Μια συνοπτική ανάλυση για τη διαχρονική καταλήστευση των ταμείων από το κεφάλαιο και το κράτος του. Πως πρέπει να οργανώσουν τον αγώνα ενάντια στο νέο ασφαλιστικό η Αριστερά και τα συνδικάτα.
Το εργατικό, λαϊκό κίνημα και η αγροτιά βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αποφασιστικής σημασίας αγώνα που θα καθορίσει το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας. Η μάχη για να μην περάσει το αντi-ασφαλιστικό νομοσχέδιο είναι μια δύσκολη και καθοριστική μάχη. Και όπως αναφέρει η ΑΔΕΔΥ στην ανακοίνωσή της «αυτή η μάχη πρέπει να πάρει πανεργατικά και παλλαϊκά χαρακτηριστικά». Είναι μια δύσκολη μάχη γιατί οι λαϊκές μάζες και ιδιαίτερα η νεολαία δεν είναι στην καλύτερη τους κατάσταση. Το αίσθημα της απογοήτευσης από τις συνεχείς ήττες του κινήματος και ιδιαίτερα από την προδοσία του Συριζα εξακολουθεί να βαραίνει την συνείδηση, αλλά και το αίσθημα της αγανάκτησης από το μέγεθος της επίθεσης είναι αρκετά ψηλά. Η Αριστερά, τα Συνδικάτα και η Αγροτιά έχουν υποχρέωση να συντονίσουν τις δυνάμεις τους σ’ αυτή την καθοριστική μάχη σαν την βασική προϋπόθεση που μπορεί να βγάλει στο δρόμο του αγώνα τις λαϊκές μάζες και την νεολαία. Την μεγάλη ευθύνη για το ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ την έχει η Αριστερά και ιδιαίτερα το ΚΚΕ. ‘Eχει την ευκαιρία να διορθώσει το λάθος του, να αποποιηθεί τη διασπαστική λογική του και να ενώσει στη δράση την Αριστερά κατ’ αρχή και κατ’ επέκταση το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Το ΜΕΤΩΠΟ ΠΑΛΗΣ θα ενθουσιάσει τις λαϊκές μάζες γιατί θα τους δώσει την προοπτική ότι: Μπορούμε να Νικήσουμε. Ένα τέτοιο Μέτωπο Πάλης μπορεί να δώσει την προοπτική στο πολιτικό πεδίο: ΓΙΑ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ!!
Για την κατάντια των ασφαλιστικών Ταμείων ευθύνονται οι εκάστοτε κυβερνήσεις του κεφαλαίου, μη εξαιρουμένης της κυβέρνησης Συριζα-ΑΝΕΛ. Με τις κατά καιρούς επεμβάσεις τους ζημίωσαν τα ταμεία περί τα 80 δις ευρώ!! Και αντί για λύση έχουμε χειροτέρεμα της κατάστασης των ταμείων. Το φάρμακο τους αποδείχτηκε χειρότερο από την αρρώστια!! Και αυτό συμβαίνει γιατί δεν χτυπούν τις αιτίες και τους υπεύθυνους της τραγωδίας, αλλά τις συντάξεις. Γιατί αυτό υπαγορεύει το ταξικό τους συμφέρον. Συγκεκριμένα είχαμε 11 μειώσεις από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και 2 επιπλέον από την κυβέρνηση Συριζα-ΑΝΕΛ, (μιλάμε για μείωση μέχρι και 50%) και έρχεται η συνέχεια με το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Δεν είναι τυχαίο ότι κυβέρνηση και κεφάλαιο τα βρήκαν μια χαρά στη τελευταία συνάντηση, σε επίπεδο πρωθυπουργού. Και για να ρίξουν, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου, στάχτη στα μάτια του κόσμου δέχτηκαν τάχα- και χάριν της εθνικής συνεννόησης (!!)- να αυξήσουν κατά 0,5% την εισφορά τους και αυτό αφού η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είχε μειώσει περίπου 5% τις εισφορές τους, την ίδια στιγμή, που άφησε των εργαζομένων στα ίδια επίπεδα!!
