτος, μέσω του οποίου θα χρηματοδοτηθούν οι τράπεζες, δημιουργώντας έτσι, ένα χρέος που θα φορτωθεί στις πλάτες της ισπανικής εργατικής τάξης και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Ενδεικτικά, το χρέος της Ισπανίας αναμένεται να ανέβει από το 80% στο 90% του ΑΕΠ της. Αυτό θα σημάνει άμεσα περικοπές σε μισθούς, συντάξεις και περισσότερη λιτότητα, όπως και στα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ε.Ε.
Βέβαια η κυβέρνηση Ραχόι δεν περίμενε το δάνειο των ευρωπαίων τραπεζιτών για να ξεκινήσει τις περικοπές και τις απολύσεις. Έτσι, πριν ακόμα την υπαγωγή της στον «Μηχανισμό» αποφάσισε να κόψει κατά 60% τις δαπάνες για την εξορυκτική βιομηχανία. Αυτό σημαίνει ότι 8.000 εργάτες που απασχολούνται στις εξορύξεις απειλούνται με απολύσεις, ενώ σχεδόν άλλοι 30.000 οι οποίοι ζουν κοντά στις βιομηχανίες, εξαρτώνται άμεσα από τα ορυχεία. Αν κλείσουν αυτές οι βιομηχανίες, αυτές οι περιοχές θα μαραζώσουν οικονομικά και θα αυξηθεί η ανεργία, η οποία στην Ισπανία είναι στο υψηλό 24%, ενώ στους νέους φτάνει το 52%! Τα τελευταία 20 χρόνια 40.000 ανθρακωρύχοι έχουν χάσει τη δουλειά τους. Αυτό το ζήτημα έχει μετατραπεί σε κυριολεκτικά σε ζήτημα ζωής και θανάτου για τους ανθρακωρύχους.
Οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι έχουν μια μακρά ιστορία μαχητικών αγώνων. Μετά την ανάληψη της εξουσίας την 1η Οκτωβρίου 1934 από τον συνασπισμό αστικοδημοκρατικών και ακροδεξιών κομμάτων, οι ανθρακωρύχοι της επαρχίας της Αστούριας στις 6 του Οκτώβρη κατέβηκαν σε απεργία και κατέλαβαν τις πόλεις, παίρνοντας ουσιαστικά στα χέρια τους την εξουσία για δύο σχεδόν βδομάδες. Αμέσως ξέσπασε ένα κίνημα σε ολόκληρη την Ισπανία, που άνοιξε ουσιαστικά το δρόμο στην πλήρη ανάπτυξη της ισπανικής Επανάστασης και στη στροφή των εργατικών κομμάτων στ’ αριστερά. Γι’ αυτό, οι Ισπανοί ανθρακωρύχοι σήμερα, έχουν μια πλούσια παράδοση ταξικής πάλης και είναι εκείνο το κομμάτι του προλεταριάτου, που καθόλου τυχαία, οδηγεί για άλλη μια φορά ολόκληρο το ισπανικό προλεταριάτο στο δρόμο του αγώνα.
Πως εξελίσσεται η απεργία
Η απεργία ξεκίνησε στις 23 Μάιου. Μετατράπηκε σε απεργία διαρκείας την 1η Ιουνίου, όταν 10.000 ανθρακωρύχοι και υποστηρικτές τους διαδήλωσαν στην Μαδρίτη. Κάποιοι από αυτούς κλειδώθηκαν στα ορυχεία και προχώρησαν σε απεργία πείνας. Οι απεργοί όρθωσαν φλεγόμενα οδοφράγματα στους δρόμους και στους σιδηρόδρομους στις περιοχές που βρίσκονται τα ορυχεία για να εμποδίσουν τις δυνάμεις καταστολής να προσεγγίσουν. Οι μονάδες της μισητής στρατιωτικής αστυνομίας «Guardia Civil» χρησιμοποιήθηκαν για να διαλύσουν τα οδοφράγματα. Οι συγκρούσεις ήταν σκληρές, με την αστυνομία να χρησιμοποιεί δακρυγόνα και τους απεργούς να ρίχνουν φωτοβολίδες και δυναμίτες!
Μετά τις αρχικές συγκρούσεις η αστυνομία αποχώρησε και κατευθύνθηκε προς τα χωριά των ανθρακωρύχων. Εκεί έκανε χρήση του ίδιου οπλισμού που χρησιμοποιείται στις διαδηλώσεις ενάντια σε γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, εξαγριώνοντας ακόμη περισσότερο τους απεργούς. Η απεργία οργανώθηκε από τις δύο μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας, τις CCOO που πρόσκεινται στο Κομμουνιστικό Κόμμα και την «Ενωμένη Αριστερά» και την UGT που πρόσκειται στο Σοσιαλιστικό Κόμμα. Η απεργία υποστηρίζεται από τους εργαζόμενους σε όλες τις περιοχές που υπάρχουν ορυχεία, αλλά και από τους εργαζόμενους ολόκληρης της χώρας. Στις 18 Ιουνίου έγινε γενική απεργία των εργαζόμενων σε όλες τις εξορυκτικές βιομηχανίες της Ισπανίας. Την ίδια μέρα έγινε κάλεσμα για να οργανωθούν διαδηλώσεις σε ολόκληρη την Ισπανία και να κλείσει ο δρόμος για την αστυνομία.
Η δυναμική απεργία των Ισπανών ανθρακωρύχων έχει ξεσηκώσει ένα μεγάλο κύμα ταξικής, εργατικής αλληλεγγύης σε ολόκληρη την Ισπανία, αλλά και σε άλλες χώρες. Η ηρωική αντίσταση των ανθρακωρύχων έχει γεμίσει με αισιοδοξία ολόκληρη την ισπανική εργατική τάξη και θα αποτελέσει παράδειγμα για τις εργατικές μάζες. Επίσης, έχει φέρει ξανά στη μνήμη τις μεγαλειώδεις απεργίες διαρκείας των βρετανών ανθρακωρύχων τη διετία 1984-85. Στη Βρετανία μάλιστα, έχει δημιουργηθεί Επιτροπή Αλληλεγγύης στους Ισπανούς Ανθρακωρύχους από βετεράνους απεργούς ανθρακωρύχους που συγκρούστηκαν με τη Θάτσερ και την κυβέρνηση των Συντηρητικών.
Η νίκη των Ισπανών ανθρακωρύχων είναι αντικειμενικά, μια υπόθεση όχι μόνο της ισπανικής ή της ευρωπαϊκής εργατικής τάξης, αλλά και της παγκόσμιας εργατικής τάξης. Γι’ αυτό τα ισπανικά συνδικάτα έχουν καθήκον να συνδεθούν και να συντονιστούν με τα ευρωπαϊκά συνδικάτα και ιδιαίτερα, με τα ελληνικά, λόγω της επίσης σκληρής επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη της Ελλάδας. Σε τελική ανάλυση, τόσο η νίκη των Ισπανών εργατών, όσο και εκείνη των εργαζόμενων της Ελλάδας, εξαρτάται από τη νίκη των εργαζόμενων σε ευρωπαϊκή και παγκόσμια κλίμακα.
Δείτε βίντεο από τις διαδηλώσεις:
{fcomment}
