Τα μέτρα που ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα η κυβέρνηση της Ν.Δ για την κρίση, αποτελούν ένα ακόμα μεγάλο ταξικό σκάνδαλο σε βάρος των εργαζομένων. Ταυτόχρονα εκφράζουν τον τρόμο της ελληνικής αστικής τάξης μπροστά στην προοπτική «εκπαραθύρωσης» της Ελλάδας από το ευρώ λόγω της απειλής της εκτόξευσης του δημόσιου χρέους.
Τα βασικά χαρακτηριστικά των μέτρων είναι τα εξής: 1) Πλήρης απαλλαγή του μεγάλου κεφαλαίου (μονοπωλιακών ομίλων, Α.Ε, τραπεζών κ.α) από κάθε φορολογική επιβάρυνση για την αντιμετώπιση της κρίσης. Δηλαδή αυτοί που προκλητικά συσσώρευσαν υπερ-κέρδη την προηγούμενη περίοδο – κατά 180% αυξημένα για τις μεγάλες, εισηγμένες στο Χρηματιστήριο επιχειρήσεις από το 2003 εώς το 2007 και με 11,3 δις ευρώ κέρδη μόνο για το 2007 – δεν θα πληρώσουν ούτε «δεκάρα» για την κρίση. 2) Ουσιαστική απαλλαγή των πλουσίων και των μεγαλο-εισοδηματιών από φορολογική επιβάρυνση λόγω της κρίσης, μέσα από την καταβολή ενός φιλοδωρήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι με τα νέα μέτρα όσοι έχουν εισόδημα από 100.000 -150.000 ευρώ θα πληρώσουν μόνο 3.000 σαν έκτακτη εισφορά και αυτοί που έχουν πάνω από 150.000 ευρώ θα πληρώσουν μόνο 5.000 ευρώ. 3) Την ίδια ώρα «παγώνουν» οι μισθοί 478.000 εργαζόμενων του Δημοσίου που στο τέλος του 2008 είχαν μεικτές αποδοχές πάνω από 1.700 ευρώ. Το μέτρο αφορά το 70% του συνόλου των εργαζομένων. Επίσης θα παγώσουν και οι συντάξεις 188.000 συνταξιούχων που έχουν μεγαλύτερη σύνταξη από 1.100 ευρώ. Με αυτό το μέτρο ένα μεγάλο ποσοστό εργαζόμενων και συνταξιούχων που λαμβάνουν μισθούς και συντάξεις λίγο πάνω από το μέσο όρο και έχοντας να συντηρήσουν οικογένειες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας, βαφτίζονται «προνομιούχοι» και χάνουν μέρος από το εισόδημά τους μέσω του πληθωρισμού. 4) Αλλά και οι «τυχεροί» εργαζόμενοι του Δημοσίου που λαμβάνουν μεικτές αποδοχές μέχρι 1500 ευρώ και οι συνταξιούχοι που λαμβάνουν σύνταξη μέχρι 1.100, οι οποίοι με βάση τα νέα μέτρα αντί για αυξήσεις θα δικαιούνται έκτακτο επίδομα από 300 – 500 ευρώ, βλέπουν τις αποδοχές τους στην πραγματικότητα να μειώνονται, καθώς το επίδομα αντιστοιχεί σε μια ημερήσια αύξηση της τάξης των 0,8 μέχρι 1,3 ευρώ που δεν καλύπτει τις αυξήσεις των τιμών στα βασικά είδη κατανάλωσης. Επίσης, τα πληβειακά αυτά στρώματα τα ερχόμενα χρόνια θα δουν το εισόδημά τους να μειώνεται, καθώς οι όποιες πιθανές αυξήσεις των επόμενων ετών θα υπολογιστούν επί των «παγωμένων» σημερινών αποδοχών τους, μια και το έκτακτο επίδομα δεν θα υπολογίζεται σαν αύξηση.
Τα μέτρα αυτά μας θύμισαν το 1992 και την τότε εισοδηματική πολιτική της ΝΔ με το περίφημο 0% + 0% = 14%, αφού με το «πάγωμα» των μισθών και των συντάξεων, τα εισοδήματα εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων και συνταξιούχων μειώνονται σε απόλυτους αριθμούς.
Την ίδια ημέρα της ανακοίνωσης των μέτρων, ο πρωθυπουργός από τις Βρυξέλες με δηλώσεις του περί «αναγκαίων προσωρινών μέτρων μείωσης του κόστους» από τους εργοδότες, έδωσε κάλυψη στην γενικευμένη επίθεση των βιομηχάνων με έμμεσες απολύσεις – διαθεσιμότητες και μειώσεις μισθών, που βρήκε τη χαρακτηριστικότερή της έκφραση στην περίπτωση της «ALUMIL» του προέδρου των βιομηχάνων Β. Ελλάδας, Ι. Μυλωνά. Συνολικά, σύμφωνα με στοιχεία της ΓΣΕΕ, 25 εταιρείες μετάλλου έχουν προβεί σε επιβολή εκ περιτροπής απασχόληση τέσσερις μέρες την εβδομάδα με ανάλογη μείωση των μισθών.
Το πιο προκλητικό όμως από όλα, είναι το γεγονός ότι αυτοί που πρωτοστατούν στην καταπάτηση των εργατικών δικαιωμάτων δεν έχουν εμφανίσει κανενός είδους απώλεια κερδών από την κρίση και απλά εκμεταλλεύονται την κατάσταση για να αυξήσουν κι άλλο τα κέρδη τους σε βάρος των εργαζόμενων. Έτσι η «ΑLUMIL» που προχώρησε σε μειώσεις μισθών εμφάνισε αύξηση κερδών κατά 10% το τελευταίο τρίμηνο του 2008, ενώ η «Nexans Ελλάς ΑΒΕ» στη Λαμία που έχει θέσει σε διαθεσιμότητα δεκάδες εργαζόμενους, αύξησε τα ωράριά και τους μείωσε τους μισθούς, σύμφωνα με το οικείο σωματείο έθεσε σαν στόχο την αύξηση της παραγωγής της.
Αυτές οι εξελίξεις αποδεικνύουν πόσο αντιδραστική και ουτοπική είναι η αντίληψη που καλλιέργησε με την στάση της η ηγετική πλειοψηφία της ΓΣΕΕ τις προηγούμενες εβδομάδες μέσα από απανωτές συναντήσεις και «συμφωνίες κυρίων» με τον ΣΕΒ, ότι τάχα οι βιομήχανοι θα σεβαστούν τα δικαιώματα των εργαζόμενων και δεν θα επιχειρήσουν να επωφεληθούν από την κρίση.