Και αξίζει το κόπο να θυμηθούμε σήμερα στα σύντομα και επιγραμματικά τις παρεμβάσεις των κυβερνήσεων του κεφαλαίου στα ταμεία μας, που σε απλά ελληνικά τις αποκαλούμε διαχρονική καταλήστευση των ταμείων. Και είναι από τις βασικές αιτίες της τραγωδίας των ταμείων μας. Η πρώτη μεγάλη απώλεια ξεκίνησε με τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 που διήρκεσε μέχρι το 1994. Ο νόμος αυτός επέβαλε την κατάθεση των αποθεματικών των ταμείων στη ΤτΕ με αρνητικό επιτόκιο για να δοθούν τα θαλασσοδάνεια στους επιχειρηματίες-την ιδιωτική πρωτοβουλία-για την ανασυγκρότηση της βιομηχανίας, του ελληνικού καπιταλισμού γενικότερα. (Και ύστερα σου λένε ότι: ότι έφτιαξαν το έφτιαξαν με τον κόπο τους)!! Αυτή η ληστεία στοίχησε στα ταμεία μας μόνο για την περίοδο 1951-1975, με μέτριους υπολογισμούς, 58δις ευρώ!!
Και μετά μας ήρθε και ο τζόγος, Μητσοτάκης και Σημίτης επέβαλλαν στα ταμεία μας να καταθέσουν το 23% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο, μέγα σκάνδαλο!! Την περίοδο του χρηματιστηριακού κραχ, 1999-2002, χάσαμε περί τα 3,5 δις ευρώ!! Και μετά μας ήρθαν τα «Δομημένα Ομόλογα» παίξανε με τα λεφτά μας και χάσανε κάμποσες εκατοντάδες εκατομμύρια. Το κράτος μας οφείλει ένεκα της τριμερούς χρηματοδότησης πάνω από 2 δις ευρώ. Και μετά μας ήρθε η κρίση, τα μνημόνια, το δημόσιο χρέος για να δώσουν τη χαριστική βολή. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Ομοσπονδίας εργαζομένων στους φορείς της κοινωνικής ασφάλισης, χάσαμε την εποχή των μνημονίων το ποσό των 33 δις!! Από το «κούρεμα» PSI σε μια νύχτα χάσαμε 13 δις ευρώ!! Και από την πρόσφατη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών χάσαμε 1,5-2 δις ευρώ!! Σταδιακή συρρίκνωση της κρατικής χρηματοδότησης, (18,9 δις ευρώ το 2010 σε 8,6 δις ευρώ το 2015-2018)!! Εισφοροδιαφυγή , σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων στο ΙΚΑ, το 2013 οι βεβαιωμένες ανείσπρακτες εισφορές των επιχειρήσεων προς το ΙΚΑ ανέρχονταν στα 8 δις ευρώ!! Μαύρη εργασία, ίσον απώλεια, κατ’ εκτίμηση, 2 δις σε ετήσια βάση!! Και όπως προαναφέραμε μείωσαν 5% την εργοδοτική εισφορά!! Είναι πάντα επίκαιρο το σύνθημα ΦΕΡΤΕ ΠΙΣΩ ΤΑ ΚΛΕΜΕΝΑ.
