Τα νέα σκληρά μνημονιακά μέτρα που περιέχονται στη συμφωνία κυβέρνησης και δανειστών ψηφίζονται το αργότερο στις 19 Μαΐου. Εκτός από τις ήδη γνωστοποιημένες, νέες μειώσεις σε συντάξεις από το 2019 και στο αφορολόγητο όριο από το 2020, συνολικού ύψους 3,6 δισ. ευρώ, τα μέτρα περιλαμβάνουν πρόσθετες περικοπές επιδομάτων και μισθών ύψους 538 εκατ. ευρώ και από το 2018.
Η λίστα των μέτρων σύμφωνα με το κείμενο που δόθηκε στη δημοσιότητα (http://www.iefimerida.gr/sites/default/files/fek_mnimonio.pdf) είναι αναλυτικά η ακόλουθη:
Το 2018 θα μειωθούν:
- Κατά 58 εκατ. ευρώ το επίδομα θέρμανσης.
- Το επίδομα ανεργίας για νεοεισερχόμενους στην «αγορά εργασίας» για την εξοικονόμηση 3,5 εκατ. ευρώ.
- Κατά 30% οι αποζημιώσεις για φάρμακα και διαγνωστικές εξετάσεις.
- Κατά 313 εκατ. ευρώ συνολικά οι δαπάνες για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
- Κατά το ίδιο έτος θα καταργηθούν:
– Η έκπτωσης φόρου για ιατρικές δαπάνες, με την επιβάρυνση να ξεπερνά τα 120 εκατ. ευρώ.
– Οι παροχές που «αλληλεπικαλύπτονται» από το «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» ύψους 18,5 εκατ. ευρώ.
Επίσης, θα έχουμε:
– «Μεταρρύθμιση» των παροχών αναπηρίας, με νέα νομοθεσία για την «επιλεξιμότητα» των δικαιούχων.
– Νέα αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών σε αυτοαπασχολούμενους, ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες. - Για το 2009 και το 2020 τα μέτρα περιλαμβάνουν:
– Κατάργηση του ΕΚΑΣ για όλους τους χαμηλοσυνταξιούχους μέχρι το τέλος του 2019.
– Μείωση συντάξεων κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ με κατάργηση ή με τη μείωση της «προσωπικής διαφοράς» στις κύριες συντάξεις που προβλέπει ο «νόμος Κατρούγκαλου». Η μείωση θα επηρεάσει ένα εκατομμύριο συνταξιούχων, που θα χάσουν μέχρι και δύο συντάξεις το χρόνο.
– Το 2020 ή και κατά ένα χρόνο νωρίτερα, θα μειωθεί το αφορολόγητο όριο. Από 8.636 ευρώ θα πέσει στα 5.681 ευρώ. Αυτό το μέτρο θα επιβαρύνει χαμηλόμισθους και χαμηλοσυνταξιούχους που λαμβάνουν ακόμα και 450 ευρώ το μήνα! Έτσι π.χ ένας μισθωτός που είχε ετήσιο εισόδημα 8.600 και δεν πλήρωνε φόρο, με το νέο όριο θα πληρώσει φόρο 660 ευρώ! - Στις εργασιακές σχέσεις προβλέπονται μεταξύ άλλων τα εξής:
– Δέσμευση για παγίωση όλων των αντεργατικών νόμων μετά το 2011, οι οποίοι «θα παραμείνουν σε ισχύ μέχρι το τέλος του προγράμματος του ESM. Αυτό περιλαμβάνει τις αναστολές της αρχής της ευνοϊκότητας και την αρχή της επέκτασης».
– Απελευθέρωση μαζικών απολύσεων μέσω της κατάργησης της «διοικητικής έγκρισης».
– Θα θεσπιστεί ουσιαστικά η ανταπεργία ή «λοκ-άουτ» αφού θα ψηφιστεί νομοθεσία η οποία θα «επιτρέπει η ταχεία δικαστική διαδικασία που χρησιμοποιείται για να κρίνεται η νομιμότητα των απεργιών να χρησιμοποιείται και για διαφορές που προκύπτουν από την εφαρμογή του άρθρου 656 του Αστικού Κώδικα σε περιπτώσεις απεργιών». Δηλαδή, με συνοπτικές διαδικασίες, ο εργοδότης θα μπορεί να επικαλείται το εν λόγω άρθρο του Αστικού Κώδικα και να μην πληρώνει μισθό σε όσους δεν απεργούν κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση. Με αυτό τον τρόπο θα ασκεί ασφυκτική πίεση στους απεργούς.