Η κρίση δημιούργησε την ανεργία, την πτώση των μισθών, την μερική απασχόληση, την συρρίκνωση του ΑΕΠ, αυτά όλα σημαίνουν λιγότερα λεφτά στα ταμεία. Για παράδειγμα: Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΙΚΑ ο μέσος μεικτός μισθός τον Σεπτέμβρη του 2009 υπολογίζονταν στα 1277 ευρώ τον Απρίλη του 2015 έχει πέσει στα 994. Η μισθολογική δαπάνη από 2,5 δις το 2009 έπεσε στο 1,7 δις το 2015. Η ανεργία είναι το μεγάλο πρόβλημα για την αλλαγή της σχέσης εργαζομένων προς συνταξιούχους, η Αριστερά και τα συνδικάτα χρειάζεται να συνδέσουν τον αγώνα ενάντια στο αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο με τον αγώνα των ανέργων. Δεν αρκεί η ενότητα των εργαζομένων για να νικήσουμε, χρειάζεται η ενότητα στη δράση εργαζόμενων και ανέργων. Και αυτό ισχύει στη εποχή μας των 1.500.000 ανέργων, για κάθε αγώνα. Δεν πρέπει να μένει αναξιοποίητη στους αγώνες η μεγάλη μάζα των άνεργων, όταν μάλιστα το 40% είναι νεολαίοι. Χρειάζεται να τους βγάλουμε από την ηττοπάθεια και την απογοήτευση ότι : «δεν πρόκειται ποτέ να πάρω σύνταξη ,δεν πρόκειται να βρω ποτέ δουλειά» να τους δώσουμε προοπτική να τους φέρουμε δίπλα μας σε κοινό αγώνα. Γι αυτό στα αιτήματα για το ασφαλιστικό η Αριστερά και τα Συνδικάτα χρειάζεται να συμπεριλάβουν σαν βασικά αιτήματα: το επίδομα ανεργίας καθ’ όλη τη διάρκεια της ανεργίας στο ύψος του βασικού μισθού, πλήρη ασφαλιστική κάλυψη και υγειονομική περίθαλψη και βέβαια, τη μείωση των ωρών εργασίας και την ανάγκη εκπόνηση προγράμματος δημοσίων έργων για να δουλέψουν οι άνεργοι.
Το ασφαλιστικό να συμπληρώσω δεν αφορά μόνο τις συντάξεις, συνδέεται με την πρωτοβάθμια και νοσοκομειακή περίθαλψη, με το επίδομα ασθένειας, μητρότητας, τα φάρμακα, εργατικά ατυχήματα, κλπ. και σ’ αυτό τον τομέα οι παρεμβάσεις των κυβερνήσεων έχουνε φέρει στην κυριολεξία την καταστροφή. Η μείωση της δημόσιας δαπάνης για την υγεία έχει πέσει κατά 35%την περίοδο 2009-2015, πράγμα πρωτοφανές για περίοδο ειρήνης. Η κατάσταση λίγο σώζεται από την λαϊκή πρωτοβουλία που για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα προχώρησε στη δημιουργία κοινωνικών ιατρείων και φαρμακείων, με βασικό στόχο να καλύψει τις ανάγκες των ανασφάλιστων, των άνεργων και των άπορων.
Έχουν γραφεί πολλά για τις σοβαρές επιπτώσεις για μια ακόμη φορά στις συντάξεις και στις παροχές του αντι-ασφαλιστικού νομοσχεδίου που φέρνει προς ψήφιση στη βουλή η κυβέρνηση των αποστατών, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι ακόμα. Το βέβαιο είναι ότι όπως και οι προηγούμενοι αντιασφαλιστικοί νόμοι έτσι κι αυτός θα βαθύνει το πρόβλημα. Και αυτό είναι κάτι που το παραδέχτηκε σε συνέντευξη του στο ΣΚΑΙ και ο πρόεδρος του ΣΕΒ: «Δεν πρόκειται (το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο σ.σ) να λύσει το πρόβλημα. Είναι όμως για μια καλή μεταρρύθμιση ένα πρώτο βήμα». Η λύση βρίσκεται κατ’ αρχή στο ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ.
Πρόκειται για ανοιχτή κήρυξη πολέμου ενάντια σ’ όλη την κοινωνία, αφορά τους πάντες. Εργάτες, υπαλλήλους, αγρότες, μικρομεσαίους , επιστήμονες, τους πάντες. Αυτό εύρος της επίθεσης (αν δεν με απατά η μνήμη μου ) είναι κάτι που συμβαίνει για πρώτη φορά. Η παλιά τακτική είχε την λογική της «σαλαμοποίησης» χτυπούσε ένα- ένα κλάδο ξεχωριστά. Από πού αντλεί το κουράγιο και την δύναμη η κυβέρνηση των 153 για να προχωρήσει σ’ αυτού του μεγέθους την επίθεση και να πάρει αυτό το ρίσκο; Ποντάρει στην απογοήτευση του κόσμου για την αριστερά και τα συνδικάτα, για την έλλειψη αξιόπιστης πολιτικής διεξόδου. Ποντάρει στη διασπαστική τακτική του ΚΚΕ-ΠΑΜΕ. Ποντάρει στο χωρίς προηγούμενο εκφυλισμό της πλειοψηφίας των ηγεσιών κύρια της ΓΣΕΕ και βέβαια της ΑΔΕΔΥ, όπου έχουν χάσει όλες τις μάχες της εποχής των μνημονίων, κάνοντας αγώνες χωρίς προετοιμασία και προοπτική.
Οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Είναι σοβαρή η πιθανότητα να περάσει το ασφαλιστικό χωρίς πραγματική μάχη αν αφήσουμε στα χέρια «των ΝΑΙΝΑΙΚΩΝ» της ηγεσίας της ΓΣΣΕ-ΑΔΕΔΥ τη διεξαγωγή του αγώνα. Η ηγεσία της ΓΣΕΕ διαμαρτύρεται γιατί δεν την κάλεσε ο Τσίπρας στο «κοινωνικό διάλογο»,( γιατί αισθάνεται άσχημα άμα απουσιάζει από τόσο υψηλού επιπέδου συναντήσεις) αντί να έχει ήδη εξαγγείλει κινητοποιήσεις, όπως δειλά ξεκίνησε να κάνει η ΑΔΕΔΥ. Έχει εξαγγείλει συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου για τις 15 Γενάρη γιατί όπως δείχνει το πράγμα δεν έχουν σκοπό να οργανώσουν μια σοβαρή προετοιμασία των εργαζομένων και των άνεργων για αυτή «τη μάχη των μαχών» όπως την αποκαλούν τα ΜΜΕ και έτσι είναι. Αυτό θα είχε σοβαρές συνέπειες στο ηθικό του κινήματος. Η ήττα θα ήταν εξ ίσου σοβαρή μ’ αυτή της μετατροπής του ΟΧΙ σε ΝΑΙ! Η αριστερά και ιδιαίτερα το ΚΚΕ χρειάζεται να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν σ’ αυτή την καθοριστικής σημασίας μάχη.
ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ. Μπορούμε να γυρίσουμε μπούμερανγκ το μέγεθος της επίθεσης της κυβέρνησης ξεσηκώνοντας τις λαϊκές μάζες, συγκροτώντας ένα πανεργατικό- παλλαϊκό μέτωπο. Βασική προϋπόθεση γι αυτό η ενότητα στη δράση της αριστεράς. Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα! Βασικά καθήκοντα του Μετώπου της αριστεράς είναι να οργανώσει παλλαϊκό – πανεργατικό μέτωπο, ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ ΠΑΛΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΑΝΤΙ-ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ, στις γειτονιές, στις πόλεις, στους χώρους δουλειάς, στα συνδικάτα. Βασικό καθήκον να δώσει εδώ και τώρα την προοπτική μιας πραγματικής κυβέρνησης της αριστεράς, Το στόχο της εξουσίας. Αυτά είναι τα άμεσα καθήκοντα που θα αλλάξουν την κατάσταση στο εργατικό και λαϊκό κίνημα σ’ όλους όσους πλήττονται από το αντι-ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Οι λαϊκές μάζες έχοντας προοπτική είναι έτοιμες για να προχωρήσουν σε μαχητικούς αγώνες διάρκειας, να κάνουν θυσίες, για μην περάσει το νομοσχέδιο.
Μια τέτοια επιτυχία θα άνοιγε το δρόμο στο κίνημα για να περάσει στην επίθεση και να διεκδικήσει, κατ’ αρχή:
– Κεφάλαιο και κράτος να φέρουν πίσω τα κλεμμένα
-Να καταργηθούν οι αντιασφαλιστικοί νόμοι
-Και να επιστραφούν όλες οι κατακτήσεις που μας στέρησαν, οι 11+2 παρεμβάσεις στο ασφαλιστικό, οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου
Θεωρώ αναγκαίο και σκόπιμο η ΛΑΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από κοινού να πάρουν την πρωτοβουλία και να στείλουν στο ΚΚΕ δημόσιο κάλεσμα για να μπει μπροστά στη συγκρότηση του ΜΕΤΩΠΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.
Θεόδωρος Μαράκης