– Η κυβέρνηση δεσμεύεται επίσης ότι στην επόμενη «αξιολόγηση» θα ψηφίσει νομοθεσία που θα δυσκολεύει την προκήρυξη απεργίας. Θα απαιτείται πλέον η έγκριση του 50% των μελών απεργίας από πρωτοβάθμια σωματεία για την επιβολή νέων εμποδίων στην προκήρυξη απεργιών. Επίσης, σε αυτή τη λογική περιστολής του δικαιώματος της απεργίας, θα υπάρξει διεύρυνση των λόγων για τους οποίους μια επιχείρηση θα μπορεί να απολύει συνδικαλιστές και «εξορθολογισμός» των συνδικαλιστικών αδειών.
Ανάγκη για μια μαζική – αποτελεσματική απάντηση
Η σφοδρή αυτή νέα επίθεση στην εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, απαιτεί μια ισοδύναμη αγωνιστική απάντηση. Αυτή, για να έχει ουσία και αποτέλεσμα, θα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένη, να εντάσσεται σ’ ένα ξεκάθαρο πρόγραμμα αγωνιστικής κλιμάκωσης, που θα «ζυμωθεί» υπομονετικά στους εργατικούς χώρους και τις γειτονιές, θα έχει πολιτικό χαρακτήρα και ξεκάθαρη σύνδεση με το ζήτημα της εξουσίας.
Η μόνη οργάνωση που έχει σήμερα την απαιτούμενη δύναμη να καλέσει σε μια τέτοια μάχη και να ηγηθεί σε αυτήν, είναι το ΚΚΕ, σε κοινή, συντονισμένη δράση με τα συνδικάτα και με κάθε συλλογικότητα της Αριστεράς που επιθυμεί να παλέψει δραστήρια για τα εργατικά συμφέροντα.
Η μαζική συμμετοχή στη γενική απεργία της 17ης Μαΐου και στις απεργιακές συγκεντρώσεις είναι στοιχειώδες καθήκον για κάθε εργαζόμενο, συνταξιούχο και νέο. Αλλά μια 24ωρη γενική απεργία δεν αρκεί για να σταματήσει την επίθεση. Αυτό αποδείχθηκε με τις δεκάδες αναποτελεσματικές απεργίες σαν κι αυτή, που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια της κρίσης και της Μνημονιακής επίθεσης. Η εργατική τάξη αντιλαμβάνεται ότι μια ακόμα τέτοια απεργία, ισοδυναμεί στην πραγματιοτητα με «άσφαιρα πυρά». Γι’ αυτό, κανένας εργαζόμενος δεν έχει τον παραμικρό ενθουσιασμό για την κινητοποίηση της 17ης Μαΐου.
Η αρχή θα έπρεπε να γίνει με την προετοιμασμένη από μαζικές συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο διεξαγωγή μιας 48ωρης γενικής απεργίας πριν έρθουν τα μέτρα στη Βουλή, με την απειλή για μια γενική απεργία διαρκείας στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιμείνει στη νομοθέτησή τους.
Έστω και τώρα, οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ σε συντονισμό με τις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις στα συνδικάτα, θα πρέπει να αφουγκραστούν τη δυσαρέσκεια των εργαζόμενων για τις δίχως πρόγραμμα κλιμάκωσης, συμβολικές 24ωρες απεργίες και να καλέσουν τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν – με αρχή την απεργία 17ης Μαΐου – σε έναν απεργιακό και πολιτικό αγώνα διαρκείας, με συγκεκριμένους σταθμούς κλιμάκωσης.
Μόνο μέσα από αυτόν το δρόμο η εργατική τάξη θα σταματήσει τη διαρκή Μνημονιακή επίθεση και θα προσεγγίσει αποφασιστικά τον ζωτικό σκοπό που σωστά επανεπιβεβαίωσε το πρόσφατο 20ο συνέδριο του ΚΚΕ: την εργατική εξουσία για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, που θα ξεριζώσει οριστικά τα Μνημόνια και τον καπιταλισμό που τα γέννησε!
Κομμουνιστική Τάση
